Eerbetoon aan vermoorde missionaris
- 1. Zaterdag 30 maart 2013 www.limburger.nl horizon E15 interview Eerbetoon AAN VERMOORDE MISSIONARIS het noviciaat: de proefperiode voor kandidaat-religieuzen. In 1961 legt Hofmans zijn eeuwige gelofte af. Hij neemt de kloosternaam Hubertus aan. Hofmans wordt timmerman-instructeur en krijgt de leiding over de werkplaats in het in de volksmond geheten Kleng Kluujsterke. Met de jongens die hij opleidt tot timmerman trekt de ondernemende Hofmans het dorp in. Om inkomsten voor het klooster te genereren, maken ze meubels voor de inwoners van Eijsden. Zo komen de paters steeds meer in contact met de dorpelingen. Leo Debeij heeft thuis geen meubels staan die door het voormalig klooster gemaakt zijn, maar heeft wel ooit de deuren van zijn boerderij door Hofmans laten repareren. Dat was de eerste keer dat ik hem ontmoette. Laten we naar de broeder gaan, die kan dat wel maken, werd in de familie gezegd. En zo gebeurde. Hofmans was goed in zijn vak. De bankjes in de Sint-Martinuskerk en die in Mariadorp zijn bijvoorbeeld ook door hem gemaakt. De Limburgse missionaris Ger Hofmans werd in 2001 vermoord tijdens een roofoverval in Papoea-Nieuw-Guinea. De in Hegelsom geboren broeder Hubertus vertrok in 1965 naar Lae, waar onder zijn leiding veel kerken, scholen en huizen werden gebouwd. Het Comit辿 Broeder Hubertus plaatst binnenkort een gedenkteken voor Hofmans bij de Sint-Martinuskerk in Eijsden. door Daan de Hulster De samenleving is hier minder veilig geworden en in die zin gaat het minder goed. O p 7 oktober 2001, ruim een maand voor zijn dood, schrijft de dan 62-jarige Ger Hofmans aan het thuisfront dat hij zich zorgen maakt over de omstandigheden in Papoea-Nieuw-Guinea. De situatie is de laatste drie maanden veranderd. De zogeheten rascals, jongeren die in opstand komen en gerechtigheid aan hun laars lappen, terroriseren moeders die op de markt wat bijverdienen en houden zich bezig met zakkenrollen, overvallen of winkeldiefstal. Geweld en verkrachtingen zijn vaker aan de orde. Het is ook hier de kleine minderheid die het leven moeilijker maakt dan nodig is. De vierduizend kilo zware Maaskei staat nu voor de kerk in Eijsden. Rechtsboven: bronkmaandag in Eijsden, met Hofmans als Op 23 november 2001 wordt Hofmans in de plaats Lae bij het afrekenen van een klein bedrag neergeschoten en beroofd van zijn geld en auto. Hij sterft in het ziekenhuis. Hofmans overlijden haalt de Nederlandse journaals. In het bijzijn van duizenden mensen wordt de begrafenisdienst gehouden in de kerk in Lae. Ook in Hegelsom en Eijsden zijn herdenkingsdiensten. Ruim twee jaar na de roofoverval, in juni 2004, stuurt bisschop Henry van Lieshout de familie van Hofmans een e-mail. De aangehouden moordenaar van Hofmans is uit de gevangenis ontsnapt en bij een beroving door de politie doodgeschoten. Het is cru dat juist Hofmans om het leven komt bij een roofoverval. De in Hegelsom geboren pater, die in 1965 wordt uitgezonden naar de post van de Missionarissen van Mariannhill in Lae, probeert jongeren juist te behoeden voor de criminaliteit en ze een goede toekomst te bieden. Op het schooltje in Lae leren kinderen lezen, schrijven en een vak. Hofmans is betrokken bij de technische opleidingen. Hij volgt begin jaren vijftig op de ambachtsschool van het Missiehuis Sint-Paul in Arcen een opleiding tot timmerman. Hij maakt zijn eigen droom waar door later, na een periode in het klooster van Eijsden, als broeder-timmerman uitgezonden te worden. Samen met drie andere instructeurs zet Hofmans in 1969 een vervolgopleiding voor schoolverlaters in Lae op. De jongeren worden opgevoed en volgen technisch onderwijs. Drie jaar later starten de missionarissen een heus bouwbedrijf: Josephs Old Boys (JOB). Binnen de onderneming kunnen de jongeren die ze zelf opleiden werkervaring opdoen. Het bedrijf groeit flink door het bouwen van vele huizen, kerken en scholen. Hofmans heeft de leiding. Hij maakt ontwerpen, doet de inkoop, beheert de financi谷n en houdt toezicht op de bouwwerken. Na een opleiding in Australi谷 wordt Hofmans in 1987 tot priester gewijd. Naast zijn activiteiten voor het bouwbedrijf houdt hij zich bezig met werk in de parochie. Hofmans maakt zich steeds meer zorgen over de situatie in Lae. Door een gebrek aan werk komen jongeren in de criminaliteit terecht. De corrupte overheid kan de problemen niet aan. Hofmans raakt in 1994 