Τα 4 Κεριά
- 2. Τα τέσσερα κεριά , έλιωναν , αργά αργά .. .
- 3. Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος , που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους...
- 4. Το πρώτο έλεγε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ» Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν : πιστεύω ότι δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω !” … κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά …
- 5. Το δεύτερο είπε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΙΣΤΗ» Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά . Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα , κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο .” … μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του , ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε...
- 6. Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί , με τη σειρά του είπε : «ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΓΑΠΗ» Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο . Οι άνθρωποι δεν μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι . Αυτοί μισούν ακόμα και αυτούς που τους αγαπούν περισσότερο… ..και χωρίς να περιμένει άλλο , το κερί αφέθηκε να σβήσει …
- 7. Ξαφνικά ... ένα παιδί μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά . Φοβισμένο από το μισοσκόταδο , είπε : «ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΑΝΑΜΜΕΝΑ , ΕΓΩ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ! » … και ξέσπασε σε δάκρυα …
- 8. Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια : “ ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ , ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ : ΟΣΟ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΑΝΑΜΜΕΝΟ , ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΝΑΨΟΥΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ ΚΕΡΙΑ… Εγώ είμαι Η ΕΛΠΙΔΑ»
- 9. … με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα , το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας , και ξανάναψε όλα τα άλλα …
- 10. … ΑΣ ΜΗΝ ΣΒΗΣΕΙ ΠΟΤΕ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣ’ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ ...
- 11. ... και καθένας από μας ας θυμάται, να ανάβει ξανά με την Ελπίδα , την Ειρήνη, την Πίστη και την Αγάπη…