ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Medya çocuk aile-özlem sürücü

•
•
özlem sürücü
özlem sürücü

Medyanın çocuk ve gençlerin dünyasındaki yeri. Medya ile etkileşim ve sonuçları. Aileler ne yapabilir?

1 of 46
Medya çocuk aile-özlem sürücü
Gündem 1. Medyanın çocuk ve gençlerin dünyasındaki yeri. 2. Medya ile etkileşim ve sonuçları. 3. Aileler ne yapabilir?
Medya 1. Televizyon 2. Sinema, video 3. Elektronik Oyunlar 4. Internet 5. Yazılı Basın 6. Müzik yayınları ve klipler 7. Oyun videoları
Medya çocuk aile-özlem sürücü
ANNE BABALARIN DURUMU
SÜRELER ! TV • Günde 2-4 saat • x365 • Yılda 730-1460 saat
SÜRELER ! • TV + elektronik oyunlar, internet, filmler: 3-5 saat/gün • 1095-1825 saat/yıl • 45-75 gün/yıl
SÜRELER OKUL • Günde 7 saat • x180 (5 gün, 9 ay) • Yılda 1260 saat
SÜRELER AİLE • Çocukla baş başa geçirilen zaman: yarım-2 saat/gün • 182-730 saat/yıl DİĞER • Oyun, spor, hobi... • 2-4 saat/hafta • 104-208 saat/yıl
MEDYA OKUL AİLE Diğer Uyumak dışında yapılan her şeyden daha fazla zamanlarını medya ile baş başa geçiriyorlar.
Uyumak dışında yapılan her şeyden daha fazla zamanlarını medya ile baş başa geçiriyorlar. Medya çocuğun gelişimine yön veren, dış dünya ile bağlantısını sağlayan, en fazla birlikte zaman geçirdiği bir eğitmen !
• Çizgi Filmler: Saldırma, yok etme, vurma, savaş, büyü, sihir… • Diziler: Mafya, cinsellik, şiddet, çeşitli sahtekarlıklar, “hallederiz !”, doğa üstü güçler, ruhlar… • Haberler: Savaş, terör, kapkaç, kaçırılma, hırsızlık, cinayet... Ne İle Başbaşa Kalıyorlar
Medya çocuk aile-özlem sürücü
Ne İle Başbaşa Kalıyorlar • Elektronik oyunların içeriği şiddet ağırlıklı.
Erişkin dünyasında tanık olmasını istemeyeceğiniz her şeyle, çok erken yaşta medya aracılığıyla tanışıyorlar.
Çocuklar neden daha duyarlılar ? 1. Davranışları izleyerek öğrenirler. 2. Gerçekle fanteziyi ayırt edemezler. 3. Erişkinin yargılama, neden sonuç ş쾱 yetilerine sahip değildirler.
Beyin gelişimi anne karnında başlayıp, ergenlik dönemi sonuna kadar devam eden bir süreçtir. BİLİŞSEL GELİŞİM
Beyin-Çevre Modeli 1. Beyin gelişimi doğum öncesi ve doğum sonrası dönemlerde büyük ölçüde genetik olarak programlanmıştır. 2. Ancak bu programın gerçekleşmesi çevreyle olan ilişkilere, yaşanan deneyimlere bağlıdır.
Kritik Dönemler 1. Yatkınlık/incinebilirliğin, 2. Gereksinimlerin, 3. Gelişim açısından olanakların en üst düzeyde olduğu dönemlerdir. 4. Çevresel uyaranların ve yaşantıların olumlu/olumsuz etkilerinin en belirgin olabildiği dönemdir.
BİLİŞSEL GELİŞİM Konuşma öncesi dönemde bebeğin sağlıklı gelişimi için anne ile bire bir iletişim içinde olması gerekir. Yüz ifadesi, ses tonu, mimikler, temas en önemli araçlardır.
Çocukların %100’ü okul öncesi dönemde TV izlemeye başlıyor.
O-3 yaş uzun süre TV izleme: • Dil gelişimi olumsuz etkileniyor. • Karşılıklı sosyal etkileşimi öğrenemiyorlar. • Sağ-sol yarıküreler arası denge ve iletişim bozuluyor.
0-2 yaş arasında TV çocuğun yaşamında hiç yer almamalı !
