More Related Content
Featured (20)
วิกฤติต้มยำกุ้ง
- 1. Haphifi Sama-ae วิกฤติต้มยำกุ้ง โอ้ย ! ทนไม่ไหวแล้ว ฉันอุทานในใจระหว่างขึ้นบันได ตึกเทวาลัย ห้องสมุดคณะอักษรศาสตร์ เพราะ กลั้นปัสสาวะตั้งแต่ชั่วโมงแรกของการเรียนวันนี้ กว่าจะเรียนเสร็จต้องทนนั่งเรียนในห้องถึงสองชั่วโมง ก่อนจะ เข้าห้องน้้าเผอิญมองเห็นพาดหัวข่าวที่กินเนื้อที่ครึ่งหน้าของหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง มันท้าให้ฉันชะงักซักครู่ ด้วยภาพและภาษาที่ใช้หวังเพื่อดึงดูดผู้อ่านให้อุดหนุน ฉันถึงกับส่ายหัวและอุทานเบาๆด้วยความหดหู่ “อีก แล้วหรอ นี่คนที่เท่าไหร่ของปีแล้วล่ะ จะมีอีกกี่รายที่ต้องมารับเคราะห์กับเหตุการณ์แบบนี้” แล้วฉันก็มองดู หนังสือพิมพ์ฉบับอื่นๆที่พาดบนราวเดียวกัน ทุกฉบับต่างก็ประโคมข่าวเดียวกันราวกับสมคบคิดกันขายข่าว เดียวกันให้ผู้บริโภคได้เลือกซื้อสินค้าตามความถูกใจของตน แต่ด้วยความที่ปวดปัสสาวะ ท้าให้ฉันไม่เปิดไป อ่านข้างในเพราะพอเดาว่าเนื้อความคงไม่ต่างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วๆมา จะต่างก็แค่ วัน เวลา และสถานที่ ก็เท่านั้นเอง ตอนเย็นของวันเดียวกัน หลังจากที่กินข้าวเย็นเรียบร้อยแล้ว เพื่อนร่วมหอชวนฉันชมฟุตบอลรอบรอง ชนะเลิศที่ก้าลังจะฟาดแข้งกันในไม่กี่อึดใจ เขาบอกฉันว่า “นัดนี้ส้าคัญมากเลยนะ ถ้าทีมชาติของเราแพ้ก็ อาจจะตกรอบฟุตบอล AFF Suzuki Cup ปีนี้เลยก็ว่าได้” ฉันตอบกลับไปอย่างตื่นเต้นกับเสียงเชิญชวนการชม ฟุตบอลนัดส้าคัญอันเป็นนัดชี้ชะตาของทีมชาติไทยว่า “เออวันนี้เราเจอกับมาเลย์ด้วยสิ เป็นนัดเยือนด้วย งั้น ไปดูด้วยคนนะ” การแข่งขันฟุตบอลรายการนี้เป็นอีกหนึ่งรายการส้าคัญของอาเซียนที่จัดสองปีต่อหนึ่งครั้งเพื่อ ตอกย้้าว่าชาติใดคือเจ้าแห่งกีฬาที่คนทั่วโลกนิยมอย่างฟุตบอลในภูมิภาคของเรา แพ้ ชนะ หรือเสมอกัน คือ ผลของการแข่งขันกีฬาทุกประเภทฉันไม่แปลกใจกับผลการแข่งขันในครั้งนี้เลย หากแต่สิ่งที่ฉันฉงน คือกอง เชียร์ร่วมชาติของตนไปเชียร์ติดชิดขอบสนามบูกิตจาลีล ที่ให้สัมภาษณ์กับนักข่าวหลังการแข่งขันยุติลงด้วย ส้าเนียงทองแดงอย่างคนสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งเชียร์ทีมประเทศมาตุภูมิอย่างสุดชีวิต แม้ว่าผลการ แข่งขันครั้งนี้ทีมชาติของเขาจะท้าได้แค่เสมอกับเจ้าบ้านอย่างมาเลเซียก็ตาม