ºÝºÝߣ

ºÝºÝߣShare a Scribd company logo

Deal met Iran biedt EU kans om slagkracht te tonen (Het Financieele Dagblad 21 januari 2016)

•
•
Jeroen de Bruin
Jeroen de Bruin

Opinieartikel geschreven door advocaat Simone Peek van Clifford Chance Amsterdam

1 of 1
Download to read offline
21 januari 2016 © Het Financieele Dagblad DealmetIranbiedtEUkansomslagkrachttetonen Europa moet organisaties die in Iran zakendoen bescherming bieden bij discussie over naleving van overeenkomst SimonePeek SS inds zaterdag jongstleden is de eerste fase van verlichting van sancties met betrekking tot Iran een feit. Het Interna- tionaal Atoomenergieagent- schap heeft bevestigd dat Iran de afspraken uit het internationale akkoord van afgelopen zomer is nageko- men. Het Europese bedrijfsleven staat in de startblokken om de Iraanse markt op te gaan. Maar zelfs nu ‘Implementation Day’ daar is, zijn er nog veel valkuilen. Hoewel vooral Europa sancties verlicht en handel met Iran stimuleert, lijkt het uiteindelijke succes ervan te vallen of staan met Amerika. De vraag is of de Europese Unie haar rug recht houdt als discussies ontstaan met de VS. Iran wordt gezien als een potentiële opkomende markt. Duitsland en Frank- rijk voeren de troepen aan en ook in Ne- derland draait het bedrijfsleven warm, zoals recent met een drukbezochte ‘fact finding’ missie. Dit zal alleen maar toe- nemen nu van Europese zijde de sancties tegen Iran grotendeels zijn vervallen, zo- als ten aanzien van de financiële en ver- zekeringssector, de olie- en gassector en de scheepvaart- en transportsector. Dit moet de weg vrijmaken voor activiteiten die lang verboden zijn geweest. Van het echt mogelijk maken van handel en verkeer tussen de VS en Iran of dollartransacties is echter geen sprake. De VS zullen slechts enkele specifieke activiteiten toelaten van Amerikaanse bedrijven en van niet-Amerikaanse doch- termaatschappijen van Amerikaanse ondernemingen, mits de Amerikaanse moeder niet betrokken is. Ook vervallen de ‘secundaire sancties’ die niet-Ameri- kaanse partijen ervan moeten weerhou- den zaken te doen met doelwitten van Amerikaanse sancties. Deze sancties, waarbij Amerika zich jurisdictie ver buiten haar landsgrenzen toemeet, zijn controversieel. Het verbaast dat de EU die vergaande bemoeienis nooit een halt heeft toegeroepen. De meer conservatieve opstelling van de VS kan ervoor zorgen dat de liberalere houding van Europa in praktijk onsuc- cesvol uitwerkt. Het zijn immers de VS die voorop lopen als het gaat om hand- having; in de EU is optreden van toe- zichthouders tegen sanctieschendingen nauwelijks zichtbaar. En gelet op de Eu- ropese ondernemingen en financiële in- stellingen die de enorme impact van de Amerikaanse toezichthouders aan den lijve hebben ondervonden, bevreemdt het niet dat zij rond Iran aarzelingen hebben. Denk aan de recordboete voor BNP Paribas in 2014 van $8,9 mrd voor sanctieschendingen en recente berich- ten over omstreden leveranties van een Imtech-dochter aan Iran. Bovendien voorziet de deal met Iran in de mogelijkheid van het automatisch weer in werking treden van sancties. Dit zogeheten ‘snap back’-mechanisme treedt in als volgens een van de partijen bij het nucleair akkoord sprake zou zijn van significante niet-naleving door Iran van gemaakte afspraken. De sancties die nu zijn opgeheven worden dan vanzelf weer van kracht, tenzij het de VN Veilig- heidsraad lukt om binnen dertig dagen te stemmen voor behoud van sanctie- verlichting of een alternatief. Nogal een risico voor partijen die eerste stappen hebben gezet op de Iraanse markt en iedereen die hen diensten verleent, zoals financiële instellingen, gezien Europa’s beperkte zeggenschap in de raad. Het politieke klimaat waaronder de in- ternationale overeenkomst nu tot stand is gekomen, kan wijzigen. Denkbaar is dat een deelnemer dan onder de deal uit wil en een Iraanse schending meldt om de sancties te laten herleven. Bij- voorbeeld met de komst van een nieuwe Amerikaanse president na de verkiezin- gen in november 2016. De EU heeft het voortouw genomen bij de sanctieverlichting, zeker ook uit economische overwegingen. Een teken dat Europa zich begint te gedragen als economische grootmacht of een een- malige krachtenbundeling die uit elkaar valt als het er echt op aankomt? Het zou niet meer dan logisch zijn als de EU de organisaties, die zij stimuleert in Iran zaken en investeringen te doen, zo nodig daadwerkelijke bescherming biedt bij discussie over naleving van de deal door Iran. Of in het geval van handhaving door de VS ten aanzien van anderen dan haar eigen burgers en bedrijven. Hoewel de EU — net als op vele andere terreinen — vooralsnog geen overtuigend track- record heeft, is dit haar kans groeiende slagkracht te laten zien. Simone Peek is advocaat bij Clifford Chance. Het verbaast dat Europa de vergaande bemoeienis van de VS met sancties nooit een halt heeft toegeroepen ILLUSTRATIE: HEIN DE KORT VOOR HET FINANCIEELE DAGBLAD

