�ݺ�ߣ

Irydologia w praktyce / Sergey Karpov

Ten ebook zawiera darmowy fragment publikacji "Irydologia w praktyce"
Darmowa publikacja dostarczona przez
ebooki24.org
Copyright by Złote Myśli & Sergey Karpov, rok 2008
Autor: Sergey Karpov
Tytuł: Irydologia w praktyce
Data: 24.05.2015
Złote Myśli Sp. z o.o.
ul. Toszecka 102
44-117 Gliwice
www.zlotemysli.pl
email: kontakt@zlotemysli.pl
Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie rozprowadzana tylko i wyłącznie
w formie dostarczonej przez Wydawcę. Zabronione są jakiekolwiek zmiany w zawartości
publikacji bez pisemnej zgody Wydawcy. Zabrania się jej odsprzedaży, zgodnie
z regulaminem Wydawnictwa Złote Myśli.
Autor oraz Wydawnictwo Złote Myśli dołożyli wszelkich starań, by zawarte w tej książce
informacje były kompletne i rzetelne. Nie biorą jednak żadnej odpowiedzialności ani za
ich wykorzystanie, ani za związane z tym ewentualne naruszenie praw patentowych lub
autorskich. Autor oraz Wydawnictwo Złote Myśli nie ponoszą również żadnej
odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikłe z wykorzystania informacji zawartych
w książce.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
All rights reserved.
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)

SPIS TREŚCI
WSTĘP.....................................................................................................................4
HISTORIA IRYDOLOGII........................................................................................5
CZYM JEST IRYDOLOGIA?....................................................................................8
BUDOWA OKA I TĘCZÓWKI................................................................................12
PERYFERYCZNE ZNAKI.......................................................................................17
Rola brwi w diagnozie.............................................................................17
Rola powiek w diagnozie.........................................................................18
Rola twardówki w diagnozie...................................................................18
Rola rogówki w diagnozie.......................................................................19
TYPOWANIE IRYDOGENETYCZNE....................................................................21
Charakteryzacja tęczówki.......................................................................23
Gęstość tęczówki.....................................................................................24
ROLA KOLORU TĘCZÓWKI W DIAGNOZIE.....................................................30
PODSTAWOWE ZNAKI TĘCZÓWKI...................................................................33
Znaki strukturalne..................................................................................33
Łakuny................................................................................................34
Znaki refleksyjne.....................................................................................38
Plamy na tęczówce..................................................................................43
Plamy toksyczne..................................................................................43
Plamy ostateczne................................................................................43
Plamy pigmentacyjne..........................................................................45
RELIEF TĘCZÓWKI..............................................................................................54
RĄBEK BARWINKOWY .......................................................................................57
PIERŚCIEŃ AUTONOMICZNY............................................................................60
ŹRENICA W DIAGNOZOWANIU........................................................................68
Źrenica skacząca i nieruchoma...............................................................68
Anizokoria...............................................................................................68
Spłaszczenia źrenicowe...........................................................................69
TOPOGRAFIA TĘCZÓWKI...................................................................................73
REJESTRACJA WYNIKÓW BADAŃ....................................................................77
Protokół badania ....................................................................................77
Sprzęt irydologiczny................................................................................79
TABELA TOPOGRAFICZNA.................................................................................82
BIBLIOGRAFIA....................................................................................................123

BADANIA IRYDOLOGICZNE – darmowy fragment – Złote Myśli
Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska
● str. 4
WSTĘP
Witam Cię, Drogi Czytelniku!
Razem z żoną od lat prowadzimy prywatny gabinet medycyny
niekonwencjonalnej. Podstawą naszych badań jest analiza tęczówki
oka. Przez prawie 15 lat wskazujemy statystyczne zależności
pomiędzy patologiami w organach a występowaniem znamion na
tęczówce. Na podstawie własnych doświadczeń i analizy prac
wybitnych światowych irydologów opracowaliśmy topologię
irydologiczną w postaci tablicy pozwalającej określić organy, które są
statystycznie powiązane z jednym z 360 pól projekcyjnych na
tęczówce oka.
W sposób prosty i dokładny spróbuję opisać podstawy badań
pozwalających bezinwazyjnie określić ogólny stan organizmu.
Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Sergiusz Karpov i Wiera Chmielewska

