![Hinduismo
Ang Hinduismo ang nananaig na relihiyon[1][2] ng subkontinenteng Indiano. Ang
Hinduismo ay kinabibilangan ng Shaivismo, Vaishnavismo at Srauta at iba pa. Sa
ibang mga pagsasanay at pilosopiya, ang Hinduismo ay kinabiblangan ng isang
malawak na spektrum ng mga batas at preskripsiyonng mga "pang-araw araw na
moralidad" batay sa karma, dharma, at iba pang mga norm ng lipunan. Ang
Hinduismo ay isang konglomerasyon ng natatanging mga pananaw na intelektuwal o
pilosopikal sa halip na isang hindi mababagong karaniwang hanay ng mga
paniniwala.[3]
Ang Hinduismo ay nabuo sa mga iba ibang tradisyon at walang isang tagapagtatag.
[4] Kabilang sa mga direktang ugat nito ang historikal na relihiyong Vediko ng
Indiang Panahong Bakal at sa gayon, ang Hinduismo ay kadalasang tinatawag na
"pinakamatandang nabubuhay na relihiyon".[5] sa mundo.[1][6][7][8]
Ang isang klasipikasyong ortodokso ng mga tekstong Hindu ay hatiin sa mga
tekstogn Sruti ("nahayag") at Smriti ("naalala"). Ang mga tekstong ito ay
tumatalakay sa teolohiyang HIndu, pilosopiyang Hindu, mitolohiyang Hindu, mga
ritwal, mga templong Hindu at iba pa. Ang mga pangunahing kasulatang relihiyoso
ng Hindu ay kinabibilangan ng mga Veda, Upanishad, Pura?as, Mahabharata, Ramaya?
a, Bhagavad Gita at Agamas.
Ang Hinduismo na may mga isang bilyong mga tagasunod ang ikatlong pinakamalaking
relihiyon sa buong pagkatapos ng Kristiyanismo at Islam.
Kristiyanismo
Ang Kristiyanismo ay isang relihiyong monoteista (naniniwala sa iisang Diyos
lamang) na nakabatay sa buhay at pinaniniwalaang mga katuruan ni Hesus na
pinaniwalaan ng mga Kristiyano na isang tagapagligtas at mesiyas ng Hudaismo.
Ito ay ang pinakamalaking relihiyon sa kasalukuyan sa buong daidig na may higit
kumulang sa 2.1 bilyong taong kasapi nito.
Ang Kristiyanismo sa simulang kasaysayan nito noong mga maagang siglo nito ay
hindi isang nagkakaisang kilusan ngunit binubuo ng mga pangkat na may mga
magkakatunggaling pananaw na gumagamit ng mga iba't ibang kasulatan.[1] Ang
kanon ng Bagong Tipan (na tinatanggap ng marami ngunit hindi lahat ng Kristiyano
sa ngayon) na nabuo lamang noong ika-4 siglo CE ang kanon na pinagpasyahan ng
isang pangkat ng Kristiyano. Sa karagdagan, ang mga kasunduan sa teolohiya ay
nabuo lamang sa mga Unang Pitong Konsehong Ekumenikal na nagsimula lamang noong
ika-4 siglo CE kung saan ang pangkat na nanalo sa mga halalang ito ang naging
ortodoksiya. Ang mga konsehong ito ay sinimulan ni Emperador Constantino upang
maabot ang isang pagkakaisa ng mga magkakatunggaling sektang Kristiyano sa
kanyang Imperyong Romano. Sa mga konsehong ito na kinondena ng nanalong
ortodoksiya ang kanilang mga katunggaling sektang Kristiyano na natalo sa mga
halalang ito bilang mga eretiko. Ang ortodoksiya ang ginawang opisyal na
relihiyon ng Imperyo Romano ni Emperador Theodosius I at kanyang sinupil ang
ibang mga sektang Kristiyano gayundin ang mga relihiyong pagano na katunggali ng
ortodoksiyang ito. Kalaunan, ang ortodoksiya ay nagkabaha-bahagi sa iba't ibang
mga pangkat dahil sa mga hindi mapagkasunduang doktrina.
