Reproducción animais2013
- 1. REPRODUCIÓN EN ANIMAIS Carmen Cid Manzano I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.
- 2. Reprodución asexual Reprodución sexual Reprodución alternante I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 3. Reprodución asexual Neste tipo de reprodución na que a partir dun proxenitor ou de células non especializadas chamadas esporas orixínase un individuo xeneticamente idéntico a el, polo que é un clon do proxenitor. É a forma máis primitiva de reprodución e baséase esencialmente no mecanismo da mitose. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 4. Vantaxes reprodución asexual trátase dun proceso relativamente sinxelo nel que non participa máis cun individuo. realízase dun xeito rápido e baixo calquera condición ambiental co que se consegue un incremento de individuos a curto prazo e por conseguinte un aumento das poboacións. Desvantaxes reprodución asexual non produce variabilidade xenética, os individuos son todos iguais, o que supón un grave risco para a supervivencia da especie, xa que todos os individuos veríanse afectados de igual modo por calquera cambio desfavorable das condicións ambientais. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 5. Reprodución sexual É aquela en a que participan dúas células especiais denominadas células sexuais ou gametos, achegadas por dous proxenitores (un nalgunhas especies). I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 6. Vantaxes reprodución sexual A descendencia é diferente ós proxenitores, e dicir, a reproducción sexual xera gran variabilidade xenética. De esta forma existe a posibilidade de presentar características mellor adaptadas ás condicións ambientais. Desvantaxes reprodución sexual É máis lenta que a reprodución asexual. Produce menor número de descendentes que a reprodución asexual. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 7. Reprodución alternante ou metaxénese Reprodución asexual Reprodución sexual http://www.youtube.com/watch?v=VIC2U-obVwk I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 8. REPRODUCIÓN ASEXUAL EN ANIMAIS XEMACIÓN ESCISIÓN OU FRAGMENTACIÓN http://www.youtube.com/watch?v=lGJXS7XN8u8 I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 9. XEMACIÓN: algunhas células do individuo parental divídense de forma activa, formando unha xema. Esta estrutura pode terminar separándose do proxenitor e formar un individuo illado ou quedar unido mediante unha estrutura, formando parte dunha colonia. Presentan este tipo de reprodución as esponxas e celentereos, solitarios ou coloniais, como, por exemplo, os corais.
- 10. ESCISIÓN OU FRAGMENTACIÓN: o proxenitor divídese de forma espontánea (lonxitudinal ou transversalmente), orixinando unha poboación filial. Este tipo de reprodución preséntase no Tipo Celentereos: pólipos e medusas e no Tipo Equinodermos: estrela de mar I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 11. Un caso especial de fragmentación ocorre na poliembrionía. Neste proceso a partir dun embrión en desenvolvemento inicial, prodúcese unha separación de grupos celulares. Cada un destes grupos orixina un individuo completo. Neste caso, a camada resultante terá o mesmo xenotipo. A poliembrionía é típica no armadillo (Mamífero desdentado). I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 12. A poliembrionía é o proceso polo que xorden os xemelgos univitelinos humanos. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 13. Աó É a capacidade que teñen as células somáticas dun individuo para reconstruílo total ou parcialmente. Esta capacidade é moi diferente nos distintos grupos da escala zoolóxica, así, a estrela de mar, pertencente aos Equinodermos, pode rexenerar un novo individuo a partir dun brazo, unha lagartixa pode rexenerar a cola, e nos mamíferos a rexeneración redúcese á cicatrización de feridas, o cal non constitúe unha forma de reprodución, senón de aumento celular. Աó en planarias Ver http://www.youtube.com/watch?v=MFpotuZ-j2M&feature=player_embedded
- 14. http://www.elpais.com/articulo/sociedad/quid/regeneracio n/elpepisoc/20091106elpepisoc_9/Tes/ I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 15. REPRODUCCIÓN SEXUAL EN ANIMAIS Espermatozoide X Óvulo Óvulo ANFIGONIA PARTENOXÉNESE* reprodución sexual típica cigoto NOVO INDIVIDUO NOVO INDIVIDUO * A partenoxénese e común nalgúns moluscos gasterópodos, determinados crustaceos e principalmente nos insectos.