● str. 5
HISTORIA IRYDOLOGII
Irydologia jest starożytnym sposobem rozpoznawania patologii
organów naszego organizmu, wykorzystującym analizę tęczówki
oka. Jeszcze ponad 3 tysiące lat temu w Indiach, Chinach i Japonii
starożytni lekarze wydzielali odpowiednie pola na tęczówce oka,
w celu zbadania zmian, które powstały w wyniku pewnych schorzeń.
Dowody wykorzystania analizy wyglądu tęczówki oka do badania
organizmu ludzkiego odnaleziono nawet w papirusach faraona
Tutenchamona. Autorem pracy na ten temat był ksiądz El Aksy.
Starożytni rolnicy wykorzystywali elementy irydologii przy zakupie
koni, krów i owiec, analizując plamki na oczach zwierząt. Ksiądz El
Aksy przekazał swoją wiedzę lekarzom z Indochin, Tybetu
i Babilonii, co spowodowało rozpowszechnienie tej metody na całym
świecie.
Kolejny etap rozwoju irydologii rozpoczął F. Meyens, kiedy w 1670
roku w Dreznie została opublikowana jego monografia
„Physiognomica medica”. W 1813 roku lekarz G.J. Beer z Wiednia
ściśle powiązał schorzenia w organizmie ze zmianami na tęczówce
oka w swojej książce „Nauka o schorzeniach ocznych”.
Następny krok w rozwoju irydologii zawdzięczamy wybitnemu
węgierskiemu uczonemu, lekarzowi I. Peczely, który w wyniku

● str. 6
długoletnich badań opracował pierwszą w świecie mapę topologiczną
tęczówki oka. I. Peczely od dziś uznawany jest za prekursora metody
irydologicznej.
Ten historyczny etap rozwoju irydologii trwał do lat pięćdziesiątych
XX-go stulecia. W tym samym czasie inny wybitny naukowiec
irydolog, ksiądz i naturopata ze Szwecji N. Liljequist w roku 1897
opublikował swoją pracę „Diagnoza na podstawie oka”. W roku 1920
dr M. Madaus zaczyna wydawać czasopismo o irydologii pod
tytułem„Iriscorrespondens”, które pozwoliło zorganizować
działalność irydologów z całego świata.
W 1909 roku w Chicago A. Lindlar wydaje książkę pod tytułem
„Irydodiagnostyka i inne metody diagnostyczne”, w której próbuje
naukowo określić podstawy irydologii i naturopatii. W tym okresie
powstaje także szereg prac takich wybitnych irydologów jak
I. Anderer, F. Vida, I. Deck, F. Roberts, R. Bourdiol, T. Kiiege,
P. Dimkow, z których każdy stworzył swoją mapę topologiczną
tęczówki oka.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej, w drugiej
połowiedwudziestego stulecia, zainteresowanie irydologią jako
nieinwazyjną metodą badania całego organizmu mocno wzrasta.
W krajach europejskich, a później również w Ameryce, Kanadzie,
Japonii zostały stworzone wyspecjalizowane centra badawcze,
próbujące połączyć irydologię z klasycznymi badaniami klinicznymi.
Właśnie w tym okresie powstaje pojęcie „irydologia kliniczna”.

● str. 7
W niektórych krajach zaczęto wykładać irydologię na studiach
medycznych jako dziedzinę naukowo – medyczną. We Francji, USA
i innych krajach powstają stowarzyszenia irydologów. W mieście
Ettilingen w Niemczech I. Deck stworzył Instytut Badań
Fundamentalnych w dziedzinie irydologii. Wynikiem jego 30-letniej
praktyki są dwie monografie: „Podstawy irydodiagnostyki” z 1965
roku i „Irydodiagnostyka różniczkowa” z 1980 roku.
W roku 1951 B. Jensen w USA założył Organizację Irydologów (FIA),
a w 1970 roku opublikował książkę „Nauka i praktyka irydologii”,
która po dzień dzisiejszy uznawana jest za podstawowy podręcznik
w tej dziedzinie.
W roku 1980 w dawnej Czechosłowacji odbyła się międzynarodowa
konferencja z irydotroniki, w której uczestniczyło wielu fachowców:
lekarze, fizycy, elektronicy, inżynierowie, praktykujący irydologowie.
W tym momencie irydologia awansuje do miana dziedziny
naukowej. Poważnym wsparciem irydologii staje się rozwój techniki
komputerowej.
Bez względu na to, że korzenie irydologii sięgają daleko w przeszłość,
jest ona dość młodą i dynamicznie rozwijającą się dziedziną. Tempo
jej rozwoju ciągle wzrasta. Nauka ta kryje jeszcze sporo tajemnic,
lecz jest wyjątkowo pomocna w ekspresowych badaniach całego
organizmu. Nie wymaga również drogiego sprzętu badawczego.