Ang mga pagkakabaha-bahaging ito ay nagpapatuloy pa rin hanggang sa kasalukuyang
panahon dahil sa mga iba't ibang magkakatunggaling interpretasyon tungkol sa
tunay na kalikasan at mga katuruan ni Hesus. Ang mga karamihan sa mga sektang
ito ay nag-aangkin na sila ang isang totoong simbahang Kristiyano at ang ibang
mga sektang Kristiyano ay hindi totoo.
Legalismo
Ang legalismo ay may ibig sabihing paaralan ng batas o pilosopiya na
nagbibigay-diin sa mga batas at tuntunin na pinaiiral ng mga may kapangyarihan
bilang pamantayan ng kilos ng tao. Nagmula ito sa pangunahing akda ng mga
Legalista tulad ng The book of Lord Shang, Hand Fei-tzu at ang Kuan Tzu. Ito ang
kauna-unahang pilosopiya na naging opisyal na ideolohiya ng bansa. Naniniwala
ang Legalismo na tungkulin ng pinuno na tumayong nag-iisa at may lubos na
kapangyarihan sa kanyang nasasakupan. Siya ang batas at siya rin ang awtoridad.](https://image.slidesharecdn.com/dn-141030044620-conversion-gate02/85/Dn-1-320.jpg)
![Ang pamantayan ng tama at mali. Naniniwala ang mga Legalista na "may higit sa
isang pamamaraan ng pagpapalakad sa daidig at hindi na kailangang gayahin ang
lumang nakaraan upang mapamahalaan nang maayos ang Estado". Batay dito, ang
isang malaki at mahusay na pamahalaan ay susi sa pagpapanatili ng kaayusan. Ito
ay isa sa kanilang mga prinsipyo: "Ang pinuno ay namamahala at ang tao ay
sumusunod." Ayon pa dito, kailangang magbigay ng pabuya ang pamahalaan sa
masunuring mamamayan at marahas na parusa naman sa mga sumasaway. Higit na
nakatataas ang tingin ng mga Legalista sa batas kaysa mabuting asal, moralidad o
ritwal. Ang mahalagang salik na magpapanatili sa isang organisasyon ay ang fa o
batas: shih o awtoridad, posisyon at kapangyarihan at ang shu o ang pamamaraan
ng gobyerno.
Batas Ang lathalaing ito na tungkol sa Batas ay isang usbong. Makatutulong ka sa
Wikipedia sa pagpapalawig nito.
Budismo
Ang Budismo o Budhismo (Sanskrit: Buddha Dharma, nangangahulugang: "Ang Daan ng
Naliwanagan") ay isang relihiyon o pilosopiya na nakatuon sa mga aral ni Buddha
Sakyamuni (Siddhartha Gautama), na marahil namuhay noong ika-5 siglo BCE.
