Vjollce Berisha Ne Xhep Kam Nje Bote
- 1. NE XHEP KAM NJE BOTE Cikli i parë: Atje ku heshtjet kishin frikë të hynin abortova përnatë ëndrrat që s’duhej të lindnin 1. TË MOS KISHTE NATË Të mos binim në gjumë të mos kishte shtrat ku të flije ti dhe mendimet të më vinin të kthjellëta pa tymnajë xhelozie pa vetmi të prerë Nata lëshohet me peshë tutem mos kulmi më zë përfundi jashtë ka vetëm huta të marrët dëgjojnë edhe zëtha nate kodra e gjelbër në bark të territ fle apo mori udhë dikah s’e di. Kuptimi për ngjyrat bisedat e zogjve detet e botës dhe unë kemi pjesëtuesin më të vogël të përbashkët: Natën kur krijesat e brishta s’rrojnë Dhe ti që të dua kaq shumë fle diku larg Natën e di ti lë gjithçka edhe qenien time edhe këngën që dhemb Të mos kishte natë të mos binim në gjumë unë do të harroja se s’më përket mua do të harroja dhe pikë. Sikur të mos kishte natë… 2. NDEZULLI Dua të jem Ofeli në Vjosë të vish ti pastaj në shtratin tim të ujtë në nënkresën me lule të jetë pranverë vetëm pranverë unë dhe lulet të këputura notojmë të vish ti pastaj të dashurohesh në pranverë në erën e luleve të këputura
- 2. në puthjen time të lagur valë-valë dua të jem Ofeli në Vjosë ti s’mund të më zgjosh Borëbardha u harrua në përrallën e gjyshes Hidushe më pëlqen të jem Ofeli në Vjosë jo për rrokjen e njëjtë të emrave tanë veç për shelgun lotues që luledelet si foshnjë t’i mbaj në gji për vjollcat që mbinë në lumë brenda Ofeli do të jem në Vjosë përrojet s’i dua do fle pastaj me lulet pa u zhytur jam e lehtë bosh përbrenda të mos bëjë vapë hije dua me shelg trishtues Ti të vish pastaj kur të jem Ofeli unë në Vjosë e tëra luledele kur të jem. 3. CIKËRRIMË Kur ti fle qyteti është i vetmuar parqet memece më shikojnë çuditshëm ti zgjohesh jeta rikthehet gëzimi se ku më gjen mua rrugët i kënaqen ardhjes sate bota ikën bashkë me ty ndenjësen e bardhë e lag shiu dielli nuk lind të pret unë e di ti prapë s’do të vish s’është gjë e madhe kjo mund të flesh akoma qyteti po mësohet me vetminë unë tretem cikërrimat janë kriminele. 4. *** Ti mos eja, kalendaret s’e çajnë kokën ecin tutje një zë i harruar sopraneje s’rresht Ti mos eja Ngjyrat tërhiqi nga jeta ime
- 3. le ta humbim rrugën drejt kuptimit rozë zëri sopranë mbytet mes ngulçimash Ndjej neveri. Një këngë dashurie jep shpirt. Të qaj? Jo. Lotët s’frymojnë në morte kaq të mëdha. 5. S’BËJ NDONJË GJË Dera pret një gisht që troket Vazon e kishin parë tek mblidhte lule dhe qeshte Tavolina bleu e gatiti gjithçka që të pëlqen (Ua! E paska djegur ca mishin!) Karriget dhe rruga s'u miqësuan dot Qiriri u ndez dhe lutet të vish Seç iu tek Pirros të këndojë për ty! Vetëm unë flej. S'të pres. 06. GJITHÇKA E TRAZUAR Thellë brenda nesh gjithçka e trazuar mort kemi telefoni ka vdekur ashtit tim fuqishëm mesnata i bie poezia vajton në të zeza e veshur i arratisur që moti gjumi bredh në shi në gjithësinë timetë vetmuara dy yje lotojnë takimet e sëmura në një skaj dergjen mjekë jemi vetë s’e dimë diagnozën (mbase dhe s’duam t’i shpëtojmë) !? arsyeja kufij të pathyeshëm vendos përtej s’depërtojnë as shpresat gjithçka ka ndryshuar njëlloj s’është asgjë e premtja ka boshsi pëlcet e mërkura… e shtuna… as që dua ta kujtoj thellë brenda nesh gjithçka e trazuar perëndojnë ditët e bukura mort kemi gjithçka po vdes që është jona këtë natë qiriri s’po ndez… heshtje ndjenjash të ndrojtura (ç’rrëmujë, ç’trazirë në ne) Brenda thellë…
- 4. 7. TË BËHEMI PËRRALLË Eja më merr nuse, në krahun e pestë të yllit bëjmë shtëpinë yjtë do hedhin vallen me koreografi lasgushiane dhe s’do qaj më kurrë Eja më merr, nuk i kam zënë besë përrallat vetëm fundet ia lakmova haj bëhemi përrallë me fund haj i gjejmë të qarës një fund Eja më merr nuse, në krah ylli dasëm të bëjmë teksa yjet kërcejnë teksa qiejt përgjojnë. 8. ISHA E VOGËL Isha e vogël atëherë kjo më dukej poetike dikur e përsërisja shpesh tani e di isha e mitur vërtet edhe flokët i kisha të shkurtëra sa po ndërtoja një rrugë jete që sillte vetëm te ti rrugën që nënvetëdija ime e mësoi përmendësh para se të ecja unë në të e vogël isha atëherë një skicë e thjeshtë po kisha dëshira të mëdha netëve të shihja ëndërr mëngjeseve mblidhja lule fëmijëria ime s’të zinte se këmbët i kisha të vogla qiellin e vizatoja të kaltër pa re t’i puthja vetëm sytë isha e vogël mblidhja lule po kisha dëshira të mëdha. 9. TI JE KËTU