BİLİŞSEL GELİŞİM TV’da görüntüler her 5-6 sn’de bir değişir, izleyen kişi düşünmeden, yorumlamadan pasif izleyen konumuna geçer. TV izlerken hem beden hem de zihin tamamen pasif durumdadır. Sürekli hareket, değişim, heyecan vardır. Gerçek dünya durağan, sıkıcı gelmeye başlar. Farklı etkinliklerle kendi kendini oyalama becerisi azalır. “Sürekli can sıkıntısından yakınma” “Kendi kendine oyalanamama”
Medya ile Etkileşim • 0-18 ay – Görsel uyaranlarla ilgilenir, taklit etmeye çalışırlar. •18 ay-3 yaş • TV’den görüp, işittiklerini taklit eder ve öğrenebilirler. • Gerçekle-gerçek olmayanı ayırt edemezler.
Medya ile Etkileşim • 3-5 yaş – Gerçekle gerçek olmayanı tam olarak ayırt edemezler. • 6-11 yaş – Dünya hakkında bilgi edinme arayışı vardır, TV’u doğru kaynak olarak kabul ederler. – Korkular, duyarsızlaşma
Medya ile Etkileşim • 12-17 yaş – Davranış, tutum ve değerler medyadan etkilenir. – TV’de izledikleri karakterlere hayranlık ve onlarla özdeşleşme olur. – Gencin hobileri, ilgileri yoksa bu etki daha da belirginleşir.
ŞİDDET 1. Şiddet her çocukta saldırganlığa neden olmaz. 2. Dünyamızda şiddettin yaygın ve olağan bir olgu olduğu düşüncesi pekişir. – Duyarsızlık – Saldırgan davranışlar – Korkular, kabuslar
Medyadaki Şiddettin Saldırganlıkla ş쾱
ŞİDDET • 3-4. sınıf çocuklarında TV izleme süreleri giderek azaltılmış. • Oyun sırasındaki agresif davranışlarda azalma görülmüş (Robinson 2001). • Tüketim taleplerinde de %70 azalma görülmüş.
KORKULAR • Korku ve şiddet görüntüleri bellekte saklanıyor. • Zihinlerde tekrar tekrar canlandırılıyor. • Herhangi bir uyaran aynı etkiyi doğuruyor, korku tekrar başlıyor.
KORKULAR • 5-7 yaş : “Gözlerini kapa”, “Kanal değiştir” işe yarıyor. • 8-11 yaş: Faydası olmuyor, önceki deneyimleriyle sonrasında ne olduğunu canlandırabiliyorlar.
Sonuçlar (1) 1. Fiziksel Hareketsizlik, sağlık, kilo sorunları 1. Duygusal Korkular, kaygılar, sinirlilik 1. Bilişsel Sözel becerilerde kısıtlılık, dikkat dağınıklığı, okul başarısızlığı, yaratıcılığın azalması, okumaya ilgisizlik
SONUÇLAR (2) 4. Davranışsal Şiddet eğilimi, küfür, cinsellikle erken tanışma, dürtüsellik, tüketim ve marka tutkusu, bağımlılıklar 4. Sosyal Sosyal ilişkilerde zorluk, kısıtlılık, farklı değerler ve inançlar- yalan,sahtekarlık, oyun çevirme-
ğٳ/첹岹ş
NELER YAPILABİLİR ? 1. İki yaş altındaki çocuklar TV izlememeli. 2. TV çocuğu oyalama aracı olarak kullanılmamalı. 3. TV karşısında yemek yedirilmemeli.
4. İki yaşından sonra günde en fazla 1-2 saat: – Program seçimini anne baba yapmalı, – Anne baba çocukla birlikte konuşarak, tartışarak izlemeli, NELER YAPILABİLİR ?
NELER YAPILABİLİR ? 5. TV izleme tutumu konusunda anne baba örnek olmalı: – Seçici olmak, program bittiğinde TV’u kapatabilmek. – TV dışında etkinlikler, sohpet, okuma, oyuna zaman ayırmak.
NELER YAPILABİLİR ? 6. Aile kuralları: – Yemek yerken TV izlenmeyecek. – TV bütün gün açık olmayacak. – Yatak oalarında TV olmayacak.