● str. 8
CZYM JEST IRYDOLOGIA?
Irydologia jest sposobem na bezinwazyjną i szybką ocenę ogólnego
stanu naszego organizmu. Jest swoistą książką chorób. „Jeżeli oko
masz czyste, to i ciało zdrowe” - tak pisze Biblia.
Informatywność irydologii jest dość wysoka. Schorzenia przewlekłe,
odczucia bólowe różnego rodzaju (np. w wyniku wypadku), stany
zapalne naszych organów są widoczne w wyniku badania
irydologicznego.
Według dzisiejszych badań przyjmuje się, że całe nasze ciało pokryte
jest siatką eksteroreceptywnych pól, projekcyjnie związanych
z odpowiednimi organami naszego organizmu. Niektóre z nich mają
dość wysoką informatywność, inne – mniejszą.
Całą sieć projekcyjnych pól można podzielić na odpowiednie
struktury:
- skórne projekcyjne pola według klasycznej chińskie akupunktury
na ciele i twarzy;
- skórne projekcyjne pola na dłoniach i stopach;
- śluzowe językowe projekcyjne pola;
- skórno – śluzowe projekcyjne pola nosa i zatok nosowych;
- skórne uszne projekcyjne pola;
- projekcyjnie pola na tęczówce oka.

● str. 9
W takiej kolejności można wykorzystać wszystkie pola w trakcie
diagnozowania naszego organizmu w sposób niekonwencjonalny.
Najprostszą metodą pośród wszystkich wymienionych jest właśnie
obserwacja projekcyjnych pól tęczówki, ze względu na łatwy do niej
dostęp.
Istota irydodiagnostyki polega na badaniu wrodzonych i adopcyjnie
– troficznych wyjątków i zmian w strukturze, reliefie, kolorystyce
i pigmentacji tęczówki i porównywaniu tych zmian z topograficzną
projekcją organów naszego organizmu na tęczówce.
Irydologia pozwala:
1. Określić podatność całego organizmu i poszczególnych organów
na różnego rodzaju schorzenia.
2. Rozpoznać istniejące kliniczne objawy chorób i dysfunkcję
organów.
3. Ujawnić już powstałe patologiczne zmiany w naszym organizmie.
4. Prześledzić dynamikę patologicznych zmian, również pod
wpływem leczenia.
5. Określić toksyczne zatrucie naszego organizmu i obserwować
proces odtrucia.
Zmiany na tęczówce oka są analizowane za pomocą tak zwanych
map irydologicznych, określających topografię tęczówki. Do dzisiaj
opracowano ponad 30 różnych map topologicznych tęczówki oka.
Wszystkie są podobne w całości, lecz każdy z badaczy dodaje coś
szczególnego, opracowanego w wyniku własnej praktyki. Przy