Nakatuon ang Budismo sa mga aral ni Siddhartha Gautama o ang "Buda", na isang
dakilang mangangaral na nabuhay noong 563 BCE hanggang 483 BCE sa hilagang
bahagi ng Indiya. Ang Buddha ay nangangahulugang "ang isang naliwanagan" sa
Sanskrit at Pali. Ang Buddha ay namuhay at nagturo sa silanganing bahagi ng
subkontinenteng Indiyano sa pagitan ng ika-6 hanggang ika-4 siglo BCE.[1] Siya
ay kinikilala ng mga Budista na isang naliwanagan na nagbahagi ng kanyang mga
kabatiran upang tumulong sa mga may kamalayang nilalang na wakasan ang pagdurusa
(dukkha) sa pamamagitan ng pagtatanggal na kamangmangan (avidya) sa
pamamamagitan ng pag-unawa at pagkita sa nakasalalay na pinagmulan
(pratityasamutpada) at pag-aalis ng pagnanasa (ta?ha), at kaya ay makakamit ang
pinakamataas na kaligayahan na nirvana.[2]
Ang dalawang mga pangunahing sangay ng Budismo ay pangkalahatang kinikilala: ang
Theravada ("Ang Paaralan ng mga Nakatatanda") at Mahayana ("Ang Dakilang
Sasakyan"). Ang Theravada ay may malawakang mga tagasunod sa Sri Lanka, Timog
Silangang Asya. Ang Mayahana ay matatagpuan sa buong Silangang Asya (Tsina,
Korea, Hapon, Vietnam, Singapore, Taiwan etc.) at kinabibilangan ng mga
tradisyon ng Dalisay na Lupain, Zen, Budismong Nichiren, Budismong Tibetan,
Shingon, at Tiantai (Tendai). Sa ilang mga klasipikasyon, angVajrayana na
pangunahing sinasanay sa Tibet at Mongolia at mga kalapit na bahagi ng Tsina at
Rusya ay kinikilala na ikatlong sangay samantalang ang iba ay umuuri dito bilang
bahagi ng Mahayanan. Bagaman ang Budismo ay nananatiling pinakasikat sa loob ng
Asya, ang parehong mga sangay nito ay matatagpuan na ngayon sa buong mundo. Ang
mga Budismo sa buong mundo ay tinatayang sa pagitan ng 350500 milyon [3][4][5]
o sa pagitan ng 1.2 - 1.7 bilyon.[6][7][8] Ito ay kinikilala rin bilang isa sa
pinakamabilis na lumalagong relihiyon sa buong mundo.[9][10][11][12]
Ang mga eskwela ng Budismo ay iba iba sa eksaktong kalikasan ng landas tungo sa
kalayaan, ang kahalagahan at kanonisidad ng iba't ibang mga katuruan at
kasulatan at lalo na ang kanilang mga respektibong kasanayan.[13] Ang mga
pundasyon ng tradisyong Budista at kasanayan ang Tatlong Hiyas (Triple
Gem/Tirattana). Ang Tatlong Hiyas ay ang Buda (Ang naliwanagan), ang Dharma (Mga
katuruan ng Buda), at ang Sangha (Komunidad ng mga Budista). Ang pagkanlong sa
Tatlong Hiyas ay tradisyonal na isang paghahayag at pagtatalaga ng sarili sa
pagiging nasa landas na Budista at sa pangakalahatang ay nagtatangi ng isang
Budista mula sa isang hindi-Budista.[14] Ang ibang mga kasanayan ay maaaring
kabilangan ng mga sumusunod na mga patakarang etikal; pagsuporta sa pamayahanang
monastiko; pagtakwil sa nakagawiang pamumuhay at pagigign isang monastiko; pag-unlad
ng pagiging mapagmasid at pagsasanay ng pagninilay-nilay; pagpapalago ng
mas mataas na karungungan at pagkawari; pag-aaral ng mga kasulatang Budista; mga
pagtutuong kasanayan, mga seremonya at sa tradisyong Mahayana ay paghimok ng mga
buddha at bodhisattva.](https://image.slidesharecdn.com/dn-141030044620-conversion-gate02/85/Dn-2-320.jpg)
![Nabibilang ito sa mga pangunahing relihiyon sa mundo.
Sikhism
Ang Sikhism ay isang monoteyistikong relihiyon, o isang anyo ng
pananampalatayang naniniwala sa iisang Diyos. Tinatawag ang mga nananampalataya
nito bilang mga Sikh, at tinatawag na Guru Granth Sahib ang kanilang banal na
aklat. Popular sa Asya, mayroon itong 30 milyon mga tagasunod, kung kaya't ito
ang ika-limang pinakamalaking relihiyon sa mundo.
Sinimulan ang Sikhismo noong 1469 ni Guru Nanak Dev, ang una sa "Sampung mga
Guru". Nagkaroon ito ng bukod na katangian noong 1699, na pinagdiriwang ng
Vaisakhi, kung kailan sinimulan ni Guru Gobind Singh, ang ikasampung ang
pagbibinyag kasama ni Khande di Pahul, at nangangailangan na sundin ng mga sikh
ang limang mga "K". Tinatawag din itong kapanganakan ng Khalsa.
