BURSA gibiyim artık. Gülmeyi MAKSEM yokuşunda bıraktım, coşkuyu Setbaşın'da, aşkı GÜZELYALI FERİBOT'unda...TOPHANE kadar yıkık, OTOGAR kadar vedalara alışık, ALTIPARMAK kadar karışık ve ZAFER PLAZA kadar kalabalık. Sevinçlerim TRİLYE kadar uzak ve dingin, LUNAPARK kadar eğlenceli olan çocukluk anılarımın yerini İNKAYA'nın sessizliğine bıraktım... BURSA gibiyim işte..uzaktan bakılınca ışıl ışıl ama aslında bir o kadar yorgun, bitkin ve tükenmiş... Ne olursa olsun hep bir umut var ve ben herşeye rağmen HEYKEL kadar revaçta, ULUDAĞ kadar ayaktayım !