ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

De Welles a Sokurov

•Download as PPTX, PDF•
•
Manolo Gonzalez
Manolo Gonzalez

Materiais dispersos para a práctica nº 2

1 of 14
Download to read offline
Plano secuencia: O tempo fílmico é o mesmo que no tempo real
De Welles a Sokurov
Plano fixo: Movemento no encadre : Lumiere, Meliés, ou mediante fragmentación da acción. Movemento de cámara a).-Rotación: Panorámica horizontal, vertical, balanceo, barrido. B). Traslación: Travelling avance, vertical, lateral, retroceso, circular, grúa.. a).-Cámara en man, steadycam (1976), cabeza quente, dron.. b).- Zoom. (Está prohibido) Movementos combinados (plano secuencia) FUNCIONS: - Descritivo (acompañamento de persoaxe, descrición dun espazo) - Dramático e expresivo, (relacións espaciais entre persoaxes ou obxectos, relevo dramático dun persoaxe, expresión subxectiva dun persoaxe….etc) Estabilizador de imaxe caseiro
Obxectivo Subxectivo
Zoom, travelling óptico (1950) Crane (1940).Dolly (1908) cámara en mano (1960) Steadicam (1976) Ver: Steadycam
André Bazín, primeiro teórico do plano secuencia: - Máis realistas: a montaxe forzan a sensación de realidade, engadíndolle falsidade - Máis ambiguos: permiten que o espectador seleccióne a información importante para él, en lugar de facer imaxes demasiado obvias mediante primeiros planos. -Máis cercanos á realidade: os filmes achéganse á vida real. O PLANO SECUENCIA SECUENCIA é unha escea ou conxunto de esceas que conforman por si soas unha unidade narrativa diferenciada con prantexamento, nudo e desenlace.. PLANO: Unidade mínima da linguaxe audiovisual. O que capta a cámara dende que comeza a gravación ata que remata. Asemade, é a escala de imaxe que vemos en cada un dos fotogramas.
Fargo Soy cuba Senderos de gloria Old boy
Tempo vertical (Lois Patiño) Utilizado habitualmente por grandes directores como John Carpenter, Alejandro González Iñárritu, Richard Linklater, ChantalAkerman, RobertAltman, Paul ThomasAnderson, TheodorosAngelopoulos, berlanga Jean-Luc Godard, Michelangelo Antonioni, Alfonso Cuarón, Brian De Palma, Carl Theodor Dreyer, Pier Paolo Pasolini,Bruno Dumont, Luis García Berlanga, Michael Haneke, Hou Hsiao-Hsien, Alfred Hitchcock, Werner Herzog, Miklos Jancso, Jia Zhangke, Mikhail Kalatozov, Stanley Kubrick, David Lean, Sergio Leone, Steve McQueen, Kenji Mizoguchi, Max Ophüls, Yasujiro Ozu, Otto Preminger, Jean Renoir, Jacques Rivette, Martin Scorsese, M. Night Shyamalan, Alexander Sokurov, Arturo Ripstein, Quentin Tarantino, Andrei Tarkovsky, Béla Tarr, Rob Tregenza, Tsai Ming-Liang, Apichatpong Weerasethakul, Orson Welles, Joss Whedon ou Joe Wright.
