งานชิ้นที่ 2 แผ่นพับ
- 1. รสในวรรณคดีไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ สัลลาปังคพิไสย สัลลาปังคพิไสย (บทโศก) คือ การโอดคร่าครวญ หรือบทโศกอันว่าด้วยการพราก จากสิงอันเป็นทีรัก ตัวอย่าง เคยหมอบใกล้ได้กลินสุคนธ์ตรลบ ละอองอบรสรืนชืนนาสา สิ้นแผ่นดินสิ้นรสสุคนธา วาสนาเราก็สิ้นเหมือนกลินสุคนธ์ นิราศภูเขาทอง : สุนทรภู่ บทประพันธ์บทนี้ กล่าวถึงท่านสุนทรภู่ เมือครั้ง เดินทางไปนมัสการเจดีย์ภูเขาทอง ก็เกิดความอาลัยต่อรัชกาลที ๒ ทีได้เสด็จสวรรคตไป แบบฝึกหัด บทประพันธ์ต่อไปนี้เป็นรสใดในวรรณคดี ๑. แผดเสียงสิงหนาทตวาดร้อง กึกก้องฟากฟ้าดินไหว ........................... ๒. ถ้าความทุกข์เราดังเหมือนอย่างปืน พิภพพื้นคงจะไหวเหมือนใจหวัง ........................... ๓. ต้นแคคางกร่างกระทุ่มชอุ่มออก ทั้งช่อดอกดูไสวเหมือนไม้เขียน ........................... ๔. โลมลูบจูบชายสไบห่ม ขอชมนิดเถิดเจ้าอย่าเศร้าหมอง ........................... นางสาวชนิฎา เต๊ะล๊ะ เลขที่ ๒๔ รหัส ๕๖๘๑๑๒๔๐๗๖
- 2. เสาวรจนี เสาวรจนี (บทชมโฉม) คือ การเล่าชมความงามของตัวละครในเรือง อาจเป็นตัวละครทีเป็นมนุษย์ อมนุษย์ หรือสัตว์ ตัวอย่าง พงษ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม ประไพพักตร์ลักษณ์ล้้าล้วนข้าคม ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง พระอภัยมณี : สุนทรภู่ บทประพันธ์บทนี้ กล่าวถึงพระอภัยมณีทีมองดูนางเงือก ด้วยอาการตกตะลึงในความงาม ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือเรือนผม นารีปราโมทย์ นารีปราโมทย์ (บทเกี้ยวโอ้โลม) คือ การกล่าวแสดงความรัก การเกี้ยวพาราสีกัน ตัวอย่าง ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน แม้นเกิดในใต้ฟ้าสุธาธาร ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา พระอภัยมณี : สุนทรภู่ บทประพันธ์บทนี้ กล่าวถึงพระอภัยมณีทีเกี้ยวพาราสี และโอ้โลมนางละเวง พิโรธวาทัง พิโรธวาทัง (บทตัดพ้อ) คือ การกล่าวข้อความแสดงอารมณ์ไม่พอใจ ตั้งแต่ ไม่พอใจ โกรธ ตัดพ้อ ประชดประชัน กระทบกระเทียบเปรียบเปรย เสียดสี และด่าว่าอย่างรุนแรง ตัวอย่าง รูปงามนามเพราะน้อยไปหรือ ใจไม่ซื่อสมศักดิ์เท่าเส้นผม แต่ใจสัตว์มันยังมีทีนิยม สมาคมก็แต่ถึงฤดูมัน เสภาขุนช้างขุนแผน : สุนทรภู่ บทประพันธ์บทนี้ กล่าวถึงพระพันวษาตรัสบริภาษ นางวันทอง ว่านางวันทองเป็นหญิงหลายใจ ไม่รู้จักพอ