- 16. REPRODUCIÓN ABELLAS Óvulo Espermatozoide (n) X Óvulo (n) PARTENOGÉNESE ANFIGONIA reproducción sexual típica Zángano (n) MACHO Obreira (2n) FEMIA Raiña (2n) ESTÉRIL FEMIA FÉRTIL I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 18. REPRODUCIÓN SEXUAL Participan dúas células especiais denominadas células sexuais ou gametos, aportadas por dous proxenitores (un nalgunhas especies). Comprende tres etapas: Gametoxénese: formación dos gametos (células reproductoras ou células sexuais). Fecundación: unión dos gametos e formación do cigoto. Ontoxenia: desenvolvemento do novo individuo a partir do cigoto. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 19. ѱٴ Testículos (masculinas) Órganos productores de gametos e hormonas Ovarios (femininos) COMPOÑENTES BÁSICOS DOS APARATOS REPRODUCTORES CONDUCTO ESPERPEMÁTICO E OVIDUCTO* A través deles pasan os espermatozoides e os óvulos * O oviducto pode ter glándulas para a secreción da cácara do ovo. Noutros casos unha parte pode transformarse no útero e a vaxina
- 20. O SEXO NOS ANIMAIS INDIVIDUOS UNISEXUAIS Macho Femia As veces hai dimorfismo sexual por exemplo no barbo o macho ten unha franxa escura lonxitudinal característica. HERMAFRODITAS Platelmintos (planarias e tenias), Anelidos (miñocas, sambesugas); Crustaceos ( percebes) Moluscos (caracois e algúns bivalvos
- 21. • Dimorfismo sexual son as diferencias morfolóxicas, fisiolóxicas, bioquímicas e de comportamento de machos e femias. • Caracteis sexuais primarios son os trazos físicos diferenciais, ou rasgos dimórficos, están directamente vinculados coa reprodución como é o caso de testículos, ovarios, hormonas das gonadas, etc. • Caracteres sexuais secundarios son os trazos relacionados co tamaño corporal, o desenvolvemento muscular e esquelético, a distribución do tecido adiposo subcutáneo, etc. que non están ligados á función reproductora. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 23. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 25. El cultivo del pulpo 1ª y 2ª parte http://www.youtube.com/watch?v=5zTnahWrKko&feature=player_embedded#! http://www.youtube.com/watch?v=_meeNxJXz20 I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 27. Determinación do sexo Determinación do sexo •Xenética: •Determinación cromosómica: XX/XY (hembra homogamética, macho sexo heterogamético, por exemplo no ser humano) XX/XO (especialmente hemípteros e ortópteros os machos teñen só un cromosoma sexual X) ZZ/ZW (hembras heterogáméticas, machos homogaméticos. bolboretas, algunhas aves epeixes. •Determinación haplodiploidía (abellas: diploides=femias; haploides=machos) •Determinación xénica (planta:pepinillo do diablo) •Ambiental •Temperatura (píntega, gambas, reptil) •Substrato de fixación (vermes e gasterópodos mariños) •Tamaño corporal (anélidos mariños, algúns peixes) I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 32. •Determinación haplodiploidía (abellas: diploides=femias; haploides=machos) Óvulo Espermatozoide (n) X Óvulo (n) PARTENOGÉNESE ANFIGONIA reproducción sexual típica Zángano (n) MACHO Obreira (2n) FEMIA Raiña (2n) ESTÉRIL FEMIA FÉRTIL I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 33. •Determinación xénica Determinación xénica: o sexo depende de xenes que poden estar ou non nos cromosomas por exemplo cocorre na avispa Bracon hebetor. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 34. Tª de incubación de ovos de cocodrilos e tartarugas Orixinan machos Cocodrilos Orixinan machos e femias ao 50% Orixinan femias Orixinan femias Tartarugas Orixinan machos
- 35. Determinación do sexo xenético na especie humana O sexo xenético na especie humana ven determinado polos cromosomas sexuais. Home sexo Muller sexo heterogamético homogamético I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 36. GAMETOS ANIMAIS Oogametos. A unión chámase oogamia. O gameto femininos é grande e inmóbil e denomínase óvulo, mentres que o pequeno e móbil é o masculino e chámase espermatozoide. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 37. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 38. CICLO BIOLÓXICO Ciclo biolóxico é o círculo imaxinario que describe unha especie, partindo do estado de cigoto ata que alcanza de novo o mesmo estado. O ciclo biolóxico máis frecuente nos animais é: Ciclo diplonte I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 39. A FECUNDACIÓN Unión dun espermatozoide e un óvulo para a formación da célula ovo ou cigoto. AUTOFECUNDACIÓN FECUNDACIÓN CRUZADA I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 40. Na fecundación externa os espermatozoides e os óvulos xúntanse no exterior do animal. - A miúdo en organismos acuáticos. -Necesítase un gran número de gametos para posibilitar a súa unión. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 41. http://www.abc.es/ciencia/20130116/abci-interesante-vida- sexual-percebe-201301161341.html I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 42. Fecundación interna Nos animais terrestres, a fecundación realízase no interior do corpo da femia. Para elo os espermatozoides deben entrar no oviducto. O xeito de facelo pode ser mediante un órgano copulador, como o pene, por estreito contacto entre oviducto e o espermiducto, como a cópula en aves, ou pola producción de espermatóforos que se introducen no oviducto. A fecundación interna é típica nas femias ovíparas das aves e dos réptiles e nas femias vivíparas dos mamíferos. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 43. A fecundación interna supón un avance evolutivo polas avantaxas que presenta: protexe ós gametos dos perigos do medio externo e precísanse relativamente poucos gametos. Non obstante, o depósito interno dos espermatozoides por parte do individuo macho non asegura a fecundación; existe aínda o problema da sincronización entre os individuos que interveñen no proceso, regulada mediante sistemas de coordinación e control hormonal. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 44. TIPOS DE OVOS Heterolecitos, con Oligolecitos ou isolecitos, con abundante vitelo pouco vitelo(con reservas para a localizado no polo nutrición) e uniformemente oposto ó núcleo; é distribuído polo citoplasma; é propio de Anfibios propio dos Equinodermos, Moluscos e Anélidos. Mamíferos, entre outros. Telolecitos, a gran cantidade de vitelo Centrolecitos, o ocupa practicamente vitelo está toda a célula, localizado en quedando o núcleo torno ó núcleo; é reducido a un pequeno propio dos disco desprazado; é Artrópodos. propio de Peixes, Réptiles e Aves. A gran cantidade de vitelo permite ó embrión un desenvolvemento completo dentro do ovo.
- 45. Ata a aparición dos réptiles, os ovos (de peixes e anfibios) estaban recubertos por unha membrana branda. O principal inconveniente deste tipo de ovos residía na forte dependencia da auga, debido á súa fraxilidade e á súa consistencia acuosa non resisten a forza da gravidade nin a insolación. Ovos de peixe Ovos de anfibio I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 46. O ovo amniótico Constitúe unha das innovacións de maior éxito evolutivo, tanto é así que conta hoxe día con ampla difusión no reino animal. A vantaxe fundamental reside no amnios (que lle dá nome); trátase dunha membrana que reproduce o microambiente acuático no que o embrión desenvólvese. O ovo está constituído por unha célula o óvulo ou xema. No citoplasma atópase abundantes substancias nutritivo (vitelo) e un núcleo (mancha xerminativa). Do núcleo desenvólvense o embrión e aliméntase do saco vitelino que se desenvolve a partir da xema. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 47. No caso dos ovos das galiñas actuais, o conxunto queda protexido pola clara, por unha membrana intermedia denominada testácea e por unha cascara calcárea e porosa que permite que o medio amniótico respire. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 48. Dentro dun ovo existen tres espazos: A bolsa amniótica é o espazo cheo de líquido onde crece o embrión. O alantoides contén aire, para que o embrión poida respirar. O saco vitelino ou xema proporciónalle alimentos ao embrión. Ademais, no ovo hai unha masa de proteínas nutritivas, que constitúen a clara. Aos poucos, o aire, a clara e a xema van esgotándose. O embrión desenvólvese e crece, protexido pola bolsa amniótica. Cando o desenvolvemento embrionario finalizou, o ovo eclosiona. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 49. Segundo onde suceda a fecundación e o desenvolvemento do cigoto, distínguense tres tipos de reprodución: Ovíparos Animais que desenvolven no interior dun ovo. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 50. OVOVIVÍPARO Animais que se desenvolven no interior dun ovo, que se atopa dentro do corpo da nai, pero non se establece contacto directo con ela, só lle proporciona proteción. O macho de quenlla introduce os espermatozoides na femia gracias a unha aleta que adopta unha forma especial e actúa a modo de pene.
