Neyse, genel kültürsüzlüğüm benim, devamını yazacak ne edebiyat kaldı bende ne de hal. O elma yanaklarını sıkıp seni küçük çocuklar gibi sevemeyeceğimi biliyorum, burnunu ısırıp sinir edemeyeceğimi de, arkandan sincice yaklaşıp 'ben geldim' diye sarılamayacağımı da.. Bir şeyleri biliyor olmanın bu kadar üzücü olduğunu, daha yeni yeni anlıyorum. Demek ki bilim insanı ondan bu kadar üzgün, ondan bu kadar çaresiz deyip duruyorlar. Ama bana bunları öğretip büyüttüğün için teşekkürler, sevdiğin için de.