หนึ่งเดือนผ่านไป ในที่สุดวันเวลาที่ฉันรอคอยก็ได้มาถึง มหาวิทยาลัยประกาศหยุดการเรียนการสอน เนื่องจากเป็นช่วงการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยแห่งชาติ ฉันรีบไปสถานีรถไฟหัวล้าโพงซื้อตั๋วกลับบ้าน หลังจาก ที่ได้ตั๋วรถไฟที่แน่นอนแล้ว ฉันจึงโทรศัพท์กลับไปยืนยันการกลับบ้านครั้งแรกในรอบเทอมการศึกษาแก่ที่บ้าน ทราบ และวันต่อมาฉันก็ได้โดยสารรถไฟ ขนส่งมวลชนคู่ใจที่อยู่คู่กับสังคมไทยมานาน การเดินทางโดยรถไฟ ไทยที่ใครหลายบ่นว่าหน้าเบื่อ เชื่องช้า เสียเวลา และน่ากลัว กลับเป็นสิ่งดึงดูดใจฉันโดยเฉพาะราคาค่าโดยสาร ที่ไม่แพงประกอบได้กินขนมที่ขายบนรถไฟแล้วท้าให้ฉันตัดสินใจแน่วแน่ว่าคราใดที่กลับบ้าน รถไฟเป็นตัวเลือก แรกของฉันเสมอ “เอ้าถึงหาดใหญ่แล้วหรอ” แสงแดดที่สาดเข้ามาทางหน้าต่าง ตามมาด้วยความร้อนอันเปรียบได้กับ แฝดอินจันทร์ที่ไม่สามารถแยกจากกันได้ ท้าหน้าที่เหมือนนาฬิกาปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมา กระเพาะอาหารท้า หน้าที่ของมันได้อย่างตรงเวลาชนิดที่ว่าไม่ต้องเตือนให้รู้กันเลย ฉันชะโงกหน้าออกไปทางหน้าต่างเพื่อดูลาด ราวว่ามีแม่ค้าหาบเร่ขายอาหารฮาลาลที่ฉันกินได้หรือเปล่า ไม่มีคือค้าตอบของการกระท้าดังกล่าว ฉันจึงต้อง หาขนมอย่างอื่นเพื่อประทังชีวิตเช้าวันนั้นไปพลางๆก่อน นายสถานีตีระฆังดังกังวานไปทั้งสถานี ฉันผู้ซึ่ง
- 2. Haphifi Sama-ae โดยสารรถไฟเป็นประจ้ารู้ว่านายสถานีก้าลังจะปล่อยรถไฟขบวนนี้ออกจากสถานีไป ซักพักรถไฟก็เคลื่อน ตัวอย่างช้าๆออกจากสถานีชุมทางหาดใหญ่เพื่อมุ่งหน้าไปยังสุไหงโก-ลกอันเป็นสุดปลายทางของมันและเป็น การสิ้นสุดการเดินทางของฉันเช่นกัน จากหาดใหญ่ถึงสุไหงโก-ลก มีหลายสถานีที่รถไฟเร็วขบวนที่ ๑๗๑ เทียบชานชาลา เพื่อรับส่งผู้โดยสาร รถไฟ เดินทางเรื่อยไปหลายสถานี ฉันสังเกตเห็นมัสยิดที่เรียงรายอยู่สองข้างทางรถไฟ จ้านวนมัสยิดที่เพิ่มขึ้นต่างจาก พุทธสถานที่ลดจ้านวนลงไปเรื่อยๆ สังเกตเห็นคนแปลกหน้าที่ขึ้นและลง มานั่งใกล้ๆฉัน ว่าพวกเขาเปลี่ยนไป ทั้งรูปร่างหน้าตา และอาภรณ์ที่พวกเขาสวมใส่ ภาษาที่พวกเขาพูดก็ผิดแผกไปจากที่ฉันเคยได้ยินเมื่อยามศึกษา ที่กรุงเทพฯ ฉันเริ่มมั่นใจกับตัวเองว่ารถไฟได้พาฉันมาอยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้แล้ว ขาดก็เพียงแค่ว่า