Zmarnowa艂em podeszwy w ca艂odziennych spieszeniach,
Teraz jestem s艂oneczny, siebiepewny i rad.
Id臋 m艂ody, genialny, trzymam r臋ce w kieszeniach,
Stawiam kroki milowe, zamaszyste, jak 艣wiat.
Nie zatrzymam si臋 nigdzie na rozstajach, na wiorstach,
Bo mnie niesie co艣 wiecznie, motorycznie i przed.
Mijam strachy na wr贸ble w eleganckich windhorstach,
Wszystkim k艂aniam si臋 grzecznie i poprawiam im pled.
Tak mi dobrze, tak mojo, a偶 rechoce si臋 serce.
Same nogi mnie nios膮 gdzie艣 鈥� i po co mi, gdzie?
Id臋 m艂ody, genialny, nios臋 BUT W BUTONIERCE,
Tym co za mn膮 nie zd膮偶膮 echopowiem: 鈥� Adieu! 鈥�
We鈥檝e updated our privacy policy so that we are compliant with changing global privacy regulations and to provide you with insight into the limited ways in which we use your data.
You can read the details below. By accepting, you agree to the updated privacy policy.
