�ݺ�ߣ

Editor's Notes

• #2: Sayın Başkan, değerli katılımcılar, Bu sunumda kısaca Türkiye’de halen yürürlükte olan seçim yasasının çarpık mantığından kaynaklanan adaletsizliğe değineceğim.
• #3: Demokrasi kelimesi eski grekçede halk anlamına gelen demos ve güç, kuvvet anlamına gelen kratos kelimelerinden türetilmiştir. Halkın halk tarafından yönetimi anlamına gelir. M. Kemal Atatürk buna kısaca “halkçılık” demişti. Demokrasinin temel evrensel karakteristikleri eşitlik ve özgürlüktür. Seçim Demokrasinin vazgeçilmez koşuludur. Eşitlik ilkesi gereğince seçimlerde her yurttaşın eşit ağırlıklı bir oyu vardır. Sorgulamak gerekir; Ülkemizdeki demokrasi uygulamasında gerçekten öyle mi?
• #4: Dikkatinizi çekmek istediğim ikinci nokta 2002 yılındaki genel seçimdir. Tamamen tesadüfler zinciri ile oluşamayacak kadar olasılık dışı görünen, çok derin bir toplum mühendisliği planlaması olduğunu düşündüğüm bu seçimde, Türkiye uzun yıllar geçse de etkilerini üzerinden kolay kolay atamayacağı siyasal bir şok yaşamıştır. YSK rakamlarıyla 41,4 milyon seçmenin % 21inin katılmadığı bu seçimde, oyların büyük bir kısmı %10 barajına takılmış, ve sonuçta seçmen kitlesinin % 60 kadarının oyları Meclise yansımamıştır. Bu nasıl oldu, ona bakalım;
• #5: AKP nin oyları tüm seçmen oylarının sadece % 27 si kadardı… (AKP kökeni Refah % 18 civarında oy alıyordu) 9k
• #6: Ancak seçmenlerin %21 kadarı, yani yaklaşık AKP seçmeni kadar büyük bir seçmen kitlesi yaz tatil dönemi olmadığı halde seçime katılmadı. Normal koşullarda seçmenlerin %15 kadarının seçimlere katılmayışı makul sayılabilir. Dolayısıyla seçmenlerin en az 2 milyon kadarını seçimlerden uzak tutacak psikolojik etkinlik sağlanabilmişti.
• #7: AKP nin %27 lik oyu katılımın %79 olduğu seçimde 27/79= %34 değerine ulaşmış oldu. Ancak mecliste %34 ün karşılığına gelen 0,34 x 550 = 187 sandalyeden çok daha fazlasını elde etti. Çünkü Başta DYP olmak üzere 16 Parti %10 barajı altında kalmış ve dolayısıyla katılım içerisindeki oylar %45 eksilmişti.. Bu seçimde dikkati çeken en ilginç olay bir evvelki seçimde %22,2 oy alan DSP nin bu seçimde %1,2 ile 20 puvan birden kaybetmesi adeta yok oluşuydu. APO’nun yakalanışında halkın Sempatisini kazanan Ecevit, Merwe olayındaki taktik açıdan yanlış tutumunun bedelini ödemek durumunda kaldı. (açıklanacak) CHP+DSP 1999 da toplam %31 oy almışlardı; 2002 de toplamda 10 puvan kaybederek, ancak %21 alabildiler. 1999 da her iki Partiye oy veren seçmenlerin yaklaşık üçte biri bu sefer seçime katılmadılar; ve dolaylı olarak AKP yi desteklediler.
• #8: Böylece AKP nin %34 lük geçerli oy oranı kalan %55 içerisinde 34/55 = %63’ üne karşılık geldi; ancak yine de Meclisteki sandalyelerin %63’ünü değil,
• #9: %66,4 ünü yani 365 milletvekilliği kazanmış oldu.
• #10: AKP bir yandan demokratik görevini ihmal eden seçmenlerin seçime katılmayışları diğer yandan seçim yasasının çarpık mantığından kaynaklanan adaletsizlikle Meclisteki sandalyelerin nerdeyse 2/3 üne sahip oldu. yani Anayasayı değiştirmek için gerekli mutlak çoğunluk oranı 367 sayısına 2 eksik kaldı. Oysa seçim barajı %5 olsaydı, “her İl ‘ e otomatik +1 milletvekili” kuralı olmasaydı ve “d’Hondt sayım sistemi” yerine “oransal temsil” usulü uygulansaydı AKP ancak 225 milletvekili çıkarabilirdi.. AKP’nin hak ettiğinden 140 milletvekili fazladan çıkarmasının gerçek nedeni halk tarafından anlaşılmadı ve (haklı veya haksız) oyların çalındığı, sahtekarlık yapıldığı yönünde söylentiler yayılmaya başladı…
• #11: Bu haritada 2002 seçim sonucunun ilçeler bazında ağırlıklı Parti oylarının dağılımı gösteriliyor.Trakya’da ve Ege-Akdeniz kıyı şeridinde CHP nin Güney-Doğu Anadolu’da DEHAP’ın ve geri kalan yerlerde AKP nin kazandığını görüyoruz. (Orta Anadolu’da DEHAP’ın kazandığı tek ilçe Cihanbeyli)
• #12: Son 12 yılda yapılan seçimlere katılım oranı ortalama % 78 olmuştur. 2011 yılında yapılan seçimde rekor katılım oranı %83 belirgin bir şekilde bu ortalamanın üzerindedir; Bu fark yaklaşık 3 milyon ilave seçmen demektir. 2007 ve 2009 seçimlerinde katılımın yüksek görünmesinin nedeni ysk tarafından Seçmen sayısının olduğundan 5 milyon düşük gösterilmesidir. Anayasa Referandumunda ise Anayasa değişikliğine %58 evet oyu çıkmıştır; ancak katılımın %74 oluşu göz önüne alınırsa, Mevcut Anayasa halkın sadece % 43 ünün “Evet” dediği bir Anayasadır.
• #13: Düşük eğitimli ve düşük gelirli toplumlarda Demokrasinin tüm kurum ve kurallarıyla ve düzgün bir şekilde işleyemeyeceğini ifade ederler sosyal bilimciler ve tüm kural ve kurumlarıyla demokratik işleyişi test eden 10 kadar belirteç sayarlar. Ben bu belirteçlerden en önemli ve olan dördünü, Gelir, Sosyal adalet, Eğitim ve katılımı içeren demokrasi faktörünün (F) bir fonksiyonu olarak Demokrasi katsayısı (D) tanımlamak istiyorum.
• #14: Demokrasi Faktörü büyüdükçe Toplumun demokratik olgunluk düzeyini gösteren ve D=1-exp(-F/4) şeklinde üssel olarak artan Demokrasi katsayısı da doğal olarak yükselecektir.
• #16: Türkiye’de fert başına ortalama gelir Dünya ortalamasının yaklaşık 0,9 kadarıdır. ( yaklaşık 9 bin dolar) Toplumda gelir dağılım adaletini gösteren Gini-katsayısı 0,40 tır. (ki gelişmiş, Uygar Ülkelerde bu katsayının 0,25-0,35 arasında olduğunu biliyoruz) Türkiye’de Seçmenlerin ortalama eğitim düzeyleri 6,3 yıl ve seçimlere katılım oranı ortalama %78 dir. Bu değerlerle Türkiye’nin Demokrasi katsayısını 0,60 olarak buluyoruz; bir başka ifade ile, “Türkiye’nin demokrasi notu 100 üzerinden 60 tır” diyebiliriz. Birinci sıradaki İsveç’in Demokrasi katsayısının 0,99 olduğu, İsveç’le Türkiye arasında 40 kadar Ülkenin bulunduğu göz önüne alındığında Demokrasimizin henüz “ileri Demokrasi” olmadığını söyleyebiliriz.
• #17: Şimdi gelelim Seçmen sayısının belirlenmesine… Bunun için Nüfus ve Yaş Dağılımı, Ortalama Yaşam süresi gibi demografik parametrelerin bilinmesi gerekir.
• #18: Türkiye’nin Nüfusu, ilk defa 1927 de yapılan ve her 5 yılda bir tekrarlanan Genel Nüfus sayımları ile belirleniyordu.. 2000 yılından sonra bu güvenilir usul terk edilerek adrese dayalı Nüfus kayıt sistemi temelinde nüfus tahminleri yapılmaya başlandı. 1960 yılında yaklaşık 28 milyon olan Nüfus 200 yılında 68 milyona erişmişti. Bir başka ifade ile, nüfusumuz 40 yılda 40 milyon, yani yılda ortalama 1 milyon artmıştı.
• #19: Nüfus gelişim analizlerinden elde edilen sonuçlara göre, 2007 de 75,4 milyon olması beklenen nüfus TUIK tarafından 70,6 milyon olarak beyan edildi ve takip eden yıllarda da, eskiden olduğu gibi, yılda bir kabaca 1 milyon artırılarak 2012 sonu itibariyle 75,6 milyon rakamına gelindi; Oysa 2013 yılı nüfusumuz 13 yılda en az 13 milyon artmış olarak 81 milyonu aşmış olması beklenirdi. (Avrupa ve Amerika’daki bazı resmi kurumlar da bu yönde tahminlerde bulunmuştur) yaklaşık 5 milyon Yurttaşın kayıt dışına alınmış görüntüsü veren bir durumla karşı karşıyayız.
• #20: TUIK nüfusa kayıtlı, yani vatandaşlık numarası olan toplam 81 milyon kadar Türk vatandaşının bulunduğunu ve bunların 5 milyon kadarının yurt dışında yaşadığını, dolayısıyla Türkiye nüfusunun 76 milyondan daha fazla olamayacağını söylüyor. Ve 2007 den geriye doğru 1980 lere kadar eski verilerin düzeltilmesi gerektiğini beyan ediyor.
• #21: Yıllık Nüfus artış hızını kadın başına çocuk sayısı ve toplumdaki ortalama yaşam süresi belirler. Kadın başına çocuk sayısı 2 olduğunda nüfus artış hızı sıfır olacak ve Nüfus sabit kalacak demektir. 2 den büyük olduğunda Nüfus azalacak, 2 den küçük olduğunda azalacaktır. Ancak kadınların ve erkeklerin toplam nüfus içerisindeki sayısal oranı ve ortalama yaşam süreleri aynı olmadığından bu eşitlikte 2 yerine yaklaşık 2,05 alınır.
• #22: Türkiye’de kadın/erkek nüfus oranı fe/fk=0,505/0,495 tir… (Yani her 51 erkeğe karşı 50 kadın var) Ortalama yaşam süreleri de 2013 yılında kadınlar için yk=66,3 yıl erkekler için ye=65,8 yıldır; bu verilerle 2 yerine 2,03 rakamı elde ediliyor. Sonuçta Türkiye’nin şu andaki nüfus artış hızının binde 12 olduğunu ve her gün nüfusumuzun en az 2500 arttığını söyleyebiliriz.
• #23: 2000 yılı öncesi yapılan sayımlardan yıllık nüfus artış hızını da belirlemek mümkündür. Buna göre 1950 lerde binde 30 düzeyine kadar yükselmiş olan nüfus artış hızı 1960 sonrası inişe geçmiş ve 2000 de binde 16,5 olmuştur. Bu iniş trendinin devam ederek 2050 lerde binde 5 düzeyinin altına ineceği tahmin ediliyor.
• #24: 2000-2012 arasındaki 12 yıllık nüfus artış hızlarının çarpımından 2013 yılı (yıl sonu) nüfusumuzun 2000 yılına göre % 20 kadar arttığını, dolayısıyla 81 milyon civarında olacağını tahmin edebiliriz. Zaten düz hesapla da yani 13 yılda 13 milyon artışla 68 milyondan 81 milyon üzerine çıkılacağını öngörmek de çok yanlış bir tahmin olmazdı.
• #25: Bu arada Türkiye’deki nüfus artışının gidişatını kıyaslamak için Dünya Nüfus artış hızına bakalım. Dünyada “Elektronik Çağ” diye adlandırılan bu dönemde, 1950-2000 arası nüfus patlamasının yaşandığı dönem oldu. Dünya tarihinde insanlığın nüfus artış hızı hiç bu kadar yüksek olmamıştı. (Grafikte 1960 yılında ilk defa piyasaya sürülen doğum kontrol haplarının ani etkisi de görülüyor.)
