More Related Content
What's hot (20)
Similar to 12 ชัยวัฒน์-ปวช.3-7 (18)
More from naraporn buanuch (15)
12 ชัยวัฒน์-ปวช.3-7
- 2. 1. ภาษาคอมพิวตอร์ คาสั่งหรือชุดคาสั่ง ที่เขียนขึ้นมาเพื่อสั่งให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทางานตามที่เราต้องการ เราจะให้คอมพิวเตอร์ทาอะไรก็เขียน เป็นคาสั่ง ซึ่งต้องสั่งเป็นขั้นตอนและแต่ละขั้นตอนต้องทาอย่างละเอียดและครบถ้วน ซึ่งจะเกิดเป็นงานชิ้นหนึ่งขึ้นมามีชื่อ เรียกว่า "โปรแกรม" 1. ภาษาระดับต่า (Low Level Language) เป็น ภาษาที่มนุษย์ทาความเข้าใจได้ยาก ส่วนใหญ่ต้องมีความ เข้าใจเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์ และฮาร์ดแวร์ เป็นอย่างดีจึงจะสามารถเขียนโปรแกรมสั่งงานได้มีข้อดี ในส่วนที่เขียนโปรแกรมควบคุมอาร์ดาแวร์แต่ละส่วนได้ โดยตรงจึงทางานได้เร็ว แต่ไม่เหมาะที่จะใช้ในการพัฒนา โปรแกรม ตัวอย่างของภาษาระดับต่าได้แก่ ภาษาเครื่อง (Machine Language) และภาษาแอสเซมบลี (Assembly Language) เป็นต้น 2. ภาษาระดับสูง (High Level Language) เป็นภาษาที่ทาความเข้าใจได้ง่าย มีลักษณะของการใช้ คาสั่งเป็นภาษาอังกฤษซึ่งใกล้เคียงกับภาษามนุษย์มากการ สั่งให้คอมพิวเตอร์ทางานจะต้องมีการแปลความหมายของ คาสั่งโดยใช้ตัวแปลภาษาทีละชุดคาสั่งที่เรียกว่า Interpreter หรือแปลครั้งเดียวทั้งโปรแกรมที่ เรียกว่า Compiler
- 3. 2. โปรแกรมแปลภาษาคอมพิวตอร์ ตัวแปลภาษาโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เป็นโปรแกรมที่ใช้ในการแปลความหมายของคาสั่งในภาษาคอมพิวตอร์ชนิดต่างๆ ไปเป็น ภาษาเครื่อง ซึ่งเป็นภาษาที่คอมพิวเตอร์เข้าใจและทางานตามคาสั่งได้โดยโปรแกรมที่เขียนจะเป็นโปรแกรมต้นฉบับหรือซอร์สโค้ด (source code) ซึ่งโปรแกรมเมอร์เขียนคาสั่งตามหลักการออกแบบโปรแกรมและจาเป็นต้องใช้ตัวแปลภาษาคอมพิวตอร์เพื่อ ตรวจสอบไวยากรณ์ของภาษาว่าเขียนถูกต้องหรือไม่ และทดสอบผลลัพธ์ว่าเป็นอย่างไรซึ่งภาษาคอมพิวตอร์ชนิดต่างๆ จะมีตัวแปล ภาษาของตนเองโดยเฉพาะโปรแกรมที่แปลจากโปรแกรมต้นฉบับแล้วจะเรียกว่าออบเจ็คโค้ด (object code) ซึ่งเป็นภาษาเครื่อง ที่ประกอบด้วย รหัสคาสั่งที่คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจและนาไปปฏิบัติได้ต่อไป 2 ประเภทดังนี้ 1. อินเทอร์พรีเตอร์ (interpreter) เป็นตัวแปลภาษาคอมพิวตอร์ระดับสูงไปเป็นภาษาเครื่องโดยใช้หลักการแปลคาสั่งครั้ง ละ 1 คาสั่งให้เป็นภาษาเครื่อง แล้วนาคาสั่งที่เป็นภาษาเครื่องนั้นไปทาการประมวลผลและแสดงผลลัพธ์ทันทีหากไม่พบข้อผิดพลาด หลังจากนั้นจะแปลคาสั่งถัดไปเรื่อยๆจนกว่าจะจบโปรแกรมในระหว่างการแปลคาสั่งถ้าหากพบข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ของภาษา โปรแกรมอินเทอร์พรีเตอร์ก็จะหยุดการทางานพร้อมแจ้งข้อผิดพลาดให้ทาการแก้ไขซึ่งทาได้ง่ายและรวดเร็วแต่ออบเจ็คโค้ดที่ได้จาก การแปลคาสั่งโดยใช้อินเทอพรีเตอร์นั้นไม่สามารถเก็บไว้ใช้ใหม่ได้จะต้องแปลโปรแกรมใหม่ทุกครั้งที่ต้องการใช้งานทาให้โปรแกรม ทางานได้ค่อนข้างช้า 2. คอมไพเลอร์ (compiler) เป็นตัวแปลภาษาคอมพิวตอร์ระดับสูงไปเป็นภาษาเครื่องโดยทาการตรวจสอบความถูกต้องของการ เขียนคาสั่งทั้งหมดทั้งโปรแกรมให้เป็นออบเจ็คโค้ด แล้วจึงทาการแปลคาสั่งไปเป็นภาษาเครื่องจากนั้นจึงทาการประมวลผลและ แสดงผลลัพธ์หากพบข้อผิดพลาดของการเขียนโปรแกรม หรือมีคาสั่งที่ผิดหลักไวยากรณ์ของภาษาคอมพิวตอร์ โปรแกรมคอมไพเลอร์ จะแจ้งให้โปรแกรมเมอร์ทาการแก้ไขให้ถูกต้องทั้งหมดก่อนแล้วจึงคอมไพล์ใหม่อีกครั้งจนกว่าไม่พบข้อผิดพลาดถึงจะนาโปรแกรมไป ใช้งานได้ ข้อดีของคอมไพเลอร์ คือโปรแกรมออปเจ็คโค้ดที่ได้จะรวบรวมคาสั่งที่สาคัญในการรันโปรแกรมไม่ต้องเสียเวลาในการแปลใหม่ทุกครั้ง ทาให้การทางานของโปรแกรมเป็นไปอย่างรวดเร็ว จึงเป็นรูปแบบการแปลที่ได้รับความนิยมอย่างมาก
- 4. 3. องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวตอร์ องค์ประกอบของโปรแกรมภาษาคอมพิวตอร์ มีดังนี้ ส่วนหัวของโปรแกรม (Header) เป็นส่วนที่จะต้องเขียนไว้เพื่อให้ใช้งานฟังก์ชันต่างๆ ในกรณีที่ต้องการทราบว่าฟังก์ชัน ใดถูกนิยามใว้ที่ใด โดยให้ทาแถบสีที่ฟังก์ชันนั้นๆ และกดปุ่ม Ctel+f1 ส่วนฟังก์ชันหลัก(Function) เป็นฟังก์ชันหลักของโปรแกรมโดยภายในวงเล็บนั้น (main()) ส่วนคาสั่ง (Statemnt)เป็นส่วนที่ใช้เขียนประโยคคาสั่ง ส่วนแสดงผล (Comment) เป็นส่วนที่ใช้สาหรับแสดงข้อความเพื่ออธิบายสิ่งที่ต้องการในโปรแกรม ส่วนปิดโปรแกรม (End) ใช้ปีกกาปิด (}) แสดงการจบการเขียนโปรแกรม
- 5. หน่วยที่ 3 ขั้นตอนการแก้ไขปัญหา (Algorithm) -การวิเคราะห์ปัญหา -การวิเคราะห์ขั้นตอนเพื่อแก้ปัญหาอย่างง่าย -การกาหนดค่าตัวแปร -การเขียนอัลกอริทึม (Algorithm) ปละรหัสเทียม (Pseudo Code)
- 6. 1. การวิเคราะห์ปัญหา การวิเคราะห์ปัญหามีดังนี้ สิ่งที่ต้องการ (Need) การนาข้อมูลเข้า (Input) การประมวลผล (Processing) การแสดงผลลัพธ์ที่ต้องการ (Desried Results)
- 7. 2. การวิเคราะห์ขั้นตอนเพื่อแก้ปัญหาอย่างง่าย กาหนดปัญหาต่าง ๆ และสิ่งที่ต้องการ (Requirement) กาหนดข้อมูลเข้า (Input) และ ข้อมูลออก (Output) ทดลองแก้ไขปัญหาด้วยตัวเอง(Hand Example)
- 8. 3. การกาหนดค่าตัวแปร ตัวแปร (Variable) ตัวแปรจะเป็นชื่อที่ใช้ในการบอกจานวนหรือปริมาณ ซึ่งสามารถ ที่จะทาการเปลี่ยนแปลงจานวนได้ด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ การตั้งชื่อตัวแปร จะต้องตั้ง ชื่อให้แตกต่างไปจากชื่อของตัวแปรอื่นๆ ยกตัวอย่างชื่อของตัวแปร ได้แก่ x, y, peter, num_of_points และ streetnum เป็นต้น โดยปกติการเขียน โปรแกรมที่ดี ควรจะตั้งชื่อตัวแปรให้สอดคล้องกับการทางานหรือหน้าที่ของตัวแปรนั้นๆ เพราะเมื่อถึงเวลาต้องมาทาการปรับปรุงแก้ไขโปรแกรม จะสามารถทาได้โดยไม่ยากนักใน ภาษา C หรือ C++ ได้มีกฎในการตั้งชื่อตัวแปรที่สามารถใช้งาน
- 9. 4. การเขียนอัลกอริทึม (Algorithm) และรหัสเทียม (Pseudo Code) การออกแบบโปรแกรม เช่น การเขียนอัลกอริทึม การเขียนรหัสเทียม การเขียนอัลกอริทึม หมายถึง การอธิบายลาดับขั้นตอนการทางานในลักษณะของข้อความ การเขียนรหัสเทียม เป็นส่วนที่ต่อจากการเขียนอัลกอริทึม โดยรหัสเทียมจะเป็นการเขียน ขั้นตอนการทางานของโปรแกรม