'Idzie w Pi臋kno艣ci, jak noc, kt贸ra kroczy
W cichym gwiazd gronie przez bezchmurne kraje;
Co cie艅 i 艣wiat艂o w sobie kras jednoczy,
To w jej obliczu i w jej oczach taje
I razem sp艂ywa w taki stan uroczy,
Jakiego niebo dumie dnia nie daje (...)
A na tym czole, na tej cichej twarzy,
Spokojnej, niemej, a wymownej tyle,
U艣miech, co n臋ci, ogie艅, co si臋 偶arzy,
Zwiastuj膮 w cnocie zbieg艂e 偶ycia chwile,
Dusz臋 co wszystkich swym pokojem darzy,
I serce ufne w niewinno艣ci sile."
Byron
We鈥檝e updated our privacy policy so that we are compliant with changing global privacy regulations and to provide you with insight into the limited ways in which we use your data.
You can read the details below. By accepting, you agree to the updated privacy policy.