Ang sikhismo ay pinangunahan ni mike, ni carl ni harvey ni bulay
Judaismo
An Judaismo amo an usa ha gidadaani nga relihiyon ha kalibutan. Usa ini ha
syahan nga mga relihiyon nga natoo hin usa ka Diyos. An mga natoo hini amo an
mga Hudeyo.
Taoismo
Ang Taoismo, mula sa Tsinong Daojiao ?? (binibigkas tungkol sa tunog na ito do
(tulong揃impormasyon) tungkol sa tunog na ito jio (tulong揃impormasyon)), ay
tumutukoy sa iba't ibang magkakaugnay na pang-pilosopiya at pang-relihiyon na
mga 0 dalawang libong taon at lumaganap sa Kanluran.[1] Nangangahulugan ang
salitang ?, Tao (o Dao, depende sa iskima ng romanisasyon) bilang "landas" o
"daan", bagaman may mga ibang basal na kahulugan ito sa ibang pambayang
relihiyong Tsino at pilosopiya. Binibigyan din ng kagandahang-asal at etika ng
Taoismo ang Tatlong Hiyas ng Tao: pagkahabag, patitimpi, at kababaang-loob.
Pangkalahatang nakatuon ang kaisipang Taoista sa kalikasan, kaisahan ng mga tao-kosmos
(????), kalusugan, mahabang buhay, wu wei (aksiyon sa pamamagitan ng
walang aksiyon), kalayaan, kawalang-kamatayan at pagka-kusang-loob.
Ang Pangalang Taoism ay nagmula sa tao, salitang Tsino na ang ibig sabihin ang
daan. Naniniwala ang Taoist na pinakamahalagang mamuhay sa natural na
pamamaraan. Ang tao ay dapat umayon sa kalikasan. Ang mga paghihirap, pagdurusa,
sakit at problema ng tao ay resulta ng hindi pagsunod sa paraan ng kalikasan.
Ang tao ay maihahalintulad sa isang bagay na walang hugis at porma. Ang mga
karagatan at ilog ay kinalalagyan. Kaya makapangyarihan ang tao dahil
mapagkumbaba ito. Ang tao rin ang nagbibigay ng pwersa sa lahat ng nilalang.](https://image.slidesharecdn.com/dn-141030044620-conversion-gate02/85/Dn-3-320.jpg)
More Related Content
What's hot (20)
Similar to Dn (20)
Dn
- 1. Hinduismo Ang Hinduismo ang nananaig na relihiyon[1][2] ng subkontinenteng Indiano. Ang Hinduismo ay kinabibilangan ng Shaivismo, Vaishnavismo at Srauta at iba pa. Sa ibang mga pagsasanay at pilosopiya, ang Hinduismo ay kinabiblangan ng isang malawak na spektrum ng mga batas at preskripsiyonng mga "pang-araw araw na moralidad" batay sa karma, dharma, at iba pang mga norm ng lipunan. Ang Hinduismo ay isang konglomerasyon ng natatanging mga pananaw na intelektuwal o pilosopikal sa halip na isang hindi mababagong karaniwang hanay ng mga paniniwala.[3] Ang Hinduismo ay nabuo sa mga iba ibang tradisyon at walang isang tagapagtatag. [4] Kabilang sa mga direktang ugat nito ang historikal na relihiyong Vediko ng Indiang Panahong Bakal at sa gayon, ang Hinduismo ay kadalasang tinatawag na "pinakamatandang nabubuhay na relihiyon".[5] sa mundo.