2. Mirikol barraskiloa oso kezkatuta dabil, bere maskorra galdu baitu, eta
ez baitu etxerik eguzkitik eta euritik babesteko.
3. Baratzean dabilenean, beste animaliekin egiten du topo. Zizarearekin
aurkitzen da eta:
-Aizu, zizare. Ikusi al duzu nonbait nire maskorra?
-Ez, Mirikol, ez dut zure maskorra ikusi.
4. Bere bidea jarraitzen du, eta lanean ari den inurria ikusten du bere
aurrean:
-Kaixo, inurri! Ikusi al duzu nire maskorra?
-Ez, Mirikol! Ez dut zure maskorra ikusi.
5. Bidean koloreetako tximeletarekin aurkitzen da:
-Kaixo, tximeleta!, hegan hainbeste egiten duzun hori! Ikusi al duzu nire
maskorra?
-Sentitzen dut Mirikol, baina ez dut ikusi, eta hori lorez lore ibili naizela.
6. Mirikol gero eta tristeago sentitzen da.Izan ere,ez du etxerik eta
pentsatzen du negua iristean ez duela lekurik izango hotzaren kontra
babesteko.
7. Horretan dago, sagu jakintsuarekin topo egiten duenean:
-Kaixo, Mirikol! Kezka aurpegia duzu. Zer gertatzen zaizu?.
-Kontua da nire maskorra galdu dudala eta ez dakidala nola pasatuko
dudan negua.
8. -Baina Mirikol, zu ez zara barraskiloa, zu bare bat zara, eta horrexegatik
ez duzu maskorrik.
-A, bai! Hau poza! Orain badakit ez naizela barraskilo bat!
9. Hori jakin eta gero, Mirikol pozik dabil. Aldameneko baratzean etxe
bat aurkitu du. Eta orain, aza bat da bere etxea, ez da barraskiloa,
baizik eta barea!
