Cele Zgromadzenia Misji - część 2 - Formacja Kleru
Download as key, pdf0 likes287 views
For English version go to: http://www.slideshare.net/mw28/congregation-of-the-mission-part-1-evangelization-of-the-poor
Cele Zgromadzenia Misji - część 2 - Formacja Kleru
- 2. Problemy duchowieństwa w Czasach Wincentego Większość duchownych nie była odpowiednio przygotowana do swojego urzędu. W niektórych przypadkach nie dawali dobrego świadectwa swojej trzodzie. Problemem była nie tyle korupcja co ignorancja.
- 3. Problemy duchowieństwa w Czasach Wincentego Opiekę nad wieśniakami pozostawiono księżom. Jednak księża często uważali, że wystarczająco dużo robią wypełniając swoje obowiązki parafialne. Praktycznie żaden z nich nie miał kwalifikacji do głoszenia kazań.
- 4. Problemy duchowieństwa w Czasach Wincentego W konfesjonale, niektórzy wiejscy księża nie znali nawet formuły rozgrzeszenia. Sakramenty były udzielane w sposób, który można jedynie opisać jako indywidualistyczny.
- 5. Innowacje Wincentego Wincenty doszedł do wniosku, że aby podnieść poziom duchowości ludności wiejskiej najpierw należy odnowić duchowieństwo. Stolica Apostolska nie była nieświadoma tej potrzeby. Sobór Trydencki wezwał do zakładania seminariów. Niemniej jednak niewiele zostało zrobione w kwestii reformy.
- 6. Rekolekcje w seminariach Wincenty stał na czele zakłdając seminarium w College des Bons Enfants (Kolegium Dobrych Dzieci) Zorganizował głoszenie rekolekcji dla młodych ludzi, którzy mieli przyjąć święcenia.
- 7. Początkowa niechęć, Konflikt Wincenty zaakceptował te działania z pewną niechęcią, nalegając, że zadaniem Zgromadzenia Misji jest kaznodziejstwo w regionach wiejskich i nie może sobie pozwolić na rozpraszanie skromnych środków . Później wyznał, że „na początku w ogóle nie rozważaliśmy posługi duchownym; myśląc po prostu o sobie i ubogich."
- 8. Podwójny cel Jednakże po przemyśleniu projektu Wincenty doszedł do wniosku, że robiąc coś dla kleru, można coś również zrobić dla ubogich.
- 9. zaufanie Opatrzności Nie wiedząc skąd wziąć pieniadze na rekolekcje dla duchownych Wincenty kontynuował je ślepo ufając Bożej Opatrzności. To zaufanie zostało nagrodzone, gdy jeden z bogatych doboroczyńców wyszedł z ofertą pokrycia kosztów na pierwsze pięć lat. Następnie Anna Austriaczka zgodziła się zabezpieczyć wydatki na następne pięć lat, po których obowiązek przejęły Panie Miłosierdzia!
- 10. Konferencje wtorkowe Sukces rekolekcji dla duchownych był taki, że Wincenty powiększył ich zakres organizując Konferencje Wtorkowe. Trwały tylko jeden dzień, nie kosztowały dużo i prawdopodobnie uczyniły więcej dobrego niż tygodniowe rekolekcje dla ordynandów.
- 11. tworzenie sieci & formacja Przy pomocy tych Konferencji Wincenty utrzymywał kontakt z księżmi, którzy utworzyli pewnego rodzaju gildię. W czasie Konferencji dyskutowano, w duchu pokory i prostoty, o cnotach chrześcijańskich w szególności tych, które sa potrzebne w kapłaństwie.
- 12. Pokora Zniechęcano do jakiejkolwiek oratorskiej elokwencji, mimo, że wśród uczestników i zabierających niekiedy głos było wielu uczonych znanych jako krasomówcy.
- 13. Pokora Z powodu pokory Wincenty chciał uniknąć udziału w dowolnej części zajęć. Lecz kiedy poddał się prośbom, każdy z obecnych był świadom tego, że ten skromny ksiądz jest duszą zebrania.
- 14. Mała Metoda Kiedy Wincenty posługiwał Madame de Gondi wyraźnie zauważył, że jeżeli chce dotrzeć do serc i umysłów swoich wiejskich słuchaczy będzie musiał zwracać się do nich najprościej i najbardziej bezpośrednio. Swój sposób. nazwał „Małą Metodą”.
- 15. „Mała Metoda” Wincenty nalegał, aby jego Księża, używając Małej Metody, nie przemawiali do ludzi stojąc na ich poziomie, lecz aby stali trzy, pięć centymetrów ponad ich głowami przez co słuchacze zmuszeni byli stać wyprostowani.
- 16. Prostota Wincenty deklarował że, Księża Misjonarze „będą mówić by nawracać a nie by być cenionymi; a jeśli ludzie mają byc nawróceni muszą rozumieć co się mówi.”
- 17. Wincenty - inicjator Wincenty był wielkim inicjatorem formacji duchowieństwa, szeroko do niego docierając i wdrażając wiele innowacji.
- 18. Przypis Teksty do prezentacji zostały oparte na fragmentach książki Theodore’a Maynard’a Apostle of charity: the life of St. Vincent de Paul. (tłumaczenie i opracowanie wersji polskiej famvin.org.pl)