betrokken bij de zogenoemde Antioch-beweging, die met activiteiten jongeren met een crimineel verleden op het rechte pad probeert te houden. In 2001 wordt Hofmans zelf slachtoffer van de criminaliteit waar hij zo tegen strijdt. Met fatale gevolgen. Het Comit辿 Broeder Hubertus in Eijsden ging vorig jaar op zoek naar een geschikte grote kei. Voor de stenen die vrijkomen bij de werkzaamheden voor de ondertunneling van de A2 in Maastricht was zoveel belangstelling, dat er een wachtlijst bestond. Een geschikte steen werd gevonden op het terrein van Consortium Grensmaas in Itteren, dat daar ontgrindingswerken uitvoert. Het comit辿 mocht de vier ton zware hufterproof Maaskei gratis meenemen, om daarmee het beoogde doel te realiseren: een monument voor Ger Hof- tweede van links. Rechtsonder: Leo Debeij, B竪r Pachen en Johnny Tossings (vlnr.) in Itteren. mans. Sinds begin deze maand staat de kei voor de Sint-Martinuskerk in Eijsden. De granieten plaquette voor op de steen wordt momenteel gemaakt in India. Als alles volgens planning verloopt, kan het gedenkteken voor Hofmans in mei of juni officieel onthuld worden. Hofmans mag niet uit het collectieve geheugen verdwijnen, antwoordt Ronald Castermans in Eijsden op de vraag waarom het comit辿 een monument voor de vermoorde broeder wil realiseren. Castermans heeft Hofmans zelf niet gekend, maar vormt samen met Eijsdenaren B竪r Pachen, Leo Debeij en Johnny Tossings het Comit辿 Broeder Hubertus. Hofmans was een lieve goede man, die zijn leven ter beschikking stelde aan de maatschappij, vervolgt Castermans. Wij vinden het onze mo- rele plicht ervoor te zorgen dat een voorbeeldig iemand die zo tragisch aan zijn einde is gekomen niet wordt vergeten. Het idee voor een monument leefde al Het is onze plicht ervoor te zorgen dat Ger Hofmans niet wordt vergeten. Comit辿lid Ronald Castermans fotos Comit辿 Broeder Hubertus sinds het overlijden van Hofmans. Vanaf vorige zomer begon het comit辿 er serieus werk van te maken. Aanvankelijk deden de mannen dat onder leiding van voorzitster Ria Paquaij-Warnier. Zij overleed op 28 februari echter onverwacht op 68-jarige leeftijd. Van de leden uit het comit辿 kende Paquaij-Warnier broeder Hubertus het best. Als hij eens in de zoveel jaar vanuit Papoea-Nieuw-Guinea op vakantie in Nederland is, overnacht hij steevast bij haar en haar inmiddels ook overleden man Louis. Want behalve in zijn geboortestreek keert Hofmans altijd terug in Eijsden. De plaats waar hij in 1956 vanuit Missiehuis Sint-Paul in Arcen naartoe gaat. In het klooster van de paters van Marianhill doorloopt Hofmans Pachen treft Hofmans voor het eerst tijdens de bronk, de jaarlijkse sacramentsprocessie, in Eijsden. Tijdens het feest op bronkmaandag leerde ik hem kennen. Een joviale man die makkelijk contacten legde. Hij stond altijd een beetje in het middelpunt. Iedereen kwam hem een hand geven. Maar hij bleef heel gewoon. Maakte met iedereen een praatje en dronk een pilsje mee. Hofmans is net als Debeij lid van de jonkheid, een vereniging ongehuwde mannen, in buurtschap Breust. Met zijn leeftijd van 79 jaar is Debeij daar momenteel het oudste lid van. Pachen krijgt na de dood van Hofmans nog meer respect voor het werk dat hij heeft uitgevoerd in Papoea-Nieuw-Guinea. Als je ziet wat hij daar allemaal deed. Dat was gigantisch. De corporatie JOB, die hij oprichtte om jongeren werk te verschaffen, bestaat nog steeds. Omdat hij volgens Pachen en Debeij zon geliefd persoon is in Eijsden, komt de dood van Hofmans hard aan in het dorp. Na zijn vertrek vanuit Eijsden naar Papoea-Nieuw-Guinea is door de jonkheid van Breust in de Sint Martinuskerk altijd een mis voor Ger Hofmans gehouden. Bovendien is de collectebus rondgegaan voor de projecten die hij wil uitvoeren. Bij zijn laatste bezoek aan Eijsden ontvangt Hofmans een bijdrage van 15.000 gulden voor het bouwen van een grote houten kathedraal. Na zijn dood blijven de missen en collectes gewoon doorgaan. De jonkheid schenkt geld aan het Missiehuis Sint-Paul in Arcen en er wordt gespaard. Uit deze spaarpot wordt de plaquette voor Hofmans nu gefinancierd. Als alles meezit kan het gedenkteken in mei of juni in gebruik worden genomen. Tot grote spijt van de mannen in het comit辿 maakt voormalig voorzitster Ria Paquaij-Warnier het eerbetoon aan haar vriend Hofmans niet meer mee. De dag voor de plaatsing van de kei bij de Sint-Martinuskerk is ze begraven. GO-E14R