- 5. Ti je këtu Po ai ka kohë që ka ikur Bashkë me borërat që s’bien më Ti ke edhe duar edhe përkëdhelje Ti ke edhe buzë edhe puthje Po ai ka kohë që ka ikur tok me drithërimat e mia S’rënkoj më Ti je këtu bashkë me natën që e dua Ai ka kohë që ka ikur Me vete ka hijet dhe shtratin Tash s’gjetkemi një vend për t’u shtrire ne dy Ti je këtu E ai ka kohë që ka ikur me shumëçka timen. 10. A VDESIM SONTE? I dashur, a vdesim sonte? e bukur është vdekja në krahët e njëri-tjetrit të paktën s’do mbajmë më frikë se mos zgjohemi vetëm në një botë të shëmtuar në një botë shterrpë marrim një frymë të përbashkët puthemi s’kemi kohë për shumë gjëra mjafton një të dua e madhe dhe pak drithërima pastaj i mbyllim sytë sjellim ndërmend gjithçka tonën: parfumet e mia brekët e tua të gjata telefonat mesazhet ca zënka më kujtohen si nëpër mjegull bora e madhe e atij dimri-prush malli që na u qep fort yjet që i kapëm me dorë puthjet… përqafimet teksa hëna ulej në sup të qytetit. I dashur, a vdesim sonte? e bukur është vdekja mbi çarçaf të bardhë shkelma syrin do të jetë fare lehtë s’duhet thënë shumë gjëra mjafton një të dua e madhe dhe pastaj i mbyllim sytë sjellim nëpër mend atë shtëpi të vjetër atë dhomë të errët ku... Vdesim sonte i dashur të lutem mos ma prish!!!
- 6. 11. DY MINUTA PRIT DHE… Mund të mos vij mund të jem harruar dy minuta prit dhe shko rrugët janë të gjata grumbuj zuzarësh më ndalojnë ti mos prit shumë pritjet i lodhin dashuritë më kujto një herë dhe shko udhës mos blej trëndafila ende më pëlqejnë shumë po mund të mos vij mund të jem shuar dy minuta prit dhe shko ndoshta më është tekur ta grij dëshirën ti mos prit gjatë dhimbje s’dua të kesh mund të më kenë lidhur më thirr në emër dhe… shko do të jem përpjekur do të jem nisur me vrap më kanë zmbrapsur urdhrat besoje këtë dhe ik ndoshta s’vij ndoshta s’mund të vij dy minuta prit dhe shko 12. BURBUJË Them ja kortezhi jam vetëm unë aty ç’kortezh i shëmtuar! në varrim s’ka njeri sapo të nxora nga një kishë e harruar thua që s’je i krishter e di vetmia të ka mësues dhembjet t’i njeh Krishti është po aq i vetmuar gozhduar në kryq Ti në mua Sinonim i kryqit-Unë zhbëhen djajtë tek më shohin e humbe dhe kryqin ai mbetet në stuhi të kupolave më s’lind Jezu të gozhduar s’do të ketë në është lehtësim s’e di kur prore vrimat shkaktojnë dhembje vrimat - pasojë e përjetshme e gozhdimit. Them ja kortezhi…
- 7. pa njerëz pa kufomë konkrete ritualet i dogja dashuria qe rit Kërkova lotin mbrëmë më të fundmen pikë (s’e gjeta) e çoroditur vdekja e domosdoshme ndarja Tërmetet ma godasin kokën brendinë e dashuruar jam në mua dikush po vdes. 13. FLUTURUSHA Isha budallaqkë kur të desha ngapak fëmijë ngapak hutë ushtroja detyrën e adhurueses isha fluturushë isha vjeshtë ngapak eh, sa më ka marrë malli të bëhem budallaqkë pakëz fëmijë e lojtur ngapak. 14. ERDHI TEK UNË MBRËMË Erdhi tek unë mbrëmë dhe s’u zgjua herët majet e gishtave i qenë bërë copë s’mund ta mendoja një gisht pa majë një gisht cub Plagët ia pata lidhur dikur edhe atë më të thellën secilën… ofkëllente më mbiçmonte mandej s’flitej më për to i harronte (ndoshta) ende s’e di a iu shëruan Më hidhej mbrëmë t’ia lidhja dhe këmbët po nën fashë s’do ta shihja shërimin ai me siguri s’do të fliste dhe… (s’mund ta them) më pak vlen një këmbë se një shpirt- plagë kurrë e palidhur. Ai erdhi mbrëmë tek unë kisha gjakosje të brendshme për herë të parë hyri kah dera
- 8. erdhi që të nesërmen t’i merrte ato pak gjëra që më kishin mbetur as bishtin e cigares s’e harroi këtë e kam pirë moti, më tha, imi është këmbët s’ia lidha ndoshta kishte ardhur enkas për to u zgjua vonë zvarritej si ditët e mia pa të gjithnjë kishte ecur në majë të gishtave tani s’i hynin në punë E pashë kur u nis njeriun pa hapa tinëzarin tim që si frymë ma pati mbërthyer qenien askurrë s’do ta ndeshja në jetën time s’kishte më as majë në gishta s’do të vinte më. 15. E JONA S’ËSHTË DASHURI Do të thuash e jona është ndryshe mund dhe s’mund të quhet dashuri i ngjet një loje me tendenca për të mos u luajtur kurrë përvidhet ngapak ndalesa është lavire përpara saj e ajo një ndalesë e përbetuar Do të thuash se e jona është ndryshe e çuditshme për t’u quajtur dashuri mozaik postmodern a dadaist copash labirinthi ndërprerjet s’e vënë në dyshim ndjenjën veç fjalën (të dua s’thuhet kaherë) Do të thuash se e jona është ndryshe ashtu them dhe unë të korrigjoj: ajo është tejdashuri dashuri grimcash gjithësie prokurore që dënoi mëkatin. 16. ME SHI Më kujto shi kur të bjerë më pate parë edhe me flokë të lagura një dashuri prej shiu qe e jona lart…lart fluturonin dëshirat si lejlekë dhe kurdoherë gjendej një gjahtar aty pranë ne qanim me shi netët kishin vetëm pikla uji e kurrë ëndrra se kush guxonte të ëndërrojë
