ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Poemas para o Día Internacional da Lingua Materna.

•
•
Consellería de Educación
Consellería de Educación

Poemas para o Día Internacional da Lingua Materna: Celso Emilio Ferreiro e Eduardo Pondal.

1 of 4
Download to read offline
Deitado frente ao mar Lingoa proletaria do meu pobo eu fáloa porque sí, porque me gosta, porque me peta e quero e dame a gaña porque me sai de dentro, alá do fondo dunha tristura aceda que me abrangue ao ver tantos patufos desleigados, pequenos mequetrefes sin raíces que ao pór a garabata xa non saben
afirmarse no amor dos devanceiros, falar a fala nai, a fala dos abós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos do lingoaxe, remo i arado, proa e rella sempre. Eu fáloa porque sí, porque me gosta e quero estar cos meus, coa xente miña, perto dos homes bos que sofren longo unha historia contada noutra lingoa. Non falo pra os soberbios, non falo pra os ruís e poderosos non falo pra os finchados, non falo pra os estúpidos, non falo pra os valeiros, que falo pra os que agoantan rexamente mentiras e inxusticias de cotío; pra os que súan e choran un pranto cotidián de volvoretas, de lume e vento sobre os ollos núos. Eu non podo arredar as miñas verbas de tódolos que sofren neste mundo. E ti vives no mundo, terra miña, berce da miña estirpe,
Galicia, doce mágoa das Españas, deitada rente ao mar, ise camiño... CELSO EMILIO FERREIRO A língua tivéran, Por língua d' escravos; Esquecéran os pátrios acentos, Suidosos e brandos. Dos propios acentos, Tivéran vergonza; De cautivos faláran palabras,
De sérvos e ilotas. Deixáran os doces Acentos jocundos, Por estrañas palabras de sérvos, Ignáros e escuros. A nai afrigida, Da escura miséria, Os propios tomára, Por gente estrangeira; E espantada escuitára dos fillos, A plática serva. Eduardo Pondal

More Related Content

Poemas para o Día Internacional da Lingua Materna.

  • 1. Deitado frente ao mar Lingoa proletaria do meu pobo eu fáloa porque sí, porque me gosta, porque me peta e quero e dame a gaña porque me sai de dentro, alá do fondo dunha tristura aceda que me abrangue ao ver tantos patufos desleigados, pequenos mequetrefes sin raíces que ao pór a garabata xa non saben
  • 2. afirmarse no amor dos devanceiros, falar a fala nai, a fala dos abós que temos mortos, e ser, co rostro erguido, mariñeiros, labregos do lingoaxe, remo i arado, proa e rella sempre. Eu fáloa porque sí, porque me gosta e quero estar cos meus, coa xente miña, perto dos homes bos que sofren longo unha historia contada noutra lingoa. Non falo pra os soberbios, non falo pra os ruís e poderosos non falo pra os finchados, non falo pra os estúpidos, non falo pra os valeiros, que falo pra os que agoantan rexamente mentiras e inxusticias de cotío; pra os que súan e choran un pranto cotidián de volvoretas, de lume e vento sobre os ollos núos. Eu non podo arredar as miñas verbas de tódolos que sofren neste mundo. E ti vives no mundo, terra miña, berce da miña estirpe,
  • 3. Galicia, doce mágoa das Españas, deitada rente ao mar, ise camiño... CELSO EMILIO FERREIRO A língua tivéran, Por língua d' escravos; Esquecéran os pátrios acentos, Suidosos e brandos. Dos propios acentos, Tivéran vergonza; De cautivos faláran palabras,
  • 4. De sérvos e ilotas. Deixáran os doces Acentos jocundos, Por estrañas palabras de sérvos, Ignáros e escuros. A nai afrigida, Da escura miséria, Os propios tomára, Por gente estrangeira; E espantada escuitára dos fillos, A plática serva. Eduardo Pondal