[1][6][7][8] Ang isang klasipikasyong ortodokso ng mga tekstong Hindu ay hatiin sa mga tekstogn Sruti ("nahayag") at Smriti ("naalala"). Ang mga tekstong ito ay tumatalakay sa teolohiyang HIndu, pilosopiyang Hindu, mitolohiyang Hindu, mga ritwal, mga templong Hindu at iba pa. Ang mga pangunahing kasulatang relihiyoso ng Hindu ay kinabibilangan ng mga Veda, Upanishad, Pura?as, Mahabharata, Ramaya? a, Bhagavad Gita at Agamas. Ang Hinduismo na may mga isang bilyong mga tagasunod ang ikatlong pinakamalaking relihiyon sa buong pagkatapos ng Kristiyanismo at Islam. Kristiyanismo Ang Kristiyanismo ay isang relihiyong monoteista (naniniwala sa iisang Diyos lamang) na nakabatay sa buhay at pinaniniwalaang mga katuruan ni Hesus na pinaniwalaan ng mga Kristiyano na isang tagapagligtas at mesiyas ng Hudaismo. Ito ay ang pinakamalaking relihiyon sa kasalukuyan sa buong daidig na may higit kumulang sa 2.1 bilyong taong kasapi nito. Ang Kristiyanismo sa simulang kasaysayan nito noong mga maagang siglo nito ay hindi isang nagkakaisang kilusan ngunit binubuo ng mga pangkat na may mga magkakatunggaling pananaw na gumagamit ng mga iba't ibang kasulatan.[1] Ang kanon ng Bagong Tipan (na tinatanggap ng marami ngunit hindi lahat ng Kristiyano sa ngayon) na nabuo lamang noong ika-4 siglo CE ang kanon na pinagpasyahan ng isang pangkat ng Kristiyano. Sa karagdagan, ang mga kasunduan sa teolohiya ay nabuo lamang sa mga Unang Pitong Konsehong Ekumenikal na nagsimula lamang noong ika-4 siglo CE kung saan ang pangkat na nanalo sa mga halalang ito ang naging ortodoksiya. Ang mga konsehong ito ay sinimulan ni Emperador Constantino upang maabot ang isang pagkakaisa ng mga magkakatunggaling sektang Kristiyano sa kanyang Imperyong Romano. Sa mga konsehong ito na kinondena ng nanalong ortodoksiya ang kanilang mga katunggaling sektang Kristiyano na natalo sa mga halalang ito bilang mga eretiko. Ang ortodoksiya ang ginawang opisyal na relihiyon ng Imperyo Romano ni Emperador Theodosius I at kanyang sinupil ang ibang mga sektang Kristiyano gayundin ang mga relihiyong pagano na katunggali ng ortodoksiyang ito. Kalaunan, ang ortodoksiya ay nagkabaha-bahagi sa iba't ibang mga pangkat dahil sa mga hindi mapagkasunduang doktrina. Ang mga pagkakabaha-bahaging ito ay nagpapatuloy pa rin hanggang sa kasalukuyang panahon dahil sa mga iba't ibang magkakatunggaling interpretasyon tungkol sa tunay na kalikasan at mga katuruan ni Hesus. Ang mga karamihan sa mga sektang ito ay nag-aangkin na sila ang isang totoong simbahang Kristiyano at ang ibang mga sektang Kristiyano ay hindi totoo. Legalismo Ang legalismo ay may ibig sabihing paaralan ng batas o pilosopiya na nagbibigay-diin sa mga batas at tuntunin na pinaiiral ng mga may kapangyarihan bilang pamantayan ng kilos ng tao. Nagmula ito sa pangunahing akda ng mga Legalista tulad ng The book of Lord Shang, Hand Fei-tzu at ang Kuan Tzu. Ito ang kauna-unahang pilosopiya na naging opisyal na ideolohiya ng bansa. Naniniwala ang Legalismo na tungkulin ng pinuno na tumayong nag-iisa at may lubos na kapangyarihan sa kanyang nasasakupan. Siya ang batas at siya rin ang awtoridad.
