�ݺ�ߣ

ถอดความคาประพันธ์ คัมภีร์ฉันทศาสตร์ แพทย์ศาสตร์ สงเคราะห์
ั
๑.จะพูดถึงตาราฉันทศาสตร์ ของเก่าที่ครู สอนไว้เปรี ยบได้กบดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ ที่ทาให้
มองเห็นได้ชดเจน
ั
๒.นาทางสัตว์ให้เห็นทางเดินอย่างชัดเจน (การดาเนินชีวตที่ดี)หมอนวดและหมอยา ผูเ้ รี ยนรู้เวท
ิ
มนตร์คาถาของ ศ.พราหมณ์
๓.เรี ยนรู ้ให้ครบทั้งหมด จนจบข้อความในตาราฉันทศาสตร์ที่ครู บอกให้เข้าใจสิ บสี่ หวข้อควรจาไว้
ั
๔.เป็ นแพทย์น้ ียากมากที่จะรู ้จกเรื่ องผลการกระทาที่ไม่ดีตดทิ้งไปเรื่ องความไม่ดี ทาความดีสิบสี่ ขอ
ั ั ้
จึงจะเป็ นคนซื่อสัตย์
๕.เป็ นแพทย์แต่ไม่รู้ในตาราเวทย์มนตร์ คาถาที่ครู ต้ งใจเรี ยนไว้รู้แต่ยามาประดับตัว รักษาไข้ไม่เกรง
ั
กลัว
๖.หมอบางคนก็พดโกหกซ้ าๆ ย้าข้อความยกย่องตนเองว่ามีความรู ้ดียงในเรื่ องยา
ู ิ่
่
๗.หมอบางคนก็รังเกียจคนไข้ที่แพทย์อื่นเคยรักษามาบ้างก็กล่าวหลอกลวง เขาเจ็บป่ วยเล็กน้อยก็วา
เป็ นมาก
่
๘.บ้างพูดอย่างเล่ห์กลกับคนไข้วาต้องใช้เงินหลายพันคาดว่าจะได้ของทันที เพราะเชื่อคาพูดของ
ตนเอง
๙.บางครั้งไปเยียมคนไข้ ทั้งที่ไม่มีใครเชิญให้ไปพูดยกตัวอย่างถึงประโยชน์ของยาที่ตนรู ้ให้คนฟัง
่
เชื่อ
๑๐.หมอบางคนหมกมุ่นในกลอุบายให้คนเข้าใจผิด เพราะความโลภเข้าปิ ดบังรักษาโรคเพราะ
อานาจความอยากได้ ความต้องการ
๑๑.หมอบางพวกหยิงในฐานะตนว่าคนไข้ยากจนให้ยาไปจะเสี ยยา ไม่ได้รับของที่ควรจะได้รับ
่
๑๒.หมอบางคนยึดมันว่าตัวเองอายุมาก เป็ นหมอมานานมีความเชี่ยวชาญรู ้เรื่ องยา ไม่รู้
่
ความสามารถของผูอื่น รักษาโรคได้ก็มีความสุ ข
้
๑๓.ร่ างกายแก่ ไม่เรี ยนรู ้ให้มากดูหมิ่นผูมีความรู ้มากแม้เด็กแต่เป็ นเด็กมีความชานาญ ใจไม่ควรคิด
้
ดูหมิ่น
๑๔.เรี ยนรู้ให้ชานาญ จบขอบเขตเนื้อหาตาราเวทมนตร์ คาถาเริ่ มตั้งต้นในฉันทศาสตร์ ตามที่บอกให้
ทราบไว้
๑๕.ตาราปฐมจินดาร์โชตรัต ตาราครรภ์รักษา ตาราอภัยสันตาตาราสิ ทธิสารนนท์ปักษี........