De Welles a Sokurov
Lipdub Case 2 millóns de lipdub en You Tube Publicidade
Comedia coral Complexidade técnica e características da comedia coral. Definición procedente da forma musical do coro (Grecia). «Entrecruzamiento de crónicas dramáticas». A tensión narrativa recae en varios personaxes, facendo que normalmente no teñamos un protagonista único na obra cun uso masivo do plano secuencia. Os diálogos dunha película coral reflicten o ambiente do filme, mais non avanzan na acción pois apenas posúen argumento e non se poda profundar nos persoaxes. O espectador identificase con todos e ningún dos persoaxes que perden o gañan peso argumental segundo queira o guionista lo requiere el guionista. O azar resolverá moitas veces o resultado do cruce de persoaxes. Por veces, tantos persoaxes poden confundir ao espectador. Película paradigmática: Vidas Cruzadas. No cinema español, as pelis de Berlanga.
Luis García Berlanga É o director-paradigma da comedia coral española: a “fauna” de persoaxes que pertencen a unha clase moi humilde que se moven ambientes selectos (aristócratas e oligarcas) , que sirven de “cronistas” da evolución-involución do país e da súa sociedade utilizando longuísimos planos secuencia de máis de sete minutos, como o de “Nacional III“, todo dentro entorno “fallero” e “castizo”. Foi ademais un defensor da liberdade de acción e pensamento e do prohibido prohibir . Influencias do neorrealismo, a picaresca e o sainete español O seu filme “El verdugo” está considerado como unha das mellores peliculas españolas da historia. abau
Galiza
• Escea ou conxunto de esceas que conforman por sí soas unha unidade narrativa diferenciada, con prantexamento, nudo e desenlace. • Secuencia filmada en continuidade, sen corte entre planos: Sensación de realismo, utilizando travellings (ou non), panorámicas e diferentes tamaños de planos e ángulos no seguimento dos persoaxes ou na exposición dun esceario ou conflito. • Acción que arranca e remata/ Plano inicial e final en relación. • Duración: a necesaria • Debe ter titulo e descrición obrigatoriamente • Prohibido o zoom e o “plano cogote” • Encadre, luz e composición axeitados á historia. Debedes respostar ao Por qué?. • DEBE ESTAR PRESENTE A “VOSA MIRADA” E DESTILAR “ALMA E CORAZÓN”. ONDE ESTADES VOS? Bo exemplo Pero en cualquier caso, un crear consciente dentro del cine exige un concepto muy estricto. Pues sin conocer las leyes del propio arte, nadie puede ser creativo. Andrei Tarkovski Forjarse leyes de hierro, aunque no sea más que para obedecerlas o desobedecerlas con dificultad. Robert Bresson

