5. εκεί ζούσε ένα κορίτσι που είχε όχι ανθρώπινη, μα καρδιά πουλιού. ήταν « Το κορίτσι των πουλιών » 12. Όμως όταν έφτανε το δειλινό τα πουλιά έφευγαν και το κοριτσάκι έτρεχε ξωπίσω τους μέχρι που της κοβόταν η ανάσα. Αυτό γινόταν για πολύ – πολύ καιρό, μέχρι που μια αυγή … 13. … τα πουλιά δε φάνηκαν. Όλα γύρω πάγωσαν ... 17. το Κορίτσι των Πουλιών με τα κόκκινα μαλλιά έπεσε σε μεγάλη απελπισία. 18. … κι ενώ όλα φαινόντουσαν χαμένα ... αντάρα μεγάλη έγινε 19. Πήραν το κορίτσι μαζί τους και πέταξαν ψηλά … πέρασαν χώρες και χωριά και στη λίμνη έφθασε ο Αργυροπελεκάνος με το Ξωτικό της λίμνης 20. ... ώσπου έφτασαν εκεί που ζει ο Βασιλαετός που ήταν ο σοφότερος του συμβουλίου των πουλιών 24. και τα πουλιά ελευθερώθηκαν κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!!!!!!!!!!!!