่
๑๖.ไข้หนักระยะใกล้ตาย สิ่ งที่บอกให้รู้วาใกล้ตายตามตาราสรรพคุณ มีสิ่งที่บอกให้รู้ได้อีกในตารา
ธาตุบรรจบ ตาราโรคนิทาน
๑๗.ฤดูและเดือนวัน ยังมีสาเหตุอีกหลายอย่างลักษณะของส่ วนควบคุมร่ างผิดปกติ ระยะเริ่ มต้น
ระยะเป็ นมากขึ้น และระยะทุเลา เบาลง
๑๘.ตามที่กล่าวไว้เริ่ มแรก ได้นาไปแยก อธิบายบอกให้รู้กล่าวย่อแต่ช่ือเอาไว้ ต้องการให้เรี ยนรู้
จดจา
๑๙.ไม่รู้ตาราแพทย์ จะไม่ทราบผลที่โรคทาให้เกิดขึ้นแพทย์เอ๋ ย อย่าชักช้าในการค้นหา เหมือนคน
ตาบอดมองไม่เห็นทาง
๒๐.หมอคนใดจะหนีความทุกข์ ไปหาความสุ ขถึงดับกิเลสและกองทุกข์มีความหมันระลึกตนได้
่
ปฏิบติตนได้อย่างนี้จึงเป็ นสิ่ งควรทา
ั
๒๑.ศีลแปดและศีลห้ารี บรับมาปฏิบติยดปฏิบติเป็ นประจา รวมทั้งยึดถือพระพุทธ พระธรรม
ั ึ ั
พระสงฆ์เป็ นที่พ่ ึง
๒๒.เห็นสิ่ งจะได้มาโดยไม่คาดคิด กาไรอย่าอยากได้จนไม่รู้จกพอ อย่าทาด้วยอานาจ ด้วยการ
ั
หลอกลวงเป็ นไข้นอยบอกว่าเป็ นไข้หนัก พูดหลองลวงให้เกิดความกลัว
้
๒๓.ความโกธรฉุ นเฉี ยวจงยั้งใจ มีความอ่อนโยนอยูในตัว คนไข้ยงขยาดกลัว ไม่ควรขู่ให้ย้งใจไว้
่ ิ่ ั
๒๔.ความโกธรอย่าหมกมุ่นหาอุบาย เพราะความต้องการทางผิดในการผูกใจเจ็บและอยากแก้แค้น
กับคนไข้ รวมทั้งผูอื่นที่พดหลอกลวง
้ ู
๒๕.มีความสงสัย จงเชื่อมันใจครู ของตนเองอย่าสงสัยอาการที่ลวงให้หลง เห็นถูกต้องแน่แล้วต้อง
่
รี บให้ยารักษา
๒๖.ความคิดฟุ้ งซ่านอย่าคิด เห็นแน่ชดว่าเป็ นโรคอะไรให้ต้ งตัวเป็ นพระยาราชสี ห์เข้าสู ้รบ
ั ั
๒๗.อีกอย่างหนึ่งให้ตื่นตัวตลอดเวลา อย่าง่วงเหงาเป็ นสิ่ งไม่ดีเห็นโรคทุเลาลง ให้ยาซ้ าลงอย่า
ละเลย
๒๘.อย่าอวดดื้อถือดีพยายามนาเอาโรคที่เกินความสามารถมารักษารู ้นอยอย่ารี บลงมือรักษา วิธีใดที่
้
ไม่รู้จริ งอย่าทา
๒๙.อย่าเชื่อมันว่าตนดีกว่า ยังมีคนเก่งกว่าเรามากอย่าคิดว่าตนเหนือกว่าเด็กเล็กที่มีความชานาญ
่
๓๐.ผูใดที่รู้ปฏิบติในทางดี ควรให้ความเคารพอย่าพูดเล่นสานวนเรี ยนรับเอาไว้ปฏิบติตามเสมอ รี บ
้ ั ั
มีความเคารพเป็ นเรื่ องเหมาะสม

