�ݺ�ߣ

Wat er vorige keer gebeurde: Gabrielle zette haar relatie met Jason voort, en ze gingen met elkaar naar bed. Maar niet zonder gevolgen. Gabrielle ontdekte tot haar schok dat ze zwanger was, en Jasons kind droeg. Bang om het tegen Jason te vertellen, groeide de baby in haar buik. En op een avond was het zover. En na de bevalling had Gabrielle een schattig zoontje in haar armen; Jon.

Op maandagochtend wordt Gabrielle wakker. Haar hele lichaam doet pijn. Kreunend komt ze overeind. “Zo`n bevalling doet echt enorm pijn,” mompelt ze, terwijl ze over haar schouders wrijft.

Met moeite trekt ze haar kleding aan, en loopt naar de slaapkamer van haar zoontje. Zodra ze het knulletje ziet, vergeet ze alle pijn. “Hallo, mannetje van me,” fluistert ze, terwijl ze Jon op pakt.

Jon grijpt met zijn handjes naar Gabrielle, en ze lacht. “Je lijkt op je vader. En je hebt precies dezelfde ogen als hem,” zegt ze tegen Jon, en aait met haar vinger over zijn wangetje. “Zal mama je wat eten geven?” vraagt ze.

Ze pakt een flesje uit de koelkast, en stopt de speen in de mond van Jon. “Drink maar lekker,” zegt ze en neuriet een wijsje. Als het flesje op is, haalt Gabrielle het flesje weg, en houdt hem tegen haar aan.

“ Laat maar een boertje, Jon,” zegt ze tegen het knulletje. Als ze een boertje hoort, haalt ze hem weer omlaag. “Goed zo, wie is hier mama`s grote jongen?” zegt ze met een hoog stemmetje.

“ Dat ben jij,” zegt ze tegen het jongetje. Ze kietelt het jongetje, en hij kraait het uit van plezier. Maar dan ruikt ze een geur uit de luier van Jon, die een stuk onplezieriger is. “Ooh, heeft mijn mannetje een poepje gedaan?” vraagt ze, terwijl ze met Jon naar de commode loopt.

Ze verschoont de vieze luier, en de lach van Jon die het uitkraait van plezier is haar de stank meer dan waard. “Ga je nu een slaapje doen, terwijl ik jouw papa ga bellen?” vraagt ze, als ze Jon een schone luier omdoet.

“ Welterusten Jon,” en ze legt Jon in de wieg. “Tot strakjes, dan ga je je vader ontmoeten.” Op haar tenen loopt ze de kamer uit, terwijl Jon in slaap valt.

Voor ze Jason gaat bellen, eet Gabrielle even wat, en ruimt ze het huisje snel op. Zenuwachtig voor het bellen is ze zeker. Nadat alles klaar is, en ze nog even snel bij Jon heeft gekeken, die rustig slaapt, loopt Gabrielle naar de telefoon.

Ze typt het nummer in, en wacht tot er wordt opgenomen. “Wees alsjeblieft niet thuis,” smeekt ze, maar Jason neemt op. “ Hallo, Jason,” zegt Gabrielle, “Alles goed?”

“ Hee, Gabrielle, natuurlijk is alles goed. Waarom bel je?” zegt Jason. “ Nou, ik vroeg me af of je zin hebt om zo meteen langs te komen. Het is namelijk belangrijk,” zegt ze. “ Tuurlijk kom ik langs, tot zo meteen,” zegt Jason, en hij hangt op.

Na een halfuurtje komt Jason aan bij het huisje. Hij belt aan, en wacht buiten. Zenuwachtig trekt Gabrielle haar jas aan, en loopt naar buiten.

“ Hallo, Jason,” begroet ze hem, en geeft hem twee luchtzoenen. “Alles goed met je, Gabrielle,” vraagt Jason, en hij pakt haar hand. “Natuurlijk, kom binnen,” perst Gabrielle eruit.

“ En hoe gaat het met je? Je klonk zo schichtig aan de telefoon,” zegt Jason, als ze op de bank zitten. “Nou, ik moet je iets belangrijks vertellen. Ik heb namelijk tegen je gelogen.” zegt Gabrielle. “Oh, maar dat maakt niet zoveel uit. Je bent ten minste eerlijk,” zegt Jason vriendelijk.

“ Nee, Jason. Ik heb echt tegen je gelogen. Ik had je het eerder moeten vertellen, maar ik kon het niet. Ik was bang. Ik had laatst geen afspraak gemaakt met collega`s. Ik had wel met je uit gewild. Maar ik kon het niet,” zegt Gabrielle. “Waar heb je het over?” zegt Jason onbegrijpend. Gabrielle haalt diep adem. “Ik zal het je laten zien…”

“ Ik ben zo meteen terug. Blijf zitten, niet weggaan,” zegt Gabrielle terwijl ze opstaat. “Natuurlijk,” zegt Jason, terwijl hij toch een beetje bang wordt. Hij kijkt Gabrielle na, die de slaapkamer in loopt. Wat zou ze te verbergen hebben?

