ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo
Ben İnsanım! - 2 -
Bütün kapılar bende açılır, bütün yollar benden geçer ve O’na gider…
Hem yolcuyum, hem yol. Hem kapıyım, hem anahtar…
"Enfüsî tefekkür" bendedir, kendime girer O’na giderim.
"Afakî tefekkür" benim işimdir, ibretle Cihan kitabını okur, okuturum…
Her eser şiirimdir; hisseder, anlatırım…
Her neye baksam O’nun sıfatlarını görüyorum…
Ne yana dönsem O’nun fiilleriyle karşılaşıyorum.
Hangi varlığın sinesine kulağımı yapıştırsam, bana O’nun güzel isimlerini sayıyor.
Bana, "Niçin akikten, gülden, arıdan söz ediyorsun? Taş, çiçek ve böcek bu kadar mı önemli?" derler.
"Tefekkür" sırrını bilmeyene neyi, nasıl anlatmalı?
Hayır, onların kendi başlarına bir önemleri yok, farkındayım, ama madem beni aradığıma götürüyorlar, olabildiğince önemlidirler.
Meselem akik, gül, arı değil; ben Rabbimi anlamaya çalışıyorum.
O, kendini "eser"leriyle tanıttı, ben de O’nu eserleriyle anlatıyorum.
Gül bir nebî değil, ama Rabbimden haber veriyor. Kitabımın âyetleri gibi O’nu tanıtıyor, hâl diliyle sessiz sözler söylüyor…
Ben kulum, kula yakışanı yapma çabasındayım.
Akik, gül, arı, hepsi birer ayna, gösterdikleri mânâ olmasa ne önemleri var.
Ben fâni aynaları değil, onun içindeki Bâki’yi gösteriyorum.
Ben, mânâ arısıyım. Varlıktan varlığa uçar, bal özü toplarım…
Işıl ışıl yıldızları,
… dalga dalga denizleri,
… dumanlı dağları,
esen rüzgârları,
… yağan yağmurları,
… gülümseyen çiçekleri harman eder, gönül dünyamda "iman" balları yaparım.
Bülbül olur "marifet" iklimine uçarım,
Yûnus olur, "muhabbet" denizine dalarım…
Yerdeyim, gökteyim, denizdeyim, 岹ğ岹ı;
Kâinat bahçemdir benim, gönlümce gezerim…
Bazen Cihan dar gelir, Rabbimin sonsuz isimler ve sıfatlar âlemine doğru kanatlanırım…
Sonsuza yürümekten yorulan ve beni bugüne çağıranlara şunu derim:
‘ Güncel’in sığ sularında mı boğulayım? Bu gün var yarın yoklarla mı oyalanayım?
Dalga uğruna denizden mi vazgeçeyim?
Elması bırakayım da, "cam" için can mı vereyim? Altın için bile olsa elması terk edene akıllı denilir mi?
Benden yere mıhlanmamı istiyorsunuz; farkında mısınız, siz benden "beni" istiyorsunuz!
Elimde olmayanı nasıl veririm? Ben, kendimin değilim, O’nunum.
O’nsuz hayat, yaşanmamıştır.
Gafletle geçen zaman, ömür değildir.
Anlayın artık, sizinle olamam! Bedenimi verdim, ruhumu da veremem!
Hayır! Ben ebediyet yolcusuyum.
Yolcu yoluna gitmeli!
Metin:  Ömer Sevinçgül  Sunum:  Ahmet Yordam
Facebook:  “yolyordamsayfam” www.yolyordam.com

More Related Content

Ben insanım!-2