ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Australopithecus afarensis lorena

•
•
E
encarnavilla

Traballo de Lorena para CCMC, 1º Bach-A

1 of 6
Australopithecus afarensis Lorena Lijó Gude. 1º Bach. A
C aracteristicas xerais “ O Afarensis é, como todo Australopithecus, un animal bípedo ergueito, pero diferente a nós en varios aspectos” : As suas características físicas situano nun plano distinto doutros hominidos. O seu peito, xa diferenciado do de outros primates, non era plano e produciase un estreitamento na parte superior. O diformismo sexual agudizase na especie afarensis con respecto das anteriores, o que se convertirá nunha das características principais de este australopiteco. A súa altura aproximada era de 1.20 a 1.50 metros dependendo do sexo, é representativa a presencia de rasgos característicamente simiescos, é dicir, os seus brazos eran moito máis longos do normal comparados coas extremidades inferiores. No referido ao seu esquelete, o se cranio se imaxina de pequeño tamaño ainda que a sua cara era relativamente grande e a causa da sua dentadura,a primeira se situaba proxectandose hacia adiante con respecto do cranio. A sua capacidade cranial se situaba nos 415 cm3, o que constitue un tamaño moi pequeño que apenas se acerca á terceira parte do ser humano actual. A través da dentadura antes mencionada, se pode ver gracias á reducida forma dos caninos do afarensis a sua evidente alimentación herbívora. Os incisivos son algo máis grandes debido a que a sua dieta tamén incluía foitos.
Por último, é importante a constitución da súa pelve xa que a partir dela se deduce o camiñar bípede desta especie.  Este bipedismo seguramente deriva da necesidade do australopiteco de conseguir unha maior cantidade de alimento, é dicir, seguramente desenrolou esta técnica para poder alcanzar as froitas que crecen nas árbores. Asimesmo, ainda que a especie se consideraba herbívora, tamén eran capaces de alimentarse de forma carroñeira dos restos de outros animais. Para emplear esta alimentación precisaban de levar algunha ferramenta para defenderse de depredadores o que os forzaba a camiñar sobre dúas patas. De esta maneira as mans quedaban libres tamén para fabricar novos útiles para unha mellor alimentación.  En canto á vida do Australopithecus afarensis, se desenrolaba practicamente nas árbores antes mencionados, nos cales se atopa a súa base alimenticia, é dicir, froitos y brotes de follas. A súa vida social é bastante activa, o que os diferenza de outros australopithecus e se relaciona de forma regular cos seus semellantes, mediante xogos, etc. Pensase que habitou só en África do este (Etiopia, Tanzania e Kenia). A maioría da comunidade científica acepta que pode ser un dos ancestros do xénero Homo .
O seu descubrimento Foi descuberto o 24 de novembro de 1974 por Donald Johanson, Yves Coppens e Tim White no xacemento de Hadar, val do rio Awash, Etiopía. O espécime atopado en aquel momento foi mundialmente coñecido como Lucy. Este descubrimento destacou sobre os demáis por moitas calidades, especialmente por ser o  Australopithecus  mellor conservado descuberto ata aquela fecha. Así foi posible comprobar que a capacidade para camiñar ergueito, como os humanos actuais, foi moi anterior ó crecemento do cerebro. O estudio da sua dentadura aclarou aspectos fundamentais sobre a evolución dos homínidos e descubriu a evolución simultánea de xéneros, de maneira que a liña  Paranthropus , se apartou de outras e en particular da que evolucionou hacia  Homo. Os restos de Lucy foron atopados no lugar onde habitaba a tribu Afar, de ahí o nome  afarensis , e xunto con outros doce individuos da mesma especie, incluido cráneos, conforman o que se chama "a primeira familia".
L ucy É un dos fósiles máis coñecidos. Tratase do esquelete dunha femia de aredor de 1 metro de altura, de aproximadamente 27 kg de peso (en vida), de uns 20 anos de idade (pois as moas do xuízo estaban recen saídas) e que ao parecer tivo fillos, aínda que non se sabe cantos. *Curiosidades: O nome Lucy provén da canción "Lucy in the sky with diamonds" do conxunto musical The Beatles, que escoitaban os membros do grupo investigador a noite posterior ó achado.
S elam: a nena de Dikika Foi atopada na remota rexión de Dikika, no noroeste de Etiopía. O autor do achado intentaba traballar a etapa previa a Lucy. Selam viviu ai 3’3 millóns de anos. O achado de Selam foi moi importante porque conten todo o que a paleontoloxía lle pode pedir a uns osos: información sobre a anatomía, o comportamento, a locomoción e o desenrolo da súa especie. A decisión do autor do achado de investigar en Dikika foi porque esa zona está rodeada por tres grandes áreas de coñecida riqueza para a paleontoloxía: ao norte, Hadar, onde nos anos setenta se encontraron os restos de  Lucy,   ao oeste Gona, onde apareceron as ferramentas de pedra máis antigas coñecidas; e ao sur, Middle Awash, que deu moitos fósiles importantes de homínidos Selam significa “paz” en amárico, lingua oficial de Etiopia.