- 51. վí貹Dz Animais que desenvolven no interior da nai, establecendo un contacto íntimo con ela. A nai proporciona proteción e alimento. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=tfxZm-SqAfw I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 52. DESENVOLVEMENTO EMBRIONARIO -Segmentación: O cigoto divídese varias veces por mitose formando unha estrutura chamada mórula. As células formadas son totipotentes (a partir de cada una delas pódese desenvolver un organismo enteiro). Cada unha das células chámanse blastómeros. Mórula Blastómeros I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 53. Blastulación: as células da mórula continúan dividíndose e migran ata o exterior, formando unha única capa celular que envolve un oco interior chamado blastocele. A estrutura formada denomínase blástula. Blástula Blastocele I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 54. Gastrulación: formación das follas blastodérmicas ou embrionarias, con desprazamento das células, que pasan ocupar determinadas partes do embrión. As células da blástula continúan a súa división. Nun punto concreto, as células divídense a distinto ritmo, orixinando unha cavidade hacia o interior da blástula. A estrutura formada denomínase gástrula e a cavidade interior, arquénteron, que se abre ó exterior por un orificio denominado blastoporo. Así, as células que tapizan o arquénteron pertencen a folla embrionaria denominada endodermo e as células de fóra pertencen o ectodermo. Ectodermo Endodermo Inicio da Gastrulación Gastrula con arquenteron formado I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 55. Os animais triblásticos, aínda na fase de gástrulación, orixínase unha nova folla embrionaria denominada mesodermo, localizada entre o endodermo e o ectodermo. A forma de orixinar o mesodermo varía segundo o tipo de animal. As veces, o mesodermo contén unha cavidade interior, denominada celoma. Os animais que posúan esta cavidade reciben o nome de celomados. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 56. CLASIFICACIÓN DOS ANIMAIS SEGUNDO O CELOMA - ACELOMADOS: carecen de celoma, non hai cavidades entre o ectodermo e o mesodermo. Teñen forma de saco cun un orificio. Son os Celentereos e os Platelmintos. - PSEUDOCELOMADOS: hai cavidade que orixinalmente era o blastocele pero que non se rodea totalmente de mesodermo senón que por un dos lados está rodeada de endodermo. - CELOMADO: a cavidade interna queda rodeada completamente de mesodermo.
- 57. Grupos de animais celomados -Protóstomos: o blastoporo transfórmase na boca do animal adulto e un novo orificio forma o ano. Son deste grupo os Anélidos, os Moluscos e os Artrópodos. - Deuteróstomos: o blastoporo transfórmase en ano e a boca procede dunha abertura secundaria no extremo oposto. Son deste grupo os Equinodermos e os Cordados. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 58. ESTRUCTURA CORPORAL DOS ANIMAIS PARAZOOS: carecen de verdadeiros PARAZOOS tecidos e teñen unha forma indefinida e sen simetria. Son os Poríferos. EUMETAZOOS: Posúen tecidos que forman órganos. EUMETAZOOS Diferénciase en dúas ramas baseándose na súa simetría corporal: -Radiados, os celentereos. A simetría radial é unha adaptación para a súa vida sedentaria porque lle permite recibir estímulos de todas as direccións. - Bilaterais: O resto dos animais posúen simetría bilateral, polo menos na fase larvaria I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 60. Organoxénese: é a fase na que se van a formar os nese distintos tecidos e órganos que conformarán o animal. Dependendo do animal, esta fase pode chegar a ser moi complexa. •Pel e formacións tegumentarias: pelos, plumas, glándulas sebáceas ECTODERMO etc. •Revestimento das aberturas naturais del corpo. •Sistema nervioso central e periférico. •Esqueleto. MESODERMO •Musculatura. •Aparato reproductor. •Aparato excretor. •Derme da pel. •Aparato circulatorio ENDODERMO •Tubo dixestivo e glándulas anexas. •Revestimento interior I.E.S. Otero Pedrayo. dos pulmóns Ourense
- 61. DESENVOLVEMENTO POSTEMBRIONARIO O desenvolvemento directo consiste en alcanzar o grado de madurez sexual sen cambios morfolóxicos aparentes, excepto o aumento de tamaño. O desenvolvemento indirecto consiste en que o animal xorden dun ovo en estado larvario e, para pasar ó estado adulto, debe sufrir cambios acusados na súa morfoloxía o que se chama metamorfose. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 62. Desenvolvemento indirecto I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 63. Fases metamorfose Insecto (Bolboreta) Ás veces, o desenvolvemento mesmo, pode pasar por unha fase na que a larva non se alimenta e envólvese nunha estrutura protectora, formando un capullo ou pupa, construída por ela, mentres alcanza o estado adulto. Neste caso, dícese que o desenvolvemento é indirecto ou complexo. larva ovo adulto capullo ou pupa I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 64. Fases metamorfose Anfibios (ra) I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 66. I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
- 67. Departamento Bioloxía e Xeoloxía I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense.