�ݺ�ߣ

Pune, Maharashtra

आता जगायचे असे माझे किती क्षण राहिले माझ्य धुळीचे शेवटी, येथे किती कण राहिले हृदयात विझला चंद्रमा नयनी न उरल्या तारका नाही म्हणायाला तुझे, हे आपुलेपण राहिले होता न साधा एव्हढा जो शब्द मि तुजला दिला एकाच शब्दाला उभे, आयुष्य तारण राहिले ते लोक होते वेगळे घाईत जे गेल