NELER YAPILABİLİR ? 7. Çocuğun hobileri, oyunları, diğer çocuklarla bir araya gelmeleri desteklenmeli.
NELER YAPILABİLİR ? 8. TV ödül ya da ceza olarak kullanılmamalı.
Medya çocuk aile-özlem sürücü
Te ekkürler...ş Uzm. Dr. Özlem Surucu www.ozlemsurucu.com
1.1. American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001 2.2. American Medical Association Report Card on Violence in America 1995American Medical Association Report Card on Violence in America 1995 3.3. American Psychological Association. Summary Report of the AmericanAmerican Psychological Association. Summary Report of the American Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC:Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC: American Psychological Association; 1993American Psychological Association; 1993 4.4. Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977 5.5. Bushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singerBushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singer D, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: SageD, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: Sage Publications; 2001:223-254Publications; 2001:223-254 6.6. Charren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public PolicyCharren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public Policy Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637 7.7. Comstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. NewComstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. New York, NY: Columbia University Press; 1979York, NY: Columbia University Press; 1979
1.1. Gerber G, Signorielli N,Gerber G, Signorielli N, Violence Profile,Violence Profile, 1967 through 1988-1989:1967 through 1988-1989: EnduringEnduring Patterns,Patterns, 1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication 2.2. Grossman D, DeGaetano G.Grossman D, DeGaetano G. Stop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action againstStop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action against TV, Movie & Video Game Violence.TV, Movie & Video Game Violence. New York, NY: Crown Publishers: 1999New York, NY: Crown Publishers: 1999 3.3. Klein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ riskyKlein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ risky behavior and mass media use.behavior and mass media use. Pediatrics.Pediatrics. 1993; 92:24-311993; 92:24-31 4.4. Lichter, RS, Amundson D.,Lichter, RS, Amundson D., A Day of Television Violence,A Day of Television Violence, Washington, DC: CenterWashington, DC: Center for Media and Public Affairs; 1992for Media and Public Affairs; 1992 5.5. Nielson Media Research. New York, 1998Nielson Media Research. New York, 1998 6.6. Paik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: aPaik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: a meta-analysis.meta-analysis. Commun Res.Commun Res. 1994;21:516-5461994;21:516-546 7.7. Pearl D, Bouthilet L, Lazar J.Pearl D, Bouthilet L, Lazar J. Television and Behavior. Ten Years of ScientificTelevision and Behavior. Ten Years of Scientific Progress and Implications for the Eighties.Progress and Implications for the Eighties. Rockville, MD: National Institute ofRockville, MD: National Institute of Mental Health; 1982Mental Health; 1982
1.1. Rich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors orRich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors or victims: gender and race in music video violence.victims: gender and race in music video violence. Pediatrics.Pediatrics. 1998;1998; 101:669-674101:669-674 2.2. Sege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: theSege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: the Pediatrician as Agent for Change.Pediatrician as Agent for Change. Pediatrics.Pediatrics. 1994; 94: 600-6071994; 94: 600-607 3.3. Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health.Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health. JAMAJAMA .. 1952; 150:371952; 150:37 4.4. Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television.Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television. Pediatrics inPediatrics in Review.Review. 1992; 13:144-1511992; 13:144-151 5.5. Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media:Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media: Issues and Solutions.Issues and Solutions. Pediatrics.Pediatrics. 1999; 103: 129-1391999; 103: 129-139 6.6. US Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television andUS Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television and Social Behavior.Social Behavior. Television and Growing Up: The Impact of TelevisedTelevision and Growing Up: The Impact of Televised Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service.Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service. Rockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSMRockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSM 72-909072-9090 7.7. Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films.Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films. JAMA.JAMA. 2000;283:2716-27202000;283:2716-2720

More Related Content

Medya çocuk aile-özlem sürücü

  • 2. Gündem 1. Medyanın çocuk ve gençlerin dünyasındaki yeri. 2. Medya ile etkileşim ve sonuçları. 3. Aileler ne yapabilir?