• #26: Bu dönemde Dünya ortalaması binde 22 leri gördü. Türkiye’de ise belirgin bir şekilde daha yüksek bir artış hızı gözlemlendi. Özellikle Güney Doğu Anadolu’da belli bir halk kesimi siyasal amaçlı güdülenmiş yerel nüfus politikasının etkisiyle binde 30 civarındaki artış hızını sürdürdü. (açıkla)
• #27: Seçmen sayısını hesaplayabilmek için sadece nüfusu bilmek yetmez. Aynı nüfusta olan iki populasyonun seçmen sayısı ortalama yaşam sürelerine göre farklı olabilir. Öncelikle yaş dağılım fonksiyonunun bilinmesi gerekir. Normal olarak yaş dağılım fonksiyonu 5 veya 6 parametreyle gösterilebilen bir polinom şeklindedir. Burada gösterildiği gibi ortalama yaş ve ortalama yaşam süresi matematik yolla belirlenebilir. Örneğin 1990 yılında Türkiye’de ortalama yaşam süresi 51,4 yıl ve ortalama yaş ise 26,4 olarak bulunmuştur. Seçmen sayısının tüm nüfusa oranı % 57 dir. İleriki yıllarda örneğin 2023 te bu oran % 72 olacaktır.
• #30: Nüfus dağılımını bu şekilde basit bir modele indirgersek, ortalama yaş ve ortalama yaşam süreleri basit formüllerle ifade edilebilir. Bu modelde Ortalama yaşam süresi X ≈ [(y+h)a+hb]/2y) ve Ortalama Yaş x≈{ (2h+y)a2 +h(b2+3ab) } /3[(h+y)a+hb)] dir. y=h olduğunda; Ortalama yaşam süresi X=a+b/2 ve Ortalama yaş x=(3a2+b2+3a.b)/(6a + 3b) oluyor.
• #32: Örneğin TUIK tarafından yayınlanan 2012 yaş dağılım grafiğinden Ortalama yaşam süresi 66 yıl, ortalama yaş 34 olarak bulunmaktadır. 18 yaş ve üzeri Seçmen sayısının tüm nüfusa oranı da % 70 tir. (Nüfusun % 30 u 18 yaş altı gençlik)
• #33: Örneğin TUIK tarafından yayınlanan 2012 yaş dağılım grafiğinden Ortalama yaşam süresi 66 yıl, ortalama yaş 34 olarak bulunmaktadır. 18 yaş ve üzeri Seçmen sayısının tüm nüfusa oranı da % 70 tir. (Nüfusun % 30 u 18 yaş altı gençlik)
• #34: 2000 yılı öncesi yapılan sayımlardan yıllık nüfus artış hızını da belirlemek mümkündür. Buna göre1970 e kadar % 25 lere kadar yükselen nüfus artış hızı 1970 sonrası inişe geçmiş ve 2000 de % 1,65 değerine inmiştir. Bu trendin devam ederek nüfus artış hızımızın 2050 lerde binde 5 düzeyinin altına ineceği tahmin ediliyor. Ortalama yaşam süresi 2014 te ~ 67 yıl ve 2015 te ~ 68 yıl olacak.
• #35: Eğer ortalama yaşam süresinin gidişatı güvenilir bir doğrulukla biliniyorsa ileriye doğru yaşam beklentisi de hesaplanabilir; Bu grafikte gösterildiği gibi t zamanındaki değer ortalama yaşam süresi, t noktasından 45 derecelik eğimle geçen doğrunun eğriyi kestiği nokta ise o yıl doğanlar için beklenen ortalama ömür olacaktır.
• #36: Türkiyenin Nüfus gelişimine gelince; DİE tarafından yayınlanan 1960-2000 yılları arasındaki lojistik bir eğri (S-Curve) bize 2103 için 81,4 milyon değerini veriyor.
• #37: TUIK tarafından verilen “düzeltilmiş” değerler ise 1980 den itibaren farklılık gösteriyor.