- 2. Ang pamantayan ng tama at mali. Naniniwala ang mga Legalista na "may higit sa isang pamamaraan ng pagpapalakad sa daidig at hindi na kailangang gayahin ang lumang nakaraan upang mapamahalaan nang maayos ang Estado". Batay dito, ang isang malaki at mahusay na pamahalaan ay susi sa pagpapanatili ng kaayusan. Ito ay isa sa kanilang mga prinsipyo: "Ang pinuno ay namamahala at ang tao ay sumusunod." Ayon pa dito, kailangang magbigay ng pabuya ang pamahalaan sa masunuring mamamayan at marahas na parusa naman sa mga sumasaway. Higit na nakatataas ang tingin ng mga Legalista sa batas kaysa mabuting asal, moralidad o ritwal. Ang mahalagang salik na magpapanatili sa isang organisasyon ay ang fa o batas: shih o awtoridad, posisyon at kapangyarihan at ang shu o ang pamamaraan ng gobyerno. Batas Ang lathalaing ito na tungkol sa Batas ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito. Budismo Ang Budismo o Budhismo (Sanskrit: Buddha Dharma, nangangahulugang: "Ang Daan ng Naliwanagan") ay isang relihiyon o pilosopiya na nakatuon sa mga aral ni Buddha Sakyamuni (Siddhartha Gautama), na marahil namuhay noong ika-5 siglo BCE. Nakatuon ang Budismo sa mga aral ni Siddhartha Gautama o ang "Buda", na isang dakilang mangangaral na nabuhay noong 563 BCE hanggang 483 BCE sa hilagang bahagi ng Indiya. Ang Buddha ay nangangahulugang "ang isang naliwanagan" sa Sanskrit at Pali. Ang Buddha ay namuhay at nagturo sa silanganing bahagi ng subkontinenteng Indiyano sa pagitan ng ika-6 hanggang ika-4 siglo BCE.[1] Siya ay kinikilala ng mga Budista na isang naliwanagan na nagbahagi ng kanyang mga kabatiran upang tumulong sa mga may kamalayang nilalang na wakasan ang pagdurusa (dukkha) sa pamamagitan ng pagtatanggal na kamangmangan (avidya) sa pamamamagitan ng pag-unawa at pagkita sa nakasalalay na pinagmulan (pratityasamutpada) at pag-aalis ng pagnanasa (ta?ha), at kaya ay makakamit ang pinakamataas na kaligayahan na nirvana.[2] Ang dalawang mga pangunahing sangay ng Budismo ay pangkalahatang kinikilala: ang Theravada ("Ang Paaralan ng mga Nakatatanda") at Mahayana ("Ang Dakilang Sasakyan"). Ang Theravada ay may malawakang mga tagasunod sa Sri Lanka, Timog Silangang Asya. Ang Mayahana ay matatagpuan sa buong Silangang Asya (Tsina, Korea, Hapon, Vietnam, Singapore, Taiwan etc.) at kinabibilangan ng mga tradisyon ng Dalisay na Lupain, Zen, Budismong Nichiren, Budismong Tibetan, Shingon, at Tiantai (Tendai). Sa ilang mga klasipikasyon, angVajrayana na pangunahing sinasanay sa Tibet at Mongolia at mga kalapit na bahagi ng Tsina at Rusya ay kinikilala na ikatlong sangay samantalang ang iba ay umuuri dito bilang bahagi ng Mahayanan. Bagaman ang Budismo ay nananatiling pinakasikat sa loob ng Asya, ang parehong mga sangay nito ay matatagpuan na ngayon sa buong mundo. Ang mga Budismo sa buong mundo ay tinatayang sa pagitan ng 350500 milyon [3][4][5] o sa pagitan ng 1.2 - 1.7 bilyon.[6][7][8] Ito ay kinikilala rin bilang isa sa pinakamabilis na lumalagong relihiyon sa buong mundo.[9][10][11][12] Ang mga eskwela ng Budismo ay iba iba sa eksaktong kalikasan ng landas tungo sa kalayaan, ang kahalagahan at kanonisidad ng iba't ibang mga katuruan at kasulatan at lalo na ang kanilang mga respektibong kasanayan.[13] Ang mga pundasyon ng tradisyong Budista at kasanayan ang Tatlong Hiyas (Triple Gem/Tirattana). Ang Tatlong Hiyas ay ang Buda (Ang naliwanagan), ang Dharma (Mga katuruan ng Buda), at ang Sangha (Komunidad ng mga Budista). Ang pagkanlong sa Tatlong Hiyas ay tradisyonal na isang paghahayag at pagtatalaga ng sarili sa pagiging nasa landas na Budista at sa pangakalahatang ay nagtatangi ng isang Budista mula sa isang hindi-Budista.[14] Ang ibang mga kasanayan ay maaaring kabilangan ng mga sumusunod na mga patakarang etikal; pagsuporta sa pamayahanang monastiko; pagtakwil sa nakagawiang pamumuhay at pagigign isang monastiko; pag-unlad ng pagiging mapagmasid at pagsasanay ng pagninilay-nilay; pagpapalago ng mas mataas na karungungan at pagkawari; pag-aaral ng mga kasulatang Budista; mga pagtutuong kasanayan, mga seremonya at sa tradisyong Mahayana ay paghimok ng mga buddha at bodhisattva.