  • 3. Medya 1. Televizyon 2. Sinema, video 3. Elektronik Oyunlar 4. Internet 5. Yazılı Basın 6. Müzik yayınları ve klipler 7. Oyun videoları
  • 6. SÜRELER ! TV • Günde 2-4 saat • x365 • Yılda 730-1460 saat
  • 7. SÜRELER ! • TV + elektronik oyunlar, internet, filmler: 3-5 saat/gün • 1095-1825 saat/yıl • 45-75 gün/yıl
  • 8. SÜRELER OKUL • Günde 7 saat • x180 (5 gün, 9 ay) • Yılda 1260 saat
  • 9. SÜRELER AİLE • Çocukla baş başa geçirilen zaman: yarım-2 saat/gün • 182-730 saat/yıl DİĞER • Oyun, spor, hobi... • 2-4 saat/hafta • 104-208 saat/yıl
  • 10. MEDYA OKUL AİLE Diğer Uyumak dışında yapılan her şeyden daha fazla zamanlarını medya ile baş başa geçiriyorlar.
  • 11. Uyumak dışında yapılan her şeyden daha fazla zamanlarını medya ile baş başa geçiriyorlar. Medya çocuğun gelişimine yön veren, dış dünya ile bağlantısını sağlayan, en fazla birlikte zaman geçirdiği bir eğitmen !
  • 12. • Çizgi Filmler: Saldırma, yok etme, vurma, savaş, büyü, sihir… • Diziler: Mafya, cinsellik, şiddet, çeşitli sahtekarlıklar, “hallederiz !”, doğa üstü güçler, ruhlar… • Haberler: Savaş, terör, kapkaç, kaçırılma, hırsızlık, cinayet... Ne İle Başbaşa Kalıyorlar
  • 14. Ne İle Başbaşa Kalıyorlar • Elektronik oyunların içeriği şiddet ağırlıklı.
  • 15. Erişkin dünyasında tanık olmasını istemeyeceğiniz her şeyle, çok erken yaşta medya aracılığıyla tanışıyorlar.
  • 16. Çocuklar neden daha duyarlılar ? 1. Davranışları izleyerek öğrenirler. 2. Gerçekle fanteziyi ayırt edemezler. 3. Erişkinin yargılama, neden sonuç ş쾱 yetilerine sahip değildirler.
  • 17. Beyin gelişimi anne karnında başlayıp, ergenlik dönemi sonuna kadar devam eden bir süreçtir. BİLİŞSEL GELİŞİM
  • 18. Beyin-Çevre Modeli 1. Beyin gelişimi doğum öncesi ve doğum sonrası dönemlerde büyük ölçüde genetik olarak programlanmıştır. 2. Ancak bu programın gerçekleşmesi çevreyle olan ilişkilere, yaşanan deneyimlere bağlıdır.
  • 19. Kritik Dönemler 1. Yatkınlık/incinebilirliğin, 2. Gereksinimlerin, 3. Gelişim açısından olanakların en üst düzeyde olduğu dönemlerdir. 4. Çevresel uyaranların ve yaşantıların olumlu/olumsuz etkilerinin en belirgin olabildiği dönemdir.
  • 20. BİLİŞSEL GELİŞİM Konuşma öncesi dönemde bebeğin sağlıklı gelişimi için anne ile bire bir iletişim içinde olması gerekir. Yüz ifadesi, ses tonu, mimikler, temas en önemli araçlardır.
  • 21. Çocukların %100’ü okul öncesi dönemde TV izlemeye başlıyor.
  • 22. O-3 yaş uzun süre TV izleme: • Dil gelişimi olumsuz etkileniyor. • Karşılıklı sosyal etkileşimi öğrenemiyorlar. • Sağ-sol yarıküreler arası denge ve iletişim bozuluyor.
  • 23. 0-2 yaş arasında TV çocuğun yaşamında hiç yer almamalı !
  • 24. BİLİŞSEL GELİŞİM TV’da görüntüler her 5-6 sn’de bir değişir, izleyen kişi düşünmeden, yorumlamadan pasif izleyen konumuna geçer. TV izlerken hem beden hem de zihin tamamen pasif durumdadır. Sürekli hareket, değişim, heyecan vardır. Gerçek dünya durağan, sıkıcı gelmeye başlar. Farklı etkinliklerle kendi kendini oyalama becerisi azalır. “Sürekli can sıkıntısından yakınma” “Kendi kendine oyalanamama”
  • 25. Medya ile Etkileşim • 0-18 ay – Görsel uyaranlarla ilgilenir, taklit etmeye çalışırlar. •18 ay-3 yaş • TV’den görüp, işittiklerini taklit eder ve öğrenebilirler. • Gerçekle-gerçek olmayanı ayırt edemezler.
