Bazen canım sıkılır. Daralırım. Endamlı, esmer yürekli türkülere sığınırım ve güç alırım onlardan... Bazen de karikatürleri inceler keyiflenirim. Kimi zaman kendi şiirlerime döner, okurum. Üstelik hiçbirini ezbere bilmem... Çünkü kalıcı olmamalılar kafamda, yoksa üretimimi etkiler, düşüncelerimi yönlendirirler. Bunu istemiyorum. Anlık, içgüdüsel, yanılgısız ve yürekten olmalı şiir. Çünkü yürekte asla sapma olamaz. O canlıdır, düşsel ve sıcaktır. Güvenirim ona.
Ama yinede aşık olduğum zamanlarda şiir yazamam, çünkü aşk insanı kendisi olmaktan çıkarır.
"Seni artık tanıyamıyorum" diyorsun.. Haklısın, çünkü bende; seni