1. ‘Ik zie ik zie wat jij niet ziet’. Counselingsworkshop voor trainers.
Frank Oomkes
Frank Oomkes: deze naam schept hoge verwachtingen. Oomkes heeft tenslotte, met o.a.
zijn boeken veel betekend voor de ontwikkeling van het trainersvak in Nederland. Aan
deze workshop wilden we dan ook graag deelnemen. Velen dachten hier net zo over,
gezien het aantal deelnemers in ruimte Congo. Bij binnenkomst kregen we hand-outs en al
snel ging Frank van start. Hij presenteerde de deelnemers foto’s, waarop een bepaalde
gezichtsuitdrukking te zien was. Aan de deelnemers om te raden wat deze inhield. Na een
tiental van deze uitdrukkingen gezien te hebben presenteerde Frank de essentie van
counselen;
• geen vragen stellen,
• spiegelen
• gevoelsreflecties teruggeven aan de cliënt.
Op een flipover had hij aandachtspunten opgeschreven. Deze hadden betrekking op het
counselinggesprek met een cliënt. Zo diende men veel aandacht te schenken aan non-
verbale communicatie en op deze manier meer aandacht te besteden aan de gehele
persoon.
We gingen vervolgens aan het werk in drietallen. Een persoon was de counselor, de ander
de cliënt en de overgebleven persoon observeerde en gaf feedback. Het gesprek tussen
de counselor en de cliënt moest gaan over iets dat persoonlijk was voor de cliënt. Op deze
manier werd het zo min mogelijk een rollenspel. De opdracht was om als counselor de
cliënt zijn verhaal te laten doen en zo min mogelijk zelf te praten. In de tijd dat de cliënt
aan het spreken was moest je als counselor observeren hoe de cliënt zich gedroeg, welke
woorden er gebruikt werden, wanneer de intonatie veranderde, of er een relatie lag tussen
woorden die gesproken werden en lichaamsbeweging, etc.
Na een gesprek van ongeveer 15 minuten werden de rollen omgedraaid. Iedereen heeft
iedere rol een keer gehad op deze manier.