Siedzi ptaszek na drzewie/ I ludziom si臋 dziwuje,/ 呕e najm臋drszy z nich nie wie,/ Gdzie si臋 szcz臋艣cie znajduje./ Bo szukaj膮 doko艂a,/ Tam gdzie nigdy nie bywa,/ Pot si臋 leje im z czo艂a,/ Cier艅 im stopy rozrywa./ Trwoni膮 偶ycia dzie艅 jasny/ Na zabiegi i 偶ale,/ Tylko w piersi swej w艂asnej/ Nie szukaj膮 go wcale./ W nienawi艣ci i k艂贸tni/ Wydzieraj膮 co艣 sobie,/ A偶 zm臋czeni i smutni/ Id膮 przespa膰 si臋 w grobie./ A wi臋c, siedz膮c na drzewie,/ Ptaszek dziwi si臋 bardzo,/ Chcia艂by przestrzec ich w 艣piewie鈥�/ Lecz przestrog膮 pogardz膮.
We鈥檝e updated our privacy policy so that we are compliant with changing global privacy regulations and to provide you with insight into the limited ways in which we use your data.
You can read the details below. By accepting, you agree to the updated privacy policy.