- 9. e di shpirt kur të jesh duke soditur shiun unë akoma s’do ta kem parë as edhe një ëndërr kur të bjerë shi jetësomë jetësomë kur të bjerë shi e kur të jetë natë në një të tillë më mbajte në krahë tek kërcisnin orët si lëvozhga arrash dhe gjithçka qe humbëtirë përmbytej gjithçka më kujto kur shi të bjerë lëshohu në shtrat symbyllur rend në ditët e bardha shkolla e largët do të jetë lagur do të ketë të ftohtë dhe kujto si qava për pëllumbat që fshiheshin pas strehëve histori pëllumbash ishin për ty unë e di ato e patën mësuar dashurinë më mirë se ti më mirë se unë kur të bjerë shi do të vi gjithë botën do ta heq zvarrë pas vetes për t’u shfajësuar mund dhe të më mbash mëri vërtet u gdhiva në një sup të huaj po qava… qava e u luta për shi. 17. TA THEM UNË SI TË MË KUJTOSH Kujtomë me lule sinonim imi le të jetë ajo dhe zemra e arit në qafë do të vij veç kur akrepat puthiten i lash gishtërinjtë atje në flokët e tu mos qaj… S’ishe dhe aq i keq me mua në do t’ia beh ndonjë natë me akrepat e orës kujdesu për lulet mos thuaj: jetojnë pak vyshkjen e pranoj tretjen assesi ndaj qiri mos ndez! 18.E PAGJË Mos më trokisni në derë mbrëmë i fala edhe ëndrrat e fundit ato ngjyrë trëndafili të ruajtura me vite në kutinë e stolirave mos ejani s’kam ç’t’ju jap natën që shkoi e pashë veten nuse pamje që më vinte shpesh
- 10. që atëherë kur e skuqja fytyrën me buzëkuqin e mamasë gjithherë më morët nga diçka tani s’kam më as ëndrra dhe ju s’e vrisni mendjen Mos më trokisni në derë më mbeti vetëm një qiell që më rresh shi të dielën e fundit të secilit muaj më shkund mendimi se të dielave qielli im i vogël më mban meshë për shpirtrat që humbën diku për miqtë që s’kthehen më si minutat e orës së lumtur dhe për atë, Donin mbrëmë i fala edhe ëndrrat e fundit tash kam vetëm qiellin e vogël po juve s’ju pëlqen të lageni nën të mos më trokisni në derë !!! 19. ANTITEZË E DASHURISË E marrë bëhem kur dashuroj Po dhe dashuria marroset në mua Britmat shuhen në klithje të fshehta E tëra qajeqeshje jam Shoh si u thyekan ndjenjat Para ligjit të arsyes Si bëhem Hënë kur Dielli ka vdekur Marroset dashuria Marrosem unë Mund të pyesni për datën T’ua them emrin e tij Edhe një adresë po kërkuat nga unë Emrin e tij do ta dëgjoni Më pyesni për jetën Ju flas për Të Fundja… fjalori im ka vetëm një emër Prore zvogëlohem Një qukapik përpiva Ç’dëm! Ndodh fitoret t’i pres e gjunjëzuar E bëj dashurinë të luajë mendsh Pse hutoheni Dashuria vjen ndryshe tek une E marrë bëhem kur dashuroj Po dhe ajo marroset në mua.
- 11. 20. KJO S’ËSHTË NISMË S’ka të përtejme Me heshtje kurorëzohen dashuritë Ti mbetesh edhe pas teje Vjersha më ka rënë në shtëpi publike Pasojë e një ndjenje të çoroditur Që brenda të mban dhe ty Kjo s’është nismë Po munde harroi të gjitha Edhe mua edhe shiun Vetëm mos ma kërko të njejtën Ti mbetesh edhe pas teje Gjërat qarkullojnë në cikël Kthehen në zanoren e dytë të emrit tënd Marrin trajtën tënde S’ka të përtejme Ndonëse lind në çdo skaj ku shembesh Cikli i dytë: Në cep të gotës lëre shijen e puthjes sate do të pi me shekuj nga ajo gotë 21. *** Ti mëso të dashurosh shpirt ëndrro një qiell vere një puthje të athët nën të mëso të më sjellësh në mendje me sy që s’guxuan kurrë të qajnë me një gazetë pa kronikë të zezë mëso shpirt se në botë ka kaq njerëz që i zë gjaku që picërrojnë sytë para plagës mëso se deti nuk është larg diç na lidhi me të gjithmonë ka ëndrra…shumë ëndrra fundosur, mbytur në të shpirt, mëso ta vësh dashurinë pak më lart se koka jote mëso ta shohësh në sy pa frikë ajo s’ka mundur njeri në jetë të jetëve mëso ta duash natën t’i duash edhe terrinat një e tillë bëhet lehtë çerdhe dashurish të ndaluara