More Related Content

Deal met Iran biedt EU kans om slagkracht te tonen (Het Financieele Dagblad 21 januari 2016)

  • 1. 21 januari 2016 © Het Financieele Dagblad DealmetIranbiedtEUkansomslagkrachttetonen Europa moet organisaties die in Iran zakendoen bescherming bieden bij discussie over naleving van overeenkomst SimonePeek SS inds zaterdag jongstleden is de eerste fase van verlichting van sancties met betrekking tot Iran een feit. Het Interna- tionaal Atoomenergieagent- schap heeft bevestigd dat Iran de afspraken uit het internationale akkoord van afgelopen zomer is nageko- men. Het Europese bedrijfsleven staat in de startblokken om de Iraanse markt op te gaan. Maar zelfs nu ‘Implementation Day’ daar is, zijn er nog veel valkuilen. Hoewel vooral Europa sancties verlicht en handel met Iran stimuleert, lijkt het uiteindelijke succes ervan te vallen of staan met Amerika. De vraag is of de Europese Unie haar rug recht houdt als discussies ontstaan met de VS. Iran wordt gezien als een potentiële opkomende markt. Duitsland en Frank- rijk voeren de troepen aan en ook in Ne- derland draait het bedrijfsleven warm, zoals recent met een drukbezochte ‘fact finding’ missie. Dit zal alleen maar toe- nemen nu van Europese zijde de sancties tegen Iran grotendeels zijn vervallen, zo- als ten aanzien van de financiële en ver- zekeringssector, de olie- en gassector en de scheepvaart- en transportsector. Dit moet de weg vrijmaken voor activiteiten die lang verboden zijn geweest. Van het echt mogelijk maken van handel en verkeer tussen de VS en Iran of dollartransacties is echter geen sprake. De VS zullen slechts enkele specifieke activiteiten toelaten van Amerikaanse bedrijven en van niet-Amerikaanse doch- termaatschappijen van Amerikaanse ondernemingen, mits de Amerikaanse moeder niet betrokken is. Ook vervallen de ‘secundaire sancties’ die niet-Ameri- kaanse partijen ervan moeten weerhou- den zaken te doen met doelwitten van Amerikaanse sancties. Deze sancties, waarbij Amerika zich jurisdictie ver buiten haar landsgrenzen toemeet, zijn controversieel. Het verbaast dat de EU die vergaande bemoeienis nooit een halt heeft toegeroepen. De meer conservatieve opstelling van de VS kan ervoor zorgen dat de liberalere houding van Europa in praktijk onsuc- cesvol uitwerkt. Het zijn immers de VS die voorop lopen als het gaat om hand- having; in de EU is optreden van toe- zichthouders tegen sanctieschendingen nauwelijks zichtbaar. En gelet op de Eu- ropese ondernemingen en financiële in- stellingen die de enorme impact van de Amerikaanse toezichthouders aan den lijve hebben ondervonden, bevreemdt het niet dat zij rond Iran aarzelingen hebben. Denk aan de recordboete voor BNP Paribas in 2014 van $8,9 mrd voor sanctieschendingen en recente berich- ten over omstreden leveranties van een Imtech-dochter aan Iran. Bovendien voorziet de deal met Iran in de mogelijkheid van het automatisch weer in werking treden van sancties. Dit zogeheten ‘snap back’-mechanisme treedt in als volgens een van de partijen bij het nucleair akkoord sprake zou zijn van significante niet-naleving door Iran van gemaakte afspraken. De sancties die nu zijn opgeheven worden dan vanzelf weer van kracht, tenzij het de VN Veilig- heidsraad lukt om binnen dertig dagen te stemmen voor behoud van sanctie- verlichting of een alternatief. Nogal een risico voor partijen die eerste stappen hebben gezet op de Iraanse markt en iedereen die hen diensten verleent, zoals financiële instellingen, gezien Europa’s beperkte zeggenschap in de raad. Het politieke klimaat waaronder de in- ternationale overeenkomst nu tot stand is gekomen, kan wijzigen. Denkbaar is dat een deelnemer dan onder de deal uit wil en een Iraanse schending meldt om de sancties te laten herleven. Bij- voorbeeld met de komst van een nieuwe Amerikaanse president na de verkiezin- gen in november 2016. De EU heeft het voortouw genomen bij de sanctieverlichting, zeker ook uit economische overwegingen. Een teken dat Europa zich begint te gedragen als economische grootmacht of een een- malige krachtenbundeling die uit elkaar valt als het er echt op aankomt? Het zou niet meer dan logisch zijn als de EU de organisaties, die zij stimuleert in Iran zaken en investeringen te doen, zo nodig daadwerkelijke bescherming biedt bij discussie over naleving van de deal door Iran. Of in het geval van handhaving door de VS ten aanzien van anderen dan haar eigen burgers en bedrijven. Hoewel de EU — net als op vele andere terreinen — vooralsnog geen overtuigend track- record heeft, is dit haar kans groeiende slagkracht te laten zien. Simone Peek is advocaat bij Clifford Chance. Het verbaast dat Europa de vergaande bemoeienis van de VS met sancties nooit een halt heeft toegeroepen ILLUSTRATIE: HEIN DE KORT VOOR HET FINANCIEELE DAGBLAD