Geen roze-wolk-maar-tranen
- 1. Geen roze wolk maar tranen PPD kan niet van baby genieten Geen roze wolk, maar tranen en verwarde gevoelens. De meeste moeders krijgen na de bevalling last van de 'baby blues' Bij sommige vrouwen gaan deze kraamtranen na een paar dagen niet over. Ze blijven somber en belanden in een depressie. Door Anne Velthausz Er zijn moeders die zich weken na de bevalling nog steeds somber en uitgeput voelen. Ze liggen s nachts wakker en hebben nergens zin in. Ze voelen zich paniekerig en zijn bang dat ze de verantwoordelijkheid van het hebben van een baby niet aankunnen. De vrouwen hebben last van een postpartum depressie (PPD). Deze moeders voelen zich vaak onbegrepen. Hun omgeving snapt het niet en ook huisartsen en verloskundigen bagatelliseren de klachten nogal eens. "Het hoort erbij, het komt vanzelf goed', krijgen de moeders te horen", zegt Karin Woudstra (39) uit Albergen. De psychotherapeute deed onderzoek naar PPD en begeleidt moeders die er aan lijden. Uit haar onderzoek blijkt dat de moeders veel last hebben van schaamte en schuldgevoelens. "Na de bevalling hoor je gelukkig te zijn en te genieten van je baby. Het algemene beeld kortom, van de bekende roze wolk. Maar moeders met een postpartum kunnen niet genieten van hun kind. Daar voelen ze zich schuldig om. Het lukt hen ook niet om de draad van het leven op te pakken. Ze proberen het wel, maar het gaat niet. En daar schamen ze zich voor." Karin Woudstra weet waarover ze praat. Zelf kreeg ze in 2001, na de bevalling van haar dochter, een postpartum depressie. "Voor die tijd dacht ik: 'Ik ben vast een hele goede moeder. Mij lukt het allemaal wel'. Nee dus. Na de geboorte voelde ik me niet goed, maar ik drukte dat gevoel weg. Na vijf weken knapte ik helemaal af. Het eerste jaar heb ik helemaal niet kunnen genieten van mijn dochter. Constant dacht ik bij mezelf: 'Ik ben niet geschikt als moeder'. Gelukkig kon ik wel voor mijn dochter zorgen, en haar knuffelen. Er zijn ook moeders die compleet geen moedergevoelens hebben. Voor andere mensen is dit moeilijk te begrijpen. In die periode dacht ik vaak: 'Ik ben de enige die dit heeft'. Pas drie jaar later sprak ik voor het eerst iemand die het ook had doorgemaakt. Ik denk dat veel moeders er liever niet over praten." Moeders met PPD worden over het algemeen via huisarts verwezen naar een psycholoog of psychotherapeut. Ook Karin Woudstra had wel baat bij deze hulpverlening, maar veel liever had ze specialistische hulp gehad voor vrouwen met een PPD. Ze kon die hulp niet vinden. Inmiddels runt ze zelf de praktijk Just Be voor psychosociale coaching van vrouwen met een postpartum depressie. "In mijn werk als doktersassistente ontdekte ik mijn affiniteit met het gedrag en psyche van mensen. In 2009 heb ik daarom het roer omgegooid en ben ik de HBO opleiding psychosociale hulpverlening gaan volgen, met als doel om uiteindelijk moeders met een PPD te begeleiden." Uit het onderzoek dat Karin Woudstra verrichtte in het kader van haar opleiding, blijkt dat er grote behoefte is aan specialistische begeleiding van vrouwen met een PPD. Het is bovendien belangrijk dat vrouwen er over durven te praten met anderen en leren om hulp te vragen.
- 2. "Jij kunt er niets aan doen dat je geen liefde kunt voelen voor je baby en dat je je zo vlak voelt", houdt Karin Woudstra de moeders voor tijdens de psychosociale coaching. "Ik leg ze uit dat het de symptomen zijn van de postpartum depressie en dat het weer over gaat. Het is belangrijk dat moeders dit weten en ook dat hun partners dit beseffen. Ik geef tips en handvaten om de dag door te komen. Ook leer ik ze om met hun schuldgevoelens om te gaan en de negatieve gedachten die ze hebben om te buigen in positieve gedachten. Verder moeten de moeders leren om hulp te vragen aan hun partner of hun ouders. Soms zien moeders in dat ze misschien wel te perfectionistisch zijn. Ze willen alles goed doen. Het huishouden moet direct na de bevalling weer perfect lopen en alles moet er altijd netjes uitzien om het kraambezoek te kunnen ontvangen. Ze moeten leren om keuzes te maken. Ik geef dan ook oefeningen mee om 'nee' te leren zeggen." Oorzaken PDD Een postpartum depressie (PPD) wordt gerekend tot de reactieve depressies, dat wil zeggen een depressie in reactie op een live-event, zoals een geboorte. Aanleg voor depressies kan een rol spelen. Daarnaast kan fysieke en emotionele uitputting een depressie in de hand werken. Andere lichamelijke factoren zijn: veranderingen in de hormoonbalans, en een verstoorde schildklierwerking. Ook de maatschappelijke omstandigheden spelen een rol. Veel vrouwen komen met zichzelf in conflict als het niet lukt de eisen van het moederschap en het bestaan als werkende vrouw probleemloos te combineren. Ze hebben het gevoel tekort te schieten of raken overbelast. Zon 22.000 vrouwen krijgen jaarlijks te maken met PPD. Postpartum betekent letterlijk na de bevalling. Vroeger werd wel gesproken van postnatale depressie (na de geboorte). Terwijl de baby blues in de meeste gevallen twee tot drie dagen duurt, kan een postpartum depressie. Enkele maanden tot een jaar duren. Informatie: www.coachingjustbe.nl Bron: De Twentsche Courant Tubantia: bijlage Leven april 2012: pagina 7 http://j-apps.wegenerweb.nl/bladerbarebijlages/leven http://www.tctubantia.nl/