ºÝºÝߣ

ºÝºÝߣShare a Scribd company logo

12º domingo toc 2016 pagola

•Download as PPS, PDF•
•
N
Nuria M Núñez Elissetche

ORDINARIO C

1 of 13
Download to read offline
Presentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HC Euskaraz: D. AmundarainEuskaraz: D. Amundarain Música: Mozart,Música: Mozart, Divertimento D-nDivertimento D-n.. 19 de xuño de 2016 12º Tempo ordinario – C (Lucas 9, 18-24) José Antonio Pagola
As primeiras xeracións cristiásAs primeiras xeracións cristiás conservaron a lembranza desteconservaron a lembranza deste episodio evanxélico como unepisodio evanxélico como un relato de importancia vital pararelato de importancia vital para os seguidores de Xesús.os seguidores de Xesús. A súa intuición era certeira.A súa intuición era certeira. Sabían que a Igrexa de XesúsSabían que a Igrexa de Xesús debería escoitar unha e outra vezdebería escoitar unha e outra vez a pregunta que un día fixo Xesúsa pregunta que un día fixo Xesús aos seus discípulos nasaos seus discípulos nas proximidades de Cesarea deproximidades de Cesarea de Filipo:Filipo: «Vós, quen dicides que«Vós, quen dicides que son eu?»son eu?»..
Se nas comunidades cristiás deixamos apagar a nosa fe en Xesús, perderemos a nosa identidade Non acertaremos a vivir con audacia creadora a misión que Xesús nos confiou; non nos atreveremos a enfrontarnos ao momento actual, abertos á novidade do seu Espírito; asfixiarémonos na nosa mediocridade.
No son tempos fáciles os nosos. Se non volvemos a Xesús con máis verdade e fidelidade, a desorientación iranos paralizando; as nosas grandes palabras seguirán perdendo credibilidade.
Xesús é a clave, o fundamento e a fonte de todo o que somos, dicimos e facemos. Quen é hoxe Xesús para os cristiáns?
Nós confesamos, como Pedro,Nós confesamos, como Pedro, que Xesús é o «Mesías de Deus»,que Xesús é o «Mesías de Deus», o Enviado do Pai.o Enviado do Pai. É certo: Deus amou tanto o mundoÉ certo: Deus amou tanto o mundo que nos regalou a Xesús.que nos regalou a Xesús.
Sabemos os cristiáns acoller, coidar, gozarSabemos os cristiáns acoller, coidar, gozar e celebrar este gran regalo de Deus?e celebrar este gran regalo de Deus? É Xesús o centro das nosas celebracións,É Xesús o centro das nosas celebracións, encontros e reunións?encontros e reunións?
Confesámolo taménConfesámolo tamén «Fillo de Deus».«Fillo de Deus». El pódenos ensinar aEl pódenos ensinar a coñecer mellor a Deus, acoñecer mellor a Deus, a confiar máis na súaconfiar máis na súa bondade de Pai, a escoitarbondade de Pai, a escoitar con máis fe a súa chamadacon máis fe a súa chamada a construír un mundo máisa construír un mundo máis fraterno e xusto parafraterno e xusto para todos.todos.
Estamos descubrindo nasEstamos descubrindo nas nosas comunidades onosas comunidades o verdadeiro rostro de Deusverdadeiro rostro de Deus encarnado en Xesús?encarnado en Xesús? SabemosSabemos anuncialo eanuncialo e comunicalocomunicalo comocomo unha granunha gran nova paranova para todos?todos?
É esta a esperanza que se respira entre nós? É esta a paz que se contaxia desde as nosas comunidades? Chamamos a Xesús «Salvador» porqueChamamos a Xesús «Salvador» porque ten forza para humanizar as nosas vidas,ten forza para humanizar as nosas vidas, liberar as nosas persoas e encamiñar aliberar as nosas persoas e encamiñar a historia humana cara á súa verdadeira ehistoria humana cara á súa verdadeira e definitiva salvación.definitiva salvación.
Confesamos a Xesús como o noso único «Señor». Non queremos ter outros señores nin someternos a ídolos falsos. Pero, ocupa Xesús realmente o centro das nosas vidas?, dámoslle primacía absoluta nas nosas comunidades?, poñémolo por encima de todo e de todos? Somos de Xesús? É El quen nos anima e fai vivir?
A gran tarefa dos cristiáns é hoxe aunar forzas e abrir camiños para reafirmar moito máis a centralidade de Xesús na súa Igrexa. Todo o demais vén despois.
CREMOS EN XESÚS?   As primeiras xeracións cristiás conservaron a lembranza deste episodio evanxélico como un relato de importancia vital para os seguidores de Xesús. A súa intuición era certeira. Sabían que a Igrexa de Xesús debería escoitar unha e outra vez a pregunta que un día fixo Xesús aos seus discípulos nas proximidades de Cesarea de Filipo: «Vós, quen dicides que son eu?». Se nas comunidades cristiás deixamos apagar a nosa fe en Xesús, perderemos a nosa identidade. Non acertaremos a vivir con audacia creadora a misión que Xesús nos confiou; non nos atreveremos a enfrontarnos ao momento actual, abertos á novidade do seu Espírito; asfixiarémonos na nosa mediocridade. Non son tempos fáciles os nosos. Se non volvemos a Xesús con máis verdade e fidelidade, a desorientación iranos paralizando; as nosas grandes palabras seguirán perdendo credibilidade. Xesús é a clave, o fundamento e a fonte de todo o que somos, dicimos e facemos. Quen é hoxe Xesús para os cristiáns? Nós confesamos, como Pedro, que Xesús é o «Mesías de Deus», o Enviado do Pai. É certo: Deus amou tanto ao mundo que nos regalou a Xesús. Sabemos os cristiáns acoller, coidar, gozar e celebrar este gran regalo de Deus? É Xesús o centro das nosas celebracións, encontros e reunións? Confesámolo tamén «Fillo de Deus». El pódenos ensinar a coñecer mellor a Deus, a confiar máis na súa bondade de Pai, a escoitar con máis fe a súa chamada a construír un mundo máis fraterno e xusto para todos. Estamos descubrindo nas nosas comunidades o verdadeiro rostro de Deus encarnado en Xesús? Sabemos anuncialo e comunicalo como unha gran nova para todos? Chamamos a Xesús «Salvador» porque ten forza para humanizar as nosas vidas, liberar as nosas personas e encamiñar a historia humana cara á súa verdadeira e definitiva salvación. É esta a esperanza que se respira entre nós? É esta a paz que se contaxia desde as nosas comunidades? Confesamos a Xesús como o noso único «Señor». Non queremos ter outros señores nin someternos a ídolos falsos. Pero, ocupa Xesús realmente o centro das nosas vidas?, dámoslle primacía absoluta nas nosas comunidades?, poñémolo por encima de todo e de todos? Somos de Xesús? É El quen nos anima e fai vivir? A gran tarefa dos cristiáns é hoxe aunar forzas e abrir camiños para reafirmar moito máis a centralidade de Xesús na súa Igrexa. Todo o demais vén despois. José Antonio Pagola

