ºÝºÝߣ

Istanbul, Turkey

ruhidir benim adım hiç çıkamam evimden dostlar uydururum hayali mutluyumdur bu yüzden bir çiçek dürbününden insanlara bakarken birgün bir istasyon gördüm trenleri geciken yolcular ellerinde tek gidişlik bir bilet henüz bilmeselerde hayat bundan ibaret istasyon insanları burdalar tesadüfen aynı rüyayı görüp ayrı yerlere giden eskiden çok eskiden ben daha çok küçükken henüz cennet plajı otopark olmamışken mercanların arasında küçük balıklar vardı en güzelleri el boyunda kavuniçi olanlardı birgün bir rüya gördüm o kavuniçin balık benmişim büyümem beklenmeden afiyetle yenmişim istasyon insanları burdalar tesadüfen aynı rüyay