ֆ
- 2. Անց կացա՜ն… Օրերս թըռան, ա՜նց կացա՜ն. Ախ ու վախով, դարդերով Սիրտըս կերա՜ն, ա՜նց կացա՜ն: Վերջացա՜վ… Կյանքս մաշվեց, վերջացա՜վ. Ինչ հույս արի` փուչ էլավ, Ինչ խնդություն` վերջը ցավ:
- 3. Ատում եմ քաղաքը` դատարկ ու շքեղ, Ծանր է գալիս ինձ` երկիրը ավեր, Տխուր ու դժար` բնությունը մեծ, Էլ ու՞ր մնամ ես սիրտս էլ ավեր… ՍԻ՛ՐՏ Դու գիտես մենակ ճամփեն երկնքի, Դու գիտես գաղտնիքն երջանիկ կյանքի, Դու գիտես ամենն ամենից առաջ, Քո խոսքն է օրենք ամեն օրենքի:
- 4. Կյանքն ահա.- Սնունդ, ծնունդ մինչև մահ. Մնացածը ողջ նրանց Կամ հաճույքն են և կամ ահ: Հանգել են, Կրակներս հանգել են, Ցուրտ ու խավար էս գիշեր Ճրագներս հանգել են:
- 5. Դու մի ճարպիկ մաքսանենգ ես, լոկ ճամփորդ ես ձևանում. Ու չես ասում` մեզնից քեզ հետ ինչ գանձեր ես դուրս տանում: Ինչ սիրող սիրտ, մարգրիտ վշտեր ու ինչ գոհար երազներ… Թե իմանան` քեզ կբռնեն մեր աշխարհքի սահմանում:
- 6. Հե՜յ ճամփանե՛ր, ճամփանե՛ր. Անդարձ ու հին ճամփաներ, Ովքե՞ր անցան ձեզանով, Ո՞ւր գնացին, ճամփանե՛ր:
- 7. Դու մի անհայտ Բանաստեղծ ես` չտեսնված մինչ էսօր, Առանց խոսքի երգ ես թափում հայացքներով լուսավոր: Ես էլ, ասենք, զարմանալի Ընթերցող եմ բախտավոր, Որ կարդում եմ էդ երգերը էսքան հեշտ ու էսքան խոր: Մեռա՜ն, մեռա՜ն.. Եվ ահա, Խառնվել են կյանք ու մահ. Չեմ հասկանում աշխարհքի “Կան ու չկան” ես հիմա: