ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Día Mundial Contra a Violencia de Xénero

•
•
Consellería de Educación
Consellería de Educación

Documento inicial para introducir o tema da mutilación xenital feminina. Informes da OMS e de Amnistía Internacional.

1 of 7
Download to read offline
1. QUE É A MUTILACIÓN XENITAL FEMININA? Segundo a OMS, A mutilación xenital feminina (MXF) comprende todos os procedementos que, de forma intencional e por motivos non médicos, alteran ou lesionan os órganos xenitais femininos. Estes procedementos non aportan ningún beneficio á saúde das mulleres e nenas. Poden producir hemorraxias graves e problemas urinarios, e máis tarde poden causar quistes, infeccións, infertilidade, complicacións do parto e aumento do risco de morte do recentemente nado. Uns 140 millóns de mulleres e nenas sofren na actualidade as consecuencias da MXF. Na maioría dos casos practícanse na infancia, nalgún momento entre a lactación e os 15 anos. Calcúlase que en África hai 92 millóns de mulleres e nenas de máis de 10 anos que foron obxecto de MXF. A MXF é unha violación dos dereitos humanos das mulleres e nenas. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs241/es/
2. TIPOS DE MUTILACIÓN XENITAL FEMININA A mutilación xenital feminina clasifícase en catro tipos principais: 1. Clitoridectomía: resección parcial ou total do clítoris (órgano pequeno, sensible e eréctil dos xenitais femininos) e, en casos moi infrecuentes, só do prepucio (pregue de pel que rodea o clítoris). 2. Excisión: resección parcial ou total do clítoris e os beizos menores, con ou sen excisión dos beizos maiores. 3. Infibulación: estreitamento da abertura vaxinal para crear un selo mediante o corte e a recolocación dos beizos menores ou maiores, con ou sen resección do clítoris. 4. Outros: todos os demais procedementos lesivos dos xenitais externos con fins non médicos, tales como a perforación, incisión, raspado ou cauterización da zona xenital.
3. CONSECUENCIAS DA MUTILACIÓN XENITAL FEMININA A mutilación xenital feminina (MXF) asóciase a unha maior probabilidade de sufrir problemas durante o parto e de perder o bebé. Considéranse complicacións graves durante o parto a necesidade de realizar unha cesárea, unha hemorraxia perigosamente abundante despois do nacemento do neno, e a hospitalización prolongada despois do parto. No referente á cesárea, as mulleres sometidas á forma máis grave de MXF ("MXF III") sofren como media un 30% máis de cesáreas en comparación con quen non foron sometidas a MXF. Obsérvase así mesmo un 70% de aumento dos casos de hemorraxia posparto entre as mulleres con MXF III en comparación coas outras. Ademais, a MGF pon ao neno nunha situación de perigo considerable durante o parto. Os investigadores detectaron unha maior necesidade de reanimar aos bebés cuxa nai sufrira MXF (aumento do 66% nas mulleres con MXF III). A taxa de mortalidade entre os bebés durante e inmediatamente despois do parto é tamén moito maior entre os nados de nais con MXF: un 15% superior nos casos de MXF I, 32% en caso de MXF II, e 55% en caso de MXF III. Estímase que no continente africano a práctica ocasiona entre 10 e 20 mortes adicionais de bebés por cada 1000 partos.
4. PAÍSES DE MAIOR INCIDENCIA
5. A ORIXE É unha forma de violencia contra a muller, polo feito de ser muller; polo tanto entra dentro da chamada violencia de xénero que, nestes casos, é paradóxica, xa que conta coa intervención doutras mulleres, ben consentindo, ben realizando as prácticas, pero propia de sistemas de dominación patriarcais nos que é o home o que impón e decide o que debe facerse, sometendo ás mulleres ao deber de obediencia. A ablación do clítoris é un ritual de iniciación realizado ás nenas dalgúns países de África, Oriente Medio e outros. O costume é de procedencia incerta, aínda que hai algúns autores que afirman que comezou no antigo Exipto e, a partir de alí, estendeuse ao resto do continente africano. Aínda que se localiza sobre todo na zona centroafricana, esta práctica non se limita a este continente, pois esta práctica tamén se produce en varios países de Asia, Europa, América e en Australia. Practicada en moitos casos como rito de iniciación á idade adulta, actualmente está diminuíndo algo debido á prohibición da súa realización en moitos países (porén, moitas familias continúan a facela clandestinamente). Nalgúns casos recórrese a tradicións relixiosas para argumentar no seu favor, pero o certo é que este tipo de mutilación está prohibida no Islam. http://gl.wikipedia.org/wiki/Ablaci%C3%B3n_de_cl%C3%ADtoris
6. LECTURAS COMPLEMENTARIAS I
II III Amnistía Internacional