More Related Content

Australopithecus afarensis lorena

  • 1. Australopithecus afarensis Lorena Lijó Gude. 1º Bach. A
  • 2. C aracteristicas xerais “ O Afarensis é, como todo Australopithecus, un animal bípedo ergueito, pero diferente a nós en varios aspectos” : As suas características físicas situano nun plano distinto doutros hominidos. O seu peito, xa diferenciado do de outros primates, non era plano e produciase un estreitamento na parte superior. O diformismo sexual agudizase na especie afarensis con respecto das anteriores, o que se convertirá nunha das características principais de este australopiteco. A súa altura aproximada era de 1.20 a 1.50 metros dependendo do sexo, é representativa a presencia de rasgos característicamente simiescos, é dicir, os seus brazos eran moito máis longos do normal comparados coas extremidades inferiores. No referido ao seu esquelete, o se cranio se imaxina de pequeño tamaño ainda que a sua cara era relativamente grande e a causa da sua dentadura,a primeira se situaba proxectandose hacia adiante con respecto do cranio. A sua capacidade cranial se situaba nos 415 cm3, o que constitue un tamaño moi pequeño que apenas se acerca á terceira parte do ser humano actual. A través da dentadura antes mencionada, se pode ver gracias á reducida forma dos caninos do afarensis a sua evidente alimentación herbívora. Os incisivos son algo máis grandes debido a que a sua dieta tamén incluía foitos.
  • 3. Por último, é importante a constitución da súa pelve xa que a partir dela se deduce o camiñar bípede desta especie.  Este bipedismo seguramente deriva da necesidade do australopiteco de conseguir unha maior cantidade de alimento, é dicir, seguramente desenrolou esta técnica para poder alcanzar as froitas que crecen nas árbores. Asimesmo, ainda que a especie se consideraba herbívora, tamén eran capaces de alimentarse de forma carroñeira dos restos de outros animais. Para emplear esta alimentación precisaban de levar algunha ferramenta para defenderse de depredadores o que os forzaba a camiñar sobre dúas patas. De esta maneira as mans quedaban libres tamén para fabricar novos útiles para unha mellor alimentación.  En canto á vida do Australopithecus afarensis, se desenrolaba practicamente nas árbores antes mencionados, nos cales se atopa a súa base alimenticia, é dicir, froitos y brotes de follas. A súa vida social é bastante activa, o que os diferenza de outros australopithecus e se relaciona de forma regular cos seus semellantes, mediante xogos, etc. Pensase que habitou só en África do este (Etiopia, Tanzania e Kenia). A maioría da comunidade científica acepta que pode ser un dos ancestros do xénero Homo .
  • 4. O seu descubrimento Foi descuberto o 24 de novembro de 1974 por Donald Johanson, Yves Coppens e Tim White no xacemento de Hadar, val do rio Awash, Etiopía. O espécime atopado en aquel momento foi mundialmente coñecido como Lucy. Este descubrimento destacou sobre os demáis por moitas calidades, especialmente por ser o  Australopithecus  mellor conservado descuberto ata aquela fecha. Así foi posible comprobar que a capacidade para camiñar ergueito, como os humanos actuais, foi moi anterior ó crecemento do cerebro. O estudio da sua dentadura aclarou aspectos fundamentais sobre a evolución dos homínidos e descubriu a evolución simultánea de xéneros, de maneira que a liña  Paranthropus , se apartou de outras e en particular da que evolucionou hacia  Homo. Os restos de Lucy foron atopados no lugar onde habitaba a tribu Afar, de ahí o nome  afarensis , e xunto con outros doce individuos da mesma especie, incluido cráneos, conforman o que se chama "a primeira familia".
  • 5. L ucy É un dos fósiles máis coñecidos. Tratase do esquelete dunha femia de aredor de 1 metro de altura, de aproximadamente 27 kg de peso (en vida), de uns 20 anos de idade (pois as moas do xuízo estaban recen saídas) e que ao parecer tivo fillos, aínda que non se sabe cantos. *Curiosidades: O nome Lucy provén da canción "Lucy in the sky with diamonds" do conxunto musical The Beatles, que escoitaban os membros do grupo investigador a noite posterior ó achado.
  • 6. S elam: a nena de Dikika Foi atopada na remota rexión de Dikika, no noroeste de Etiopía. O autor do achado intentaba traballar a etapa previa a Lucy. Selam viviu ai 3’3 millóns de anos. O achado de Selam foi moi importante porque conten todo o que a paleontoloxía lle pode pedir a uns osos: información sobre a anatomía, o comportamento, a locomoción e o desenrolo da súa especie. A decisión do autor do achado de investigar en Dikika foi porque esa zona está rodeada por tres grandes áreas de coñecida riqueza para a paleontoloxía: ao norte, Hadar, onde nos anos setenta se encontraron os restos de  Lucy,   ao oeste Gona, onde apareceron as ferramentas de pedra máis antigas coñecidas; e ao sur, Middle Awash, que deu moitos fósiles importantes de homínidos Selam significa “paz” en amárico, lingua oficial de Etiopia.