● str. 10
zestawianiu wszystkich map irydologicznych wykorzystywane są
podstawowe zasady opracowane przez wybitnego lekarza I. Peczely.
Dlaczego irydologia wykorzystywana jest jako metoda badania
naszego organizmu?
1. Metoda jest dość prosta.
2. Absolutna nieszkodliwość.
3. Bardzo wczesne wykrywanie różnego rodzaju patologicznych
zmian w organach.
4. Możliwość obserwacji wszystkich zmian w naszym organizmie
w jednym polu widzenia.
5. Możliwość ustalenia przyczyny – badawczych powiązań rożnego
rodzaju symptomów.
Według dr I. Deck [3] irydologia naucza lekarza badać organizm
w całości, a nie w zakresie poszczególnych organów. Oprócz tego
pozwala określić pierwotne i drugorzędne zmiany w naszym
organizmie, przeprowadzać zróżnicowaną diagnozę.
Irydologia pozwala obserwować przebieg zapobiegawczego leczenia
środkami naturalnymi: homeopatią, akupunkturą, akupresurą,
ziołolecznictwem, oczyszczaniem organizmu (w tym głodówką),
dietoterapią. Pozwala również na określenie schorzeń
przekazywanych genetycznie. Mówiąc o dużych możliwościach
irydologii, chcę podkreślić, że ta metoda nie próbuje zastąpić innych
metod badania, lecz je uzupełnia i wspiera w miarę swoich
możliwości.

● str. 11
Jak każda inna metoda irydologia ma swoje atuty i wady. Na
przykład bezbólowy przebieg choroby nie daje patologicznych
znaków na tęczówce oka. Jest to charakterystyczne np. dla chorób
przewlekłych ( opuchlizny w początkowym stadium, cysty, polipów
itp.). Czasami schorzenia nerek, serca lub innych organów mogą być
niezauważone przy zastosowaniu metod irydologicznych, ponieważ
mają za mało receptorów nerwowych.
Należy również zwrócić szczególną uwagę na tzw. lateralizację
(rozróżnienie ludzi leworęcznych i praworęcznych). Badanie
tęczówki u ludzi leworęcznych wymaga specjalnych metod, o których
napiszę dalej. U ludzi leworęcznych znaki na tęczówce prawego oka
odpowiadają organom po prawej stronie ciała, a tęczówce lewego oka
– lewej stronie. Natomiast u ludzi praworęcznych jest odwrotnie (na
krzyż).
Dodatkowe trudności w trakcie analizy tęczówki mogą napotkać
badacze, którzy nie są oftalmologami. Dotyczy to przypadków
ocznych schorzeń lub ocznych zmian u ludzi starszych (np.
zwyrodnienia), w wyniku których powstają znamiona na tęczówce,
nie związane z odpowiadającymi im organami.
Granice irydologii zakreśla zdrowy rozsądek. Dr R. Bourdiol [2]
pisze na przykład, że nie trzeba analizować tęczówki, aby postawić
diagnozę płaskostopia, wystarczy po prostu spojrzeć na stopy.

● str. 12
BUDOWA OKA I TĘCZÓWKI
W trakcie wzrostu niemowlęcia w łonie matki oczy pojawiają się dość
wcześnie – w trzecim tygodniu rozwoju, co pozwala ocenić za
pomocą irydologii nawet prawidłowość rozwoju płodu i powstanie
różnego rodzaju chorób genetycznych.
Oczy są receptorami centralnego układu nerwowego. Są zbudowane
z kilku tkanek różnego rodzaju, które można podzielić na 4 części
(Rys.1).
Rys.1. Struktura oka [13]

● str. 13
1. Zewnętrzną kapsułę, zawierającą twardówkę i rogówkę (Rys. 1)
2. Środkową część – układ żylny: chorioidea, ciało ciliarne
(rzęskowe) i tęczówkę.
3. Układ wzrokowo – nerwowy, zawierający siatkówkę z przewod-
nikami nerwowymi.
4. Światło – przewodzący aparat, zawierający rogówkę, płyn oczny
wewnętrzny, soczewkę i szkliste ciało za nim (Rys. 1).
Tęczówka oka ma podwójną budowę: mezodermalną i ektodermę
nerwową. Górny obszar tęczówki (stromalny) ma mezodermalną
budowę, tylny (pigmentarny) – entodermalną. Z tylnej części
wychodzą mięśnie tęczówki (sfinkter i delator źrenicy, mięśnie
rzęskowe Rys. 3). Tęczówka dzieli oko na 2 części – przednią i tylną,
i mieści się pomiędzy rogówką i soczewką. Peryferyczny brzeg
tęczówki przekształca się w ciało ciliarne (rzęskowe, Rys. 3). Forma
tęczówki jest lekko eliptyczna o średnicy (długości) 12,5 mm
w poziomie i 12 mm w pionie. Średnia grubość tęczówki wynosi
około 300 mcm.
Tęczówka służy do ekranizacji światła, produkowania i odpływu
ocznego płynu, podtrzymywaniu stałej temperatury wewnątrz oka
w wyniku zmiany przestrzeni pomiędzy naczynkami krwionośnymi.
Ciekawe właściwości ma kolejny element oka - źrenica. Średnica
źrenicy zmienia się w granicach 2 – 8 mm. Średnica w normie
wynosi około 3 mm. Zmienia się z wiekiem. U dzieci jest wąska – do
2 mm, słabo reaguje na światło. W młodości wynosi około 4 mm.

