�ݺ�ߣ

Cyprian Kamil Norwid, właśc. Cyprian Ksawery Gerard
Walenty Norwid herbu Topór.
Urodzony 24 września 1821 w Laskowie-Głuchach.
Zmarły 23 maja 1883 w Paryżu.
Polski poeta, prozaik, dramatopisarz, eseista, grafik,
rzeźbiarz, malarz i filozof.

Uważany za ostatniego z czterech najważniejszych
polskich poetów romantycznych.
Przeważającą część swojego życia spędził za
granicą, głównie w Paryżu, żyjąc w nędzy i
utrzymując się z prac dorywczych.
Twórczość Norwida, została zapomniana po jego
śmierci. Został odkryty ponownie dopiero w
okresie Młodej Polski.

Młodość.
Rok 1830 i powstanie listopadowe Norwidowie
spędzili w Warszawie. Razem ze starszym
bratem Ludwikiem Norwid uczył się w
warszawskim gimnazjum, przerwał naukę nie
ukończywszy piątej klasy i wstąpił do
prywatnej szkoły malarskiej.
Nieregularna i przerwana edukacja Norwida
sprawiła, że na dobrą sprawę był samoukiem.

Pierwsze środowisko literackie Norwida
to "Piśmiennictwo Krajowe".
W 1841 r. zbliżył się do Biblioteki
Warszawskiej i salonu Łuszczewskich.
Debiutował na łamach "Piśmiennictwa
Krajowego„ wierszem "Mój ostatni
sonet".

Podróże po Europie i pierwszy pobyt
w Paryżu
W 1842 Norwid wyjechał do Drezna. Podróżował po Wenecji i
Florencji. W 1844 roku zamieszkał w Rzymie.
Wówczas narzeczona poety, Kamila, zerwała zaręczyny, a
Norwid poznał Marię Kalergis, która stała się jego wielką
miłością. Pogorszył się też stan zdrowia Norwida. W 1846
podróżował do Berlina. Aresztowany i zmuszony do wyjazdu z
Prus w 1846 r. Norwid udał się do Brukseli.
Okres Wiosny Ludów spędził Norwid ponownie w Rzymie, gdzie
poznał m.in. Mickiewicza i Krasińskiego. W latach 1849-1852
mieszkał w Paryżu, gdzie spotkał Słowackiego i Fryderyka
Chopina. Publikował w "Gońcu polskim" w Paryżu, żyjąc w
biedzie. Postępowały u Norwida głuchota i ślepota.

Pobyt w USAPoeta postanowił wyemigrować
do USA. Wiosną Norwid
otrzymał dobrze płatną posadę
w pracowni graficznej.
Jesienią poeta dowiedział się o
wybuchu wojny krymskiej, w
związku z czym zaczął planować
powrót do Europy.
Pisał do Mickiewicza i Hercena,
prosząc ich o pomoc w
realizacji planów.

Powrót do Paryża
W czerwcu 1854 r. Norwid wrócił do Europy, mieszkał w Londynie, po
czym udało mu się powrócić do Paryża. Udało mu się opublikować
kilka utworów.
W 1863r. wybuchło powstanie styczniowe, które pochłonęło uwagę
Norwida. Ze względu na stan zdrowia, nie mógł wziąć w nim udziału,
usiłował mieć czynny wpływ na kształtowanie procesów powstania.
W 1866 r. poeta ukończył pracę nad Vade-mecum, chociaż nie udało
się wydać. W następnych latach Norwid cierpiał straszliwą nędzę,
chorował na gruźlicę. Kuzyn Norwida umieścił go w Domu św.
Kazimierza na peryferiach Paryża.
Zmarł w przytułku nad ranem 23 maja 1883.

Pochowany został na cmentarzu Montmorency, symboliczna
ziemia z jego grobu została w 2001 r. przewieziona do Polski i
umieszczona w Krypcie Wieszczów Narodowych w Katedrze
na Wawelu.
Część notatek Norwida została spalona.

Dorobek
Historycy literatury dopatrują się w jego twórczości
związków z wieloma nurtami: romantyzmem,
klasycyzmem. Po jego śmierci wiele z jego dzieł zostało
zapomnianych.
Zaledwie niewielka część twórczości Norwida ukazała się
za jego życia. Utarło się przekonanie, że Norwid jako
twórca został odrzucony przez współczesnych, by być
zrozumianym dopiero przez następne pokolenia
„późnych wnuków”.
Wśród historyków literatury natomiast trwają spory, na
ile był romantykiem, a na ile istotnie wyprzedzał swoją
epokę.

• Dzieła
1. Dialog zmarłych” - akwaforta,
sucha igła
2. Pytania” - akwaforta
• Liryka
1. Bema pamięci żałobny rapsod
2. [Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie]
3. Do obywatela Johna Brown
4. W Weronie
5. Italiam!, Italiam!
6. Moja ojczyzna
7. Pieśń od ziemi naszej
8. Vade-mecum – wydane drukiem sto lat po napisaniu

• Poematy:
1. Wesele. Powieść.
2. Pompeja.
3. Niewola. Rapsod.
4. Promethidion. Rzecz w
dwóch dialogach z
epilogiem.
5. Szczesna. Powieść.
6. EPIMENIDES. Przypowieść.
7. QUIDAM. Przypowieść.
8. Fulminant. Rapsod.
9. Że piękno to jest...
10.Assunta.

• Proza
1. Łaskawy opiekun czyli Bartłomiej Alfonsem
2. Wyjątek z pamiętnika
3. Czarne kwiaty– wspomnienia dotyczące
ostatnich spotkań z różnymi osobami, na
krótko przed ich śmiercią
4. Białe kwiaty– teoretyczne uzasadnienie
Czarnych kwiatów
5. Bransoletka. Legenda dziewiętnastego
wieku
6. Cywilizacja. Legenda
7. Ostatnia z bajek
8. Milczenie
9. Pamiętnik Podróżny

• Nowele:
1. "Ad leones!„
2. Stygmat
3. Tajemnica lorda Singelworth
4. Archeologia
5. Dwie powieści

• Dramat
1. Noc tysiączna druga. Komedia
2. Wanda
3. Krakus. Książę nieznany
4. Słodycz
5. Aktor. Komediodramat
6. Rzecz o wolności słowa
7. Pierścień Wielkiej Damy, czyli Ex-
machina Durejko
8. Kleopatra i Cezar
9. Za kulisami

• Obrazy
C.K. Norwid był autorem kilkunastu
obrazów olejnych, z których do
dziś przetrwały cztery.
Alegoryczne przedstawienie
odrodzonej Polski pod nazwą
Jutrznia od grudnia 2007 znajduje
się w zbiorach Muzeum im.
Lubomirskich we Wrocławiu.
• Inne
1. Listy
2. Do Najświętszej Panny Maryi.
Litania

Poezja śpiewana
Od początku lat 70. XX w. twórczość Norwida
popularyzował Czesław Niemen, wykonując
teksty utworów poety do własnej muzyki.
Wydany w 1978 roku, dwupłytowy longplay "Idee
fixe" opierał się wyłącznie na jego poezji.

�ݺ�ߣ

Cyprian kamil-norwid

Recommended

More Related Content

Viewers also liked (8)

Similar to Cyprian kamil-norwid (20)

More from Szymon Konkol - Publikacje Cyfrowe (20)

Cyprian kamil-norwid