ºÝºÝߣ

ºÝºÝߣShare a Scribd company logo
Gil John Martin H. Lazaro 
BEED SPED 
2014-28445 
Ang edukasyon ay mahalaga sa bawat isa, dahil dito nakasalalay ang 
kinabukasan ng bawat tao. Para sa aki’y ito ang aking magiging sandata upang 
magkaroon ng magandang buhay pagdating ng tamang panahon. Madalas ko ring marinig 
sa aking mga magulang, na aking pagbutihin ang aking pag-aaral, sapagkat ito daw ang 
kanilang pinakamahalagang maipapamana nila sa akin kung sila man ay mawawala man. 
Matapos kong pakinggan si Propesor David San Juan sa kanyang 
pagpapaliwanag tungkol sa programang K-12 , agad na pumasok sa aking isipan na hindi 
dapat ituloy ng ating gobyerno ang programang ito. Una sa lahat, ito ay magdudulot ng 
malaking pagbabago sa bansa at unang maapektuhan ay ating pambansang wika . Para sa 
akin , sa programang K-12 , mas pinagtutuunan ng pansin ng ating gobyerno na mas 
matutunan natin ang paggamit ng wikang Ingles, nang gayon hindi daw mahirapan ang 
mga Pilipino sa pagpunta nila sa ibang bansa. Isinusulong din nila ang K-12 upang 
mapantayan ng Pilipinas ang tinatawag nating global standards upang maiwasan ang 
diskriminasyon sa ating mga Pilipino. Ang tanging masasabi ko lamang sa gustong 
mangyari ng ating pangulo , itong kanyang nais mangyari ay walang patutunguhan, 
sapagkat para sa aki’y ang dapat pagtuunan ng pansin ng ating pangulo ay ang pagkaubos 
ng mga propesyunal at manggagawang Pilipino sa ating bansa, hindi magtatag ng isang 
programa na parang ang layunin ay ipamigay tayong mga Pilipino at alilain ng mga 
dayuhan. Sa katunayan , ako ay nagulat sa aking natuklasan na ang mas mahihirap na 
bansa sa atin ay ang siya pang mas malaki ang ibinabahagi sa atin sa antas ng edukasyon. 
Sa tingin ko , darating ang panahon na ang mas mahihirap na bansa sa atin ay tuluyan 
tayong mauunusan dahil sa kanilang malaking pagpapahalaga sa kanilang edukasyon. 
Sinasabi rin ng ating gobyerno na sa programang K-12 , pagkatapos maghayskul ng isang 
estudyante ay maaari na siyang makapagtrabaho kahit hindi na magkolehiyo. Para sa 
akin, tunay nga namang napakagaling ng ating pangulo, hindi man lang niya naisip na
karamihan na nga sa mga kabataan ngayon ay ayaw ng mag-aral, hindi ba niya lubos 
maisip na baka sa mga sumunod na taon, magulat na lamang tayo sa biglang pagbaba ng 
porsyento ng mga estudyanteng nasa kolehiyo. Sa aking nakikita, hindi pa kayang 
ipatupad ng Pilipinas ang programang K-12, ang matinding trapik na nga lamang sa 
kamaynilaan ay hindi na masolusyunan paano pa ang gusto nilang mangyaring baguhin 
sa ating edukasyon. Sa kahit anong anggulo ko tingnan ang nais mangyari ng ating 
pangulong, mukhang hindi ito magiging matagumpay. Kulang pa sa preparasyon para 
ilunsad ang programang ito. 