  • 26. Medya ile Etkileşim • 3-5 yaş – Gerçekle gerçek olmayanı tam olarak ayırt edemezler. • 6-11 yaş – Dünya hakkında bilgi edinme arayışı vardır, TV’u doğru kaynak olarak kabul ederler. – Korkular, duyarsızlaşma
  • 27. Medya ile Etkileşim • 12-17 yaş – Davranış, tutum ve değerler medyadan etkilenir. – TV’de izledikleri karakterlere hayranlık ve onlarla özdeşleşme olur. – Gencin hobileri, ilgileri yoksa bu etki daha da belirginleşir.
  • 28. ŞİDDET 1. Şiddet her çocukta saldırganlığa neden olmaz. 2. Dünyamızda şiddettin yaygın ve olağan bir olgu olduğu düşüncesi pekişir. – Duyarsızlık – Saldırgan davranışlar – Korkular, kabuslar
  • 30. ŞİDDET • 3-4. sınıf çocuklarında TV izleme süreleri giderek azaltılmış. • Oyun sırasındaki agresif davranışlarda azalma görülmüş (Robinson 2001). • Tüketim taleplerinde de %70 azalma görülmüş.
  • 31. KORKULAR • Korku ve şiddet görüntüleri bellekte saklanıyor. • Zihinlerde tekrar tekrar canlandırılıyor. • Herhangi bir uyaran aynı etkiyi doğuruyor, korku tekrar başlıyor.
  • 32. KORKULAR • 5-7 yaş : “Gözlerini kapa”, “Kanal değiştir” işe yarıyor. • 8-11 yaş: Faydası olmuyor, önceki deneyimleriyle sonrasında ne olduğunu canlandırabiliyorlar.
  • 33. Sonuçlar (1) 1. Fiziksel Hareketsizlik, sağlık, kilo sorunları 1. Duygusal Korkular, kaygılar, sinirlilik 1. Bilişsel Sözel becerilerde kısıtlılık, dikkat dağınıklığı, okul başarısızlığı, yaratıcılığın azalması, okumaya ilgisizlik
  • 34. SONUÇLAR (2) 4. Davranışsal Şiddet eğilimi, küfür, cinsellikle erken tanışma, dürtüsellik, tüketim ve marka tutkusu, bağımlılıklar 4. Sosyal Sosyal ilişkilerde zorluk, kısıtlılık, farklı değerler ve inançlar- yalan,sahtekarlık, oyun çevirme-
  • 36. NELER YAPILABİLİR ? 1. İki yaş altındaki çocuklar TV izlememeli. 2. TV çocuğu oyalama aracı olarak kullanılmamalı. 3. TV karşısında yemek yedirilmemeli.
  • 37. 4. İki yaşından sonra günde en fazla 1-2 saat: – Program seçimini anne baba yapmalı, – Anne baba çocukla birlikte konuşarak, tartışarak izlemeli, NELER YAPILABİLİR ?
  • 38. NELER YAPILABİLİR ? 5. TV izleme tutumu konusunda anne baba örnek olmalı: – Seçici olmak, program bittiğinde TV’u kapatabilmek. – TV dışında etkinlikler, sohpet, okuma, oyuna zaman ayırmak.
  • 39. NELER YAPILABİLİR ? 6. Aile kuralları: – Yemek yerken TV izlenmeyecek. – TV bütün gün açık olmayacak. – Yatak oalarında TV olmayacak.
  • 40. NELER YAPILABİLİR ? 7. Çocuğun hobileri, oyunları, diğer çocuklarla bir araya gelmeleri desteklenmeli.
  • 41. NELER YAPILABİLİR ? 8. TV ödül ya da ceza olarak kullanılmamalı.