- 3. Nabibilang ito sa mga pangunahing relihiyon sa mundo. Sikhism Ang Sikhism ay isang monoteyistikong relihiyon, o isang anyo ng pananampalatayang naniniwala sa iisang Diyos. Tinatawag ang mga nananampalataya nito bilang mga Sikh, at tinatawag na Guru Granth Sahib ang kanilang banal na aklat. Popular sa Asya, mayroon itong 30 milyon mga tagasunod, kung kaya't ito ang ika-limang pinakamalaking relihiyon sa mundo. Sinimulan ang Sikhismo noong 1469 ni Guru Nanak Dev, ang una sa "Sampung mga Guru". Nagkaroon ito ng bukod na katangian noong 1699, na pinagdiriwang ng Vaisakhi, kung kailan sinimulan ni Guru Gobind Singh, ang ikasampung ang pagbibinyag kasama ni Khande di Pahul, at nangangailangan na sundin ng mga sikh ang limang mga "K". Tinatawag din itong kapanganakan ng Khalsa. Ang sikhismo ay pinangunahan ni mike, ni carl ni harvey ni bulay Judaismo An Judaismo amo an usa ha gidadaani nga relihiyon ha kalibutan. Usa ini ha syahan nga mga relihiyon nga natoo hin usa ka Diyos. An mga natoo hini amo an mga Hudeyo. Taoismo Ang Taoismo, mula sa Tsinong Daojiao ?? (binibigkas tungkol sa tunog na ito do (tulong揃impormasyon) tungkol sa tunog na ito jio (tulong揃impormasyon)), ay tumutukoy sa iba't ibang magkakaugnay na pang-pilosopiya at pang-relihiyon na mga 0 dalawang libong taon at lumaganap sa Kanluran.[1] Nangangahulugan ang salitang ?, Tao (o Dao, depende sa iskima ng romanisasyon) bilang "landas" o "daan", bagaman may mga ibang basal na kahulugan ito sa ibang pambayang relihiyong Tsino at pilosopiya. Binibigyan din ng kagandahang-asal at etika ng Taoismo ang Tatlong Hiyas ng Tao: pagkahabag, patitimpi, at kababaang-loob. Pangkalahatang nakatuon ang kaisipang Taoista sa kalikasan, kaisahan ng mga tao-kosmos (????), kalusugan, mahabang buhay, wu wei (aksiyon sa pamamagitan ng walang aksiyon), kalayaan, kawalang-kamatayan at pagka-kusang-loob. Ang Pangalang Taoism ay nagmula sa tao, salitang Tsino na ang ibig sabihin ang daan. Naniniwala ang Taoist na pinakamahalagang mamuhay sa natural na pamamaraan. Ang tao ay dapat umayon sa kalikasan. Ang mga paghihirap, pagdurusa, sakit at problema ng tao ay resulta ng hindi pagsunod sa paraan ng kalikasan. Ang tao ay maihahalintulad sa isang bagay na walang hugis at porma. Ang mga karagatan at ilog ay kinalalagyan. Kaya makapangyarihan ang tao dahil mapagkumbaba ito. Ang tao rin ang nagbibigay ng pwersa sa lahat ng nilalang.