2. Twee zwarte ogen lieten hun blik over een uitgestrekte landschap
van Rareville glijden. Het enige wat er in de verte te zien is, zijn de heuvels
van Crackwoodspines. De stad lijkt mijlenver verwijderd te zijn van dit
dorpje.
3. Maar in werkelijkheid valt het wel mee, weten Lumor en Anthony Nietig.
Ze zijn er vandaag nog doorheen gereden met de verhuiswagen.
Anthony staarde maar een beetje voor zich uit. Met zijn persoonlijkheid
van 06/02/01/07/09 was het niet de meest actieve jongen van zijn leeftijd.
Hij keek net zo graag de kat uit de boom als zijn twee minuten oudere
tweelingzus, maar doordat ze energieuitbarstingen had, stortte ze zich
4. vaker halsoverkop in situaties. Zoals die keer wanneer ze een nest met
kittens had gered. Helaas hadden ze die niet mogen houden van hun vader.
Haar persoonlijkheid is 04/02/04/08/07.
Lumor deed een stap naar voren. In het voorbijgaan prikte ze in Anthony’s
zij. Hij schrok op, maar moest ervan lachen. Hij kon best veel hebben.
5. De kinderen moesten wennen aan het idee dat ze nu in the middle of
nowhere leken te wonen. Alle vogels en andere dieren waarmee ze bekend
waren en waaraan ze gehecht waren, hadden ze moeten achterlaten in het
bos waar ze vandaan kwamen. Wel had hun vader hen ervan verzekerd dat
hij ervoor zou zorgen dat ook hier hun eigen stukje natuur zou komen. En
dan wel persoonlijk. Dus de kinderen vonden alles best.
6. Want hoe kon Junior ook anders? Hij was een kennissim (05/08/06/03/03)
en onder andere nieuwsgierig naar de natuur. Hij had altijd de kost
verdiend met onderzoeksverslagen die hij schreef. Hij was ervan overtuigd
dat hij het nog ver zou schoppen, maar leek zich niet te interesseren voor
de onderwerpen die hij koos. Toen hij daarom werd ontslagen, besefte hij
zich dat hij zich ongeaccepteerd voelde. Hij zag er anders uit, hij dacht
anders. Hij was anders en wÃlde anders. Het was tijd voor verandering.
7. Het voornemen van opnieuw beginnen, leek al van start te gaan terwijl de
tweeling naar school was. Vanuit Crackwoodspines kwamen er enkele
nieuwsgierige Sims langs om kennis te maken met Junior. Hij maar zelden
zulke vriendelijke Sims ontmoet. Een gelukzalig gevoel overspoelde hem
toen hij Zoey ontmoette, een Sim die net als hij groen was. Hij was meteen
gebiologeerd door haar.
8. Maar Junior zou Junior niet zijn als hij zijn behoedzaamheid liet varen. Het
bezoek bleef niet langer dan nodig – er moesten nog een hoop
verhuisdozen worden uitgepakt – en tegen de tijd dat de tweeling thuis
was, was alle visite weer weg. Zoey Pummel was een interessante vrouw,
maar Junior moest aan zijn kinderen denken. Lumor en Anthony besloten
een beetje te helpen in de tuin. Vele handen maken licht werk.
9. Tegen de tijd dat de lucht oranje kleurde, zat Anthony nog met zijn vingers
in de aarde. Hij voelde zich altijd helemaal in zijn element. Zijn vader zei
dat het kwam omdat ze uit de aarde waren geboren.
11. Ergens halverwege Lumors verhaal, besloot Junior om te gaan kijken hoe
het met zijn tuin stond. Zijn dochter beweerde bij hoog en laag dat Zoey
een heks was. Het was niet Siri’s moeder, maar een soort van stieftante. De
meisjes hadden het hem drie keer uitgelegd. Het klonk erg gecompliceerd
en dat maakte het er alleen maar interessanter op.
12. Juniors hart maakte een sprongetje toen hij de volgende dag weer drie
personen uit de bus zag stappen. Ditmaal hadden zijn kinderen een
vriendje meegenomen. Junior keek geïrriteerd toen Olivier naar binnen
ging om water voor hen drieën te halen, want hij bleef in de koelkast
hangen. Hij kon het echter niet opbrengen er wat van te zeggen. Kinderen
waren kinderen.
13. Uiteindelijk ging Olivier terug naar buiten met water. De tweeling had al
ergens waterballonnen vandaan getoverd. Wat er toen volgde, hoeft niet
te worden betwijfeld. Het eindigde ermee dat de kinderen kleddernat
waren.
14. Lumors kleren waren zelfs zó nat dat ze haar pyjama aan moest zodra
Olivier naar huis ging, omdat ze zat te klappertanden. Junior zette de
kinderen aan hun huiswerk en probeerde een nieuw gerecht uit.
15. Die avond, toen de kinderen op bed lagen, kwam er een collega van Junior
langs. Ze heette Nina en ze werkten samen in het criminele circuit. Hoewel
Junior zich nog zo had voorgenomen zich afwachtend op te stellen
tegenover vrouwen; hij kon het niet laten. De aantrekkingskracht tussen
hem en Nina was te groot.
16. Echter stuurde hij Nina weer naar huis voor hij naar bed ging. De kinderen
hoefden voorlopig nog niks te weten. En er was toch niemand die het
opviel dat hij voor zich uit zat te dromen terwijl hij liefdevol zijn planten en
bomen verzorgde.
