Agresja u dzieci - sposoby redukcji zachowań niepożądanychIwona WoźniewskaJak reagować na agresję u dzieci. Prezentacja przedstawia behawioralne techniki redukcji zachowań niepożądanych.
ʰԳٲᲹ-śԾڲڻ-ńٷɴ.ٳmikolajsztukiewiczZdefiniowanie wielkości nie jest zabiegiem wystarczającym, aby można jej było nadać sens empiryczny. Na tym etapie nie można jeszcze dobrać trafnego narzędzia pomiaro¬wego, nie została bowiem określona relacja łącząca wielkość wyjściową (teoretyczną) z jej ewentualnymi, dającymi się zaobserwo¬wać konsekwencjami. Należy jeszcze okre¬ślić tę dziedzinę obserwowalnej rzeczywisto¬ści, która ma dostarczyć dowodów na rzecz (lub przeciwko) sformułowanego wcześniej prawa (teorii).
Celem konceptualizacji wielkości jest sprecyzowanie znaczenia operacjonalizowa- nej wielkości, a utworzony w jej efekcie łań¬cuch definicji tworzy pełną definicję wielko¬ści. Tworzenie kolejnych definicji polega na rekonstruowaniu następujących po sobie obszarów wpływów i pozwala na coraz bardziej precyzyjne określenie, co badacz rozumie pod pojęciem danej wielkości. For¬mułując owe definicje, badacz świadomie re¬zygnuje z niektórych konotacji wielkości, po to by pozostałe uczynić bardziej precyzyjny¬mi i bardziej podatnymi na weryfikację.
Odkrywanie kolejnych powiązań pomię¬dzy wielkością wyjściową a innymi wielko¬ściami, dla których jest ona istotna, składa się - w pewnym uproszczeniu - na rozwój wiedzy teoretycznej, na której gruncie wielkość ta jest definiowana. Przyjęcie takiej interpretacji pozostaje w zgodzie z zasadą ciągłości pozna¬nia naukowego i z przekonaniem, że kolejne teorie danej wielkości różnią się tylko tym, co
o swoim przedmiocie twierdzą, nie różnią się natomiast swoim przedmiotem badania. Kon¬ceptualizacja wielkości jest w gruncie rzeczy tworzeniem pewnego systemu wiedzy o świe¬cie, usystematyzowanego zbioru założeń do¬tyczących określonego fragmentu rzeczywi¬stości.
Agresja u dzieci - sposoby redukcji zachowań niepożądanychIwona WoźniewskaJak reagować na agresję u dzieci. Prezentacja przedstawia behawioralne techniki redukcji zachowań niepożądanych.
ʰԳٲᲹ-śԾڲڻ-ńٷɴ.ٳmikolajsztukiewiczZdefiniowanie wielkości nie jest zabiegiem wystarczającym, aby można jej było nadać sens empiryczny. Na tym etapie nie można jeszcze dobrać trafnego narzędzia pomiaro¬wego, nie została bowiem określona relacja łącząca wielkość wyjściową (teoretyczną) z jej ewentualnymi, dającymi się zaobserwo¬wać konsekwencjami. Należy jeszcze okre¬ślić tę dziedzinę obserwowalnej rzeczywisto¬ści, która ma dostarczyć dowodów na rzecz (lub przeciwko) sformułowanego wcześniej prawa (teorii).
Celem konceptualizacji wielkości jest sprecyzowanie znaczenia operacjonalizowa- nej wielkości, a utworzony w jej efekcie łań¬cuch definicji tworzy pełną definicję wielko¬ści. Tworzenie kolejnych definicji polega na rekonstruowaniu następujących po sobie obszarów wpływów i pozwala na coraz bardziej precyzyjne określenie, co badacz rozumie pod pojęciem danej wielkości. For¬mułując owe definicje, badacz świadomie re¬zygnuje z niektórych konotacji wielkości, po to by pozostałe uczynić bardziej precyzyjny¬mi i bardziej podatnymi na weryfikację.
Odkrywanie kolejnych powiązań pomię¬dzy wielkością wyjściową a innymi wielko¬ściami, dla których jest ona istotna, składa się - w pewnym uproszczeniu - na rozwój wiedzy teoretycznej, na której gruncie wielkość ta jest definiowana. Przyjęcie takiej interpretacji pozostaje w zgodzie z zasadą ciągłości pozna¬nia naukowego i z przekonaniem, że kolejne teorie danej wielkości różnią się tylko tym, co
o swoim przedmiocie twierdzą, nie różnią się natomiast swoim przedmiotem badania. Kon¬ceptualizacja wielkości jest w gruncie rzeczy tworzeniem pewnego systemu wiedzy o świe¬cie, usystematyzowanego zbioru założeń do¬tyczących określonego fragmentu rzeczywi¬stości.
