ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Rosalía de Castro

•Download as PPSX, PDF•
•
M
mariacasares2007

Breve presentación sobre a figura de Rosalía na que se destacan os aspectos máis reivindicativos e solidarios da súa obra.

1 of 6
Download to read offline
Rosalía de Castro
“Daquelas que cantan as pombas i as frores, todos din que teñen alma de muller. Pois eu que n’as canto Virxe da Paloma, ¡ai! ¿de que a teréi?” "Porque todavía no les es permitido a las mujeres escribir lo que sienten y lo que saben". Prólogo de La hija del mar Vaguedás, Follas Novas feminista cando case a totalidade das mulleres galegas eran analfabetas. … la vulgar idea de que la mujer sólo sirve para las labores domésticas y que aquella que […]se aparta de esa vida pacífica y se lanza a las revueltas ondas de los tumultos del mundo, es una mujer digna de la execración general. Prólogo de La hija del mar
Este vaise e aquel vaise, e todos, todos se van, Galicia, sen homes quedas que te poidan traballar. Tes, en cambio, orfos e orfas e campos de soledad, e nais que non teñen fillos e fillos que non ten pais. E tes corazóns que sofren longas ausencias mortás, viúvas de vivos e mortos que ninguén consolará. Follas Novas solidaria cos que teñen que buscar a súa vida fóra de Galicia, coas viúvas dos vivos e mortos… No campo compartindo mitade por mitade cos seus homes as rudas faenas, na casa soportando valerosamente as ansias da maternidade, os traballos domésticos e as arideces da probeza. Soias o máis do tempo... Prólogo de Follas Novas
Aqués que ten fama de honrados na vila roubáronme tanta brancura que eu tiña; botáronme estrume nas galas dun día, a roupa de cote puñéronma en tiras. … ―Salvádeme , ouh, xueces!, berrei... Tolería! De min se mofaron, vendeume a xusticia. ―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda... tan alto que estaba, bon Dios non me oíra. Estonces, cal loba doente ou ferida, dun salto con rabia pillei a fouciña, … Mireinos con calma, i as mans estendidas, dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida. I ó lado, contenta, senteime das vítimas, tranquila, esperando pola alba do día. I estonces... estonces cumpreuse a xusticia: eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira. Follas Novas reivindicativa diante das inxustizas dos poderosos, dos prexuízos... Castellanos de Castilla, tratade ben ós gallegos: cando van, van como rosas, cando vén, vén como negros. Cantares Gallegos
As multitudes dos nosos campos tardarán en ler estes versos, escritos a causa deles, pero só en certo modo para eles. O que quixen foi falar unha vez máis das cousas da nosa terra, na nosa lingua... Prólogo de Folla Novas Probe Galicia, non debes chamarte nunca española, que España de ti se olvida cando eres, ¡ai!, tan fermosa. Cal si na infamia naceras, torpe, de ti se avergonza, e a nai que un fillo despreza nai sen corazón se noma. Cantares Gallegos galega galeguista no uso da lingua e na defensa deste país esquecido que é Galicia. ... o natural agarimo nos corazóns que sofren e aman esta querida terra de Galicia. Prólogo de Folla Novas
Unha vez tiven un cravo cravado no corazón, e eu non me acordo xa se era aquel cravo de ouro, de ferro ou de amor. Soio sei que me fixo un mal tan fondo, que tanto me atormentou, que eu día e noite sen cesar choraba cal chorou Madanela na pasión. Follas Novas Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades. Cando vos oio tocar, campaniñas, campaniñas, sen querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio penso que por min chamades e das entrañas me doio. Cantares Gallegos poeta dos sentimentos o amor, o desamor, a saudade, a morte... Cando penso que te fuches, negra sombra que me asombras, ó pé dos meus cabezales tornas facéndome mofa. Follas Novas

More Related Content

Rosalía de Castro

  • 2. “Daquelas que cantan as pombas i as frores, todos din que teñen alma de muller. Pois eu que n’as canto Virxe da Paloma, ¡ai! ¿de que a teréi?” "Porque todavía no les es permitido a las mujeres escribir lo que sienten y lo que saben". Prólogo de La hija del mar Vaguedás, Follas Novas feminista cando case a totalidade das mulleres galegas eran analfabetas. … la vulgar idea de que la mujer sólo sirve para las labores domésticas y que aquella que […]se aparta de esa vida pacífica y se lanza a las revueltas ondas de los tumultos del mundo, es una mujer digna de la execración general. Prólogo de La hija del mar
  • 3. Este vaise e aquel vaise, e todos, todos se van, Galicia, sen homes quedas que te poidan traballar. Tes, en cambio, orfos e orfas e campos de soledad, e nais que non teñen fillos e fillos que non ten pais. E tes corazóns que sofren longas ausencias mortás, viúvas de vivos e mortos que ninguén consolará. Follas Novas solidaria cos que teñen que buscar a súa vida fóra de Galicia, coas viúvas dos vivos e mortos… No campo compartindo mitade por mitade cos seus homes as rudas faenas, na casa soportando valerosamente as ansias da maternidade, os traballos domésticos e as arideces da probeza. Soias o máis do tempo... Prólogo de Follas Novas
  • 4. Aqués que ten fama de honrados na vila roubáronme tanta brancura que eu tiña; botáronme estrume nas galas dun día, a roupa de cote puñéronma en tiras. … ―Salvádeme , ouh, xueces!, berrei... Tolería! De min se mofaron, vendeume a xusticia. ―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda... tan alto que estaba, bon Dios non me oíra. Estonces, cal loba doente ou ferida, dun salto con rabia pillei a fouciña, … Mireinos con calma, i as mans estendidas, dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida. I ó lado, contenta, senteime das vítimas, tranquila, esperando pola alba do día. I estonces... estonces cumpreuse a xusticia: eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira. Follas Novas reivindicativa diante das inxustizas dos poderosos, dos prexuízos... Castellanos de Castilla, tratade ben ós gallegos: cando van, van como rosas, cando vén, vén como negros. Cantares Gallegos
  • 5. As multitudes dos nosos campos tardarán en ler estes versos, escritos a causa deles, pero só en certo modo para eles. O que quixen foi falar unha vez máis das cousas da nosa terra, na nosa lingua... Prólogo de Folla Novas Probe Galicia, non debes chamarte nunca española, que España de ti se olvida cando eres, ¡ai!, tan fermosa. Cal si na infamia naceras, torpe, de ti se avergonza, e a nai que un fillo despreza nai sen corazón se noma. Cantares Gallegos galega galeguista no uso da lingua e na defensa deste país esquecido que é Galicia. ... o natural agarimo nos corazóns que sofren e aman esta querida terra de Galicia. Prólogo de Folla Novas
  • 6. Unha vez tiven un cravo cravado no corazón, e eu non me acordo xa se era aquel cravo de ouro, de ferro ou de amor. Soio sei que me fixo un mal tan fondo, que tanto me atormentou, que eu día e noite sen cesar choraba cal chorou Madanela na pasión. Follas Novas Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades. Cando vos oio tocar, campaniñas, campaniñas, sen querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio penso que por min chamades e das entrañas me doio. Cantares Gallegos poeta dos sentimentos o amor, o desamor, a saudade, a morte... Cando penso que te fuches, negra sombra que me asombras, ó pé dos meus cabezales tornas facéndome mofa. Follas Novas