แม้จักรัก รักไว้ ในอารมณ์
อย่ารักชม นอกหน้า เป็นราคี
ดังพฤกษา ต้องวายุ พัดโบก
เขยื้อนโยก แต่กิ่ง ไม่ทิ้งที่
จงยับยั้ง ชั่งใจ เสียให้ดี
เหมือนจามรี รู้จัก รักษากาย
อันตัวนาง เปรียบอย่าง ปทุมเมศ
พึ่งประเวศ ผุดพ้น ชลสาย
หอมผกา เกสร ขจรจาย
มิได้วาย ภุมริน