- 12. mëso t’i lexosh poetët kanë qiej dëshirash të heshtura kanë nevojë të ethshme për Ty puth shpirt pa u lodhur pa hezituar puth dua të jesh i përjetshëm i dashur, mëso të më dashurosh t’ia punosh jetës dhe të qeshesh të qeshesh e të më shkrish. 22. DASHURI SA NATA Natë është. Për të mijtën herë të dashuroj afati është i caktuar: deri sa të hapen grilat e natës pastaj të largoj nga vetja pres të mbyllen sërish grilat të orvatem të të dua jashtë mase më tepër se mbrëmë. 23. NË XHEP KAM NJË BOTË Sytë më trembeshin nga sytë e tu dhe zhdukeshin në çmendi shikimet fjalët humbnin rrugën kur ti u kushtoje vëmendje Zeniti robërohej e sytë…akoma më trembe(shi)n nga sytë e tu. Një varr e kam atje tej në harresë do të t’i fus kockat lëkurën buzët… veç sytë jo-ato janë botë. Në harresë miha gropën çdo gjë në të është varr kujtimesh aty do jetosh këtej e tutje s’do rrezatosh më dashuri gjithçka tënden do e lë brenda pa ta kursyer as buzëqeshjen që më josh Në gropë do të ta mbuloj këngën zërin puthjen veç sytë s’ti varros- në xhep kam një botë 24. AI Ai vinte në Tetovë veç kur binte shi Kur qielli mbushte gropat me pikla çdo anë
- 13. Ajo ngazëllehej, thoshte ç’rastësi Dhe s’e mësuan bashkë në qeshën a qanë. Piklat, shiu, gropat i bënin natës këngë Ai ritmin dëgjonte malli i bëhej varr Asaj si mol vargjet ia zhdukte një brengë: Shiu së fundi do e shuante atë zjarr Në Tetovë kalimthi pati shkelur prapë S’do mend që i kujtohej shiu dhe Ajo Nën qiell të kalter seç digjte një vapë Ajo tundte djepat dhe kund s’dukej, jo. Kishin rënë shira të rëndë a të lehtë Vitet ishin hedhur në një hon nga s’vinë Asnjë shenjë të vjetër s’kishte për të gjetë Të thara gropat s’e njohin, s’e dinë. 25. EJA ME SHIUN Në bregun e ylbertë pres Shi nuk bie ti s’vjen kangjellat ia vura kohës natën s’ia dola ta mashtroj ti s’vjen nuk bie Shi vargjet shpërndahen. dot s’i mbledh Poezia nuk shkruhet kur ti s’vjen e Shi nuk bie dikah e ke nisur veten rrokjet venë me ty adresën time s’e dinë as vargjet as ti as Shiu 26. RRITA Tash u thye ëndrra për një botë Tonën u rritëm ndoshta botë për dy njerëz nuk ka e mësuam ndërkaq dashnorë të mëkatuar për ju s’ka rrathë ferri mollën e kafshuat ama! Në një përrallë jetoka shtëpia jonë e vogla me kulmin vjollcë muret e kuqrremta… Poete mjerane je, më thua, s’ndërtove një saraj për dashurinë një oborr mbretëror
- 14. po vure ca yje që flasin një bibliotekë-arkiv një breg të vetmuar… Unë qaj kur ti s’e njeh poezinë bëj një vjershë luksoze për qejfin tënd me vila verimi me avionë të kaltër i shkojmë qark botës Ç’shëmti! vend s’po gjetkemi kund për shtëpinë tonë të kuqrremtë U rritëm. S’ka më Ne. 27. NËSE TI SHKON Nëse ti shkon vetëm urrejtje s’do të kesh lënë pas hera-herës mund edhe të qeshem të qeshem me të madhe kur të më merr malli ngashërimet t’i mbys me gaz dhe të kujtoj: sa të padenjë janë ikanakët për t’u dashur. 28. KRIJIM NGA NJË VARG I GJYMTUAR Ti lind kah s’të kam pritur befas krijohesh nga një varg i lënë përgjysmë më dhemb fjala e papërfunduar vargut që të ndillte s’i vura dot pikë i përsosur do të ishe me të rritesh pa dhënë llogari për të djeshmen errwsirws i shpifet mortja kur tw sheh gjurmëtar i kohëve të paqena po e heq zvarrë vargun e papërfunduar mes klithjesh rikrijoj imazhin tënd: shfaqesh stërmadh s’të zënë dot fletët as muret s’mjaftojnë për përshkrim të denjë… sa bukur ëndërrokam e krijova vetë atë varg të gjymtuar diku thellë në të krijova shpirtin tënd për çudi sot jepem kaq fort pas teje sikur qeshë krijesë jotja dhe e vargut të lënë përgjysmë. 29. TË LUASH DASHURINË Ky është vetëm flirt
- 15. Tepër banal për t’i thënë dashuri E ku u dashuruakan qeniet e gjalla!? Mund ta dua vetëm telefonin tim celular Mund të më dojë vetëm llamba e leximit Dhe tani që mbeta vonë Për t’u quajtur adoleshente Kam sall ndjesinë e flirtit të madh Bashkë me atë djallin përbrenda Që më pëshpërit se ti ekziston Unë i besoj lart e poshtë Sa ekzistimit të një bote tjetër shpirtërash Ky është vetëm flirt Këtu s’investohen ndjenjat e virgjëra Këtu vrapohet drejt njëri-tjetrit Sa për të treguar burrëri Këtu s’ka rëndësi nëse ti ekziston E rëndësishme është të shfryhet Ndaj Botës që bëri të ndjehesh tutcan Këtu ke kënaqësinë të luash dashurinë Sa për t’ia mësuar flirtin tjetrit. 30. LËBYREM Dhe ti që s’vjen përditë ty që pret ftesa të veçanta s’ka kush të të shkruajë unë po marr rrugën në krahë shtërgu prapabote të iki me ty brenda CIKLI I TRETË : Kam dhe dashuri të tjera që më ngacmojnë, por janë pak 31. UJKU ME SY KAPROLLI E vranë poetin që bridhte natën Penën e kishte përgjysmë E kishte hëngër të shkretën Në fund ia doli edhe ajo Ia hëngri kokën Instiktin e ikjes zhvilloi ujku që ndiqej S’u mësua kurrë t’ia mësyjë një kopeje U ndoq U vra I ndjeri Vetëm pse një katragjysh i quhej ujk
- 16. Vetëm se babai i kishte shkuar rreth e rrotull Një qengji galan Kjo heshje nate fsheh plumbin e fundit Për mua Sendet bërtasin Ujku pati vetëm instiktin e të shkruarit Instiktin e ikjes U vra!!! Se kush ngacmuar ia kishte trurin Nervin e urisë I ngopur ngordhi Për çudinë time syrin e kishte të hapur Sy kaprolli Ç’ironi!!! Ujku me sy Kaprolli! Mbetur borxh i kishte shpirtit Ndaj qepallat s’iu afruan Kam filluar të ulërij Sendet bërtasin në formë ulurime Pështjellim që të ngjall krupën E kaluar qoftë!!! E shkuar qoftë!!! E vranë poetin që bridhte natën Edhe një plumb ka nata Për mua E di, djalin do t’ma quajnë Ujkan Dhëntë Zoti nipin mos ta ketë poet! 32. JAM E VARFËR SI BOTA *Nënës Terezë Dhe toka ka pak dritë, Nënë Njerëzit janë të brishtë Dënojnë dashuritë Njerëzit kanë harruar të lindin Ata nuk zgjasin dorë Se nuk kanë Kanë sall ca sëpata të mprehta Ua kam frikën, nënë Më the Ta rindërtoj pa bëzamë atë që ma prishën natën Atë që e bëra tërë jetën Dhe unë s’guxoj Kam atë djallin përbrenda Që më kërkon shpagim për ty Që s’të zuri kurrë Botë e tërë e varfër Dënon dashuritë Të varfër janë të pashpirtët, më the, Të varfër janë të paditurit Të gjithë janë të varfër ngapak Dhe s’kanë mëshirë për veten
- 17. Ndihmoi o Zot mëkatarët, thua, Unë s’e them dot Jam e varfër nënë Si bota 33. ASHTU DESHI MEMI Kur im atë më pagëzoi Vjollcë butësinë kishte në mendje gotat u thyen pa u cakërruar mirë rrëqethej Prishtina dollitë u ngritën për jetë të gjatë kjo s’qe më e rëndësishmja ata harruan të pinë për fatin tim do më thërriste Vjollcë dhe jo Liridonë a Qëndresë ai ndillte një kohë tjetër ku qëndresa ruhej në muze e liria kishte ardhur qëkuri ishte moskohë në një lagje me mua flinin pesë Trime shkronjat i mësova bashkë me tri Qëndresa Lirie quhej shoqja ime e fëmijërisë… ishte kohë idealesh fëmijët kishin emra më të rëndë se vetja më thirri Vjollcë mbolli një tufë ndjeshmëri në mua në vargje poetësh të lojtur më fshehu u dashurova në shi ashtu donte im atë ngjizi në mua pak jetë sa vetmi sa hutim… isha Vjollcë lule e tija ah! Harroi të vriste kalimtarin që do më shkilte në çeltinë pahiri. 34. ÇATIVE SI MACE Me vdekjen time u ndesha s’ishim parë moti më paralajmëroi se do të më braktiste një korb do ta merrte teksa bën dashuri mua të lënën më la Tash s’flas më me vdekjen time
- 18. do të trokas një ditë, më tha, kur të më kenë harruar të gjithë asokohe çative shetisja si mace e zezë dhe u qesha u qesha me një qeshje që s’ishte imja posi shtrigat në përrallë vdekja s’po trembej e shkreta atëherë kur t’i teket të më trokasë në derë moti do të jem mësuar të harroj dhe të braktis. 35. VJERSHË PËR JONËN Jona duhet jetuar ndryshe shthurrjet do mbajnë erë luleshtrydhe e heshtën Jonën i vinte era shi era këngë e tëra lirikë qe ajo i di të gjitha: e ha ndryshku botën përfolen edhe yjet I kujtohen drithërimat e mamkës mbi bar të njomë sa fort e deshi këtë fëmijë bijën e një klithjeje të përshpirtshme Jona i di të gjitha marritë: ka parë dënimin e prindërve në shtyllat e turpit pse deshën të duajnë dhe varrimin e tyre në anët e kundërta të një muri kinez klorofil i Botës është Jona është edhe qepallë e lagur ngapak ajo djeg vuajtjen si Romën Neroni vendlindjet janë djegur kaherë mamka i jep frymë Jonës Jonës që s’u formësua as në mitër i vinte era shi era dëshirë jetoi në gjethe, në arna në sythe lulesh kish shtëpinë e përshtynë Jona… ah, Jonë Mos thuaj se s’të deshën prindërit! 36. PARADOKSE
- 19. Me vite thurra litarë durimi Në përjetësi për t’u ngjitur U shtanga në mes të udhëtimit Pamundësia ngadhënjeu Në litarin që me vite thurra Të var a thua veten time?! Apo të thurr mbase akoma paradokse …kjo tani është çështja!!! 37. HIÇ MË SHUMË, EDVINË Ti Edvinë je si poezia: e vockël e madhe njëkohësisht je më e bukura fjalë e buzëve të mia unë s'flas motrush të të nxjerr s'dua nga vetja ma sjell detin përpara për t'mi bërë netët poezi bën dhe pak erë të krijosh valë ti e di se shpirtin lë aty je si poezia Edvinë më rebelon më vdes më qesh je poezi e hiç më tepër vdes për natyrë pas shiut, të them unë vdes nga natyra pas shiut, më thua ti Edvinë prapë më acaron je poezi Edvinë hiç më shumë 38. *** E shita botën dje më paguan sall një ëndërr të bukur dhe ca këngë labe dhe hiç më shumë një rend i ri ekonomik: ëndrrat ndërrohen me ndyrësira që dinë vetëm të rrotullohen kjo më pëlqen e shita botën për çudinë time e bleu lypësja me kapotë roze fundja kush ëndërronte më mirë se ajo!? ma mësoi një këngë dhe qeshte e saj ishte bota
- 20. e shita a ia fala s’e di e ndërrova me një ëndërr të bukur që zonja me kapotë roze e shihte vetëm mëngjeseve teksa unë e gjora mendoja se ëndrrat e kishin lënë moti bota u shit zonja me kapotë roze po çmendet s’u pajtua me gjumë pa ngjyra të këndoj u mësova tash do t’ia mbath do vete pas ëndrrës 39. A THUA JETOJNË ATA QË S’TË NJOHIN? Poezi, ka gjëra që s’m’i zuri vargu s’t’i thashë po s’të kam gënjyer kurrë kam vrapuar në inde vargjesh ku lashë pjesë të vetes e ti je foshnja ime që s’ngopet me një lindje je fëmija që më ngjan aq shumë Të detyrohem poezi Sot kur më shembin të gjithë S’t’u ktheva gjithmonë Ka net kur të mundi Ime motër Linda Më tërhoqi në një bisedë intime Dhe unë e desha më shumë ka gjëra që s’t’i thash ka net kur të ika dhe ti qe përherë aty CIKLI I KATËRT: Ishte dhjetor por s’bënte ftohtë vjershat s’ngrikan as në dimra të jashtëzakonshëm 40. NJË NATË NË DHJETOR Si të të sjell sonte këtu Në këtë festë ku kujtimet kërcejnë Asgjë s'pipëtin Ty s'të pëlqejnë ndejat e zhurmshme Prandaj jemi vetëm unë dhe Mozarti Shfaqet spektakli i vetmisë së madhe
- 21. Jemi vetëm unë dhe Mozarti Ti mos u bën xheloz Ai ka harruar si bëhet dashuri Pse s'trazohesh të më vish? Kur varëm veten Kujtimet i patëm si shkëmb nën këmbë I shqelmuam dhe... vdiqëm Përvjetor të rëndë festoj E s'di si të të sjell ty këtu Tavolina bëri gati gjithçka E vdekur shishja e verës mbi të Unë s'pi pa ty Mozartin e dehu pentagrami E shpifur është vera Kësaj nate kur marrosen kujtimet Kur është mesi i dhjetorit Kur bën ftohtë Kur Mozarti i dehur dergjet në këngë Kur ti s'je Dhe jashtë bie Borë. 41. MË BIEN NDËRMEND DIMRAT Ime mëmë bindshëm thotë se më ka lindur në gusht verë paskësh qenë atëherë mua më kujtohen akujt përreth dhe gjaku që më kish ngrirë në dej nga fëmijëria mbaj mend vetëm sajën kapelën dhe dorezat e kuqe s’më bënin përshtypje lodrat kukullave s’ia kisha fort ngenë dy herë kam qarë me vaj kur qesh fëmijë: kur s’dija të rrëshqisja (s’u mësova dot) dhe kur dielli i mëngjesit ma shkriu dordolecin - veprën e tim ati dy herë qava edhe më pastaj kur qeshë e rritur kur të desha ty kur mbaroi dhjetori kur lutesha të kishte dymbëdhjetë dhjetorë në vit borë bie edhe sot por jo deri në bel ngrinë mbrëmjet e qeta Shkollën e largët mbulon të mbulon dhe ty
- 22. 42. TË IKËSH? Përse duhet të ikësh kur jashtë ulërijnë ujqit kur kemi një gjysmë jete pa u dashuruar të ikësh përse? 43. PËRGJUMJE Vjen ndonjë ditë paksa e kthjellët me ty brenda një ditë blerinë gjumë bëmë i dashur përgjithmonë gjumë të plumbtë s’na vajti mendja të zgjohemi na u përgjumën ditët pa i larë sytë ëndërruam kroje të ftohta majëmali ku s’ngjiten njerëzit… shpirt sa më vjen keq që ishim njerëz dhe ne CIKLI I PESTË: Vjersha që s’i bëja dot më shkurt 44. Sërish kësaj nate mund të shkruaj vjersha Kësaj nate mund të shkruaj vjersha kur midis meje dhe Nerudës nis një garë për vjershën më të trishtueshme që ia kall datën dashurisë ç’po ndodh me fjalët e mia? ç’përndizen e tringëllojnë trishtueshëm? Tmerrisht netë roze në mua e Neruda bën gjoja e ka harruar atë natë kur shkruante vjersha tmerrisht të trishtueshme ngrihet ma ndez një flakaresh poetët u egërsuakan (!) o tani… tani do të shkruajë patjetër e kujtoi vjershën atë të asaj nate mbase edhe vetë atë natë Jemi në garë trishtimi unë dhe Neruda ai është nëna e trishtimit unë babai (gjinitë s’përputhen s’ka rëndësi) kësaj nate mund të ndodhë gjithçka edhe tmerrisht e trishtueshmja…
- 23. Ka të ngjarë ta shikojë me përbuzje vargun tim e i butë mund t’i duket çdo fjalë aty jam Unë çdo pikë është trishtimi “Kësaj natë mund të shkruaj vjersha tmerrisht të trishtueshme…” mbase ta kaloj dhe ty Nerudë se edhe unë “kaq herë e pata puthur nën qiellin e hapur” kaq herë më pati shtrënguar në krahët-zjarr… (po çmendem, Nerudë) Të njejtën vjershë e shkruajmë të dy nuk di nëse ka kuptim të garojmë humbës jemi kahmot që ditën kur humbëm dahurinë… netët edhe më tej do të zgjaten kërkoj ndjesë nga miku im Poet që ia kujtova atë natë frymëzimi të trishtueshëm ia kujtova vjershën a bukuroshen me sy të mëdhenj… (E di Nerudë? imi ka sy të vegjël “e si të mos i desha ata sy?”) Tani jam vetëm si Dielli pa një tjetër Diell për ta dashur i denji im iku me të tjera s’bëhem dot ti, Nerudë t’i them dhimbjes ndal ndal dhe rreshtave për atë që e desha Nerudë, të pata marrë për të çmendur kur… mbase ke pasur të drejtë: “Sa e shkurtër është dashuria, sa i gjatë harrimi! Kësaj nate do të shkruaj vjersha patjetër e Nerudës mbase ia kaloj s’më pëlqen të jem më e trishtuara në atë dashuri Vjershën ma trazon i treturi më duhet të shkruaj trishtueshëm posi im mik Poet Jemi të njëjtë humbës që të dy më kot garojmë (për disa orë do të na braktisë edhe kjo natë) e pranoj se shtegtarin gjithmonë e desha e ai herë pas here më pati dashur… Neruda është më krenar S’dorëzohet e thotë ndryshe vjershën
- 24. tmerrisht të trishtueshme… 45. BËHU I MIRË ` Bëhu i mirë i dashur ashtu si të rris në mendje ashtu si zgjohesh damarëve të mi dhe unë e nis një ditë me iluzione narkozë që s’më lëshon assesi e nis një ditë plot jetë kjo do të thotë plot ti një ditë që s’mbaron kurrë as kur vrapoj rrëzohem rrokullisem brenda jetës së shpifur brenda pëshpërimave dhe lutem të ndërrohet diçka në mua a së paku le të ndërrohet diçka rreth meje për shembull ndonjëra nga rrugët ku eci përditë me veten fshehur në xhep ndonjë tavolinë ku mbështes kokën dhe qaj dërrasa s’kupton të paktën s’di të pëshpërisë herë më teket ta ndërroj Samirën me një mike (shurdh)memece Unë përditë rinis jetën me forca të njëjta që kaluan në mua nga i vetmi shikim yti forca që zhduken mbrëmjeve bashkë me ty; unë shoh si lind e perëndon një gjë e rrumbullakët pa ndikuar asnjë grimë mbi mua një puthje e çmendur e zhbën brenda meje në çast e unë kam mundësinë të qaj… të qaj shumë si rrjedhojë e energjisë së atij kontakti të çmendur të zhbërë Bëhu i mirë i dashur dhe s’do të kem asnjë ankesë kur ti sundon indet e mia bëhu i mirë shpirt e ndize këtë natë me hirin e grumbulluar brenda meje më ndez dhe mua m’i ndërro ditët e lodhura prej makine të lutem i dashur bëhu i mirë!!! 46. SHTËPIA UTOPI Buzëliqeni ndërtova shtëpinë tonë Me kulmin vjollcë Muret e kuqërremta Kemi vetëm dhomën e gjumit Shtratin e ngushtë Ku mbrëmjeve ma tregon
- 25. Përrallën e vogëlushes së dashuruar Në engjëllin që do të jetojë tri ditë në tokë Unë qaj rishtas me këtë përrallë Të futem më thellë në kraharor Për të mos u lënë vend barrierave Dielli na gjen të përqafuar Gjumi s’ka guxim të na ndajë Natën kemi ëndërruar njëri-tjetrin Në përdhese na pret një kuzhinë Një mesore me banjën e vogël Dhomën e ditës e shndërruam në bibliotekë Aty më pëlqen ta shkruaj poezinë Teksa ti shfleton dokumente me vlerë Ditën fare pranë liqenit bëjmë dashuri Mjellmat mospërfillëse shëtiten Valët tërbohen nga zilia E pushtojnë bregun Ka çaste kur zihemi për gjëra të kota Ti ankohesh se poezisë i kushtoj më tepër vëmendje Unë të akuzoj se këngën e do më shumë Është koha të më vësh në gjumë S’përdori nënkresë (jam mësuar të fle në supin tënd) Përralla fillon… Gishtat në flokë t’i ndjej Humbas në rrëfimin Për vashën dhe engjëllin e dashuruar Prapë qaj Pyes nëse të duket histori e njohur kjo E di që të mundon fundi i përrallës As ty s’të pëlqejnë ndarjet e dhunshme Kërkoj t’ia ndërrosh fundin Ti prapë s’e bën Më thua: ata jetuan dashurinë Madje Ishin të lumtur Jetuan (veç) tri ditë Për t’u dashur gjithë jetën Ndjej se po më zë gjumi Në shtëpinë tonë Dhe përralla më duket e njohur… 47. SHKATËRR U bënë më shumë ditë me vargmale malli në gërshetin e sime bije thura zymtësinë me të qarat bashkë nga padija ia helmova ardhmërinë një dashuri prej qelqi e pret andej bukuroshen time sygështenjë do ta jetoj jetën tënde, nënosh
- 26. më thotë teksa ia mbath çorapet ajo s’e di se xhamaprerës nuk ka më e vogla ime pranon të kujdeset sijeta për një kornizë ç’tmerr! Ajo dëshiron të jetë si unë s’ka kuptim për dashuritë e qelqta as për vargmale malli me vite të ndrydhur ...oh, po ajo s’të njeh as ty s’të njoh as unë u bënë shumë ditë kaq herë i ndërruam kalendarët ti shëtitësh në shtëpinë time plasje më vjen vetëm unë shoh si hyn e del e atë pamje prej eleganti Bëj ta mbyll derën Të të lë jashtë Përtej derës më duhet t’i derdh qelizat E frymën ta bëj llambë sokaku Pa turp në shtratin tim bashkëshortor Vjen e shtrihesh mes meje dhe atij Në kinomurin përballë shtratit Ecën tërë natë shiriti i së djeshmes hutaqkë Ç’më ngulfat ndërgjegjja! CIKLI I GJASHTË: Vjersha për ty Lindë, është cikël më vete sikur qenia jote për jetën time 48. GJYSMAT BËHEN NJË, MOTRUSH Nesër kur të jesh këtu do t’ia thyejmë turrinjtë zbrazëtirës s’të nis më puthje vizuele nesër ti do të jesh këtu më tepër se një ditë e aguar më tepër se cicërimë zogu se një mesazh telefonik ti do vish, Linda ime me sytë si nata me buzëqeshjen si… ah, ku ta gjej një krahasim? ti do më vish, e bukura ime me ajkë ndjenjash në flatra pulëbardhe do më vish nesër kur të jesh këtu me më të bukurën e dashurive ia thyejmë turrinjtë vetmisë
