Hayatımın dönüm noktalarından birinde kalbimin içindeki silsile yaralardan arta kalan enkaz yığıntılarıyla tek başımayım artık. Esen rüzgârla birlikte bende bilmediğim derinliklere savruluyordum. İçimde sönmeye çalışan ateşin bende farkındaydım fakat o alev; rüzgâr acı acı estikçe sönmek bi yana daha fazla kor alıyordu. Bu kez rüzgârın canımı acıtmasına izin vermeyecektim. Ne zaman ki kalbim son kez atacak bende o zaman bu yenilgiyi kabul edecektim. Yaşamın kıyısında kalan yüreğim terk edilmişlikler içinde tekrar kendi kabuğuna çekilip yaşamaya devam edecekti. Hele ki geçmişin izleri beynimin ve kalbimin bir köşesine yerleşmişken ç