5º domingo tob 2018 bene pagola
- 1. En aquel tiempo, estaba Juan con dos de sus discípulos e, fijándose en Xesús que pasaba, dice: - «Éste é o Cordero de Dios.» Los dos discípulos oeeron sus palabras e siguieron a Xesús. Xesús se volvió e, al ver que lo seguían, les pregunta: - «¿Qué buscáis?» Ellos le contestaron: -«Rabí (que significa Maestro), -¿dónde vives?» Él les dijo: -«Venid e lo veréis.» -Entonces fueron, vieron dónde vivía e se quedaron con él aquel día; serían las cuatro de as tarde. Andrés, hermano de Simón Pedro, era uno de os dos que oeeron a Juan e siguieron a Xesús; encuentra primero a su hermano Simón e le dice: - «Hemos encontrado al Mesías (que significa Cristo).» e lo llevó a Xesús. Xesús se le quedó mirando e le dijo: - «Tú eres Simón, o hijo de Juan; tú te llamarás Cefas (que se traduce Pedro).» T.Ordinario dom 3 (B) Lectura del santo evangelio según san Juan 1, 35-42 clic Naquel tempo, ao saír Xesús e os seus discípulos da sinagoga, foi con Santiago e Xoán á casa de Simón e Andrés. A sogra de Simón estaba na cama con febre, e dixéronllo. Xesús achegouse, colleuna da man e ergueuna. Pasoulle a febre e púxose a servilos. Á noitiña, cando se puxo o sol, leváronlle todos os enfermos e endemoñados. A poboación enteira amoreábase á porta. Curou a moitos enfermos de diversos males e expulsou moitos demos; e como os demos coñecíano, non lles permitía falar. Ergueuse de madrugada, marchou ao descampado e alí púxose a orar. Simón e os seus compañeiros foron e, ao encontralo, dixéronlle: - «Todo o mundo te busca.» El respondeulles: -«Vámonos a outra parte, ás aldeas próximas, para predicar tamén alí; que para iso saín.» Así recorreu toda Galilea, predicando nas sinagogas e expulsando os demos. T. Ordinario dom 5 (B) Lectura do santo Evanxeo segundo san Marcos 1, 29-39 clic
- 2. 04-02-1804-02-18 Domingo 5ºDomingo 5º Tempo ordinario –BTempo ordinario –B (Marcos 1,29-39(Marcos 1,29-39)) José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola Presentación: B.Areskurrinaga HC Euskaraz: D. Amundarain Música: Bilitis Pourcel
- 3. Na sinagoga de Cafarnaún, Xesús liberou pola mañá un home posuído por un espírito maligno. Agora se nos di que sae da «sinagoga» e marcha á «casa» de Simón e Andrés. A indicación é importante,A indicación é importante, pois no evanxeo de Marcospois no evanxeo de Marcos o que sucede nesa casao que sucede nesa casa encerra sempre algunhaencerra sempre algunha ensinanza para asensinanza para as comunidades cristiás.comunidades cristiás.
- 4. Xesús pasa da sinagoga, lugar oficial da relixión xudía, á casa, lugar onde se vive a vida cotiá xunto aos seres máis queridos. Nesa casa vaise ir xestando a nova familia de Xesús.
- 5. Nas comunidades cristiás temos que saber que non son un lugar relixioso onde se vive da Lei, senón un hogar onde se aprende a vivir de maneira nova a carón de Xesús.
- 6. Ao entrar na casa, os discípulos fálanlle da sogra de Simón. Non puido saír a acollelos, pois está prostrada na cama con febre. Xesús non necesita de máis. De novo vai romper o sábado por segunda vez o mesmo día.
- 7. Para el, o importante é a vida sa das persoas, non as observancias relixiosas. O relato describe con todo detalle os xestos de Xesús coa muller enferma.
- 8. «Achegouse». É o primeiro que fai sempre: achegarse aosÉ o primeiro que fai sempre: achegarse aos que sofren, mirar de cerca o seu rostro e compartirque sofren, mirar de cerca o seu rostro e compartir o seu sufrimento.o seu sufrimento. LogoLogo «colleuna da man»: toca a enferma, non teme as regras de pureza que otoca a enferma, non teme as regras de pureza que o prohíben; quere que a muller sinta a súa forza curadora.prohíben; quere que a muller sinta a súa forza curadora. Por finPor fin «erguéuna», púxoa de pé,púxoa de pé, devolveulle a dignidade.devolveulle a dignidade.
- 9. Así está sempre Xesús no medio dos seus: como unha man tendida que nos levanta, como un amigo achegado que nos infunde vida. Xesús só sabe de servir, non de ser servido. Por iso a muller curada por el ponse a «servir» a todos. Aprendeuno de Xesús. Os seus seguidores temos que vivir acolléndonos e coidándonos uns a outros.
- 10. Pero sería un erro pensar que a comunidade cristiá é unha familia que pensa só nos seus propios membros e vive de costas ao sufrimento dos demais.
- 11. O relato di que ese mismo día, «á noitiña», cando rematou o sábado, lévanlle a Xesús toda clase de enfermos e posuídos por algún mal.
- 12. Os seguidores de Xesús temos que gravar ben esta escena. Ao chegar a escuridade da noite, a poboación enteira, cos seus enfermos, «amoréase á porta». Os ollos e as esperanzas dos que sofren buscan a porta desa casa onde está Xesús.
- 13. A Igrexa só atrae de verdade cando a xente que sofre pode descubrir dentro dela a Xesús curando a vida e aliviando o sufrimento. Á porta das nosas comunidades hai moita xente sufrindo. Non o esquezamos.