- 27. kudo gjysmat bëhen një nesër se ti do vish me këpucë me take numër 37 me dhëmbë kokrriza të vockla të bardha me dashuri motre me stinën e pestë me botën e tërë... eh, me ç’sende do më vish eja, Linda! CIKLI I SHTATË: Vetmi, yt bir trishtimi po fle me mua sonte 49. KORBA UNË Dashurinë e pata të madhe Më kërkoi edhe një jetë tjetër për të jetuar Kjo nuk i dilte E gjora unë S’munda t’ia fal as edhe një. 50. SIËNDRRA Një pëllëmbë e ca ka mbetur Tetova unë e di ajo do zvogëlohet edhe më tani kur ti s’je tani kur vetëm korbat hyjnë në jetën time ke harruar të lindësh mëngjeseve të mia je po ai zanatçi harrese Tetova u nis… ti s’ke parë kurrë si zhduket një qytet gëmadhat ma trembin vjershën shpinën ta njoh mirë
- 28. në ikje të kam sharë sa herë kam parë si shkoje pa zë dhe si pas të ndiqte një qytet 51. KAQ SHUMË PRITJE Kaq shumë pritje në një jetë jo të madhe në një natë të bardhë dëshire për trupin tënd të qielltë kaq shumë imazhe të një qafe që lakmohet bashkë me shenjëzat e vockla bashkë me gjurmë dhëmbësh kaq shumë pritje në një dashuri tonën të rrëmbyer nga kusarët gjithherë të thithur deri në gjakosje nga vetë ne në net pritjeje acarimi epshi pa mbarim 52. TË KA HUMBUR TETOVA Mirmëngjes, jam unë edhe sot mbijetova mezi u mbajta për një mesazh telefoni tani do ta bëj grimin kundër dëshirës sate pastaj do ta marr çantën dhe do nisem në një ditë të zakonshme pa ty do kthej kokën të të puth para daljes ti s’do jesh askurrë s’ke qenë aty ndrydha gjithmonë dëshirën brenda Tetova boshe prapë të ka humbur një ditë e gjatë e gjatë… pa fund pa skaj. Mbrëmjeve mbledhur kruspull do rilexoj mesazhet e rralla më pas do fle me të shpejtë strukur mbi çarçafin e bardhë për të mos u mundur nga të ftohtit e mungesës sate nesër do të zgjohem prapë me një mirëmëngjes tjetër me një dëshirë gjigante për një mesazh telefonik për një ditë më shumë jetë.
- 29. 53. NUSËRIM Kjo natë po bie erë ti kjo natë po çmendet a po më çmend s’e di kjo natë e harroi emrin e vjetër kjo natë po më vdes a po më rilind s’e di kjo natë më mëson të harroj 54. Ç’U BË DASHURIA? Qyteti më ha si qen ti s’je shtratin e kam dyshe këndej fle unë andej kokrrizat e pluhurit natën më merret fryma nga pluhurat që zgjohen a nga ëndrrat erotike me ty Tirana më kafshon si bushtër thyer i kam rrugët sheshet zhurmëruese kuptim ka vetëm një shtrat dyshe midis Tiranës që ha 55. DASHURIA SOT Sot dashurinë ma zë një kujtim i vogël Po atë dashuri që s’ma zinin kohërat dikur Si film më kalon para syve dashuria sot Po ajo e vetmja E madhja E pakrahasueshmja Ajo dashuri që s’ma zinte jeta Sot dashurinë e fus brenda kujtimit Po atë dashuri që s’ma zinte as puthja. Sot dashuria e njeh edhe mortjen Po ajo që s’u mësua të ngryset e tëra. 56. DUA TË KËNDOJ Në qytet zhurmoj vetëm unë erëra të trishta fryejnë i dashur zhvishem ngapak prej vetes dhe ndjej si qan një këngë foshnja ime që pret të rritet bonore e vetme jam në qytet
- 30. sepse ti ke ikur sepse këtu s’ka sens për këngë 57. BALERINAT Kohët si balerinë të flasin mësohen me gjuhën e trupit pas mpirjeve të gjata pas muzës që e vras mbrëmjeve për ta shkatërruar anën më të dhembshur anën më të marrë të qenies sime – poezinë kohët po flasin me alfabetin e trupave posikur ne kur thamë Të dua në aq shumë vjeshta derisa i harruam fjalët përgjithmonë 58. KAQ Humbje kohe s’ishe Por as mik s’m’u bëre kurrë. _________________________ Mama, ti po fle sa gjëra te trishta më bien ndërmend kjo botë ka funde kur ti ndjek ëndrrat unë jam një flutur nën shi jam emri tjetër i asgjësë… s'ka mundësi ta kesh harruar: edhe e vogël kur qeshë të lusja të mos flije para se gjumi të më vidhte mua karriget në errësirë s'më ngjanin në gogolë po s'desha të flije gjëra të trishta më binin ndërmend