ศิลปะการแสึϸญี่ปุน powerpoint
•Download as PPTX, PDF•
2 likes•5,200 views
ศิลปะการแสึϸญี่ปุน
ศิลปะการแสึϸญี่ปุน powerpoint
- 2. ประเทศญี่ปุ่ นมีความเป็นเอกลักษณ์ของการแสดง โดยเฉพาะการ แสดงที่เป็นเรื่องราว เช่น ละครโน ละครเคียวเง็น ละครคาบูกิและละคร หุ่นบุนราคุ เนื้อหาเรื่องราวมักเกี่ยวข้องกับความเชื่อศาสนา วิญญาณ และโลกีย์โลก การแสดงบางประเภทจึงไม่เหมาะกับเยาวชน
- 3. อย่างไรก็ตามศิลปะการแสดงของญี่ปุ่ น พบว่าแต่ละประเภทเน้น การนาเสนอที่ละเอียดประณีต ไม่ว่าจะเป็นกระบวนการร่ายรา การแต่ง กาย องค์ประกอบของฉาก เทคนิคต่าง ๆ บนเวที แม้กระทั่งเนื้อหา เรื่องราวที่นามาแสดงก็เน้นให้เห็นถึงสัจธรรมของชีวิตเพื่อให้ผู้ชมได้แง่ คิดจากการ แสดง
- 6. ใช้เสียงค่อนข้างเนิบและเปล่งออกมาในระดับ เดียว เรียกว่าอุไต ซึ่งเป็นการผสมผสานกัน ระหว่างเสียงสวดมนต์ และการเล่านิทาน ทาให้ เสียงออกมามีความแปลกเฉพาะตัว นอกจากนี้ในช่วงพักการแสดงของละครโน จะมี ละครชวนหัวที่เรียกว่า " เคียวเง็น " มาแสดงคั่น การแสดงคั่นนี้อาจะมีความเกี่ยวเนื่องบางส่วน กับ เนื้อหาของการแสดงโนที่เล่นอยู่ หรือไม่เกี่ยวกัน เลย โดยจุดประสงค์ก็เพื่อสร้างความสนุกสนาน ให้กับผู้ชม
- 8. ในละครคาบูกิไม่มีนักแสดงหญิง ใช้นักแสดงชาย แสดงเป็นผู้หญิงซึ่งเรียกว่า " อนนะงาตะ " เวทีของคาบูกิจะมีลักษณะที่ซับซ้อน มีการดัดแปลง พิเศษหลายแบบ เช่น ฮานามิจิ เป็นเวทีที่ทายื่นเข้าไป ในส่วนของผู้ชม , มีการออกแบบฉากที่หมุนได้ เครื่องแต่งกายและการแต่งหน้าก็มีลักษณะเฉพาะ เนื้อเรื่องที่แสดงจะมีอยู่2 ประเภทคือ เรื่องเกี่ยวกับสังคมซามูไร ตานานวีรบุรุษ เวทมนตร์และ เรื่องราวอันยิ่งใหญ่ อีกประเภทคือเรื่องราวชีวิตของชาวเมือง เรื่องเศร้าเคล้า น้าตา
- 10. หุ่นบางตัวจะมีขนาดใหญ่มากจนต้องใช้ คนสามคนในการเชิด ซึ่งสามารถ มองเห็นได้บนเวทีการแสดงสามารถ แสดงอารมณ์ที่รุนแรงมากได้ ปัจจุบันการแสดงละครหุ่นพื้นเมืองมี กระจัดกระจายอยู่ทั่วญี่ปุ่น แต่เมืองที่ถือ ว่าเป็นศูนย์กลางของบุนราะกุคือ โอซาก้า ซึ่งสามารถชมได้ที่ National Bunraku Theater , Osaka
- 12. ประเทศญี่ปุ่นยังธารงประเพณีพื้นบ้านไว้ได้อย่างเหนียวแน่น เพลง เครื่องดนตรี และการราพื้นบ้านยังคงเป็นที่นิยมแม้ในปัจจุบัน เครื่องดนตรีพื้นบ้าน -โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลองขนาดใหญ่เสียงดัง (วะ ไดโกะ ) และการราพื้นบ้านสามารถดึงผู้คนจานวนมากมาร่วมงาน เทศกาลต่าง ๆ