More Related Content

12º domingo toc 2016 pagola

  • 1. Presentación: B.Areskurrinaga HCPresentación: B.Areskurrinaga HC Euskaraz: D. AmundarainEuskaraz: D. Amundarain Música: Mozart,Música: Mozart, Divertimento D-nDivertimento D-n.. 19 de xuño de 2016 12º Tempo ordinario – C (Lucas 9, 18-24) José Antonio Pagola
  • 2. As primeiras xeracións cristiásAs primeiras xeracións cristiás conservaron a lembranza desteconservaron a lembranza deste episodio evanxélico como unepisodio evanxélico como un relato de importancia vital pararelato de importancia vital para os seguidores de Xesús.os seguidores de Xesús. A súa intuición era certeira.A súa intuición era certeira. Sabían que a Igrexa de XesúsSabían que a Igrexa de Xesús debería escoitar unha e outra vezdebería escoitar unha e outra vez a pregunta que un día fixo Xesúsa pregunta que un día fixo Xesús aos seus discípulos nasaos seus discípulos nas proximidades de Cesarea deproximidades de Cesarea de Filipo:Filipo: «Vós, quen dicides que«Vós, quen dicides que son eu?»son eu?»..
  • 3. Se nas comunidades cristiás deixamos apagar a nosa fe en Xesús, perderemos a nosa identidade Non acertaremos a vivir con audacia creadora a misión que Xesús nos confiou; non nos atreveremos a enfrontarnos ao momento actual, abertos á novidade do seu Espírito; asfixiarémonos na nosa mediocridade.
  • 4. No son tempos fáciles os nosos. Se non volvemos a Xesús con máis verdade e fidelidade, a desorientación iranos paralizando; as nosas grandes palabras seguirán perdendo credibilidade.
  • 5. Xesús é a clave, o fundamento e a fonte de todo o que somos, dicimos e facemos. Quen é hoxe Xesús para os cristiáns?
  • 6. Nós confesamos, como Pedro,Nós confesamos, como Pedro, que Xesús é o «Mesías de Deus»,que Xesús é o «Mesías de Deus», o Enviado do Pai.o Enviado do Pai. É certo: Deus amou tanto o mundoÉ certo: Deus amou tanto o mundo que nos regalou a Xesús.que nos regalou a Xesús.
  • 7. Sabemos os cristiáns acoller, coidar, gozarSabemos os cristiáns acoller, coidar, gozar e celebrar este gran regalo de Deus?e celebrar este gran regalo de Deus? É Xesús o centro das nosas celebracións,É Xesús o centro das nosas celebracións, encontros e reunións?encontros e reunións?
  • 8. Confesámolo taménConfesámolo tamén «Fillo de Deus».«Fillo de Deus». El pódenos ensinar aEl pódenos ensinar a coñecer mellor a Deus, acoñecer mellor a Deus, a confiar máis na súaconfiar máis na súa bondade de Pai, a escoitarbondade de Pai, a escoitar con máis fe a súa chamadacon máis fe a súa chamada a construír un mundo máisa construír un mundo máis fraterno e xusto parafraterno e xusto para todos.todos.
  • 9. Estamos descubrindo nasEstamos descubrindo nas nosas comunidades onosas comunidades o verdadeiro rostro de Deusverdadeiro rostro de Deus encarnado en Xesús?encarnado en Xesús? SabemosSabemos anuncialo eanuncialo e comunicalocomunicalo comocomo unha granunha gran nova paranova para todos?todos?