  • 43. Te ekkürler...ş Uzm. Dr. Özlem Surucu www.ozlemsurucu.com
  • 44. 1.1. American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001American Academy of Pediatrics policy statement on Media Violence, Nov 2001 2.2. American Medical Association Report Card on Violence in America 1995American Medical Association Report Card on Violence in America 1995 3.3. American Psychological Association. Summary Report of the AmericanAmerican Psychological Association. Summary Report of the American Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC:Psychological Association Commission on Violence and Youth. Washington, DC: American Psychological Association; 1993American Psychological Association; 1993 4.4. Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977Bandura A. Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall; 1977 5.5. Bushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singerBushman BJ, Huesmann LR. Effects of televised violence on aggression. In: singer D, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: SageD, Singer JL, eds Handbook of Children and the Media. Thousand Oaks, CA: Sage Publications; 2001:223-254Publications; 2001:223-254 6.6. Charren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public PolicyCharren P, Gelber A, Arnold M. Media, Children, and Violence: A Public Policy Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637Perspective. Pediatrics. 1994; 94:631-637 7.7. Comstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. NewComstock G, Chaffee S, Katzman N, et al Television and Human Behavior. New York, NY: Columbia University Press; 1979York, NY: Columbia University Press; 1979
  • 45. 1.1. Gerber G, Signorielli N,Gerber G, Signorielli N, Violence Profile,Violence Profile, 1967 through 1988-1989:1967 through 1988-1989: EnduringEnduring Patterns,Patterns, 1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication1990 Univeristy of Pennsylvania, Annenberg School of Communication 2.2. Grossman D, DeGaetano G.Grossman D, DeGaetano G. Stop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action againstStop Teaching Our Kids to Kill: A Call to Action against TV, Movie & Video Game Violence.TV, Movie & Video Game Violence. New York, NY: Crown Publishers: 1999New York, NY: Crown Publishers: 1999 3.3. Klein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ riskyKlein JD, Brown JD, Childers KW, Oliveri J, Porter C, Dykers C. Adolescents’ risky behavior and mass media use.behavior and mass media use. Pediatrics.Pediatrics. 1993; 92:24-311993; 92:24-31 4.4. Lichter, RS, Amundson D.,Lichter, RS, Amundson D., A Day of Television Violence,A Day of Television Violence, Washington, DC: CenterWashington, DC: Center for Media and Public Affairs; 1992for Media and Public Affairs; 1992 5.5. Nielson Media Research. New York, 1998Nielson Media Research. New York, 1998 6.6. Paik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: aPaik H, Comstock G. The effects of television violence on antisocial behavior: a meta-analysis.meta-analysis. Commun Res.Commun Res. 1994;21:516-5461994;21:516-546 7.7. Pearl D, Bouthilet L, Lazar J.Pearl D, Bouthilet L, Lazar J. Television and Behavior. Ten Years of ScientificTelevision and Behavior. Ten Years of Scientific Progress and Implications for the Eighties.Progress and Implications for the Eighties. Rockville, MD: National Institute ofRockville, MD: National Institute of Mental Health; 1982Mental Health; 1982
  • 46. 1.1. Rich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors orRich M, Woods ER, Goodman E, Emans SJ, DuRant RH. Aggressors or victims: gender and race in music video violence.victims: gender and race in music video violence. Pediatrics.Pediatrics. 1998;1998; 101:669-674101:669-674 2.2. Sege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: theSege R, Dietz W. Television Viewing and Violence in Children: the Pediatrician as Agent for Change.Pediatrician as Agent for Change. Pediatrics.Pediatrics. 1994; 94: 600-6071994; 94: 600-607 3.3. Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health.Smith A. Influence of TV crime programs on Children’s health. JAMAJAMA .. 1952; 150:371952; 150:37 4.4. Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television.Strasburger VC. Children, Adolescents, and Television. Pediatrics inPediatrics in Review.Review. 1992; 13:144-1511992; 13:144-151 5.5. Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media:Strasburger VC, Donnerstein E. Children, Adolescents, and the Media: Issues and Solutions.Issues and Solutions. Pediatrics.Pediatrics. 1999; 103: 129-1391999; 103: 129-139 6.6. US Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television andUS Surgeon General’s Scientific Advisory Committee on Television and Social Behavior.Social Behavior. Television and Growing Up: The Impact of TelevisedTelevision and Growing Up: The Impact of Televised Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service.Violence: Report to the Surgeon General , US Public Health Service. Rockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSMRockville, MD: National Institute of Mental Health; 1972. Publ. No. HSM 72-909072-9090 7.7. Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films.Yokota F, Thompson KM. Violence in G-rated animated films. JAMA.JAMA. 2000;283:2716-27202000;283:2716-2720