insanların içlerini görebilmek ne kadar da acı bir his...iki yüzlü insanlar meğer ne kadar da çoklar! suratıma gülüp arkamdan konuştuklarını ya da o an içlerinden neler söylediklerini bilmek ne kadar da kötü...
hayat bu deÄŸil!
bu adil deÄŸil!
oysa ben de biliyorum ki tüm bunlar sevinçler gibi, iyiler gibi hayatın içerisinde. önceleri izliyordum hayatı, sonra bakmayı öğrendim, şimdiyse görmeyi...en can yakıcı tarafı ama, en gerçek tarafı görmekmiş. bedenimdeki bu çift göz meğer neler anlatmak istiyor insanlığa...zor, evet görebilmek çok zor. malesef kimse canı yanmadan görmeyi öğrenemiyor. belki de kabullenemiyor.
gerçeği kabullenmek çoğ