• #38: Örneğin 2014 yılı nüfusu eski DİE değerleri temelinde hesaplandığında 82,4 milyon, yeni TUIK verilerine göre 77,3 milyondur. Arada 5,1 milyonluk fark var. Seçmen sayısında da 3,6 milyon fark demektir. Bu farkın geriye doğru eritilerek düzeltilmesi gerektiğini savunuyor TUIK yetkilileri.
• #39: Bu grafikte 18 yaş üzeri Seçmen sayısının Nüfusa oranı (S%) Ortalama yaşam süresinin bir fonksiyonu olarak veriliyor. Ortalama yaşam süresinin ~68 yıl olması beklenen 2015 te, ~ 55 milyon olur. Eski DİE verilerine göre hesapladığımızda ~ 59 milyon buluyoruz. Arada kabaca 4 milyonluk bir fark var. Özetle şunu söyleyebiliriz. Ortalama yaşam süresini veya Yaş dağılımını biliyorsak Seçmen/Nüfus orantısını bulabiliriz. Nüfus da biliniyorsa, buradan seçmen sayısını hesaplamak kolaydır..
• #41: 2007 yılında YSK seçmen sayısını 42,8 milyon olarak ilan etti ve sonuçları bu seçmen sayısı üzerinden verdi. Oysa TUIK in verilerinden gördüğümüz kadarıyla seçmen sayısı en az 48,4 milyondu. 2002-2007 arasında ~ 7 milyonluk bir fark olması gerekirken YSK 1,4 milyonluk bir artış yaptı; 5,6 milyon seçmen kayıtlardan buharlaşmış göründü. 2001 seçiminde ise ~10 milyonluk bir artışla seçmen sayısı 52,5 milyon olarak verildi. Bu sefer de 5,9 milyon seçmenin kayıtlara (seçmen kütüklerine) girdiği anlaşıldı. (fark 300 bin ?!) Sonuçta bir düzeltmeden bahsedilse de kafa karıştırıcı bu işlemler haklı manipülasyon söylentilerine yol açtı.
• #43: Değerli arkadaşlar buraya kadar ağırlıklı olarak demografik durumdan, Nüfus ve Seçmen sayısındaki tutarsızlıklarlardan bahsettik. TUIK ve YSK gibi önemli kurumların verdikleri rakamların güvenirliği maalesef tartışmalı hale gelmiştir. Zaten kör-topal yürüyen bir Demokrasi uygulamasının Devlet kurumlarının ciddiyetle bağdaşmayan verileri nedeniyle gölgelenmesi yanında özgür seçmen iradesinin gerçekleşmesini engelleyen çarpık mantıklı 12 Eylül ürünü seçim yasasından kaynaklanan adaletsiz temsil kıskacını “şeytan üçgeni” olarak betimlemek istedim.
• #44: Eşit ve özgür olarak kullandığımızı sandığımız oylarımız üç yönden kısıt altına sokulmuştur. 1- %10 Ülke Barajı 2-Her ile nüfustan bağımsız, otomatik +1 milletvekili tahsisi 3-Oyların sayımında d’Hondt Yöntemi Bunları kısaca gözden geçirelim;
• #45: Avrupa Ülkelerinde % 10 baraj uygulayan bir Ülke yok. Nüfusu 140 milyon olan Rusya’da bile Ülke barajı %7 olarak belirlenmiş. Nüfusu yaklaşık Türkiye Nüfusu kadar olan Almanya’da Baraj %5 tir. Ülkelerin nüfusları küçüldükçe baraj oranının da küçüldüğünü görüyoruz. Nüfusu 10 milyon altındaki Ülkelerde baraj hemen tamamen kaldırılmış durumdadır. Komşumuz Yunanistan’da %3 Demokrasi örneği diyebileceğimiz İsveç’te %4 uygulanmaktadır. Herhalde Türkiye için en uygunu % 5 tir.
