Reflexion cara un compromiso
- 1. REFLEXIÓN CARA UN COMPROMISO Texto elaborado polo alumnado de 2º de Educación Infantil Universidade de Vigo Campus de Ourense É terrible que se siga ensinando igual que fai case 35 anos... Como se pode entender que en Finlandia, por exemplo, leven 40 anos coa mesmo lei de educación e nós nos mesmos anos levemos cinco? Os nenos pouco despois de nacer interésanse por coñecer o mundo que lles rodea, son curiosos, creativos, teñen a capacidade de pensar de forma diversas, é dicir, teñen a mente aberta. É triste que isto se perda a medida que o neno vaia crecendo... isto é unha mostra de que, por un motivo ou outro, o sistema non funciona. Na escola téndese a dar respostas preestablecidas e pérdese a capacidade de preguntar e de querer saber. Ensínaselles unha soa verdade e limítaselles ao alumnado a oportunidade de cuestionar de reflexionar e de converterse en persoas e cidadáns críticos. A escola actual tende a homoxeneizar. Pretende crear “un neno estándar social” e iso é imposible. Todos somos diferentes e cada alumno ten que coñecer e participar desa diversidade. Ser libres na escola, non só ao saír dela. A escola debe ensinar a elixir, a probar opcións para que ao final do camiño atopen a súa meta. É preocupante que algúns nenos póñanse de mal humor porque é luns e teñen ir a escola, cando tería que ser todo o contrario, os cativos deberían gozar indo ao colexio. Isto lévanos a pensar que os métodos utilizados non son os correctos. Se un neno desde os tres anos é considerado como “un desastre” diariamente acabarase convencendo de que realmente o é, non saberá nin sequera o por que, pero cando lle pregunten como se definiría esa será a súa resposta. Non é correcto que a educación dedíquese a destruír soños e fomente nos nenos un pensamento negativo. Na escola os obxectivos a superar están medidos por notas pero non se paran a pensar que cada suxeito é único, singular e irrepetible. Ao sistema educativo non lle preocupa a persoa, promove a competencia, o individualismo, a discriminación, o condicionamento, a violencia emocional e o materialismo, a pesar de que di defender todo o contrario. A educación actual non ensina aos nenos a apreciar o que teñen, xa non só as cousas materiais, se non as persoas que os rodean. O clima de competencia que se crea, provoca que sempre queiramos ser mellores que os demais, sen importar infravalorar a outros cara conseguilo. Todas as afirmacións expresadas anteriormente son un excelente punto de partida para abrir espazos de reflexión, análise e debate sobre a misión da escola no mundo de hoxe. Cambiar, cambiar e cambiar pero, en que dirección?. A educación avanza, pero o sistema educativo se estanca... ata diriamos máis, retrocede. Dámoslle máis valor á meta que ao traxecto. Non tratamos de probar cousas novas. Deste xeito impedimos que a educación creza, cambie, evolucione. Para ser bos docentes de educación infantil debemos saber mirar na mirada dun neno. Estudar non é un acto de consumir ideas, senón de crealas e de recrealas. Non importa se os alumnos se equivocan, porque están na escola para aprender. Debemos ser conscientes que unha das claves do éxito en educación é a motivación tanto do alumnado como dos docentes. Necesitamos unha educación na que non se lle faga a un neno seguir un camiño único, unha liña recta no cal só aprendan o que lle ven imposto. Por que non lle deixamos aos cativos que pensen?, que descubra cousas por se mesmo?
- 2. Desde a escola hai que preparar aos estudantes para a vida, e para iso hai que deixar que se desenvolvan, que preguntan, que investiguen, que manipulen, que proben, que falen, que se equivoquen e sobre todo que sentan importantes. Que se sentan a gusto por aprender e por vivir. Lograr o cambio é un reto co que debemos enfrontarnos todos. Ser conscientes como docentes que é necesaria a nosa capacitación, o uso das novas tecnoloxías a interrelación con grupos e persoas para reflexionar e perfeccionar a noso traballo. Temos que reivindicar que todas as persoas que se dediquen á educación estean preparadas, recíclense e non deixen nunca de ampliar os seus coñecementos e de aprender. Ë necesario esixir que as persoas que toman as decisións sobre educación estean en contacto cos alumnos e coas escolas. Para que se produza un cambio na educación necesítase un cambio colectivo. Entre todos temos que decidir o que queremos ser, sentir e pensar e que así a escola, por fin, reencóntrese coa educación. Non se trata de ir a contra corrente non só por ir, nin de desbarrar a estrutura total; trátase de ser capaz de recoñecer o que está mal feito, o que se pode mellorar e construír sobre o construído, utilizando o bo que temos como base para a creación dun futuro mellor. Porque nada se mellora destruíndo o que había antes, o progreso tamén implica manter o bo que xa existe. Como docentes debemos descubrir “novos horizontes educativos” perfeccionándonos cada día para ofrecer aos alumnado a mellor educación posible respectando sempre aquilo que lles fai, a cada un deles, diferentes e especiais. Pais, nais, profesores e profesoras somos responsables da tarefa de educar. Debemos loitar unidos por unha educación de calidade na que se teñen en conta as opinións de todos; na que se transmitan valores democráticos; unha educación que promova a adquisición de coñecementos e a consecución de obxectivos pero respectando a diversidade; na que os métodos de ensino sexan dinámicos e flexibles e na que se eduque para a formación de persoas comprometidas coa paz e a solidariedade. Como futuros docentes debemos ser axentes de cambio no ambiente que se vive nas aulas; empeñarnos en que o alumnado entenda que o aprendizaxe non é aburrido, sen sentido e que se fai por obrigación. Non podemos estar esperando a que outros o fagan, temos que comprometernos, cando nos toque, a marcar a diferenza na nosa aula ensinándolle ao alumno que el como persoa importa e brindándolle oportunidades para desenvolver a súa creatividade e as súas capacidades persoais.