่ ้ ่
๓๑.ครู ที่เรี ยนรู ้จากการไปอยูดวยชัวคราว และครู ที่เรี ยนในสถานศึกษา เขียนหนังสื อไว้ตามที่เรี ยน
มาจนยึดเอาว่าครู ดีเพราะได้เรี ยนจนชานาญจึงได้ความรู ้มา
๓๒.ความลังเลใจเป็ นอีกเรื่ องหนึ่งที่ควรตัดทิ้งไป ในการมีจิตวิตก อกุศล ๓ อย่าง
เช่น ๑.พยาบาทวิตกมุ่งร้าย ๒.วิหิงสาวิตกการมัวเมาครุ่ นคิดทาให้คนไข้เดือดร้อน ๓.กามราควิตกมุงร้าย
่
เพราะความต้องการในนิสัยที่มีแต่มาตั้งแต่เกิด
๓๓.รู ้คิดมีเหตุผลถูกต้องให้ตรวจตราว่าเวลาใดทาจะไม่ดีหรื อเวลาใดทาดี ดูโรคกับดูยาให้ถูกกัน
โรคจะหายทันที
ุ่
๓๔.มีความละอายต่อการทาไม่ดีที่วนวายไม่เรี ยบร้อยทั้งหลาย (การทาไม่ดีมีมากมายหลายอย่าง)
ทาลายให้หมดไปเป็ นการทาให้ผลแห่งการทาไม่ดีหมดสิ้ นไป
๓๕.มีความเกรงกลัวการทาไม่ดีเป็ นสิ่ งสาคัญ ทาไม่ดีลบหลังไม่ควรทากลัวการทาไม่ดีแล้วให้จาว่า
ั
แม้ต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ทา
๓๖.อย่ารังเกียจคนไข้ที่ยากไร้ไม่มีช่องทางทามาหากินผลประโยชน์ที่ได้มาก็นิดเดียว อย่ารังเกียจ
คนให้ดูแลรักษา
๓๗.เท่านี้ท่ีบอกไว้ในตาราฉันทศาสตร์ บทเริ่ มต้นแต่เป็ นกลอนบอกไว้อย่างละเอียด ผูใดเรี ยนรู้ได้
้
ถูกต้องนับว่าเป็ นผูได้รับความนับถือ
้
่ ั
๓๘.อีกอย่างจะสอนว่า “กายนคร” มีอยูมากเปรี ยบได้กบในร่ างกายของหญิงชายทุกคนในโลก
ั
๓๙.จิตใจเปรี ยบได้กบกษัตริ ยผครอบครองสมบัติอนยิงใหญ่ (ร่ างกาย)
์ ู้ ั ่
ั
ข้าศึกเปรี ยบได้กบโรคที่เกิดมาทาลายภายในร่ างกายเรา
๔๐.แพทย์เปรี ยบได้กบทหาร ที่มีความชานาญรู ้เรื่ องที่อยู่ (ร่ างกาย)โรคเกิดให้คิดดีๆ ตรวจ หยุด
ั
การแผ่ลามไว้ทุกแห่ง
๔๑.ให้รักษากษัตริ ยไว้คือหัวใจรี บให้ยาอีกอย่างห้ามแพทย์มีความไม่พอใจอย่างรุ นแรง โรคเกิดขึ้น
์
อาจทาให้คนไข้ถึงแก่ความตาย
่ ่
๔๒.น้ าดีในตับมีหน้าที่ยอยอาหารเปรี ยบเหมือนวังหน้า รี บตั้งใจรักษาให้ดีเพราะอาหารที่อยูใน
ร่ างกายเปรี ยบเหมือนเสบียงเลี้ยงกองทหาร (เลือด, เซลล์ ฯลฯ)
๔๓.ทางทั้งสาม หัวใจ,น้ าดี,อาหาร รี บจัดเตรี ยมรักษาอย่าให้เชื้อโรคเข้ามาทาให้ทางานไม่สะดวก
จะพลาดโอกาสรักษา
๔๔.อีกอย่างมีค่ากล่าวหาแพทย์ที่มีความสามารถจากการเรี ยนรู้ ทาไมพูดแก้ความเข้าใจผิดก็ไม่ฟัง
กัน