Jak rozpoznać i jak radzić sobie z przemocą seksualną u dzieciConsilia Centrum Wsparcia RodzinyPrezentacja jest elementem szkolenia rad pedagogicznych "Jak rozpoznawać i jak radzić sobie z przemocą seksualną u dzieci?" realizowanego przez Centrum Wsparcia Rodziny Consilia
Jak wykorzystać coaching rodzicielski do wspierania rozwoju dzieckaUniwersytet DzieciJak wykorzystać coaching rodzicielski do wspierania rozwoju dziecka
Rodzic lustrem dla swojego dziecka - co może zrobić, aby uwierzyło w siebie
1. Rodzic lustrem dla swojego dziecka
- co może zrobić, aby uwierzyło w siebie?
2. O tym jak obserwować i
wzmacniać poczucie własnej
wartości dziecka
3. 3
Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Poczucie wartości u dziecka to wartość jaką dziecko
przypisuje sobie i innym
Kształtuje się na podstawie:
Kolejności urodzenia dziecka,
Atmosfery panującej w rodzinie,
Niewerbalnych komunikatów od rodziców dotyczących
dziecka, jak i ich samych (wzorców emocjonalnych),
Werbalnych komunikatów (powtarzających się przekazów
werbalnych),
Sposobu traktowania dziecka przez najbliższe otoczenie,
Własnej aktywności dziecka w poznawaniu siebie i świata.
4. 4
Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Poczucie własnej wartości kształtuje się od
początku naszego życia, ale w jego
formowaniu się ważne są dwa kryzysy
rozwojowe:
między 6 a 7 rokiem życia
i między 10 a 12 rokiem życia
5. 5
Co to jest poczucie wartości u dziecka?
Od początku życia dziecka ważne jest to
jak rodzice traktują dziecko
a nie to, co do niego mówią.
Dziecko silniej zareaguje na
postawę rodzica
niż na treść wypowiedzi rodzica.
6. 6
Po czym poznajemy poczucie własnej wartości dziecka?
Poczucie własnej wartości dziecka
rozpoznajemy po tym:
Jak mówi o sobie,
Jak mówi o innych,
Jak się zachowuje w sytuacjach zadaniowych,
Jak podchodzi do sytuacji związanych
z przeszkodą, trudnością, brakiem,
Jak nazywa przeżywane przez siebie uczucia,
Jak zachowuje się w sytuacjach nowych.
7. 7
Kryzys rozwojowy, który zaczyna się ok. 6 -7 roku życia jest
związany z tym, że dziecko zaczyna kształtować obraz siebie
poprzez powtarzające się doświadczenia i związane z nimi
uczucia.
Dotychczasowe luźne wrażenia zaczynają kształtować się
w takie formy rozwojowe jak samoocena, samoakceptacja.
W tym okresie dziecko zaczyna różnicować swój świat
wewnętrzny od zewnętrznego – stąd mogą pojawiać się różne
zachowania niezrozumiałe dla dorosłych, przerysowane,
zachowania typu błaznowanie, wygłupianie się, popisywanie się.
8. 8
Jak wspierać dziecko?
Wspieranie rozwoju dziecka w tym okresie wymaga od rodzica:
Konsekwencji,
Spójności w przekazywanych komunikatach,
Jednoznaczności postawy,
Zdolności do zaspokajania psychologicznych potrzeb dziecka, jak
i do stawiania granic związanych niekiedy z frustrowaniem dziecka,
Zdolności do „kontenerowania” (niesienia, uznawania, akceptowania)
w sobie rożnych emocji pojawiających się u dziecka,
Zdolności do bycia w kontakcie z dzieckiem, a nie tylko kontrolowania
go,
Zdolności do modelowania sposobów wyrażania złości, radości,
smutku i strachu jako emocji zdrowych i potrzebnych dla rozwoju.
9. 9
Zadaniem rodzica jest uporanie się
z dylematem:
jak być idealnym rodzicem?
IDEALNY RODZIC NIE ISTNIEJE, SĄ
JEDYNIE WYSTARCZAJĄCO DOBRZY
RODZICE
10. 10
Literatura:
D.W. Winnicott „Dzieci i ich matki” Wydawnictwo W.A.B. 1994,
D.W. Winnicott „Dziecko, jego rodzina i świat” Jacek Santorski & Co
Agencja Wydawnicza 1993,
Lothar Schon „ Synowie i ojcowie” GWP 2002.
11. Kontakt
ul. Mydlarska 4
30-703 Kraków
Biura
ul. Wiśniowa 36 m. 2
02-520 Warszawa
ul. Iwana Pawłowa 1/1
53-604 Wrocław
ul. Kościuszki 31a/8
10-503 Olsztyn
sekretariat@ud.edu.pl
www.uniwersytetdzieci.pl
Dziękuję!
Magdalena Sękowska