- 14. จุดเด่นสาคัญของละครโน ก็คือหน้ากาก โดยผู้แสดงบทบาทสาคัญของแต่ละ เรื่องจะต้องสวมหน้ากากซึ่งแกะสลักจากไม้อยู่ตลอดเวลา และไม่เปิดเผยใบหน้าจริง โดยเด็ดขาด หน้ากากเหล่านี้จะแสดงให้เห็นถึงเพศ อายุ ประเภทของตัวละคร และสี หน้าของตัวละครนั้นๆ เช่น ผู้หญิง คนแก่ คนหนุ่ม ปิศาจ นางฟ้า ฯลฯหากแต่ชม เพียงหน้ากากอย่างเดียวนั้นก็ไม่อาจบอกบอกเล่าเรื่องราวของตัวละครได้หมด ต้อง อาศัยสิ่งอื่นๆ เป็นส่วนประกอบด้วย เช่น
- 15. เครื่องแต่งกายของละครโน เรียกว่า Noh shozoku ประกอบด้วยเสื้อผ้ามากมายหลาย ประเภท ทั้งเสื้อชั้นใน เสื้อชั้นนอก และเสื้อคลุม แบบต่างๆ เสื้อผ้าเหล่านี้มีส่วนสาคัญต่อการ แสดงละครอย่างมาก เนื่องจากรูปแบบและของ เสื้อผ้าจะช่วยบ่งบอกถึงฐานะ อารมณ์ และบุคลิก ของตัวละครได้เป็นอย่างดี ในการแสดงแต่ละ ครั้ง ผู้แสดงอาจต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหลายชุด โดย ทาการเปลี่ยนต่อหน้าผู้ชมขณะอยู่บนเวทีแสดง
- 16. ตัวอย่างสีที่บอกสถานะของตัวละคร • สีขาว หมายถึง ชนชั้นสูง • สีแดง หมายถึง หญิงสาว • สีฟ้าอ่อน หมายถึง อารมณ์ที่หุนหันพลันแล่น • สีน้าเงินเข้ม หมายถึง คนที่มีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น • สีเขียวอ่อน หมายถึง ข้าทาส, บริวาร • สีน้าตาล หมายถึง คนรับใช้หรือชาวไร่ชาวนา
- 17. นักแสดงละครคาบูกิ ใช้การแต่งหน้า หรือ คาโช และการแสดงสีหน้าต่างๆ แทนการใช้หน้ากาก และเนื้อเรื่องที่นามาแสดงมักจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใน ประวัติศาสตร์ หรือเกี่ยวข้องกับชีวิตประจาวัน มากกว่าการนาเรื่องเล่าพื้นบ้านมา แสดง ซึ่งเป็นลักษณะที่คาบูกิแตกต่างจากละครราของชนชั้นสูง อย่างละครโน และมุ่งประเด็นไปที่การวิพากษ์วิจารณ์สังคมในยุคเอโดะ
- 18. • ละครคาบูกิเป็นเป็นการแสดงที่เต็มไปด้วยฉาก ที่ตื่นเต้นเร้าใจและมักจะต้องมีการต่อสู้กัน เกิดขึ้นมากมายในเนื้อเรื่อง สังเกตดูหน้าของตัว แสดง เขาจะมีการแต่งหน้าที่เป็นเอกลักษณ์ด้วย โดยเฉพาะที่ตาจะดูน่ากลัวมาก • โดยมีผู้คุมเวทีคือ คุโรโกะ จะมีหน้าที่ในการ ควบคุมการแสดงไม่ว่าจะเป็นเอฟเฟ็ค ความ ปลอดภัยและอื่นๆโดยคุโรโกะจะแต่งกายด้วย ชุดดามีผ้าบางปิดหน้าการแต่งกายคล้ายนินจา ของญี่ปุ่น ส่วนนักดนตรีจะใส่ชุดคล้ายซามูไร
- 19. หุ่นจะใส่กิโมโนภายใน และคลุมด้วยเสื้อคลุม แจ๊คเก็ตด้านนอก หรือเสื้อคลุมด้านนอก และสายสะพายเหมือนเข็มขัด เพื่อให้ตุ๊กตานุ่ม ภายไต้เสื้อผ้าจะยัดด้วยผ้าฝ้ายนอกจากน้จะมีรูภายไต้เสื้อคลุมเพื่อใช้ใน การบังคับหุ่น