  • 10. É esta a esperanza que se respira entre nós? É esta a paz que se contaxia desde as nosas comunidades? Chamamos a Xesús «Salvador» porqueChamamos a Xesús «Salvador» porque ten forza para humanizar as nosas vidas,ten forza para humanizar as nosas vidas, liberar as nosas persoas e encamiñar aliberar as nosas persoas e encamiñar a historia humana cara á súa verdadeira ehistoria humana cara á súa verdadeira e definitiva salvación.definitiva salvación.
  • 11. Confesamos a Xesús como o noso único «Señor». Non queremos ter outros señores nin someternos a ídolos falsos. Pero, ocupa Xesús realmente o centro das nosas vidas?, dámoslle primacía absoluta nas nosas comunidades?, poñémolo por encima de todo e de todos? Somos de Xesús? É El quen nos anima e fai vivir?
  • 12. A gran tarefa dos cristiáns é hoxe aunar forzas e abrir camiños para reafirmar moito máis a centralidade de Xesús na súa Igrexa. Todo o demais vén despois.
  • 13. CREMOS EN XESÚS?   As primeiras xeracións cristiás conservaron a lembranza deste episodio evanxélico como un relato de importancia vital para os seguidores de Xesús. A súa intuición era certeira. Sabían que a Igrexa de Xesús debería escoitar unha e outra vez a pregunta que un día fixo Xesús aos seus discípulos nas proximidades de Cesarea de Filipo: «Vós, quen dicides que son eu?». Se nas comunidades cristiás deixamos apagar a nosa fe en Xesús, perderemos a nosa identidade. Non acertaremos a vivir con audacia creadora a misión que Xesús nos confiou; non nos atreveremos a enfrontarnos ao momento actual, abertos á novidade do seu Espírito; asfixiarémonos na nosa mediocridade. Non son tempos fáciles os nosos. Se non volvemos a Xesús con máis verdade e fidelidade, a desorientación iranos paralizando; as nosas grandes palabras seguirán perdendo credibilidade. Xesús é a clave, o fundamento e a fonte de todo o que somos, dicimos e facemos. Quen é hoxe Xesús para os cristiáns? Nós confesamos, como Pedro, que Xesús é o «Mesías de Deus», o Enviado do Pai. É certo: Deus amou tanto ao mundo que nos regalou a Xesús. Sabemos os cristiáns acoller, coidar, gozar e celebrar este gran regalo de Deus? É Xesús o centro das nosas celebracións, encontros e reunións? Confesámolo tamén «Fillo de Deus». El pódenos ensinar a coñecer mellor a Deus, a confiar máis na súa bondade de Pai, a escoitar con máis fe a súa chamada a construír un mundo máis fraterno e xusto para todos. Estamos descubrindo nas nosas comunidades o verdadeiro rostro de Deus encarnado en Xesús? Sabemos anuncialo e comunicalo como unha gran nova para todos? Chamamos a Xesús «Salvador» porque ten forza para humanizar as nosas vidas, liberar as nosas personas e encamiñar a historia humana cara á súa verdadeira e definitiva salvación. É esta a esperanza que se respira entre nós? É esta a paz que se contaxia desde as nosas comunidades? Confesamos a Xesús como o noso único «Señor». Non queremos ter outros señores nin someternos a ídolos falsos. Pero, ocupa Xesús realmente o centro das nosas vidas?, dámoslle primacía absoluta nas nosas comunidades?, poñémolo por encima de todo e de todos? Somos de Xesús? É El quen nos anima e fai vivir? A gran tarefa dos cristiáns é hoxe aunar forzas e abrir camiños para reafirmar moito máis a centralidade de Xesús na súa Igrexa. Todo o demais vén despois. José Antonio Pagola