Ang K-12 ay nangangailangan ng malaking pondo para maipatupad ng ating 
gobyerno. Sa aking pagkakaalam, ilang trilyon na ba ang ating utang sa pandaigdigang 
banko, tapos ay uutang na naman tayo para sa programang ito, hindi kaya tuluyan ng 
mawala ang bansang Pilipinas sa mapa ng mundo dahil kulang na lang lumubog na tayo 
sa ating mga utang. Base na rin sa mga napapanuod ko sa telebeisyon na mga 
dokomentaryo, kulang na kulang ang mga klasrum sa mga pampublikong paaralan sa 
ating bansa, ang iba nga’y nawalan na ng palikuran dahil ginawa na ring klasrum upang 
mapagkasya ang mga estudyante, paano pa kaya kung magdadagdag pa ng dalawang taon 
ng pag-aaral sa hayskul. Para na ngang sardinas na pinilit pinagkakasiya sa isang maliit 
na lata ang mga kapwa ko mag-aaral sa mga pampublikong paaralan, tapos pipilitin ng 
ating pangulo na maipatupad ang programang K-12 para lamang hindi tayo mahuli sa 
ibang bansa. Kung ako ang ating pangulo, mas uunahin ko muna ang kalagayan ng aking 
mga kababayan bago ko intindihin ang sasabihin ng ibang bansa. Siksikan sa klasrum at 
hiraman ng libro, tunay nga namang It’s more fun in the Philippines, sana naman 
magising na ang ating pangulo sa katotohanang hindi pa handa ang ating bansa sa nais 
niyang mangyari. Isa pa sa aking nakikita kung bakit hindi dapat ituloy nag K-12 ay ang 
pangangailan ng bansa ng mga gurong magtuturo para sa senior highschool. 
Ako ay maniniwala pa sanang magiging matagumpay ang programang K-12 
kung malaki ang porsyentong ibinibigay ng ating gobyerno sa ating edukasyon. 
Pinagbasihan ko na lang ang ating unibersidad, ang Unibersidad ng Pilipinas, itinuturing 
na pinakamagaling na unibersidad sa buong Pilipinas, ngunit gaano kalaki lang ba ang 
ibinibigay sa atin ng gobyerno na pondo sa edukasyon. Bilang isang atleta, kitang kita ko 
rin ang kakulangan na suporta sa amin kung ikukumpara sa ibang unibersidad. Sa tingin 
ko’y mas uunlad ang ating bansa kung mas bibigyan lamang ng malaking porsyento ang
ating edukasyon kahit hindi na ipatupad pa ang K-12 na nais nila. Handa akong makiisa 
at sumuporta sa mga kilusan na tumutuligsa at nagsusulong na ipatigil ang programang 
K-12 at bigyan ng malaking pondo ang edukasyon. Naniniwala akong hindi pa huli ang 
lahat para itigil ito, mas maganda nang hangga’t maaga pa ay matigil na ito kaysa sa huli 
tayo ay magsisi at ang mga katulad kong estudyante ang lubos na maapektuhan.

More Related Content

Gil john martin h

  • 1. Gil John Martin H. Lazaro BEED SPED 2014-28445 Ang edukasyon ay mahalaga sa bawat isa, dahil dito nakasalalay ang kinabukasan ng bawat tao. Para sa aki’y ito ang aking magiging sandata upang magkaroon ng magandang buhay pagdating ng tamang panahon. Madalas ko ring marinig sa aking mga magulang, na aking pagbutihin ang aking pag-aaral, sapagkat ito daw ang kanilang pinakamahalagang maipapamana nila sa akin kung sila man ay mawawala man. Matapos kong pakinggan si Propesor David San Juan sa kanyang pagpapaliwanag tungkol sa programang K-12 , agad na pumasok sa aking isipan na hindi dapat ituloy ng ating gobyerno ang programang ito. Una sa lahat, ito ay magdudulot ng malaking pagbabago sa bansa at unang maapektuhan ay ating pambansang wika . Para sa akin , sa programang K-12 , mas pinagtutuunan ng pansin ng ating gobyerno na mas matutunan natin ang paggamit ng wikang Ingles, nang gayon hindi daw mahirapan ang mga Pilipino sa pagpunta nila sa ibang bansa. Isinusulong din nila ang K-12 upang mapantayan ng Pilipinas ang tinatawag nating global standards upang maiwasan ang diskriminasyon sa ating mga Pilipino. Ang tanging masasabi ko lamang sa gustong mangyari ng ating pangulo , itong kanyang nais mangyari ay walang patutunguhan, sapagkat para sa aki’y ang dapat pagtuunan ng pansin ng ating pangulo ay ang pagkaubos ng mga propesyunal at manggagawang Pilipino sa ating bansa, hindi magtatag ng isang programa na parang ang layunin ay ipamigay tayong mga Pilipino at alilain ng mga dayuhan. Sa katunayan , ako ay nagulat sa aking natuklasan na ang mas mahihirap na bansa sa atin ay ang siya pang mas malaki ang ibinabahagi sa atin sa antas ng edukasyon. Sa tingin ko , darating ang panahon na ang mas mahihirap na bansa sa atin ay tuluyan tayong mauunusan dahil sa kanilang malaking pagpapahalaga sa kanilang edukasyon. Sinasabi rin ng ating gobyerno na sa programang K-12 , pagkatapos maghayskul ng isang estudyante ay maaari na siyang makapagtrabaho kahit hindi na magkolehiyo. Para sa akin, tunay nga namang napakagaling ng ating pangulo, hindi man lang niya naisip na
  • 2. karamihan na nga sa mga kabataan ngayon ay ayaw ng mag-aral, hindi ba niya lubos maisip na baka sa mga sumunod na taon, magulat na lamang tayo sa biglang pagbaba ng porsyento ng mga estudyanteng nasa kolehiyo. Sa aking nakikita, hindi pa kayang ipatupad ng Pilipinas ang programang K-12, ang matinding trapik na nga lamang sa kamaynilaan ay hindi na masolusyunan paano pa ang gusto nilang mangyaring baguhin sa ating edukasyon. Sa kahit anong anggulo ko tingnan ang nais mangyari ng ating pangulong, mukhang hindi ito magiging matagumpay. Kulang pa sa preparasyon para ilunsad ang programang ito. Ang K-12 ay nangangailangan ng malaking pondo para maipatupad ng ating gobyerno. Sa aking pagkakaalam, ilang trilyon na ba ang ating utang sa pandaigdigang banko, tapos ay uutang na naman tayo para sa programang ito, hindi kaya tuluyan ng mawala ang bansang Pilipinas sa mapa ng mundo dahil kulang na lang lumubog na tayo sa ating mga utang. Base na rin sa mga napapanuod ko sa telebeisyon na mga dokomentaryo, kulang na kulang ang mga klasrum sa mga pampublikong paaralan sa ating bansa, ang iba nga’y nawalan na ng palikuran dahil ginawa na ring klasrum upang mapagkasya ang mga estudyante, paano pa kaya kung magdadagdag pa ng dalawang taon ng pag-aaral sa hayskul. Para na ngang sardinas na pinilit pinagkakasiya sa isang maliit na lata ang mga kapwa ko mag-aaral sa mga pampublikong paaralan, tapos pipilitin ng ating pangulo na maipatupad ang programang K-12 para lamang hindi tayo mahuli sa ibang bansa. Kung ako ang ating pangulo, mas uunahin ko muna ang kalagayan ng aking mga kababayan bago ko intindihin ang sasabihin ng ibang bansa. Siksikan sa klasrum at hiraman ng libro, tunay nga namang It’s more fun in the Philippines, sana naman magising na ang ating pangulo sa katotohanang hindi pa handa ang ating bansa sa nais niyang mangyari. Isa pa sa aking nakikita kung bakit hindi dapat ituloy nag K-12 ay ang pangangailan ng bansa ng mga gurong magtuturo para sa senior highschool. Ako ay maniniwala pa sanang magiging matagumpay ang programang K-12 kung malaki ang porsyentong ibinibigay ng ating gobyerno sa ating edukasyon. Pinagbasihan ko na lang ang ating unibersidad, ang Unibersidad ng Pilipinas, itinuturing na pinakamagaling na unibersidad sa buong Pilipinas, ngunit gaano kalaki lang ba ang ibinibigay sa atin ng gobyerno na pondo sa edukasyon. Bilang isang atleta, kitang kita ko rin ang kakulangan na suporta sa amin kung ikukumpara sa ibang unibersidad. Sa tingin ko’y mas uunlad ang ating bansa kung mas bibigyan lamang ng malaking porsyento ang
  • 3. ating edukasyon kahit hindi na ipatupad pa ang K-12 na nais nila. Handa akong makiisa at sumuporta sa mga kilusan na tumutuligsa at nagsusulong na ipatigil ang programang K-12 at bigyan ng malaking pondo ang edukasyon. Naniniwala akong hindi pa huli ang lahat para itigil ito, mas maganda nang hangga’t maaga pa ay matigil na ito kaysa sa huli tayo ay magsisi at ang mga katulad kong estudyante ang lubos na maapektuhan.