More Related Content

Día Mundial Contra a Violencia de Xénero

  • 1. 1. QUE É A MUTILACIÓN XENITAL FEMININA? Segundo a OMS, A mutilación xenital feminina (MXF) comprende todos os procedementos que, de forma intencional e por motivos non médicos, alteran ou lesionan os órganos xenitais femininos. Estes procedementos non aportan ningún beneficio á saúde das mulleres e nenas. Poden producir hemorraxias graves e problemas urinarios, e máis tarde poden causar quistes, infeccións, infertilidade, complicacións do parto e aumento do risco de morte do recentemente nado. Uns 140 millóns de mulleres e nenas sofren na actualidade as consecuencias da MXF. Na maioría dos casos practícanse na infancia, nalgún momento entre a lactación e os 15 anos. Calcúlase que en África hai 92 millóns de mulleres e nenas de máis de 10 anos que foron obxecto de MXF. A MXF é unha violación dos dereitos humanos das mulleres e nenas. http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs241/es/
  • 2. 2. TIPOS DE MUTILACIÓN XENITAL FEMININA A mutilación xenital feminina clasifícase en catro tipos principais: 1. Clitoridectomía: resección parcial ou total do clítoris (órgano pequeno, sensible e eréctil dos xenitais femininos) e, en casos moi infrecuentes, só do prepucio (pregue de pel que rodea o clítoris). 2. Excisión: resección parcial ou total do clítoris e os beizos menores, con ou sen excisión dos beizos maiores. 3. Infibulación: estreitamento da abertura vaxinal para crear un selo mediante o corte e a recolocación dos beizos menores ou maiores, con ou sen resección do clítoris. 4. Outros: todos os demais procedementos lesivos dos xenitais externos con fins non médicos, tales como a perforación, incisión, raspado ou cauterización da zona xenital.
  • 3. 3. CONSECUENCIAS DA MUTILACIÓN XENITAL FEMININA A mutilación xenital feminina (MXF) asóciase a unha maior probabilidade de sufrir problemas durante o parto e de perder o bebé. Considéranse complicacións graves durante o parto a necesidade de realizar unha cesárea, unha hemorraxia perigosamente abundante despois do nacemento do neno, e a hospitalización prolongada despois do parto. No referente á cesárea, as mulleres sometidas á forma máis grave de MXF ("MXF III") sofren como media un 30% máis de cesáreas en comparación con quen non foron sometidas a MXF. Obsérvase así mesmo un 70% de aumento dos casos de hemorraxia posparto entre as mulleres con MXF III en comparación coas outras. Ademais, a MGF pon ao neno nunha situación de perigo considerable durante o parto. Os investigadores detectaron unha maior necesidade de reanimar aos bebés cuxa nai sufrira MXF (aumento do 66% nas mulleres con MXF III). A taxa de mortalidade entre os bebés durante e inmediatamente despois do parto é tamén moito maior entre os nados de nais con MXF: un 15% superior nos casos de MXF I, 32% en caso de MXF II, e 55% en caso de MXF III. Estímase que no continente africano a práctica ocasiona entre 10 e 20 mortes adicionais de bebés por cada 1000 partos.
  • 4. 4. PAÍSES DE MAIOR INCIDENCIA
  • 5. 5. A ORIXE É unha forma de violencia contra a muller, polo feito de ser muller; polo tanto entra dentro da chamada violencia de xénero que, nestes casos, é paradóxica, xa que conta coa intervención doutras mulleres, ben consentindo, ben realizando as prácticas, pero propia de sistemas de dominación patriarcais nos que é o home o que impón e decide o que debe facerse, sometendo ás mulleres ao deber de obediencia. A ablación do clítoris é un ritual de iniciación realizado ás nenas dalgúns países de África, Oriente Medio e outros. O costume é de procedencia incerta, aínda que hai algúns autores que afirman que comezou no antigo Exipto e, a partir de alí, estendeuse ao resto do continente africano. Aínda que se localiza sobre todo na zona centroafricana, esta práctica non se limita a este continente, pois esta práctica tamén se produce en varios países de Asia, Europa, América e en Australia. Practicada en moitos casos como rito de iniciación á idade adulta, actualmente está diminuíndo algo debido á prohibición da súa realización en moitos países (porén, moitas familias continúan a facela clandestinamente). Nalgúns casos recórrese a tradicións relixiosas para argumentar no seu favor, pero o certo é que este tipo de mutilación está prohibida no Islam. http://gl.wikipedia.org/wiki/Ablaci%C3%B3n_de_cl%C3%ADtoris