�ݺ�ߣ

••
.••
• ••
••
l
••
Rozdzial l
llicgnm po polu i słucham. jakwieje winir. To
je<l bardto ciekawe, bo wialr ma różne głoy,
w tałdnoM:i od lego, w kl6rą Sironę się biegnie.
Szumi. świ,zcze i dudni. łopocze za każdym rn·
zcm irmctcj. Po1cm odkrywam. że na łące jcSI
nicwielki ciołek. laka kotlinka. w sam raz do·
bm na 10• .Gcby wej'ć lam iz-.inąć się w kłębek.
Teraz robi ię cteho. głosy wia1ru płyną gdzie<
z daleka nad głOI"1. Tak sobie leżę prtez chwil·
kę. a 111 łaje nade mn.1 Przemek i ki'Z}cz~:
- Odtic:'ię ch<l-:t'-l!Trzebaociekać do'>Ch!'O
nu! St)bkO, ~)bi.O!- I ciągnie mnie t.1 r~k~.
• • • • •
• ••,
••
Przykładowy rozdział książki: Asiunia
http://grzbiet.pl/sklep/asiunia
Książki historyczne
Uwaga! Próbka wygenerowana automatycznie, oryginalne wydawnictwo może wyglądać inaczej.
Internetowa księgarnia historyczna Grzbiet.pl

Rozdział IX
Maly, drewniany domek. dobry akurot na let·
nisko. nie nadawal się na zimę. Mial tylko jed
ną malutk:t kuchenkę, "'' której można bylo roz
palić ogiei - oczywiście, jd libylo czym. Latem
chodziliśmy do lasu po patyki i po szyszki. Ale
zimą te mnie podpalki starczaly tylko na chwil
kę. wcsolc plomyki zaraz gasly iznów przewic
wal zimny wiatr. Chlopcy ściągali z sąsiedztwa
polamanc deski,sztachetyz plotów, a itakwciąż
bylo za malo.
l coraz l>ardziej nie byto cojeść.
:w
Pomyślunek polegalna tym,
że w lesie wieraJo się żolę
dzie. potem zdejmowalo si~
z nich skórk~, a potem l>abcia
przypiekalaje na JXllelni ijak
już zbrązowialy. no togotowa
la z nich kawę. Kawa byla do
syć gorzka.aleza to pożywna.
jak babcia mówil:o.
Potem pomyślunek jej podpowiedział. żeby
pozbierać strączki takiej pnącej fasolki. co ro
sJa na ganku, ituskaly>my tę fasolkę, miala fio
letowo-ezameziarnka.wsam razdobre. żeby się
nią bawić w krowy na pastwisku. albo wszkolę,
ale nico to chodzilo. Babcia nasze krowy namo
czyJa w wodzie. potem dlugo gotowala iwyszla
z tego czarna zupa. Ja dostalam jej tylko trosz
kę, żeby mi nie zaszkodzilo. ale chlopcy wszyst
ko zjedli ze smakiem.
31

Ciocia Lunia mia ła taki
pomyślunek. że spru ła swoj:(
wełninną kamizelkQ. że niby
już jej nicpOirzebna. Kazała
rni trzymać ręce podniesione
w powietrzu i nawijała na nie
sprute nitki. Ja najpierw my·
ślalam. że lo b~dzie coś do jedzenia. bo chłop·
cy śpit:wali :
- Zjadlbym wszystko. wiórczy webtę.
byle brzucho by/oJJ('Ine!
r)
Ale wcale nie zgadłam. bo z tej wełny ciocia
porobila polem kłębki. nz tych kJębków z po
wrOicm coś zrobiła na drutach i wyszed ł z 1ego
dla mnie sweter. Troch~ dziwny, "Ie z;~wsze cie·
ply, tylko tyle. ie cioci byłoleraz zimno bez ka
mizelki. ale mówiła. że 10 nic.
K1óregoś dnia w przepuście pod lOrami kole·
jowymi chłopcy złapa l i zająca. Bardzo mi przy·
kro, że musz~ 10 napisać. ale z.~jączek zosl ał
z.1bi1y i zjedzony. Bo była wojna i nie mieliśmy
cojeść.

Ale:"=ie nadc:'Liawioo;na. MoLna bylobie
gać bosopo lr:lh! inie marl ić się o buly. Zbli·
żal się koniec wojny t =~lo si<; wielkie czeka·
nic: na rodziców. Ci rodzice. k16rzy przeżyli woj
nę iPowslanie.prz)chodzili po~woje dzieci. nie
raz z bardzo dalekich ~~ ron.
lktóregoś dnia
przyszedł także
nasztato.
_r .

�ݺ�ߣ

Asiunia

More Related Content

Asiunia