● str. 14
W starości znów się zwęża, zmniejszają się również jej możliwości
adaptacyjne.
Średnica źrenicy może się zmieniać w wyniku różnych czynników.
Zwęża się pod wpływem światła, przy zamykaniu oczu, we śnie itp.
Poszerzenie źrenicy jest wynikiem odczuć bólowych, dużego wysiłku
fizycznego, pobudzenia nerwowego itp.
Tęczówka ma sporą sieć naczynek krwionośnych, mających swoistą
architekturę. Arterialne drzewko wychodzi z systemu arterii ocznych,
a żyły wchodzą do górnej żyły ocznej. Dwie tylne długie i 6-12
przednich krótkich ciliarnych arterii są rozgałęzione i tworzą duży
pierścień arterialny. Od tego pierścienia odchodzą radialnie
w kierunku źrenicy naczynka, które w obrębie 1,5 mm od źrenicy
tworzą mały alternatywny pierścień na tęczówce. Wyglądają jak
zębata linia, która ogranicza wewnętrzną część tęczówki od
zewnętrznej i nazywa się pierścieniem autonomicznym. Od
małego kółka arterialnego odchodzą cienkie naczynka, które kierują
się do otworu źrenicy i tworzą pętle. Żyłki tęczówki znajdują się obok
arterii, ale głębiej.
Sieć nerwową tęczówki tworzą gałązki trójniczego i okoruchowego
nerwu. Podstawową rolę przy innerwacji tęczówki odgrywa
sympatyczny (współczulny) układ nerwowy.
Badanie mikroskopijne tęczówki wykazuje jej wielowarstwowość
(Rys. 2). Górna (mezodermalna) warstwa jest podzielona na dwie:
powierzchowną (I) i głęboką (II). Właściwie taka wielowarstwowość
jest charakterystyczna wyłącznie dla człowieka. Początki głębszej

● str. 15
warstwy odnaleziono tylko u małp. Powierzchniowa (mezodermalna)
warstwa pokrywa tylko ciliarną (rzęskową) część tęczówki i kończy
się przy pierścieniu autonomicznym. Nie przechodzi do części
źrenicowej.
Przy bardziej dokładnym (histologicznym) badaniu każdą
powierzchniową (mezodermalna) warstwę można podzielić (Rys.2):
Rys. 2
1 – górna część – cienka membrana wielkości kilku
powierzchniowych epiteliarnych komórek; 2 – górna graniczna
warstwa; 3 - warstwa naczynek krwionośnych, 4 tylna graniczna
warstwa, 5 – pierwsza pigmentowa warstwa; 6 druga pigmentowa
warstwa.
Górna (mezodermalna) część tęczówki, a dokładniej – górna
pograniczna warstwa odpowiada za kolorystykę tęczówki, która
zależy od jej grubości i ilości pigmentu (melaniny).

● str. 16
Tylna III (epidermalna) cześć tęczówki składa się z dwóch
epiteliarnych pigmentowanych warstw. Ponieważ ektodermalna
warstwa przykryta jest z góry mezodermalnymi warstwami, przy
badaniu tęczówki widać tylko krawędź pigmentowanej warstwy
ektodermalnej części (III), zwanej rąbkiem barwinkowym. (brzeg
źreniczny).
Przód tęczówki można przedstawić tak jak pokazano na Rys. 3.
Wszystkie części są dobrze widoczne przy badaniu irydologicznym.
Rys. 3. Podstawowa struktura tęczówki [13]:
1- strefa źrenicy; 2 – brzeg źrenicy - rąbek barwinkowy; 3 – pole
źrenicowe; 4 – pierścień autonomiczny; 5 – pole rzęskowe (pas
ciliarny), 6 – brzeg rzęskowy.
Podstawowymi parametrami tęczówki są: kolor, obraz i topologia.