• #46: Oylarımızın eşit temsili önündeki bir başka engel Milletvekili kontenjanının belirlenmesinde başvurulan “basamak sisteminin” doğurduğu adaletsizliktir. Bu tabloda 2, 3, 4, 5, ve 6 milletvekili kontenjan sınırlarındaki iller ve nüfusları gösteriliyor. (Seçmen sayısı nüfusa orantılı) Örneğin Elazığ 563 binlik nüfusu ile 4 mv. Basamağına alınmış. Aynı basamağın en altındaki Muştan tam 150 fazla olmasına rağmen her iki ilden de 4 er Milletvekili seçiliyor. Bir başka ifade ile Elazığ’ın 150 binlik fazlası (~100 bin seçmen fazlası) hiçbir fark getirmiyor. Öte yandan nüfusu Elazığdan sadece 10 bin fazla olan Kütahya 5 milletvekili çıkarıyor.
• #47: Bu adaletsizlik bir milletvekili için gerekli oy sayısı aralığında illerin nüfuslarına göre basamaklara ayrılması ve böylece her ilin milletvekili kontenjanını belirlemek usulünden kaynaklanıyor.
• #48: Basamak sınırları arasında kalan fazlalık oylar sandıklara atılmış olsa da aslında İlin temsili açısından etkin bir değer taşımıyor. Türkiye genelinde “basamak kurbanı” diyebileceğimiz oy sayısı yaklaşık 3,5 milyondur.
• #49: Basamak probleminden daha büyük haksızlık kaynağı ise Her ile otomatik +1 Milletvekili tahsisidir. Aslına bakılırsa illere nüfuslarına ve seçimdeki katılım oranlarına bakılmaksızın peşinen bir milletvekili tahsis edilişi “İl” leri “Eyalet” olarak görmek mantığından başka bir şey değil. +1 Milletvekili kontenjan uygulamasından en büyük haksızlığa uğrayanlar 3 büyük kentte İstanbul, Ankara ve İzmir’de oturan yurttaşlarımızdır.
• #50: Bunu Ankara örneğinde açıklamak istiyorum; 81 vilayetin her birine peşinen 1 kontenjan milletvekili verildikten sonra geri kalan 469 milletvekili nüfusa orantılı dağıtılıyor. Nüfusu 5 milyon olan Ankara’ya 5/75 x 469 = 31 Milletvekili düşüyor. Sonuçta Ankara 32 Milletvekili alırken, Nüfusları toplamı 5 milyon olan 24 küçük il 55 Milletvekili çıkarıyor. Bu durumda Ankara’daki seçmenlerin 23/55 (%42) kadarının Oyları, (yaklaşık 1,4 milyon oy) “sandıkta boşa giden” oylardır.
• #51: Böylece Ankara, İstanbul ve İzmir’de toplam 5,5 milyon Oy “ +1 Vilayet Kontenjanı” düzenlemesinin kurbanı oluyor! Basamaklardan kaybedilen oylarla birlikte yaklaşık 9 milyon oy, ki Tüm seçmenlerin 6 da 1 i demektir, “Eşitsizlik Kurbanı” oylardır. Ankara’da katılımın %80 Muş’ta %60 olduğunu düşünelim.Bu durumda Ankara’da 1 milletvekili 87500 oyla seçilirken, Muş’ta 43365 seçmen 1 Milletvekili seçmiş olacak. Bir başka ifade ile, Ankara’da ki bir seçmen Muş’taki bir seçmenin yarı değerindedir. Peki nerede kaldı Demokraside eşitlik ilkesi??
• #52: Şeytan üçgeni dediğim kısıtların sonuncusu d’Hondt sayım yöntemidir. Bir seçimde Partilerin aldıkları Oy sayısına göre milletvekili sayısını belirleyen bir Yöntem. Birinci konumdaki partiyi diğerlerine göre avantajlı konuma taşıyan ve “Temsilde adalet” ten çok, “Yönetimde istikrar” İlkesini ön planda tutan bu sistem bugün 27 ülkede uygulanmaktadır. Ancak geçen yüzyıl Belçikalı matematikçi ve hukukçu Victor d’Hondt (1841-1901) tarafından önerilen bu sistem ayrıca baraj ve her ile +1 Milletvekili kurallarını öngörmemişti.
