ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

21º domingo toc 2016 bene pagola

•Download as PPS, PDF•
•
N
Nuria M Núñez Elissetche

DOMINGO 21 ORDINARIO C

1 of 15
Download to read offline
Presentación: B.Areskurrinaga HC Euskaraz: D. Amundarain Música: Bruch. Adagio. 21 de agosto de 2016 21º Tempo ordinario – C (Lucas 13, 22-30)José Antonio Pagola Non todo vale
Xesús vai camiñando cara a Xerusalén. A súa marcha non é a dun peregrino que sobe ao templo para cumprir os seus deberes relixiosos.
Segundo Lucas, Xesús recorre cidades eSegundo Lucas, Xesús recorre cidades e aldeas «ensinando».aldeas «ensinando». Hai algo que necesita comunicar a aquelasHai algo que necesita comunicar a aquelas xentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos axentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos a súa salvación.súa salvación. Todos son invitados a acoller o seu perdón.Todos son invitados a acoller o seu perdón.
A súa mensaxe sorprende a todos. Os pecadores énchense de ledicia ao oílo falar da bondade insondable de Deus: tamén eles poden esperar a salvación.
Nos sectores fariseos, con todo, critican a súa mensaxe e tamén a súa acollida a recadadores, prostitutas e pecadores: non está Xesús abrindo o camiño cara a unha relaxación relixiosa e moral inaceptable?
Segundo Lucas, un descoñecido interrompe aSegundo Lucas, un descoñecido interrompe a súa marcha e pregúntalle polo número dos quesúa marcha e pregúntalle polo número dos que se salvarán: serán poucos?, serán moitos?,se salvarán: serán poucos?, serán moitos?, salvaranse todos?, só os xustos?salvaranse todos?, só os xustos? Xesús non responde directamente á súaXesús non responde directamente á súa pregunta.pregunta.
O importante non é saberO importante non é saber cantos se salvarán.cantos se salvarán. O decisivo é vivir con actitudeO decisivo é vivir con actitude lúcida e responsable paralúcida e responsable para acoller a salvaciónacoller a salvación dese Deus Bo.dese Deus Bo. Xesús recórdallo a todos:Xesús recórdallo a todos: ««Esforzádevos por entrar polaEsforzádevos por entrar pola porta estreitaporta estreita».».
Desta maneira,Desta maneira, corta de raíz a reacción doscorta de raíz a reacción dos que entenden a súa mensaxeque entenden a súa mensaxe como unha invitación aocomo unha invitación ao laxismo.laxismo. Sería burlarse do Pai.Sería burlarse do Pai. A salvación non é algo que seA salvación non é algo que se recibe de maneirarecibe de maneira irresponsable dun Deusirresponsable dun Deus permisivo.permisivo.
Non é tampouco o privilexio dalgúns elixidos. Non abonda ser fillos de Abrahán. Non é suficiente ter coñecido o Mesías.
Para acoller a salvación de Deus éPara acoller a salvación de Deus é necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai,necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai, confiar no seu perdón.confiar no seu perdón. Xesús non rebaixa as súas esixencias:Xesús non rebaixa as súas esixencias: ««Sede misericordiosos como o voso Pai éSede misericordiosos como o voso Pai é misericordioso»misericordioso»;; «Non xulguedes e non seredes xulgados».«Non xulguedes e non seredes xulgados». «Perdoade setenta veces sete»«Perdoade setenta veces sete» como o voso Pai.como o voso Pai. «Buscade o reino de Deus e a súa xustiza»«Buscade o reino de Deus e a súa xustiza»..
Para entender correctamente a invitación a «entrar pola porta estreita», temos que recordar as palabras de Xesús que podemos ler no evanxeo de Xoán: «Eu son a porta; se un entra por min será salvo» (Xoán 10,9).
Entrar pola porta estreita é «seguir a Xesús»; aprender a vivir coma El; tomar a súa cruz e confiar no Pai que o resucitou.
Neste seguimento a Xesús, nonNeste seguimento a Xesús, non todo vale, non todo dá igual;todo vale, non todo dá igual; temos que responder ao amor detemos que responder ao amor de Pai con fidelidade.Pai con fidelidade. O que Xesús pide non é rigorismoO que Xesús pide non é rigorismo legalista,legalista, senón amor radical a Deus e aosenón amor radical a Deus e ao irmán.irmán.
Por iso, a súa chamada é fonte de esixencia, pero non de angustia. Xesucristo é unha porta sempre aberta. Ninguén a pode pechar, só nós se nos pechamos ao seu perdón.
NON TODO VALE   Xesús vai camiñando cara a Xerusalén. A súa marcha non é a dun peregrino que sobe ao templo para cumprir os seus deberes relixiosos. Segundo Lucas, Xesús recorre cidades e aldeas «ensinando». Hai algo que necesita comunicar a aquelas xentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos a súa salvación. Todos son invitados a acoller o seu perdón. A súa mensaxe sorprende a todos. Os pecadores énchense de ledicia ao oílo falar da bondade insondable de Deus: tamén eles poden esperar a salvación. Nos sectores fariseos, con todo, critican a súa mensaxe e tamén a súa acollida a recadadores, prostitutas e pecadores: non está Xesús abrindo o camiño cara a unha relaxación relixiosa e moral inaceptable? Segundo Lucas, un descoñecido interrompe a súa marcha e pregúntalle polo número dos que se salvarán: serán poucos?, serán moitos?, salvaranse todos?, só os xustos? Xesús non responde directamente á súa pregunta. O importante non é saber cantos se salvarán. O decisivo é vivir con actitude lúcida e responsable para acoller a salvación dese Deus Bo. Xesús recórdallo a todos: «Esforzádevos por entrar pola porta estreita». Desta maneira, corta de raíz a reacción dos que entenden a súa mensaxe como unha invitación ao laxismo. Sería burlarse do Pai. A salvación non é algo que se recibe de maneira irresponsable dun Deus permisivo. Non é tampouco o privilexio dalgúns elixidos. Non abonda ser fillos de Abrahán. Non é suficiente ter coñecido o Mesías. Para acoller a salvación de Deus é necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai, confiar no seu perdón. Xesús non rebaixa as súas esixencias: «Sede misericordiosos como o voso Pai é misericordioso»; «Non xulguedes e non seredes xulgados»; «Perdoade setenta veces sete» como o voso Pai; «Buscade o reino de Deus e a súa xustiza». Para entender correctamente a invitación a «entrar pola porta estreita», temos que recordar as palabras de Xesús que podemos ler no evanxeo de Xoán: «Eu son a porta; se un entra por min será salvo» (Xoán 10, 9). Entrar pola porta estreita é «seguir a Xesús»; aprender a vivir coma El; tomar a súa cruz e confiar no Pai que o resucitou. Neste seguimento a Xesús, non todo vale, non todo dá igual; temos que responder ao amor de Pai con fidelidade. O que Xesús pide non é rigorismo legalista, senón amor radical a Deus e ao irmán. Por iso, a súa chamada é fonte de esixencia, pero non de angustia. Xesucristo é unha porta sempre aberta. Ninguén a pode pechar, só nós se nos pechamos ao seu perdón. José Antonio Pagola

More Related Content

21º domingo toc 2016 bene pagola

  • 1. Presentación: B.Areskurrinaga HC Euskaraz: D. Amundarain Música: Bruch. Adagio. 21 de agosto de 2016 21º Tempo ordinario – C (Lucas 13, 22-30)José Antonio Pagola Non todo vale
  • 2. Xesús vai camiñando cara a Xerusalén. A súa marcha non é a dun peregrino que sobe ao templo para cumprir os seus deberes relixiosos.
  • 3. Segundo Lucas, Xesús recorre cidades eSegundo Lucas, Xesús recorre cidades e aldeas «ensinando».aldeas «ensinando». Hai algo que necesita comunicar a aquelasHai algo que necesita comunicar a aquelas xentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos axentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos a súa salvación.súa salvación. Todos son invitados a acoller o seu perdón.Todos son invitados a acoller o seu perdón.
  • 4. A súa mensaxe sorprende a todos. Os pecadores énchense de ledicia ao oílo falar da bondade insondable de Deus: tamén eles poden esperar a salvación.
  • 5. Nos sectores fariseos, con todo, critican a súa mensaxe e tamén a súa acollida a recadadores, prostitutas e pecadores: non está Xesús abrindo o camiño cara a unha relaxación relixiosa e moral inaceptable?
  • 6. Segundo Lucas, un descoñecido interrompe aSegundo Lucas, un descoñecido interrompe a súa marcha e pregúntalle polo número dos quesúa marcha e pregúntalle polo número dos que se salvarán: serán poucos?, serán moitos?,se salvarán: serán poucos?, serán moitos?, salvaranse todos?, só os xustos?salvaranse todos?, só os xustos? Xesús non responde directamente á súaXesús non responde directamente á súa pregunta.pregunta.
  • 7. O importante non é saberO importante non é saber cantos se salvarán.cantos se salvarán. O decisivo é vivir con actitudeO decisivo é vivir con actitude lúcida e responsable paralúcida e responsable para acoller a salvaciónacoller a salvación dese Deus Bo.dese Deus Bo. Xesús recórdallo a todos:Xesús recórdallo a todos: ««Esforzádevos por entrar polaEsforzádevos por entrar pola porta estreitaporta estreita».».
  • 8. Desta maneira,Desta maneira, corta de raíz a reacción doscorta de raíz a reacción dos que entenden a súa mensaxeque entenden a súa mensaxe como unha invitación aocomo unha invitación ao laxismo.laxismo. Sería burlarse do Pai.Sería burlarse do Pai. A salvación non é algo que seA salvación non é algo que se recibe de maneirarecibe de maneira irresponsable dun Deusirresponsable dun Deus permisivo.permisivo.
  • 9. Non é tampouco o privilexio dalgúns elixidos. Non abonda ser fillos de Abrahán. Non é suficiente ter coñecido o Mesías.
  • 10. Para acoller a salvación de Deus éPara acoller a salvación de Deus é necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai,necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai, confiar no seu perdón.confiar no seu perdón. Xesús non rebaixa as súas esixencias:Xesús non rebaixa as súas esixencias: ««Sede misericordiosos como o voso Pai éSede misericordiosos como o voso Pai é misericordioso»misericordioso»;; «Non xulguedes e non seredes xulgados».«Non xulguedes e non seredes xulgados». «Perdoade setenta veces sete»«Perdoade setenta veces sete» como o voso Pai.como o voso Pai. «Buscade o reino de Deus e a súa xustiza»«Buscade o reino de Deus e a súa xustiza»..