● str. 17
PERYFERYCZNE ZNAKI
Bardzo ważny wpływ na badanie mają tak zwane peryferyczne znaki,
które mogą uzupełnić badanie tęczówki. Analiza tych znaków nie
wymaga specjalnego sprzętu badawczego, a może dostarczyć bardzo
cennych dodatkowych informacji o stanie zdrowia człowieka.
Według P. Schmidta [10] i R. Bourdiola [2] wyróżniamy 5
najbardziej wpływowych grup peryferycznych znaków.
Rola brwi w diagnozie
P. Schmidt [10] podkreśla trzy typy brwi:
- okrągłe, charakterystyczne dla charakteru sentymentalnego,
niesystematycznego, artystycznego;
- proste, charakterystyczne dla charakteru rozsądnego, ułożonego,
pedantycznego;
- nierówne, zębate, charakterystyczne dla charakteru nieufnego,
krytycznego, półpedantycznego;
- gęste brwi świadczą o twardym charakterze, natomiast brwi rzadkie
wskazują na słaby charakter.
Każda z brwi ma trzy podstawowe części: „głowę”, „ciało” i „ogon”.
Brak lub rzadkie włoski w „ogonku” świadczy o chorobie trzustki,
jest tak również przy syfilisie. Głębokie zmarszczki nad „głową”
prawej brwi świadczą o naruszeniu funkcji wątroby, a nad „głową”

● str. 18
lewej brwi – o naruszeniu funkcji śledziony lub chorób związanych
z krwią. Wyraźnie czerwona skóra brwi wskazuje na stan zapalny
nerek.
Rola powiek w diagnozie
P. Schmidt [10] na podstawie własnych doświadczeń pokazuje szereg
możliwych naruszeń w organizmie, związanych z wyglądem powiek:
- brązowy kolor świadczy o uszkodzeniu kielicha nerek;
- ciemno - brązowy kolor w postaci drobnych plamek wskazuje na
przewlekłe schorzenie wątroby;
- „mleczno kawowy” kolor w postaci drobnych plamek wyłącznie na
dolnej części powiek wskazuje na przewlekłą niewydolność nerek;
- różnego rodzaju brodawki na powiekach wskazują na możliwość
raka nerek.
Rola twardówki w diagnozie
Irydolog musi wiedzieć o specyficznej kolorystyce twardówki
(sclery). Dla twardówki niektórych typów Murzynów
charakterystyczna jest brązowa pigmentacja. Szereg azjatyckich
narodowości ma równomierny żółty kolor twardówki.
Wiek również stanowi faktor zróżnicowania fizjologicznego koloru
twardówki. Jasnoniebieski okras twardówki jest charakterystyczny

● str. 19
u niemowląt, biały z odcieniem jasnobrązowym – u ludzi młodych,
a żółty odcień u ludzi starszych.
Patologiczny kolor twardówki według R. Bourdiol [2] i naszych
doświadczeń:
- czerwony odcień – naruszenia sercowe;
- matowo - białe - schorzenia płuc;
- brązowe – naruszenia funkcji nerek;
- zielonkawe – naruszenia funkcji wątroby.
We wszystkich przypadkach obserwacji pigmentacji twardówki
należy wykluczyć zmianę koloru w wyniku użycia leków lub
barwionych kropel do oczu.
Odrębną kwestią jest waskult i konjunktywit twardówki.
Rola rogówki w diagnozie
W normalnym stanie na rogówce nie widać żadnych naczynek.
Istnienie naczynek na rogówce, zarówno czerwonych, jak i biało –
szarych jest patologią.
Jednym z najbardziej widocznych znaków przy badaniu rogówki jest
tak zwany pierścień sodowo – lipidowy lub pierścień
cholesterolowy. Powstaje w górnej i dolnej części rogówki w postaci
szaro – białych łuków. Badania mikroskopijne pokazują, że
wyglądają one jak grudki soli morskiej. Osobne łuki z czasem
zamykają się, tworząc pierścień wokół całego limba rogówki. Ich