“ Zo, mannetje. Klaar om je vader te ontmoeten,” fluistert ze tegen Jon, die met grote oogjes om zich heen kijkt. Ze pakt hem op, en kietelt hem even. “Je hoeft niet bang te zijn, mama is hier,” fluistert ze in het oortje van Jon. “Maar mama is wel bang…”

Ze loopt de woonkamer in, en kijkt naar Jason. Niet begrijpend kijkt hij naar Jon, maar dan valt het kwartje. “Zo, Jason. Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar dit is je zoontje, Jon,” zegt Gabrielle ongemakkelijk, als ze voor hem staat.

Jason kan het moeilijk geloven. Zonder dat hij het wist, had hij een zoon gekregen. “Maar hoe? Waarom heb je het me niet gezegd?” brengt hij er moeilijk uit. Het jongetje in de armen van Gabrielle kijkt hem aan, en hij ziet zijn ogen.

Hij staat op, en kijkt Jon aan. “Ben jij mijn zoontje? Ben ik jouw papa?” vraagt hij, aan het mannetje, en kietelt hem. Jon kraait het uit, en Jason speelt het spelletje mee.

“ Waarom heeft jouw mama papa niet verteld dat jij er aan kwam? Dan had je me veel eerder gezien,” zegt hij, en hij geniet ervan om zijn zoontje te zien kraaien van pret. Gabrielle lacht trots, blij dat Jason het niet zo`n groot probleem vindt. Maar ze kan zeker verwachten dat hij boos is.

“ Mag ik hem even?” vraagt Jason zacht, en pakt Jon aan. “Wat ben jij een mooi jongetje, met ook nog zo`n mooie naam,” fluistert hij tegen Jon. “Ik ga zeker weten goed voor je zorgen. Je bent namelijk mijn kleine jongen. Je moeder kan trots op je zijn,” ratelt hij tegen de baby.

“ Ja, en wat gaan we nou met jou doen? Zal mama het goed vinden als ik voor jou ga zorgen?” mompelt hij, en hij tilt Jon op. Jon grijpt met zijn handjes naar het gezicht van Jason, maar komt er niet bij.

“ Kom, ik leg hem terug,” zegt Gabrielle, en ze neemt Jon weer over. In de kinderkamer drukt ze Jon nog een keer tegen haar aan. “Papa vindt je dus lief, maar mama zal hij nu even niet zo leuk vinden. En ga nu maar weer slapie doen,” zegt ze tegen hem, en legt hem in de wieg.

“ Zo,” brengt Jason uit, als Gabrielle weer naast hem zit, “Van alle dingen die ik kon verwachten, hoort dit er zeker niet bij.” “Het spijt me, maar ik dacht dat je geen kinderen wilde, en dat je me daarna in de steek zou laten,” fluistert Gabrielle. “Hoe kun je dat nou denken?” vraagt Jason gekweld.

“ Nu ik er over na denk, zou ik met niemand kinderen willen hebben, behalve met jou.” En hij slaat zijn arm om haar heen. “Je weet niet hoe blij je me maakt met dat antwoord,” zegt ze, en ze kruipt lekker tegen hem aan.

Jason trekt Gabrielle op schoot, en zoent haar. “Je hebt me een prachtige zoon gegeven, net zo prachtig als zijn moeder,” grijnst hij, en Gabrielle lacht. “Ik hou van je,” zegt Gabrielle, en ze glimlacht. “Als ik dat na al dat lijden van de bevalling niet doorheb, ben ik een sukkel.” “Ik hou ook van jou, en van onze kleine Jon.”

“ Zou je bij me willen komen wonen? Dan pas ben ik echt gelukkig,” vraagt Gabrielle. “Natuurlijk wil ik bij je komen wonen. Ik wil niets liever,” zegt hij, en hij zoent haar weer.

“ Dan laten we ons huisje meteen verbouwen, zodat ons leven kan beginnen,” zegt Jason, en hij zoent Gabrielle gepassioneerd. Daarna bellen ze een aannemer, en het wordt geregeld. Een nieuwe huisje voor het nieuwe gezinnetje komt eraan…

Samen gaan ze naar buiten, en kijken toe hoe het huisje wordt verbouwd. “ Op ons leven samen,” zegt Gabrielle, terwijl ze naar Jason en Jon in zijn armen kijkt.

“ Ik leg Jon in zijn wiegje, dan kunnen wij wat eten,” zegt Jason, en hij brengt Jon naar zijn nieuwe kamertje toe.