• #53: Bu tabloda bir seçim bölgesinde kullanılan oyların d’Hondt sayım tekniği ile değerlendirilmesine bir örnek gösteriliyor. Alınan oylar 1,2,3,… ile bölündükten sonra bölümler içerisinde en büyük sayıdan küçüğe doğru o bölgeden çıkacak MV sayısına kadar işaretleniyor; böylece Partilerin çıkaracakları MV sayıları belli oluyor. Bu örnekte %40 oy alan A Partisinin sonuçta Milletvekillerinin yarısını çıkardığını görüyoruz. Yani %25 “bonus” kazanmış oluyor birinci konumdaki parti. Ülke genelinde ortalama %15 tir birinci konumdaki Partinin kazanç faktörü.
• #54: İşte bu şeytan üçgeni dediğim kısıtlar arasında geçen 2011 seçim sonuçları tabloda gösteriliyor. Katılımın %84 gibi rekor düzeyde olduğu bu seçimde Ülke genelinde oyları %41,3 olan AKP, geçerli oyların %50 sini almış oldu ve Meclisteki sandalyelerin %60 ına sahip oldu . Kazanç faktörü %20
• #55: Adil bir Seçim Sistemi için Öneri; MİLLİ BAKİYELİ ORANSAL TEMSİL Seçim barajı % 5' e indirilir. Her ile otomatik +1 Milletvekili Kuralı kaldırılır. Milletvekili gelirinin fert başına milli gelire eşitlenmesi, Partilere devlet yardımının kaldırılması ve Milletvekili dokunulmazlığının sınırlandırılması koşuluyla! Milletvekili sayısı M= 800 ‘e çıkartılır. İllerin Milletvekili aday sayısı Türkiye genelindeki seçmen sayısına orantılı olarak (kesirler üst tam sayıya eşit sayıda) geçici olarak belirlenir. (İli temsil edecek gerçek MV sayısı, katılım durumuna göre, Seçim sonucunda belli olacak. Katılım oranına göre ± 1 farklı olabilir.) Toplam geçerli oyların % 5’inden fazlasını alan Partilerin aldıkları oylar ile Bağımsız adayları aldıkları geçerli oyların toplamından (S), Bir (bağımsız) adayın milletvekili seçilebilmesi için gerekli minimum oy belirlenir: B=1+ S/(M+1) Bağımsızlar belirlendikten sonra, kalan milletvekillikleri için %5 barajı aşan partilerin aldıkları geçerli oy oranına karşılık gelen Milletvekili sayıları belirlenir. Baraj üzerindeki partilerin aldıkları toplam geçerli oy sayısının,bağımsızlar dışındaki Milletvekili sayısına bölümü ile bir (parti) Milletvekilliği için gerekli oy sayısı (P) bulunur. Bölgelerde partilerin aldıkları geçerli oylar P ile bölünerek Partilerin “tam sayılı” bölge milletvekilleri belirlenir. Arta kalan kesirlerden Partilerin “kontenjan” milletvekilleri belirlenir.
• #56: 2011 seçiminde Partilerin kazandıkları seçim bölgelerini ilçeler bazında düzenlediğimizde AKP nin hemen bütün Türkiye’yi kapsadığını görüyoruz. Yaklaşık bin kadar ilçenin Güneydoğuda bulunan 50 sinde BDP, Trakya ve Ege kıyılarındaki 100 kadar ilçede de CHP kazanmış; geri kalan bölgelerde AKP kazanmış durumdadır.
• #57: 2015 seçiminde ne olur, şimdiden kesin bir şey söylemek zor. Tahminim katılımın %80 düzeyinde olacağıdır. BDP yine % 5 civarında 30 bağımsız Milletvekili kazanabilir. AKP nin %40 sınırı altına ineceğini, CHP nin %30 çizgisini aşacağını tahmin ediyorum. MHP %15 i aşarsa ve iki parti aralarında anlaşabilirlerse, Ulusal çizgide kurulacak CHP+MHP koalisyonu ile AKP iktidarına son verilebilir. Bu seçimde Kilit konumdaki Parti MHP dir. Çünkü İslami çizgide kurulacak bir AKP+MHP koalisyonu da mümkün.