18. De kinderen waren nu ouder dan toen hun vader bezig was geweest met
het bos. Ze kregen steeds meer verstand van hoe het in zijn werk ging en
hielpen Junior maar al te graag. Dat wierp ook zo zijn vruchten af.
19. Maar omdat het herfst werd en het weer slechter, trokken de kinderen
zich ook regelmatig terug in de huiskamer. In feite zat daar nooit iemand
televisie te kijken. Wel installeerden Lumor en Anthony zich graag aan de
speeltafel.
20. Echter waren er ook mooie dagen. Dan nodigden de kinderen vriendjes en
vriendinnetjes uit van school. Zo op een dag kwam Luna langs, een meisje
dat ze eigenlijk niet heel goed kenden. Wel hadden ze haar eens gezien op
school. En ondanks Lumors verlegenheid sprak ze Luna aan en vroeg ze
haar om mee te spelen. Want Luna was zelf ook niet het meest uitbundige
kind. De twee waren meteen dikke vriendinnen.
21. ‘s Nachts gebeurde er iets raars. Junior werd bedolven onder een wolk en
kwam tevoorschijn als plantsim. Verward keek hij naar zijn handen. Toen
drong het tot hem door. Dit was waar hij altijd al over had gehoord en
gelezen. Hij had alleen nooit gedacht dat het echt kon!
24. Junior lichtte zijn kinderen in en zoals verwacht hadden ze er geen
problemen mee. Hij was zelf enigszins huiverig voor wat zijn collega’s
zouden zeggen. Wat als ze hem voor gek zouden uitmaken? Wat als hij
weer ontslagen zou worden?
26. Hij probeerde zoveel mogelijk met andere kinderen te spelen. Maar Iris
ontlopen? Dat lukte ook niet altijd.
27. Die avond nam Junior een besluit en hij besloot iets te doen waar hij ook
over had gelezen.
28. Ook dit deel leek waar te zijn: Hij kon daadwerkelijk zelf een kind krijgen.
Want daar was Joost Nietig, een kleine vrolijke Frans met een
persoonlijkheid van 05/08/06/03/03.
29. De tweeling was enigszins overdonderd over dit feit. Ze lieten de kleine
Joost geen seconde alleen. Junior evenmin. Hij raadpleegde de boeken nog
eens en zat onderwijl zijn kersverse zoontje uitgebreid te bestuderen. Als
het klopte wat hier stond, zou Joost nooit kind worden en evenmin tiener.
Hij zou opgroeien naar volwassene en oudere en dat was dat.
30. Uiteraard baarde dat nieuws Junior zorgen. Hij vertelde het de kinderen
voorlopig nog even niet. Wat een gek idee dat de tweeling straks tiener
zou zijn en Joost dan volwassen. Hij zou hen kunnen helpen met huiswerk
maken terwijl hij zelf nooit naar school was geweest.
31. Er kwam buiten een speciale speeltafel die uit hout was gesneden. Waar
Lumor en Anthony al gek waren op buitenlucht, was Joost dat nog meer.
Hij kreeg een slecht humeur als hij niet in het zonlicht zat. Of genoeg met
water en aarde in aanraking kwam. Terwijl Lumor met een jas aan buiten
zat, voelde het voor Joost veel beter om in het natte gras te zitten.
32. Maar als de kinderen zich extra warm aankleedden, konden ze prima
buitenspelen. Ze zouden zelfs wel buiten kunnen slápen, maakten ze de
oppas wijs. Maar die trapte daar niet in.
33. Enkele weken later was het zover. De tweeling was jarig. Terwijl Anthony
zelfs een tikje hyper was, keek Junior bezorgd naar zijn zoons. Anthony zou
zo als tiener voor hem staan. Maar Joost? Die zou dat nooit worden.
34. Het duurde niet lang of Anthony had zijn vader ontfrutselt wat er aan de
hand was. Vriendelijk als hij was gaf hij zijn vader een big hug en klopte hij
hem bemoedigend op zijn bovenarm. Het maakte niets uit. Als Joost maar
gelukkig was. En hoe jammer het ook was dat hij nooit meer hun kleine
broertje zou zijn, een grote broer had ook zijn voordelen.
35. Lumor verwerkte het nieuws op haar eigen manier. Ze ontdekte
voortdurend gaten in de tuin. Tot nu toe had haar vader die altijd gedicht,
maar nu was ze oud genoeg om zelf met een schep in de weer te zijn.
Junior kon niet meer zeggen dat het te gevaarlijk was. Dus reageerde ze
het af op de reuzenmol die deze rommel veroorzaakte. Of wat het dan ook
was geweest. En in plaats van het te dichten, groef ze steeds dieper. Ze
moest weten wat er hier onder de grond zat.
36. Binnen no time kwam er allemaal rommel naar boven. Dingen die ze
konden verkopen voor extra geld. En dat hadden ze hard nodig. Zodra
Anthony in de gaten had wat zijn tweelingzus deed, pakte hij een schep en
hielp hij mee. Achteraf gezien was het dus toch niet zo erg dat er gaten
waren. Anders hadden ze nu een hoop minder geld gehad!
37. Anthony had via vrienden een baantje in de carrière sport weten te
bemachtigen. Dat was niet alleen fijn omdat hij graag topsporter wilde
worden, maar natuurlijk ook voor het huishoudgeld. En Lumor? Zij bleef
liever thuis bij haar vader met een vriendin. Om daar op haar voorlopig
nog kleine broertje te passen.