“ Blijf jij hier lekker liggen? Dan kunnen mama en papa even een boterhammetje eten,” zegt Jason tegen zijn zoontje, en na een laatste aai over zijn bolletje, verlaat hij de slaapkamer.

Ondertussen heeft Gabrielle een lunch in elkaar gedraaid, en tevreden met het nieuwe huisje eten ze de boterhammen op. “ Ik kan niet gelukkiger dan dit zijn,” lacht Jason, en knipoogt naar Gabrielle.

“ Ik ook niet,” beaamt Gabrielle, en ze legt haar hand op die van Jason. “We gaan veel gelukkige jaren tegemoet.”

De rest van de middag besteden ze aan de tv, en verkennen ze het huisje nog eens goed. Als het bijna avond is, staat Gabrielle op, en zegt dat ze het avondeten gaat maken. Uit de kamer van Jon klinkt gehuil. “Ik ga wel,” zegt Jason, en hij gaat naar Jon toe.

Als Jason de kamer binnen komt, houdt het gehuil op. Hij pakt Jon uit de wieg, en kietelt hem. “ Is mijn grote jongen aan het huilen?” vraagt hij, terwijl Jon het uitkraait. “Oh, mijn God, ik ruik het al. Oké, een schone luier komt eraan,” lacht Jason.

Na het verschonen gaat hij met Jon naar de keuken. “Heb je honger?” vraagt hij, terwijl Jon gulzig alles opdrinkt. Daarna legt hij Jon in de wieg.

Na het avondeten zitten Jason en Gabrielle op de bank. “Ik ben echt trots op je.” “Ik ook op jou.”

Dolverliefd gaan ze op in hun ‘zaken’ en niet veel later verlaten ze de bank, en zoeken hun nieuwe bed op om die te ‘onderzoeken’.

En van al dat zoenen krijg je natuurlijk zin in meer.

Later, veel later, komen ze boven de dekens. “Ik hou van je,” zegt Gabrielle, en Jason beaamt dat. Eventjes later vallen ze tegen elkaar aan in slaap.

De volgende ochtend zijn de twee al vroeg wakker, en om 7 uur staat de carpool van Gabrielle voor de deur. “ Succes, liefje,” wenst Jason Gabrielle succes. “Tot straks, let goed op Jon,” zegt Gabrielle voor ze gaat.

“ Goeiemorgen, manneke,” zegt Jason tegen Jon, die vrolijk terug pruttelt. “ Zal ik jou eens een lekker badje geven?” vraagt hij, en hij neemt Jon mee naar de badkamer.

“ Wat wordt jij een mooi jongetje,” zegt Jason tegen Jon, die vrolijk met zijn handjes op het water slaat, en geniet van het water. “Wat ben je toch een lieve jochie,” zegt Jason ontroerd, als hij ziet hoe Jon het van plezier uitkraait.

“ Je bent papa`s kleine boef,” zegt hij, en hij kietelt Jon in zijn buikje. Na het badderen geeft Jason Jon een flesje, en daarna legt hij Jon weer in de wieg.

Daarna gaat hij studeren. Voor zijn nieuwe baan als archivaris wil hij wel goed beginnen. En een goede, stevige basis kan nooit kwaad. Morgen is zijn eerste werkdag al.

Nadat hij de hele ochtend, en nog een halve middag heeft gestudeerd, betaalt Jason de openstaande rekeningen, en kijkt wat tv. Het duurt niet lang voor Gabrielle thuis komt.

Het begint te sneeuwen, en als Gabrielle uitstapt, ligt er al een laag sneeuw op de grond. Helaas vandaag geen promotie, maar dat vindt Gabrielle niet erg. Ze is blij dat ze Jason weer ziet, maar ook Jon. Ze heeft haar kleine man gemist.

Ze gaat even onder de douche, en daarna gaat ze naar de kinderkamer. “He, slaapkopje, ben je vandaag lief geweest? Mama heeft je gemist.”

Na het avondeten, als Jason Jon verschoont, vraagt hij zich iets af. “Zou Gabrielle het leuk vinden? Wat denk jij, Jon?” vraagt hij aan zijn zoontje. Die kraait en lacht, wat Jason als een bevestiging beschouwt.

En na zijn avondflesje, is het alweer tijd voor Jon om zijn slaap in te halen. “ Welterusten, lieve Jon,” en Jason geeft Jon een zoentje.

En terwijl Jon aan het slapen is, hebben zijn ouders in hun slaapkamer wat andere zaken aan hun hoofd.

Maar al snel verdwijnen ze onder de dekens, om weer uren later weer naar boven te komen.

De volgende ochtend zijn Gabrielle en Jason al weer vroeg uit de veren. Jason wordt vroeg opgehaald voor werk, en Gabrielle bekommert zich om Jon.

Al snel staat de carpool buiten te toeteren, maar voor hij gaat, geeft hij Gabrielle nog een zoen. “Tot straks,” zegt hij.

De ochtend gaat voor Gabrielle snel voorbij. Ze zorgt voor Jon, die vanavond jarig is, en werkt aan haar vaardigheden.

Rond 4 uur komt Jason thuis, opgetogen. Zijn eerste werkdag verliep veel beter dan verwacht, en daarom heeft hij ook promotie gekregen. Maar zijn dag kan beter worden, dat weet hij zeker.

Hij trekt zijn normale kleding aan, en knuffelt Gabrielle. “Ik heb promotie gehaald,” verklaart hij, en Gabrielle juicht. “Dit is een fijne dag, zo meteen groeit Jon ook nog op.”

“ Maar, Gabrielle, ik heb een vraag voor je,” zegt Jason, als hij Gabrielle loslaat. Hij zakt op zijn knie, en kucht. “Lieve Gabrielle. Ik ken je al een tijdje. Ik heb ontdekt dat je een geweldige vrouw bent, die ook nog eens mijn zoon heeft gebaard.

En daarom vraag ik je om mijn vrouw te worden; Wil je met me trouwen, Gabrielle?” vraagt hij, terwijl hij een ring te voorschijn haalt. “Jason! Natuurlijk wil ik met je trouwen,” roept Gabrielle, en ze haalt de ring uit het doosje.

Ze doet de ring om, en springt in de armen van Jason. “Ik hou van je, Jason,” fluistert Gabrielle, en ze zoent hem. “Zullen we nu Jon halen?” vraagt Jason, na een innige zoen.

“ Zo, mannetje,” zegt Gabrielle, tegen haar zoontje. “Mama en papa gaan binnenkort trouwen, en jij gaat opgroeien. Heb je er zin in?” Ze drukt Jon nog een laatste keer tegen haar aan, en loopt naar de keuken.

Even later wiegt ze met Jon op en neer voor de taart. Vier kaarsjes branden, en Jason blaast op een toeter. “Kom op, Jon,” roept Jason uit.

Ze blaast de kaarsjes voor Jon uit, en voelt hoe een tinteling door haar buik gaat. Haar zoontje gaat opgroeien.

In een reflex gooit ze Jon omhoog, maar als baby komt hij niet omlaag. Nee, hij komt weer in de armen van Gabrielle als en peuter.

“ Wat ben jij een knappe man,” zegt Gabrielle als eerste. Jon brabbelt wat, en het enige wat Gabrielle verstaat, is “Passe”. Als een echte moeder knuffelt ze haar jongetje, en gaat daarna meteen naar het potje.

“ Nou, maak mammie maar eens trots,” zegt ze tegen Jon, die ze op het potje neerzet. Niet-begrijpend kijkt Jon om zich heen, maar uit eindelijk heeft hij het door. Trots stapt hij een paar minuten later van het potje, en zijn mama pakt hem op.

“ Zullen we jou maar eens een kapsel geven dat meer bij je past?” vraagt ze, terwijl ze de haren van Jon doet. Daarna kietelt ze hem, en hij giert het uit.

“ Ben je moe?” vraagt ze aan Jon, die haar niet begrijpt. “Ik geloof van niet,” mompelt Gabrielle en ze zet Jon in de kamer neer. “Zullen we wat woordjes oefenen?” vraagt ze.

Maar met moeite krijgt Gabrielle hem een woordje aangeleerd. “Weet je wat, mammie is moe. Gaat Jon lekker spelen?” Ze staat op, en aait Jon over zijn bolletje. “Papa let op je, oké.”

Jon vindt het allemaal goed, en kruipt naar de tafel toe. Hij grijpt een krijtje, en stopt hem in zijn mond. Daarna kleurt hij op een blaadje, en hij vindt het ook nog leuk!

Hij kleurt lekker, tot zijn vader de kamer binnenkomt. “Ben je al moe?” vraagt hij aan Jon. Jon schudt zijn hoofdje, en kleurt verder. Maar zijn oogjes vallen toch langzamer aan dicht.

Jason pakt Jon op, en aait hem over zijn bolletje. Hij ziet meteen dat Jon veel op hem lijkt, maar de haarkleur heeft hij van zijn moeder. “Kom, dan gaan we naar bed,” zegt Jason tegen zijn zoontje.

Hij legt Jon in de wieg, en geeft hem een kusje. “ Slaap lekker, kleine man,” zegt hij, en hij loopt de kamer uit.

Niet veel later trekt Jason zijn pyjama aan. Hij is ook heel erg moe van al die indrukken van de dag. Hij geeft Gabrielle nog een zoen, en valt in slaap.

�ݺ�ߣ

FB van der Meer 1 3

Recommended

More Related Content

What's hot (20)

Viewers also liked (20)

Similar to FB van der Meer 1 3 (20)

More from Nienke Tossaint (20)

FB van der Meer 1 3