ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo
Αριστομένης Προβελλέγιος (Σίφνος, 1850-1936) «Ο αποχαιρετισμός του  ναύτη»
Παίρνει σιγά τ’ ἀγέρι ἕνα φιλί ἀκόμα,  στόν κόσμο ποιός τό ξέρει  ἄν τό γλυκό σου στόμα θά τό ξαναφιλήσω πιά; Γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!
Ἕνα φιλί ἀκόμη, ἕνα φιλί καί πάλι. Ἀπ’ τήν παλιά σου γνώμη κανείς νά μή σέ βγάλει. Μή με ξεχνᾶς στήν ξενητειά, γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!
Εἴν΄ ἡ ζωή μου ἀγώνας μέ τήν ἀνεμοζάλη, εἶμ’  ἄχαρος χειμώνας σύ, τ’  ἄστρο πού προβάλλει οὐράνια παρηγοριά στή σκοτεινιά μου. Ἔχε γειά.
Ἄν ὅμως μέ ξεχάσεις ἄς μή γυρίσω πίσω̇ ἀνάμεσα θαλάσσης τά μάτια μου ἄς κλείσω πρίν νά τό μάθω. Ἔχε γεια. Ποιός ξέρει ἄν θά σέ ἴδω πια.
Λαμπρό ΄ναι νά θυμᾶσαι στίς θλιβερές σου ὥρες, πιστά πώς ἀγαπᾶσαι καί πώς σέ τόσες χῶρες καί θάλασσες ζεῖ μιά καρδιά γιά σένα μόνον. Ἔχε γειά.
Τί κι ἄν βογγάει τό κύμα καί ὁ βοριᾶς φρενιάζει κι ἡ θάλασσα εἶναι μνῆμα κι ὁ ἀγέρας σκοτεινιάζει; Γαλήνη θἄχω στήν καρδιά ἄν μέ θυμᾶσαι. Ἔχε γεια.
Από το βιβλίο: Νίκου Γ. Σταφυλοπάτη Ανθολογία Σιφνίων Ποιητών 1801-1984. Πρόλογος Ηλία Σιμόπουλου. Έκδοση εφημερίδας  «Σιφναϊκή Φωνή» Αθήνα 1984, σσ. 44-45
Αυτό είναι το πλήρες ποίημα του ποιητή που μελοποίησε ο ιεροψάλτης Απόστολος Αγιασιμής -Αποστολιάδης.   (Αντ.Γ.Τρούλλου,  Σίφνος. Οδοιπορικό , Αθήνα 1986, σσ.131-132) Οι «παλαιότεροι» θυμούνται την ανεπανάληπτη  απόδοση του τραγουδιού από το σπουδαίο βιολιτζή Γιάννη Κόμη ή «Νόνικο»…
Άραγε…ο ποιητής μαγεύει τον Παλαμά και τη συντροφιά του ταξιδεύοντάς τους με τα ποιήματά του στα γαλήνια νερά του Αιγαίου και την όμορφη Σίφνο; Γ.Ροϊλός,  «Οι ποιητές»,  1919. (Ο ποιητής που απαγγέλλει είναι ο Προβελέγγιος…)
Η προτομή του ποιητή, έργο του σπουδαίου τηνιακού γλύπτη  Γιαννούλη Χαλεπά , στολίζει την αυλή του σχολείου μας.

More Related Content

Provelegios, "Τ'aeri"

  • 1. Αριστομένης Προβελλέγιος (Σίφνος, 1850-1936) «Ο αποχαιρετισμός του ναύτη»
  • 2. Παίρνει σιγά τ’ ἀγέρι ἕνα φιλί ἀκόμα, στόν κόσμο ποιός τό ξέρει ἄν τό γλυκό σου στόμα θά τό ξαναφιλήσω πιά; Γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!
  • 3. Ἕνα φιλί ἀκόμη, ἕνα φιλί καί πάλι. Ἀπ’ τήν παλιά σου γνώμη κανείς νά μή σέ βγάλει. Μή με ξεχνᾶς στήν ξενητειά, γλυκειά μου ἀγάπη, ἔχε γειά!
  • 4. Εἴν΄ ἡ ζωή μου ἀγώνας μέ τήν ἀνεμοζάλη, εἶμ’ ἄχαρος χειμώνας σύ, τ’ ἄστρο πού προβάλλει οὐράνια παρηγοριά στή σκοτεινιά μου. Ἔχε γειά.
  • 5. Ἄν ὅμως μέ ξεχάσεις ἄς μή γυρίσω πίσω̇ ἀνάμεσα θαλάσσης τά μάτια μου ἄς κλείσω πρίν νά τό μάθω. Ἔχε γεια. Ποιός ξέρει ἄν θά σέ ἴδω πια.
  • 6. Λαμπρό ΄ναι νά θυμᾶσαι στίς θλιβερές σου ὥρες, πιστά πώς ἀγαπᾶσαι καί πώς σέ τόσες χῶρες καί θάλασσες ζεῖ μιά καρδιά γιά σένα μόνον. Ἔχε γειά.
  • 7. Τί κι ἄν βογγάει τό κύμα καί ὁ βοριᾶς φρενιάζει κι ἡ θάλασσα εἶναι μνῆμα κι ὁ ἀγέρας σκοτεινιάζει; Γαλήνη θἄχω στήν καρδιά ἄν μέ θυμᾶσαι. Ἔχε γεια.
  • 8. Από το βιβλίο: Νίκου Γ. Σταφυλοπάτη Ανθολογία Σιφνίων Ποιητών 1801-1984. Πρόλογος Ηλία Σιμόπουλου. Έκδοση εφημερίδας «Σιφναϊκή Φωνή» Αθήνα 1984, σσ. 44-45
  • 9. Αυτό είναι το πλήρες ποίημα του ποιητή που μελοποίησε ο ιεροψάλτης Απόστολος Αγιασιμής -Αποστολιάδης. (Αντ.Γ.Τρούλλου, Σίφνος. Οδοιπορικό , Αθήνα 1986, σσ.131-132) Οι «παλαιότεροι» θυμούνται την ανεπανάληπτη απόδοση του τραγουδιού από το σπουδαίο βιολιτζή Γιάννη Κόμη ή «Νόνικο»…
  • 10. Άραγε…ο ποιητής μαγεύει τον Παλαμά και τη συντροφιά του ταξιδεύοντάς τους με τα ποιήματά του στα γαλήνια νερά του Αιγαίου και την όμορφη Σίφνο; Γ.Ροϊλός, «Οι ποιητές», 1919. (Ο ποιητής που απαγγέλλει είναι ο Προβελέγγιος…)
  • 11. Η προτομή του ποιητή, έργο του σπουδαίου τηνιακού γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά , στολίζει την αυλή του σχολείου μας.