�ݺ�ߣ

ตอนเด็กๆฉันเคยฝันว่าอยากจะเป็นพยาบาล แต่พอเวลา
ผ่านไปความฝันมันก็มีมากขึ้น ฉันบอกกับใครหลายคนว่า
เคยฝันอยากจะเป็นตารวจ แต่ก็ถูกตอบกลับด้วยเสียง
หัวเราะ เพราะอะไรหน่ะหรอ? เพราะครอบครัวของฉันไม่
มีฐานะพอที่จะส่งฉันไปเรียนตารวจ จนมาถึงตอนนี้ฉันก็
ยังไม่รู้ว่าฝันที่แท้จริงของฉัน สิ่งที่ฉันอยากจะป็นมันคืออะไร

พ่อกับแม่อยากให้ฉันเป็นครู รับราชการจะได้มี
อาชีพที่มันคงจะได้ไม่ต้องทนลาบากเหมือนพ่อกับ
แม่ ฉันยอมรับว่าครอบครัวของฉันเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
ลาบากมาก ถึงขั้นกับว่าทั้งครอบครัวมีเงินอยู่
20 บาท แต่มาวันนี้ ฉันต้องขอบคุณพ่อที่พ่อขยัน
ทางาน ไม่ว่างานหนักแค่ไหนพ่อไม่เคยท้อ จนทา
ให้เรามีเงินกินเงินใช้อย่างสุขสบาย

ดังนั้น ความฝันของฉันจึงอยากจะเป็น
เหมือนพ่อ ไม่ว่างานอะไร ไม่ว่าอนาคต ความ
ฝันของฉันจะเป็นอะไร ฉันขอแค่เพียงเป็น
แบบพ่อของฉันก็พอ

ฉันเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมาก
ตั้งแต่เกิดมาฉันมีแต่เพื่อนที่โรงเรียน
เพื่อนร่วมห้องเท่านั้น ส่วนเพื่อนสนิทก็มี
แต่เพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกันในปัจจุบัน

เหตุผลที่ฉันมีเพื่อนน้อย ก็เพราะว่าฉันเป็นคนรัก สันโดษ
-ไม่ชอบพึ่งพาใคร
-ไม่ชอบสุงสิงกับใคร
-ไม่ชอบทางานเป็นกลุ่ม
-เป็นคนค่อนข้างจริงจัง

แต่ใช่ว่าฉันจะไม่สนุก ไม่มีความสุข ฉันพอใจ
กับกลุ่มเพื่อนที่เป็นอยู่ตอนนี้ ถึงแม้มันจะไม่ได้เป็น
กลุ่มใหญ่เหมือนกลุ่มอื่น แต่ความรัก ความหวังดีที่มี
ต่อกัน มันไม่ได้แพ้กลุ่มอื่นๆเลยถ้าจะให้แลกกับกลุ่ม
ใหญ่ๆ ฉันว่าฉันก็คงไม่เอา เพราะที่เป็นอยุ่นี้ ฉันว่ามัน
ลงตัวที่สุด

-กลุ่มของฉัน มีด้วยกัน 4 คน
-เราตั้งชื่อกลุ่มว่า จ๊ะทิงจา
-เพื่อนแต่ละคน ก็มีนิสัยที่แตกต่างกันออกไป นินทา
กันบ้าง ว่ากันบ้าง เล่นกันบ้าง แต่ใช่ว่าจะไม่รักกัน
ปีสุดท้ายแล้วที่จะอยู่ด้วยกันฉันอยากจะบอก
พวกเขา ว่าขอบคุณที่สร้างมิตรภาพดีๆที่สุดให้กับฉัน

แน่นอนว่าสมัยนี้การมีความรักในวัยเรียนมันไม่ใช่
เรื่องแปลก แต่มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะเลือกคบกัน
แบบไหน สาหรับฉันฉันคิดว่าฉันเจอคนที่ดี แต่ยังไม่
ที่สุดตราบใดที่ชีวิตของฉันยังเดินต่อไปข้างหน้าอีก
ยาว ถ้าถามว่ารักไหม?? ตอบได้เลยว่ารักมาก ถึงขั้น
ว่าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจาวัน แต่สาหรับวัยนี้ฉัน
ยังถือว่ายังไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต

เราคบกันมาเกือบจะ 2 ปี
เขาเป็นทั้งเพื่อน เป็นพ่อ เป็นธนาคาร เป็นเทรนเนอร์ลดน้าหนัก เป็นอะไรหลายๆอย่าง ให้กับฉัน เขาเป็นคนที่แปลกมากๆๆ ตั้งแต่คบ กันมาเขาไม่เคยโกรธฉันสักครั้ง ทั้งๆที่ฉันก็ทา เรื่องแย่หลายๆอย่าง เขาเป็นคนที่อารมณ์ดีทุก เวลา แต่บทจะมีเรื่องให้โมโห เขาก็โมโหได้แบบ อะไรก็เอาไม่อยู่นอกจากเขาจะขออยู่คนเดียว
เขาเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่ ฉันท้อ คอยทาตัวตลกเวลาที่ฉันเครียด คอยพูด คอยคิดแทนฉันทุกเรื่อง

ฉันว่าที่เราคบกันอยู่ตอนนี้ มันเป็นการ คบแบบผู้ใหญ่มากกว่าวัยเด็ก เพราะเราไม่ได้คบ ไปวันๆ เที่ยวเล่น กินขนมไปวันๆ แต่เราคบเพื่อ พากันเรียน พากันสอบเข้ามหาลัย ฉันชอบและมี ความสุขที่มีรักแบบนี้
แต่บางครั้งชีวิตรักในวัยเรียนมันก็ไม่ได้ แตกต่างจากผู้ใหญ่สักเท่าไหร่ มีทะเลาะ มีเลิกรา กันบ้าง จนตอนนี้ มันกลายเป็นความเสียใจที่ สะสมอยู่ และมันเหมือนกับกาลังถึงจุดอิ่มตัว

ถ้าวันไหนที่ความรักครั้งนี้หลุดมือฉันไป
เมื่อไหร่ แน่นอนฉันต้องเสียใจเอามากๆ แต่
อย่างที่บอก มันไม่ใช่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ฉัน
ทาดีที่สุดแล้ว ทาได้เท่านี้ ต่อให้พยุงความรัก
ให้มันคงทนเท่าไหร่ ถ้าถึงเวลาของมันแล้ว
อะไรก็เอาไม่อยู่

แต่ก็ขอบคุณที่เขาเดินเข้ามาในชีวิต ทาให้ฉัน
เรียนรู้ และเปลี่ยนตัวเองหลายๆอย่าง ทาให้มี
กาลังใจในการเรียนมากขึ้น และที่สาคัญทาให้
ฉันโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเอง

�ݺ�ߣ

Nareerut fainal 612

More Related Content

Nareerut fainal 612