More Related Content

De Welles a Sokurov

  • 1. Plano secuencia: O tempo fílmico é o mesmo que no tempo real
  • 3. Plano fixo: Movemento no encadre : Lumiere, Meliés, ou mediante fragmentación da acción. Movemento de cámara a).-Rotación: Panorámica horizontal, vertical, balanceo, barrido. B). Traslación: Travelling avance, vertical, lateral, retroceso, circular, grúa.. a).-Cámara en man, steadycam (1976), cabeza quente, dron.. b).- Zoom. (Está prohibido) Movementos combinados (plano secuencia) FUNCIONS: - Descritivo (acompañamento de persoaxe, descrición dun espazo) - Dramático e expresivo, (relacións espaciais entre persoaxes ou obxectos, relevo dramático dun persoaxe, expresión subxectiva dun persoaxe….etc) Estabilizador de imaxe caseiro
  • 5. Zoom, travelling óptico (1950) Crane (1940).Dolly (1908) cámara en mano (1960) Steadicam (1976) Ver: Steadycam
  • 6. André Bazín, primeiro teórico do plano secuencia: - Máis realistas: a montaxe forzan a sensación de realidade, engadíndolle falsidade - Máis ambiguos: permiten que o espectador seleccióne a información importante para él, en lugar de facer imaxes demasiado obvias mediante primeiros planos. -Máis cercanos á realidade: os filmes achéganse á vida real. O PLANO SECUENCIA SECUENCIA é unha escea ou conxunto de esceas que conforman por si soas unha unidade narrativa diferenciada con prantexamento, nudo e desenlace.. PLANO: Unidade mínima da linguaxe audiovisual. O que capta a cámara dende que comeza a gravación ata que remata. Asemade, é a escala de imaxe que vemos en cada un dos fotogramas.
  • 7. Fargo Soy cuba Senderos de gloria Old boy
  • 8. Tempo vertical (Lois Patiño) Utilizado habitualmente por grandes directores como John Carpenter, Alejandro González Iñárritu, Richard Linklater, ChantalAkerman, RobertAltman, Paul ThomasAnderson, TheodorosAngelopoulos, berlanga Jean-Luc Godard, Michelangelo Antonioni, Alfonso Cuarón, Brian De Palma, Carl Theodor Dreyer, Pier Paolo Pasolini,Bruno Dumont, Luis García Berlanga, Michael Haneke, Hou Hsiao-Hsien, Alfred Hitchcock, Werner Herzog, Miklos Jancso, Jia Zhangke, Mikhail Kalatozov, Stanley Kubrick, David Lean, Sergio Leone, Steve McQueen, Kenji Mizoguchi, Max Ophüls, Yasujiro Ozu, Otto Preminger, Jean Renoir, Jacques Rivette, Martin Scorsese, M. Night Shyamalan, Alexander Sokurov, Arturo Ripstein, Quentin Tarantino, Andrei Tarkovsky, Béla Tarr, Rob Tregenza, Tsai Ming-Liang, Apichatpong Weerasethakul, Orson Welles, Joss Whedon ou Joe Wright.
  • 10. Lipdub Case 2 millóns de lipdub en You Tube Publicidade
  • 11. Comedia coral Complexidade técnica e características da comedia coral. Definición procedente da forma musical do coro (Grecia). «Entrecruzamiento de crónicas dramáticas». A tensión narrativa recae en varios personaxes, facendo que normalmente no teñamos un protagonista único na obra cun uso masivo do plano secuencia. Os diálogos dunha película coral reflicten o ambiente do filme, mais non avanzan na acción pois apenas posúen argumento e non se poda profundar nos persoaxes. O espectador identificase con todos e ningún dos persoaxes que perden o gañan peso argumental segundo queira o guionista lo requiere el guionista. O azar resolverá moitas veces o resultado do cruce de persoaxes. Por veces, tantos persoaxes poden confundir ao espectador. Película paradigmática: Vidas Cruzadas. No cinema español, as pelis de Berlanga.
  • 12. Luis García Berlanga É o director-paradigma da comedia coral española: a “fauna” de persoaxes que pertencen a unha clase moi humilde que se moven ambientes selectos (aristócratas e oligarcas) , que sirven de “cronistas” da evolución-involución do país e da súa sociedade utilizando longuísimos planos secuencia de máis de sete minutos, como o de “Nacional III“, todo dentro entorno “fallero” e “castizo”. Foi ademais un defensor da liberdade de acción e pensamento e do prohibido prohibir . Influencias do neorrealismo, a picaresca e o sainete español O seu filme “El verdugo” está considerado como unha das mellores peliculas españolas da historia. abau
  • 14. • Escea ou conxunto de esceas que conforman por sí soas unha unidade narrativa diferenciada, con prantexamento, nudo e desenlace. • Secuencia filmada en continuidade, sen corte entre planos: Sensación de realismo, utilizando travellings (ou non), panorámicas e diferentes tamaños de planos e ángulos no seguimento dos persoaxes ou na exposición dun esceario ou conflito. • Acción que arranca e remata/ Plano inicial e final en relación. • Duración: a necesaria • Debe ter titulo e descrición obrigatoriamente • Prohibido o zoom e o “plano cogote” • Encadre, luz e composición axeitados á historia. Debedes respostar ao Por qué?. • DEBE ESTAR PRESENTE A “VOSA MIRADA” E DESTILAR “ALMA E CORAZÓN”. ONDE ESTADES VOS? Bo exemplo Pero en cualquier caso, un crear consciente dentro del cine exige un concepto muy estricto. Pues sin conocer las leyes del propio arte, nadie puede ser creativo. Andrei Tarkovski Forjarse leyes de hierro, aunque no sea más que para obedecerlas o desobedecerlas con dificultad. Robert Bresson