๔๕.ถามมาก็ตอบว่ารู ้เรื่ องการรักษาได้เป็ นเรื่ องจริ ง เพราะว่าโรคร้ายแรงเกินความสามารถจึงดื้อยา
รักษาไม่หาย
๔๖.เมื่อเป็ นน้อยรักษาหายได้ เป็ นมากรักษาหายยากมากไข้ที่หนักแล้วนั้น เปรี ยบเหมือนไฟป่ าที่
ลุกลามได้รวดเร็ วและกว้าง
๔๗.เป็ นแพทย์ควรกาหนดจดจาว่า โอกาสที่ได้รักษาคนไข้มีอยู่ ๓ อย่าง ที่ทาให้ไม่ดีเสี ยชื่อเสี ยง
๑.บางทีรู้วธีรักษาแต่มีสิ่งนาผลร้ายมาทาให้โรคที่เกิดเกินความรู ้โรคที่มี
ิ
่
๔๘.๒.บางทีโรคนั้นไม่เคยรู ้ เพราะโรคนั้นตนไม่มีความสามารถรักษา๓.ไม่รู้แต่อวดดื้อถือดีวาตนรู ้
ก็ฝืนรักษาไข้ไป
๔๙.ไม่มีความรู ้รักษาโรคอีก โรคร้ายแรงนั้นอ้างว่าเป็ นแรงกรรมทาให้รักษาไม่หายทาเกิน
ความสามารถคนไข้ตายรู ้สึกเสี ยใจในสิ่ งที่ควรทาแต่ไม่ทา
๕๐.บางทีก็โรคหาย แต่โรคหายเพราะยาก็พดกล่าวอ้างว่า รู ้จกรักษาโรคนั้นเป็ นอย่างดี
ู ั
๕๑.แพทย์คนใดทาดีตามแบบอย่างคาสอนทางพุทธศาสนาในอนาคตจะได้รับผลแห่งการทาความดี
มากมาย
่
๕๒.เรี ยนรู้ให้รู้จริ งๆ รู ้วาเป็ นโรคอะไรแน่อย่าลังเลรี บให้ยาซ้ าเข้าไป อย่ามันใจเพียงว่าทดลองยา
่
๕๓.จะไม่รับรักษาก็ไม่รักษาแต่แรก รักษาไปคนไข้จะใกล้ตายจึงไม่รับรักษาอีก แพทย์คนนั้นเป็ น
คนที่ไม่มีความรู ้อาการไข้ที่ปรากฏให้เห็น
๕๔.ปิ ดบังไว้จนไข้หนักมาก แพทย์คนอื่นจะมารักษาก็ไม่ให้รักษาต่อเมื่อโรคนั้นเข้าขั้นที่ เสมหะ
เลือด ลม เป็ นพิษใกล้ตายจึงไม่รักษาคนไข้น้ น
ั
๕๕.แพทย์เลวทราบพวกนี้ ไม่กลัวผลการทาชัวทาให้ตวเองได้รับผลการกระทาที่ไม่ดี ตายไปก็จะ
่ ั
ตกนรก
๕๖.เรี ยนรู้ตาราเวทมนตร์คาถา รอบคอบเก็บไว้ไม่ตองบอกใครเมื่อสมควรพูดจึงบอกให้ทราบ อย่า
้
ั
นาสิ่ งดีๆให้กบคนที่ไม่รู้คุณค่า
๕๗.ไม่รักจะทาให้เสี ยหาย ทาให้ความรู ้เผยแพร่ ไปลงแรงสอนให้ก็ไม่ได้ผลตามต้องการ ทั้งบุญคุณ
ก็ไม่มี
๕๘.ได้รับความรู ้แล้วตั้งคาถามทายตามสบาย ตั้งใจถามเพื่อทดสอบความรู ้ความรู ้ที่ได้รับมาก็จะ
หมดไป เพราะเป็ นคนพาลพูดไม่ดี
่
๕๙.คนใดต้องการจะเรี ยนรู้ ต้องพิจารณาคนที่เป็ นครู วารู ้จริ ง รู ้ละเอียด ทั้งการพุทธและไสย์ จึง
สมควรจะไปเรี ยนด้วย