มันยังไม่ถึงบ้านฉันเสียที “ที่นี่สถานีสุไหงโก-ลก” ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินเสียงจากล้าโพงสถานี ก่อนที่นายสถานีจะ กล่าวต้อนรับผู้โดยสารจบประโยค ฉันตื่นเต้นมาก เมื่อลงสถานีสุไหงโก-ลกแล้วฉันมองไปรอบๆเพื่อหาแม่ผู้มา รับฉันที่สถานีท่ามกลางความโกลาหลของผู้คนราวกับมดแตกรัง และแล้วฉันก็เห็นสตรีวัยกลางคนที่สวมเสื้อกุ รงสีแดงสด ฉันเดินเข้าไปทักเธอด้วยความดีใจ “อัสสลามมูอาลัยกุม สบายดีไหม” หญิงคนนั้นตอบเพียงสั้นๆ ว่า “วาอาลัยกุมมุสลาม สบายดีจ๊ะ” เมาะซูแม่ของซูเฟียนเพื่อนสมัยประถมฉันซึ่งเรียนมหาวิทยาลัยเปิดแห่ง หนึ่งในกรุงเทพฯเหตุผลที่เขาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งนี้เพราะว่าแอดมิดชั่นไม่ติดตอนมัธยม มารอรับลูกของเธอ อีกคนหนึ่งที่เรียนโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาในตัวเมือง จังหวัดยะลา ผ่านไปราวห้านาที ผู้คนที่ยั้วเยี้ยริมชาน ชาลาหายไปหมด ฉันมองเห็นแม่ที่นั่งรออีกฝั่งหนึ่งของสถานี ฉันเข้าไปทักทายและสวมกอดแม่อย่างอบอุ่น หลังจากที่ต้องพลัดพรากเนื่องจากการศึกษาเป็นเวลานาน ฉันถามแม่ว่ารอนานมากไหม “ก็ปกติราวๆสี่สิบ นาที” คือค้าตอบจากการล่าช้ากว่าก้าหนดเวลาเดิมของรถไฟหัวรถจักรสีส้มที่ใครก็รู้สมญานามของมัน กลับมาถึงบ้านคุณยายท้าข้าวย้าอาหารจานโปรดของฉันให้กิน หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้วฉันได้ยิน เสียงอาซาน เสียงที่เรียกร้องบอกเวลาว่าถึงเวลาละหมาดและเชิญชวนให้ไปละหมาดที่มัสยิด ทุกวันชาวมุสลิม จะละหมาดห้าเวลา ดังนั้นเราจึงได้ยินเสียงอาซานห้าครั้งต่อวันเช่นกัน เมื่อละหมาดเสร็จระหว่างเดินกลับบ้าน ฉันได้ยินเสียงแว่วๆเหมือนมีใครเรียกฉัน ฉันจึงหันหลังไปเพื่อหาดูว่าใครคือเจ้าของเสียงนั้น เขาคือเปาะเงาะ เพื่อนบ้านของฉันนี่เอง เราได้สนทนากันตลอดทางเดินกลับบ้าน เขาถามว่าฉันกลับบ้านเมื่อไหร่ และอีกสอง สามค้าถามตามมา หลังจากที่ฉันตอบค้าถามเสร็จแล้วจึงเป็นโอกาสที่ฉันจะซักถามกลับไป ฉันถามถึงมูฮ้าหมัด บุตรชายของเขาว่าหายไปไหน เขาตอบฉันว่ามูฮ้าหมัด ไปท้างานมาเลเซียช่วงนี้ฝนตกเลยกรีดยางไม่ได้ การ สนทนาของเราจบลงด้วยดีเมื่อฉันถึงบ้าน เด็กในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ หลายคนที่ไปท้างานร้านอาหารที่ มาเลเซีย