2. Gjate sulmit te skifterit, të gjithë
zogjtë mblidhen rreth tij duke
klithur me të madhe dhe kërkojnë
ndihmë, të cilat shpesh e detyrojnë
skifterin të largohet pa patur sukses
në kapjen e gjahut.
Gargulli është një “poliglot” i
vërtetë, mëson me lehtësi
“gjuhën” e zogjëve të tjerë dhe
në këtë mënyrë e pasuron
gjithmonë e më tepër listën e
këngëve të tij.
Lepujt e butë
komunikjone duke
trokitur veshët e tyre në
tokë, sikur dërgojnë
ndonjë telegram. Pas pak
në kafazin fqinjë
dëgjohen trokitjet e
shokut të tyre.
•Kënga e zogut ,duhet të shpreh
kënaqësi, kështu mashkulli (në
disa lloje zogjësh) këndon për t’i
hequr mërzinë shoqes së tij që
ngroh vezët në fole aty pranë.
•Është vënë re se mashkulli i
gjinkallës e joshë femrën me anë të
këngës sikundër e josh dhe
bretkosa mashkull bretkosën
femërë
3. Disa kafshe mimetizohen me
mjedisin ku jetojene duke marre
forma dhe ngjyra qe I pengojne
kundershtaret e tyre t’I dallojne.
Insekti gjethe dhe insekti shkop,
ashtu si edhe gjinkallat, imitojne
ne forme dhe ngjyra gjethet,
deget ose gjembat, ne menyre qe
mos te shihen nga kafshet
insektngrenese.
Hermelini dhe lepuri nderrojne
qimen gjate dimrit per te
shpetuar nga grabitqaret, ata
behen te bardhe ashtu si bora qe
I rrethon. Puplat e grifshes,
shpakes dhe te fazanit kane
ngjyrat e bimeve te uleta te pyllit.
Nje lloj I vecante I mimetizimit
eshte ai I flurave mekembese: qe
te mos I hane, ato imitojne
ngjyrat e flutures mbretereshe,
shija e se ciles eshte e hidhur dhe
e pakendeshme per zogjte.
4. Lëkura e kameleonit është e
pasur me qeliza pigmenti dhe e
ndërron ngjyrën në bazë të
dritës, temperaturës së
mjedisit dhe humorit të
kafshës.
Kur ngjyrat e lëkurës
përshtaten me ngjyrat përreth
tij, kameleoni bëhet i
padukshëm, si për prenë e
vetë, ashtu edhe për kafshët që
e gjuajnë atë.
Nëse kafsha ngacmohet dhe
dëshiron të frikësojë dikë,
bëhet i zi për t’i dhënë të
kuptojë tjetrit se është i
zemëruar.
5. •Dallandyshja që fluturon
ulët paralajmëron kohë të
keqe dhe në qoftë se herë
ngrihet e herë ulet, atëherë
furtuna nuk do vonojë.
•Kur harabelat mblidhen
grumbull në tokë dhe
pushpuriten në pluhr,
pritet kohë me shi.
•Para shiut bletët
qëndrojnë në zgjua dhe
gumëzhijnë, milingonat
mbyllin me shpejtësi hyrjen
e folesë, ndërsa mizat
shtëpiake futen në banesë
•Sa më të larta të jenë pirgjet e milingonave në vjeshtë ,
aq më i ashpër do të jetë.
•Qeni para shiut gërmon fort me thonj tokën, përpara të
ftohtit shtrihet përmbys dhe përpara kohës së nxehtë
shtrihet në shpinë etj.
6. Shumë orë para tërmetit kafshët e
një kopshti zologjik filluan të
shfaqin një shqetësim të
jashtëzakonshëm. Qeni dingo filloi
i pari të lehte trishtueshëm dhe
pas pak u pasua me dhjetra zëra
kafshësh të tjerë. Hippopotami
hidhej në ujë, kurse elefanti
tundte feçkën me vërtik dhe
klithte. Hiena ulërinte me të
madhe. Nuk kalo shumë kohë dhe
papritur, kafshët heshtën, u
strukën në cepet e kafazeve duke u
dridhur si purteka, dukeshin sikur
prisnin katastrofën. Pas pak një
goditje e tmerrshme, pastaj e dyta
dhe i gjithë qyteti u shkatërrua.
Në vitin 1923, në afërsi të kryeqytetit u kap “merluci me mustaqe”, i cili jetonte vetëm
në thellësi të mëdha. Pas dy ditësh tërmeti i fortë shkatërroi Tokion.
E fshehta qëndron në ndjeshmërin e tingujve shumë të ulët .Në ditët tona janë krijuar
aparatura që kopjojnë këto veti të kafshëve dhe paralajmërojnë për tërmetet.
8. Oktopodi gjithmonë
mban mend armiqtë
Luanët e detit dinë t’i
përsërisin trikat edhe pas 10
viteve
Deri sa trajnerët në parqet e ujit
mundohen që t’i mësojnë luanët e detit që
të bëjnë trika të thjeshta, kanë vërejtur se
këto kafshë janë mjaft të mençura dhe
kanë një kujtesë që zgjat shumë kohë.
Edhe pse ata jetojnë deri ne 25 vjet, luani i
detit ka aftësi që të mbajë mend çfarë a
mësuar para 10 viteve..
Kujtesa kohë shkurtë dhe e gjatë tek
oktopodët është e lidhur me gjysmë
miliardi neurone. Në situatat kur e kanë
në rrezik jetën, kujtesa e oktopodëve hyn
në të ashtu quajturën turbo faza dhe atë
situatë oktopodi e mban në mend
përgjithmonë, duke e ditur kështu çdo
detaj.