● str. 20
pojawienie się, według M. Bardadyn [1], jest rezultatem zaburzeń
równowagi kwasowo – zasadowej i prowadzi do kwasicy oraz
nieprawidłowej gospodarki lipidowej.
E.S.Welchowier [12] stwierdza, że w miarę starzenia się organizmu
częstotliwość występowania pierścienia sodowego narasta od zera
w wieku 20 lat, do 44% u ludzi starszych, po 70 roku życia. Według
dr M. Bardadyn [1] ma to bardzo ważne znaczenie diagnostycznie
i pozwala na wykrycie miażdżycy w stadium początkowym. Jeżeli
pojawia się w górnej części rogówki, to najbardziej narażone na
uszkodzenie są naczynia mózgowe, jeśli w dolnej – to naczynia
kończyn dolnych. Równocześnie pierścień sodowy świadczy
o stopniu starzenia się organizmu.
Tego objawu nie wolno pomylić ze zmianami o podobnym
charakterze:
- pierścień lekowy (który mogą spowodować środki farmakologiczne,
takie jak aspiryna) o brudno – szarym kolorze, bikarbonat sodu,
w wyniku którego powstają łukowe szaro - białe złogi;
- pierścień o zielonym kolorze, związany z wrodzonym uszkodze-
niem wątroby, które prowadzi do naruszenia rozkładu związków
miedzianych;
- brązowy pierścień na pograniczu rogówki z rozpłyniętymi krawę-
dziami świadczy o chorobach nerek;
- białe „zadrapania” jak od paznokcia na bokach rogówki świadczą
o poważnym uszkodzeniu czaszki związanych z utratą przytomności.
- różowy kolor rogówki może oznaczać cukrzycę.

Dlaczego warto mieć pełną wersję?
Jak samodzielnie, poprzez badanie oczu, skutecznie i
niezwykle tanio diagnozować swoje zdrowie? Może to
wydać się kontrowersyjnym stwierdzeniem, ale zapewne
zgodzisz się z tym, że lekarz pierwszego kontaktu w
większości przypadków nie udziela Ci wiele informacji na
temat Twojego zdrowia. Zazwyczaj wizyta ogranicza się do
ogólnych informacji i wypisania recept na lekarstwa. Aby
dowiedzieć się, jak tanio i w naturalny sposób diagnozować
swoje zdrowie, jak najszybciej poznaj i wykorzystaj w
praktyce alternatywną, skuteczną metodę, jaką jest
irydologia. "Irydologia to metoda całościowej oceny stanu
zdrowia na podstawie badania tęczówki oka. Objawy
irydologiczne widoczne podczas oglądania oka dzięki swojemu charakterowi i
lokalizacji odkrywają skłonności chorobowe badanej osoby, a ponadto bardzo często
pozwalają wskazać narządy, w których toczy się proces chorobowy." Polskie
Towarzystwo Irydologii i Homeopatii W żadnym wypadku nie chodzi o to, aby
odrzucać fachowe badania lekarskie. Irydologia ma przede wszystkim zastosowanie
w profilaktyce zdrowotnej. Za pomocą irydologii w sposób bezinwazyjny i bardzo
szybki można określić ogólny stan całego organizmu, a nawet poszczególnych
organów. Z tego specjalnego poradnika opartego na wieloletnim doświadczeniu
medycznym, dowiesz się między innymi: - Jak jest zbudowane Twoje oko i tęczówka.
- Jak kolor oczu wpływa na odporność Twojego organizmu. - Jakie są rodzaje plamek
występujących na tęczówce i w jaki sposób są powiązane z odpowiednimi
schorzeniami.
Pełną wersję książki zamówisz na stronie wydawnictwa Złote Myśli
http://irydologia.zlotemysli.pl
Dodaj do koszyka
Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)

�ݺ�ߣ

Irydologia w praktyce / Sergey Karpov

More Related Content

Irydologia w praktyce / Sergey Karpov