  • 11. Para entender correctamente a invitación a «entrar pola porta estreita», temos que recordar as palabras de Xesús que podemos ler no evanxeo de Xoán: «Eu son a porta; se un entra por min será salvo» (Xoán 10,9).
  • 12. Entrar pola porta estreita é «seguir a Xesús»; aprender a vivir coma El; tomar a súa cruz e confiar no Pai que o resucitou.
  • 13. Neste seguimento a Xesús, nonNeste seguimento a Xesús, non todo vale, non todo dá igual;todo vale, non todo dá igual; temos que responder ao amor detemos que responder ao amor de Pai con fidelidade.Pai con fidelidade. O que Xesús pide non é rigorismoO que Xesús pide non é rigorismo legalista,legalista, senón amor radical a Deus e aosenón amor radical a Deus e ao irmán.irmán.
  • 14. Por iso, a súa chamada é fonte de esixencia, pero non de angustia. Xesucristo é unha porta sempre aberta. Ninguén a pode pechar, só nós se nos pechamos ao seu perdón.
  • 15. NON TODO VALE   Xesús vai camiñando cara a Xerusalén. A súa marcha non é a dun peregrino que sobe ao templo para cumprir os seus deberes relixiosos. Segundo Lucas, Xesús recorre cidades e aldeas «ensinando». Hai algo que necesita comunicar a aquelas xentes: Deus é un Pai Bo que ofrece a todos a súa salvación. Todos son invitados a acoller o seu perdón. A súa mensaxe sorprende a todos. Os pecadores énchense de ledicia ao oílo falar da bondade insondable de Deus: tamén eles poden esperar a salvación. Nos sectores fariseos, con todo, critican a súa mensaxe e tamén a súa acollida a recadadores, prostitutas e pecadores: non está Xesús abrindo o camiño cara a unha relaxación relixiosa e moral inaceptable? Segundo Lucas, un descoñecido interrompe a súa marcha e pregúntalle polo número dos que se salvarán: serán poucos?, serán moitos?, salvaranse todos?, só os xustos? Xesús non responde directamente á súa pregunta. O importante non é saber cantos se salvarán. O decisivo é vivir con actitude lúcida e responsable para acoller a salvación dese Deus Bo. Xesús recórdallo a todos: «Esforzádevos por entrar pola porta estreita». Desta maneira, corta de raíz a reacción dos que entenden a súa mensaxe como unha invitación ao laxismo. Sería burlarse do Pai. A salvación non é algo que se recibe de maneira irresponsable dun Deus permisivo. Non é tampouco o privilexio dalgúns elixidos. Non abonda ser fillos de Abrahán. Non é suficiente ter coñecido o Mesías. Para acoller a salvación de Deus é necesario esforzarnos, loitar, imitar o Pai, confiar no seu perdón. Xesús non rebaixa as súas esixencias: «Sede misericordiosos como o voso Pai é misericordioso»; «Non xulguedes e non seredes xulgados»; «Perdoade setenta veces sete» como o voso Pai; «Buscade o reino de Deus e a súa xustiza». Para entender correctamente a invitación a «entrar pola porta estreita», temos que recordar as palabras de Xesús que podemos ler no evanxeo de Xoán: «Eu son a porta; se un entra por min será salvo» (Xoán 10, 9). Entrar pola porta estreita é «seguir a Xesús»; aprender a vivir coma El; tomar a súa cruz e confiar no Pai que o resucitou. Neste seguimento a Xesús, non todo vale, non todo dá igual; temos que responder ao amor de Pai con fidelidade. O que Xesús pide non é rigorismo legalista, senón amor radical a Deus e ao irmán. Por iso, a súa chamada é fonte de esixencia, pero non de angustia. Xesucristo é unha porta sempre aberta. Ninguén a pode pechar, só nós se nos pechamos ao seu perdón. José Antonio Pagola