ข้ามพรมแดนรัฐชาติที่รัฐบาลกรุงเทพกับเจ้าอาณานิคมขีดแบ่งเอาไว้ บางคนเข้าไปแบบถูกกฎหมาย แต่บางคนก็ผิดกฎหมาย เหตุผลที่ไปท้างานในร้านอาหารได้เพราะนับถือศาสนาอิสลาม มุสลิมจะต้องกินอาหาร ที่ฮาลาลตามหลักศาสนาเท่านั้น ประกอบกับพูดภาษามลายู ซึ่งเป็นภาษาเดียวกัน รูปร่างหน้าตา ประเพณีและ วัฒนธรรม แยกไม่ออกเลย นอกจากการแสดงบัตรประจ้าตัวประชาชนให้ดู บางคนเริ่มต้นจากการเป็นเด็กล้าง จาน บางคนได้ดิบได้ดีไปเป็นเชฟก็มี แต่บางคนก็โชคร้ายโดนจับแล้วถูกส่งกลับประเทศก็มีถ้าหากเข้าไปท้างาน
- 3. Haphifi Sama-ae โดยผิดกฎหมาย อาชีพในร้านอาหารของคนไทยในมาเลเซียมักจะถูกเรียกว่า อาชีพต้มย้า ซึ่งเปิดขายตั้งแต่ ตอนบ่ายๆถึงตีสองตีสามของวันรุ่งขึ้น มูฮ้าหมัด ไม่ใช่เป็นเด็กคนเดียวที่ประสบความล้มเหลวจากการศึกษา ยังมีเด็กอีกหลายคนในสาม จังหวัดชายแดนภาคใต้ที่ต้องออกกลางคัน บางคนก็ออกไปแต่งงานมีครอบครัวก็มี บางคนก็ติดยาเสพติด อบายมุขต่างๆ เด็กที่ออกกลางคันเหล่านี้มักจะท้างานกรีดยางและเป็นแรงงานขาดทักษะจะข้าไปท้างานใน มาเลเซียมากขึ้น ถึงแม้ว่าบางคนจะจบอออกมาแต่ประสิทธิผลการศึกษาก็ด้อยคุณภาพ ดูได้จากค่าเฉลี่ย โอเน็ตทุกระดับชั้นของนักเรียนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่รั้งท้ายประเทศทุกปี อันเนื่องมาจากปัจจัย ต่างๆ โดยเฉพาะเหตุการณ์ความไม่สงบที่ท้าให้ต้องหยุดการเรียนการสอน ไม่มีครูเพียงพอในพื้นที่ ครูตกเป็น เป้าหมายของผู้ที่ไม่หวังดี ครูหลายคนต้องสังเวยชีวิตกับเหตุการณ์ไม่สงบตามที่ได้พาดหัวข่าวของส้านักข่าว ต่างๆ ฉันเชื่อเหลือเกินว่าครูทุกคนที่สอนในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ล้วนแล้วเป็นผู้เสียสละ เป็นดั่งเทียน ผู้ให้แสงสว่างท่ามกลางความมืดมน และพายุร้ายที่จะท้าให้แสงเทียนเหล่านั้นดับเมื่อไหร่ก็หาได้รู้ไม่ การศึกษา เป็นเครื่องในการพัฒนามนุษย์ยกระดับคุณภาพชีวิตของประชาชน ดังนั้นผู้ที่ให้ความรู้ ให้การศึกษาจึงมี ความส้าคัญเป็นอย่าง ในสมองฉันมืดสนิทคิดอะไรไม่ออก ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่าซักวันเหตุการณ์ต่างจะทุเลาลง และรัฐบาลจะมีมาตรการที่ดีในการคุ้มครองความปลอดภัยของแม่พิมพ์ของชาติผู้เสียสละเหล่านี้ ยิ่ง ถ้ามันยัง เกิดเรื่องขึ้นกับครูอีก วิกฤติต้มย้ากุ้งก็ยังเกิดขึ้น และหนักยากเกินจะเยียวยาแน่นอน