๖๐.เพียงแต่เป็ นแพทย์ได้ คาราความรู ้ทางคาถาเวทมนตร์ ไม่รู้ครู คนนั้นไม่ควรเรี ยนด้วย จะนาให้
ผูเ้ รี ยนเข้าใจผิดพลาดได้
๖๑.เราทราบว่าตาราฉันทศาสตร์ เป็ นตาราแต่งมานานบอกไว้เป็ นแนวทางไปสู่ นิพพาน ไปสู่ แดน
สบาย
๖๒.อย่าดูหมิ่นว่าเรี ยนรู ้ได้ง่าย ตารามีวางเรี ยงอยูมากมายรี บคิดอย่างนี้เป็ นคนประมาท จริ งๆแล้วไม่
่
มีความสามารถอะไร
๖๓.คัดลอกได้แต่ตวหนังสื อ ออกไปรักษาโดยจาแต่ตาราไปพูดแสดงให้ผอื่นเข้าใจว่ามีความรู ้
ั ู้
ความชานาญ จะรักษาโรคให้หายได้ทนที
ั
๖๔.อย่าพูดจากการคาดคะเนว่าโรคที่เป็ นคือกรรมหนักที่เกิดขึ้นพร้อมๆกัน พูดหลอกลวงเพราะ
ความต้องการสิ่ งของ
๖๕.หมอบางคนจาอาการไข้ที่แสดงให้เห็นเพียงอย่างเดียวที่ได้สังเกตมากองเลือดบอกว่าเป็ น
เสมหะ ลมที่ออกมามากบอกว่าเป็ นความร้อนในตัว
๖๖.ตาราบอกไว้ทุกเรื่ อง ทาไมไม่จดไม่จาเอาไว้บอกว่าเป็ นโรคอะไรจากการคิดเอาเองไม่มีเหตุผล
ให้คนนับถือตนเอง
๖๗.รู ้นอยอย่ากล้าทาเพราะหลงตัวเอง ขาดความรอบคอบเกี่ยวกับโรคความรุ นแรงของโรคต้องใช้
้
ยาที่ดี ไม่ควรคิดว่าเป็ นเรื่ องกรรมหนัก
๖๘.อีกอย่างคนไข้พดถาม อย่าพูดข้อความเพราะหลงตัวเองไม่รับฟังความคิดเห็นของผูอื่น พูดว่า
ู ้
ตนจาไข้ลกษณะนี้ได้เพราะเคยให้ยา
ั
๖๙.ไม่ใช่โรคจะมีชนิดเดียวที่จะทาให้หายจากโรคทันที ลกษณะประจาตัวต่างกันก็ให้ยาต่างกันจึง
ั
จะถูกกับโรคที่เปลี่ยนไปจากลักษณะเดิม
๗๐.บางทีก็ให้ยาถูกกับโรค แต่มีสิ่งร้ายเกิดขึ้น โรคจึงเป็ นขึ้ นอีกหายทุเลาลงไปแล้วเกิดเป็ นกลับขึ้น
ใหม่ จะว่ายาไม่ดีก็ไม่ถูกต้อง
๗๑.แสดงสรรพคุณยาเมื่อให้ยานั้นรักษา โรคยังไม่หายกลับพูดว่าผีร้ายแรงกว่า จริ งๆแล้วทาไป
่
เพราะไม่รู้วาควรทาอย่างไร
๗๒.เห็นสิ่ งของอยากจะได้ ชอบใจก็ไม่เกรงกลัวทาความชัวรู ้นอยแต่กล้าทาเพราะหลงตัว โรคหนัก
่ ้
ขึ้นเพราะผลของยา

๗๓.โรคนั้นเปรี ยบกับความฉุ นเฉี ยว -> จะเป็ นมากขึ้นอย่างรวดเร็ วแพทย์เร่ งให้ยาซ้ าเข้าไป ก็ยง
ิ่
ร้ายแรงหนักขึ้น
๗๔.มีความรู ้อย่าแสดงความรู ้ ควรพิจารณาอย่าประมาทควรให้ยาแค่ไหนหรื อให้ยาแรงกว่าโรคจึง
เปลี่ยนเป็ นอย่างอื่น
่
๗๕.ระมัดระวังทาพอควร อย่ารี บร้อนทาให้โรคหายทันที อาการที่ดีอยูอาจทรุ ดลงได้หากโรคที่
รักษานั้นเป็ นโรคอื่น จะพลาดผิดเพราะทาผิดพลาด

๗๖.บ้างรู ้แต่เรื่ องยาระบาย ให้ยาไปถ่ายจนถึงขั้นน้ าดีผดปกติเห็นคนไข้ใกล้ตาย จึงรี บแก้ตวเพราะ
ิ ั
ตกใจ
๗๗.บ้างมีความรู้เฉพาะยากวาด อวดอ้างความสามารถไปทัวไม่กลัวอันตรายโรคไม่หนักทาให้เป็ น
่
หนักขึ้นเหมือนก่อให้เกิดผลร้ายติดตัว

ที่มา http://www.vcharkarn.com/vcafe/ 83329

�ݺ�ߣ

1110061212443058 12020619195244

More Related Content

1110061212443058 12020619195244